Way to Freedom

In plaats van “De Heilige Antonio” als uitgangspunt van deze opdrachten, heb ik gekozen voor de musical “Way to Freedom” die ik in november 2000 gezien heb en waarvan ik al eerder een cultureel verslag van heb gemaakt. Opdracht 3
Aanvulling van mijn cultureel verslag over de musical “Way to Freedom”. Inhoud: Onderwerp: 5 jongeren die een gevangen tovenaar gaan bevrijden om de armen te helpen. Thematiek: strijden voor vrijheid Spelers: Cosette is een verlegen typetje. Ze durft weinig te zeggen en te doen, bij aandacht van jongens begint ze zenuwachtig te giechelen en ze houdt zich zo veel mogelijk op de achtergrond. Marius is een prototype “sukkel”: grote bril met ‘jampotglazen’, hoog opgetrokken sokken, zijn broek tot onder zijn oksels met bretels vastgezet en net te korte pijpen, een gladgestreken kapsel en een enorm duf gezicht. Hij gedraagt zich alsof hij leuk is, maar dat is hij niet en hij lacht om alles wat niet grappig is. Danny is de ‘John Travolta’ van het stuk. Hij is erg ruig, in een leren pak, dure sieraden, veel gel in zijn haar en continu zorgen dat zijn haren hoe dan ook in model blijven. Hij probeert de gehele tijd de aandacht van meiden te krijgen, loopt ‘cool’ en praat ‘cool’! Sandy is echt de Sandy uit ‘Greace’. Ze is mooi, een tikkeltje verlegen maar vaak ook heel spontaan, ze is dromerig en houdt van de aandacht die ze van Danny krijgt. Dorothy is een echte bitch. Ze probeert de liefde tussen Danny en Sandy kapot te maken, ze is kattig en jaloers, arrogant en ze speelt de baas van de groep. Ze loopt continu voorop en wil de aandacht krijgen van alles wat beweegt.
Vormgeving: Het decor is vrij eenvoudig; als kasteel wordt er een steiger gebruikt, een aantal stoelen stelt een auto voor en een verhoging achter op het toneel is het bovenaardse waar de heksjes wonen. Doordat het decor zo eenvoudig is, blijft de aandacht van het publiek continu gericht op de spelers en hun tekst, in plaats van op het decor. De kleding laat heel duidelijk zien welke typetjes er bedoeld worden. Zonder dat de spelers ook maar een woord hebben gezegd, weet het publiek ongeveer al welke rol de spelers hebben. Cosette heeft een onopvallende, ietwat duffe jurk aan, zodat ze niet opvalt en extra verlegen overkomt. Marius is erg duf gekleed omdat hij de sukkel van het geheel is. Danny draagt stoere kleren van leer en veel sieraden. Sandy draagt een hele mooie, fel gele jurk van een fijne stof met een wijde rok, zodat ze extra mooi is. Dorothy draagt een opvallende jurk met een druk motiefje en schoenen die erg veel geluid maken als zij loopt. De muziek wordt verzorgd door jongerenkoor Diessen en bestaat uit nummers uit Greace, The Wizzard of oz, Les Miserables en de Klokkenluider van de Notredame. Op het moment dat er een lied gezongen moet worden, zingen alle spelers die zich op dat moment op het podium bevinden mee, ongeacht hun rol of positie. Het geluid komt voornamelijk vanaf het podium en wordt versterkt door een aantal grote boxen aan weerszijden van het podium. Bij- en achtergrondgeluiden komen vanaf achter in de zaal, waar een aantal boxen aan het plafond hangen. Zo lijkt het bijvoorbeeld alsof de auto van de hoofdrolspelers van achteren komt, wat een erg leuk effect geeft. Ook wanneer het verhaal spannend of griezelig wordt, komen er geluiden zoals tromgeroffel van achter uit de zaal. Het licht bestond uit een groot aantal basislampen in verschillende kleuren (rood, groen, blauw, wit etc.) die bij verschillende scènes gebruikt werden om verschillende sferen te creëren. De lichteffecten zijn niet overheersend of opvallend aanwezig, om dezelfde reden als bij het decor: de aandacht van het publiek moet zo veel mogelijk gericht zijn op de spelers. Omdat de toneelvereniging amateuristisch is, waren er geen hele duren lampen en special effects. De grime