A. Beschrijving:
Naam van de uitvoerenden: Percossa – bestaande uit: René Spierings, Niels van Hoorn, Frank Wardenier en Janwillem van der Poll.
Titel: Hitmen.
Discipline: Muziek – Slagwerk
Tijdstip en plaats: Vrijdag 11 januari 2002, 20.15 uur, de Speeldoos, Baarn. Inhoud: Het licht was uit. Op het podium stonden stellages met daarvoor witte ‘schermen’, hierop werden beelden geprojecteerd. Je hoorde een stem (engels) die vertelde over de schepping, het leven ervoor en dat dit nu ging veranderen. Ondertussen werden er beelden van een heelal geprojecteerd, later zag je de leden van Percossa naar ‘beneden’ vallen uit de lucht. Ondertussen kwamen er mannen met grijze pakken en een hoed het toneel op. Toen de stem ophield met praten en het verhaal afgelopen was werden bepaalde schermen (deze waren een soort deuren die open en dicht gedaan konden worden, als een instrument niet gebruikt werd, werden de luiken dicht gedaan zodat er aandacht gericht werd op het andere instrument) opengedaan. Er stonden vier grote trommels waarop de leden zaten met een soort pot met een aantal gaten in hun handen. Hier sloegen ze door elkaar op. Door het licht ontstonden er schaduwen en dat maakte het mysterieus. Zie afbeelding links hieronder. Hierna gingen de luiken dicht en speelden ze op andere instrumenten, dat ruilen van instrument ging zo de hele tijd. De stellages bestonden uit twee verdiepingen. Boven stonden drumstellen en elektrische instrumenten die ze met stokken bespeelden (ik weet niet hoe ze heten). Er volgde een stuk waarin heftig gedrumd werd. Het lichte flitste en het filmpje op de schermen aangepast. Het heftige ging over in wat rustigere muziek, waarin met die elektrische instrumenten werd gewerkt. Dat gaf het geheel rust. Eerst begon er bijvoorbeeld een en dan viel de rest telkens in zodat het steeds harder werd. Er werden stukken herhaald en gevarieerd. Er was een gedeelte waarbij alle luiken dichtgingen. Er kwamen twee leden van Percossa op met de trommels waarop ze in het begin zaten (zie afbeelding linksboven). Deze tilden ze op en zetten ze dan weer neer, waardoor er doffe dreunen ontstonden, steeds harder. Er werden nu ook Japanse trommels het podium opgereden door de andere twee leden. Deze haalden twee verschillende conga’s (zie rechtsboven voor geheel). De twee leden met de grote trommels maakten er een hele show van door extra bewegingen te maken met hun stokken. Ondertussen tikte een van beiden met een ijzeren stokje tegen een stang aan de zijkant van de trommel. Dat getik was de houvast van het stuk. Daarna volgden er weer stukken met die elektrische instrumenten, deze konden trouwens verschillende soorten geluid geven door op een knopje te drukken. Het geluid ervan was heel apart. Op een moment speelden er twee op die instrumenten, beiden een ander geluid, een op een xylofoon en eentje drums. Er werden indrukwekkende stukken gespeeld. (zie hieronder) Hier volgde ergens een pauze tussen. Er was inmiddels een uur voorbij. Na de pauze waren ze omgekleed, allemaal in het wit. Dit gedeelte was een stuk drukker als daarvoor. Er waren mooie solo’s bij. Veder werd er een jazzstuk gespeeld, mooi begeleid door de drummer. Er werden stukken gespeeld uit verschillende tijden en de verschillende stijlen zag je terug komen. Je kon goed zien hoe erg de muziek veranderd is. Zo werd er een rustig stuk uit de jaren 60 gespeeld. Dit gevolgd door stukken uit de jaren 70 en 80. Uiteindelijk een echt stuk Funk opgevolgd door een stuk Dance. Allerlei muziekstijlen werden vertoond. Op verschillende tijden werd er meegeklapt en aan het einde moesten we gaan staan. De show eindigde weer met de Japanse trommels. Op een van de eerder gebruikte trommels speelden twee leden, zoals hierboven te zien. Ze maakten het flitsend door er passen bij te maken en met de stokken te zwaaien. Ze sloegen telkens tegelijk op de trommel, waardoor er veel geluid ontstond. De derde persoon trommelde op de conga’s. De vierde haalde een nog grotere Japanse trommel tevoorschijn en begon daar ook op de beuken. Het geluid was echt hard. De trommel was zo groot, dat de man op en krukje moest staan om er op te kunnen slaan. Hier eindigde de voorstelling. Na veel klappen kwamen ze terug en speelden ze nog een indrukwekkend stuk op al die trommels. Na een tijdje stopten ze, het echte einde van de voorstelling. Veel applaus. Muzikale elementen en structuur: Het is moeilijk omkort iets te zeggen. Dat komt omdat Percossa alles gebruikte op het gebied van muziek. Het was de bedoeling om te laten zien hoe uiteenlopend slagwerk kan zijn. Het tempo lag dus ook de ene keer langzaam en de andere keer weer heel snel. De toonhoogte werd ook gevarieerd, dan weer stijgend, dan weer dalend. Het was de bedoeling bij deze voorstelling om te laten zien hoe hard en ook hoe zacht slagwerk kan zijn. Er werd daarom ook voortdurend gebruik gemaakt van de klanksterkte. Het werd afgewisseld, maar aan het einde van de show werd de klanksterkte steeds meer opgevoerd en uiteindelijk kwam er een hele grote en twee iets kleiner Japanse trommels tevoorschijn. Er werd gebruik gemaakt van herhaling (van motieven) zowel in de scènes als in de show over het algemeen. Echter was er ook een sterk contrast. Er waren intro’s, solo’s, tussenspelen en variaties. Er werd niets in gesproken, alleen maar muziek.