was met name heel belangrijk en goed bij de figuranten, zoals de blikkenman, waarbij het gezicht geheel zilverkleurig is. De vogelverschrikker had bruingroene takken op haar gezicht geschilderd gekregen. De heksjes waren opgemaakt met mooie, zachte kleuren, als zacht geel, zacht roze en zacht blauw, wat alleen bij bepaalde lichteffecten te zien was. Want als de lampen niet op hen gericht waren of wanneer er wit licht over het podium scheen, waren hun gezichten gewoon wit. Een Scèneovergang werd aangegeven door een felle lichtflits en siervuurwerk voor op het podium. Door het eenvoudige decor was een scèneovergang snel en simpel maar erg bijzonder vanwege het witte vuur op het podium. Dat vond ik echt geweldig mooi! Het podium werd goed benut, de spelers maakten gebruik van de ruimte die ze hadden en hoefden elkaar niet in de weg te lopen. Samenvatting Hoofdstuk 5 Signalement Algemeen Theater is een enorm breed begrip en geen mens weet hoelang theater al bestaat. Het vond zijn oorsprong in het oude Griekenland. De Griekse tragedie en komedie hebben aan de bakermat gestaan van het moderne theater. In de vijfde eeuw voor Christus schreven Aeschylos, Sophocles en Euripides beroemde tragedies. De beroemdste toneelschrijvers zijn o.a. Shakespeare, Goethe en Molière. In de Romeinse tijd werd er weinig vernieuwing aangebracht aan de Griekse tragedie. Plautus had wel een grote invloed die tot ver in de middeleeuwen merkbaar was. In de Middeleeuwen kreeg het theater een totaal ander karakter. Toneelspelers waren zwervende muziekanten en komedianten en zij gebruikten wagens als podium. In de Renaissance werd de klassieke cultuur ‘herontdekt’. In Italië ontstond de “Commedia dell’ Arte”, die voornamelijk steunde op de acteur in plaats van op de auteur. Er werd veel geïmproviseerd, maar het spel was zeer professioneel. Shakespeare stamt uit de Renaissance, maar is tegenwoordig nog steeds de meest gespeelde auteur. Denk maar aan “Romeo en Julia” en “Hemlet”. Tegenwoordig leeft het publiek een stuk minder mee met het toneel als vroeger. Men beleeft het spel echt als een spel en ziet het niet meer als de werkelijkheid, zoals men dat vroeger deed. Een toneelstuk vereist enorm veel organisatie en tijd, niet alleen het spel, maar alles daar om heen is een veel grotere rol gaan spelen: kleding, grime, licht, decor enz. Eerst wordt er gecast, dan gerepeteerd, daarna komen er try-outs en dan kan het stuk pas officieel op de planken vertoond worden. In de loop van de eeuwen zijn de theaters ook enorm vooruit gegaan. In het begin waren de theaters voornamelijk van hout, daarna werden toneelstukken opgevoerd op een heuvel, in de openlucht en in Romeinse theaters. In de Griekse tijd kregen theatrale aspecten een plaats en een benaming. De Orchestra bijvoorbeeld is de plek waar het koor zich bevond. Daarachter bevond zich de skene, een laag gebouw wat diende als kleedkamer en berghok. Later werd dit deel als decor gebruikt. In de Romeinse tijd werden er nog tal van benamingen gegeven aan theatrale aspecten, zoals het auditorium, wat de bovenste gang met zitplaatsen betekende, die omsloten werd door een colonnade. Het toneel kreeg de naam proscenium. Een overdekking door een groot zeildoek werd velarium. De tribunes liepen in een halve cirkel, zodat alle toeschouwers optimaal zicht hadden op het podium. Dit maakt duidelijk dat de mensen in deze tijd het theater erg serieus gingen nemen en er veel werk aan besteed hebben. De theaters ontwikkelden zich in de loop van de tijd gunstig, maar de akoestiek speelde nog geen grote rol. Tegenwoordig is deze akoestiek enorm belangrijk, het geluid moet optimaal zijn. Daarom zijn de theaters dusdanig gebouwd, dat het licht, het geluid, het decor en de spelers allemaal gunstig en zo goed mogelijk uitkomen. Theater is beleving. De beleving van jezelf!