Kleding:
Allen hadden dezelfde kleding aan en ze waren allen kaal geschoren.
In het begin van de voorstelling hadden ze grijze kleding aan, lange grijze jas en een grijze hoed. Later in de voorstelling deden ze de hoeden af en hun jassen uit. Hieronder hadden ze zwarte kleding aan. Na de pauze hadden ze zich omgekleed en waren ze helemaal in het wit.
Doelgroep:
Er is denk ik niet echt een bepaalde doelgroep qua leeftijd te noemen. De voorstelling is gewoon bestemd voor iedereen die van slagwerk houdt. Je moet wel tegen hard geluid kunnen.
Voorstelling: Percossa - Hitmen
Discipline: Muziek – Slagwerk
Datum: 11 januari 2002.
Gedrag tijdens de voorstelling:
Hoe heb ik naar de voorstelling gekeken?
Met veel bewondering.
Hoe was het gedrag in mijn omgeving?
Met veel bewondering, geïnteresseerd.
Vertel in het kort waardoor er een overeenkomst is tussen bovenstaande antwoorden of juist een verschil.
De bovenstaande antwoorden komen overeen. Dit komt omdat het gewoon een hele goede voorstelling is. Verder komen er alleen maar mensen naartoe die van muziek houden, je weet van te voren waar je aan begint als je er binnenstapt.
Hoe was het publiek in de zaal tijdens de voorstelling?
Het publiek reageerde overal goed op. Onder de voorstelling was het ‘stil’, dat kon ook niet anders, want de muziek was zo hard dat je niets kon zeggen. Als er al gepraat werd viel het niet op. Iedereen was enthousiast, klapte mee als het moest, enz.
Hoe was de reactie na de voorstelling?
Erg goed, iedereen was positief en enthousiast. Ik heb meerdere keren horen vragen of er ook cd’s te koop waren, omdat ze het zo goed vonden.
Beantwoordde het gedrag tijdens de voorstelling naar je verwachting?
Ja, want door die muziek kan je gewoon niet stilzitten en ze waren gewoon erg goed.
Ik wil graag deze algemene opmerking nog maken naar aanleiding van deze voorstelling.
Ik vond dit een heel goede voorstelling. Ik zag op de televisie dat ze in Baarn zouden komen, dat zag er goed uit. Ik had gedacht, omdat het nog niet uitverkocht was, dat het misschien minder leuk was dan ik had gezien. Dit was gelukkig niet het geval, maar juist het tegenovergestelde het was beter dan ik verwachtte.
Tijdstip en plaats: Vrijdag 11 januari 2002, 20.15 uur, de Speeldoos, Baarn. Inhoud: Het licht was uit. Op het podium stonden stellages met daarvoor witte ‘schermen’, hierop werden beelden geprojecteerd. Je hoorde een stem (engels) die vertelde over de schepping, het leven ervoor en dat dit nu ging veranderen. Ondertussen werden er beelden van een heelal geprojecteerd, later zag je de leden van Percossa naar ‘beneden’ vallen uit de lucht. Ondertussen kwamen er mannen met grijze pakken en een hoed het toneel op. Toen de stem ophield met praten en het verhaal afgelopen was werden bepaalde schermen (deze waren een soort deuren die open en dicht gedaan konden worden, als een instrument niet gebruikt werd, werden de luiken dicht gedaan zodat er aandacht gericht werd op het andere instrument) opengedaan. Er stonden vier grote trommels waarop de leden zaten met een soort pot met een aantal gaten in hun handen. Hier sloegen ze door elkaar op. Door het licht ontstonden er schaduwen en dat maakte het mysterieus. Zie afbeelding links hieronder. Hierna gingen de luiken dicht en speelden ze op andere instrumenten, dat ruilen van instrument ging zo de hele tijd. De stellages bestonden uit twee verdiepingen. Boven stonden drumstellen en elektrische instrumenten die ze met stokken bespeelden (ik weet niet hoe ze heten). Er volgde een stuk waarin heftig gedrumd werd. Het lichte flitste en het filmpje op de schermen aangepast. Het heftige ging over in wat rustigere muziek, waarin met die elektrische instrumenten werd gewerkt. Dat gaf het geheel rust. Eerst begon er bijvoorbeeld een en dan viel de rest telkens in zodat het steeds harder werd. Er werden stukken herhaald en gevarieerd. Er was een gedeelte waarbij alle luiken dichtgingen. Er kwamen twee leden van Percossa op met de trommels waarop ze in het begin zaten (zie afbeelding linksboven). Deze tilden ze op en zetten ze dan weer neer, waardoor er doffe dreunen ontstonden, steeds harder. Er werden nu ook Japanse trommels het podium opgereden door de andere twee leden. Deze haalden twee verschillende conga’s (zie rechtsboven voor geheel). De twee leden met de grote trommels maakten er een hele show van door extra bewegingen te maken met hun stokken. Ondertussen tikte een van beiden met een ijzeren stokje tegen een stang aan de zijkant van de trommel. Dat getik was de houvast van het stuk. Daarna volgden er weer stukken met die elektrische instrumenten, deze konden trouwens verschillende soorten geluid geven door op een knopje te drukken. Het geluid ervan was heel apart. Op een moment speelden er twee op die instrumenten, beiden een ander geluid, een op een xylofoon en eentje drums. Er werden indrukwekkende stukken gespeeld. (zie hieronder) Hier volgde ergens een pauze tussen. Er was inmiddels een uur voorbij. Na de pauze waren ze omgekleed, allemaal in het wit. Dit gedeelte was een stuk drukker als daarvoor. Er waren mooie solo’s bij. Veder werd er een jazzstuk gespeeld, mooi begeleid door de drummer. Er werden stukken gespeeld uit verschillende tijden en de verschillende stijlen zag je terug komen. Je kon goed zien hoe erg de muziek veranderd is. Zo werd er een rustig stuk uit de jaren 60 gespeeld. Dit gevolgd door stukken uit de jaren 70 en 80. Uiteindelijk een echt stuk Funk opgevolgd door een stuk Dance. Allerlei muziekstijlen werden vertoond. Op verschillende tijden werd er meegeklapt en aan het einde moesten we gaan staan. De show eindigde weer met de Japanse trommels. Op een van de eerder gebruikte trommels speelden twee leden, zoals hierboven te zien. Ze maakten het flitsend door er passen bij te maken en met de stokken te zwaaien. Ze sloegen telkens tegelijk op de trommel, waardoor er veel geluid ontstond. De derde persoon trommelde op de conga’s. De vierde haalde een nog grotere Japanse trommel tevoorschijn en begon daar ook op de beuken. Het geluid was echt hard. De trommel was zo groot, dat de man op en krukje moest staan om er op te kunnen slaan. Hier eindigde de voorstelling. Na veel klappen kwamen ze terug en speelden ze nog een indrukwekkend stuk op al die trommels. Na een tijdje stopten ze, het echte einde van de voorstelling. Veel applaus. Muzikale elementen en structuur: Het is moeilijk omkort iets te zeggen. Dat komt omdat Percossa alles gebruikte op het gebied van muziek. Het was de bedoeling om te laten zien hoe uiteenlopend slagwerk kan zijn. Het tempo lag dus ook de ene keer langzaam en de andere keer weer heel snel. De toonhoogte werd ook gevarieerd, dan weer stijgend, dan weer dalend. Het was de bedoeling bij deze voorstelling om te laten zien hoe hard en ook hoe zacht slagwerk kan zijn. Er werd daarom ook voortdurend gebruik gemaakt van de klanksterkte. Het werd afgewisseld, maar aan het einde van de show werd de klanksterkte steeds meer opgevoerd en uiteindelijk kwam er een hele grote en twee iets kleiner Japanse trommels tevoorschijn. Er werd gebruik gemaakt van herhaling (van motieven) zowel in de scènes als in de show over het algemeen. Echter was er ook een sterk contrast. Er waren intro’s, solo’s, tussenspelen en variaties. Er werd niets in gesproken, alleen maar muziek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden