Ons kent ons

Ø Algemene gegevens:

De titel: “Ons kent ons”
Naam van het gezelschap: Toneelvereniging “Mare”.
Naam van de regisseur: Jaap van den Top.
Namen van de hoofdrolspelers:- Ben Tänzer als Gijs Jansen
- Harry Bijleveld als Geurt Roozenboom

Ø Plot:

Het gaat over de amateur-toneelvereniging VOVA, die bezig is “De bedelaarsopera” van schrijver John Gay in te studeren. Deze opera is voor onze amateur-toneelvereniging eigenlijk te hoog gegrepen. De opera speelt zich af rond 1728, en het speelt in een wereldje van dieven en hoeren. Eigenlijk draait het toneelstuk om wat er om de opera heen gebeurt. De opera zelf komt weinig aan bod. Het verhaal gaat vooral om de personen eromheen.

Op een dag komt er bij amateur-toneelvereniging VOVA een man binnen genoemd Gijs Jansen. Hij blijkt niet echt een helder licht te zijn als het om zingen gaat. Hij oogt een beetje als een zielig ventje. Hij is een boekhouder die pas weduwnaar is geworden, en afleiding zoekt bij een amateur-toneelvereniging. Hij krijgt een klein rolletje en raakt bevriend met regisseur Geurt Roozenboom. Ook bij de vrouwen van de club valt hij wel in de smaak. Zonder dat hij dit wil raakt hij betrokken bij allerlei (zakelijke of prive) zaakjes, die niet helemaal zuiver zijn. Doordat er door ruzie en bedrog steeds andere mensen van het stuk uitvallen krijgt hij een steeds grotere rol. Op het eind krijgt hij de hoofdrol in de opera aangeboden, die van vrouwenjager MacHeath.

Ø Conflicten:

In het stuk spelen zich meerdere conflicten af.
Bijv. die van de verschillende slecht lopende huwelijken. Deze echtparen gebruiken Gijs Jansen, die er dus bij betrokken raakt, om hun problemen op te lossen. Ook het slechte huwelijk van Geurt Roozenboom komt ten einde als hij erachter komt dat zijn vrouw vreemdgaat met Gijs, dit is eigenlijk niet Gijs z’n schuld want Hanna Roozenboom verleidt hem.
Geurt Roozenboom is in het dagelijks leven jurist en vraagt Gijs vanwege zijn baan om financieel en zakelijk advies. Gijs weet niet dat hij hiermee een ander lid van de club, de goedzak Krispijn Kwint financieel benadeeld. Hij zit dus ook in conflict met zijn eigen geweten.

Ø Het toneelbeeld:

Het toneel bevindt zich gewoon voor het publiek.
Het stuk speelt zich af in verschillende ruimtes, die men kan herkennen door twee pilaren, aan de zijkanten van het toneel. Hierop staan afbeeldingen waaraan de toeschouwer kan zien waar de gebeurtenis op dat moment plaats vindt.
Het stuk speelt zich af in:
Het gebouw v/d toneelvereniging: Dit kan men zien aan gewoon een leeg podium, want dat is immers ook waar een toneelvereniging op oefent.

Café “De Vink”: Dit kan men zien aan de “sfeervolle”geelachtige spots, en op de (omgedraaide pilaren) staan een glas bier.

Het huis van Geurt en Hanna: Dit kan men zien aan de schilderijen op de muur.
En de teddybeer op de bank.

Het huis van de fam. Hulzebos: Dit kan men zien aan de typerende schilderijen. (ze stellen twee mensen voor die de liefde bedrijven.)

Zaal

Ø Het licht had verder geen symbolische betekenis, maar het bepaalde alleen maar de sfeer.

Ø Muziek:

Op de achtergrond in het café hoor je wel een muziekje, maar ook dit is alleen sfeerbepalend. Verder wordt er bij de liedjes gebruikt gemaakt van een piano, bespeeld door een actrice de pianiste speelt.

Ø De belangrijkste personages:

In het stuk zijn de rollen vrij evenwichtig verdeeld, de verschillende personages komen regelmatig aan bod. Het is moeilijk aan te geven wie nou echt de hoofdrolspelers zijn.
Ik denk dat de volgende personen er qua hoeveelheid tekst en belangrijkheid, toch wel uitspringen.

Gijs Jansen: Een ietwat verlegen boekhouder die pas weduwnaar is geworden, en afleiding zoekt bij een amateur-toneelvereniging. Hij is in principe de hoofdrolspeler.

Geurt Roozenboom: De regisseur van de “De bedelaarsopera”. Hij heeft een op het oog slecht huwelijk, met twee kinderen, een tweeling. Hij heeft op Gijs na de grootste rol.

Hun onderlinge relatie is dat ze samen aan “De bedelaarsopera” werken, en Gijs komt regelmatig bij Geurt thuis.

Het best kon ik me inleven in de hoofdpersoon Gijs Jansen, dit kwam niet alleen doordat hij de hoofdrol had. Maar hij speelde het ook geloofwaardig, en was af en toe ook wel een beetje onterecht de gebeten hond.

De personages in het stuk zijn stuk voor stuk “normale”doorsnee mensen. Ze zouden zo uit “De Hema” geplukt kunnen zijn, bij wijze van spreken.

Ø Thematiek:

De belangrijkste thema’s die in dit stuk naar voren komen zijn: humor, liefde.

De regisseur heeft, denk ik veel aangepast aan de originele versie. Het zag ernaar uit dat er ook aardig wat interpretatie werd gebruikt.

Het thema humor sprak mij wel aan in dit stuk, er was geen overdosis humor. Maar gewoon af en toe een leuke anekdote of woordspeling.

Ø Boeiende werking:

Ik had van tevoren gehoord dat de voorstelling nogal tegenviel en erg saai was. Dit viel naar mijn mening wel mee. In het begin moest ik even wennen, maar als je je maar genoeg inleeft is het verhaal wel leuk en goed opgezet. Naarmate de voorstelling vorderde ging hij me ook steeds meer boeien.

Een middel wat goed werd gebruikt om te boeien was de humor, hierdoor bleef je toch kijken.

Ø Recensie:

Ik vond de voorstelling als geheel goed in elkaar gezet, dit was eigenlijk ook wel te verwachten aangezien dit hun jaarlijkse grote productie is. De spelers waren goed op elkaar ingespeeld in reageerden heel waarheidsgetrouw. Je kon zien dat de spelers tegen een “vierde muur” speelden, dit is een positief punt.
Ander positief punt was zoals gezegd de gezonde dosis humor en zelfspot.
En ook deden ze het goed als je bedenkt dat het een amateur-toneelvereniging was.
Er was ook nog een minpunt; namelijk de duur van het stuk, het duurde van 20.30 uur tot 23.20 uur. Met een pauze na een uur vond ik dit een beetje teveel van het goed, en dus een beetje te lang.

Tot slot: minpunt: Het drinken en het prijskaartje waren voor een amateur stuk ook vrij prijzig; € 9,- voor de entree en € 1,60 voor het drinken.

Ø Info over de toneelschrijver van dit stuk:

Ayckbourn, Alan (Londen 12 april 1939), Brits blijspelauteur, begon zijn loopbaan als acteur en schreef zijn eerste stukken onder de schuilnaam Ronald Allen. Zijn eerste internationale succes was Relatively speaking (1967, Ned. vert.: Slippers). In 1974 deed hij van zich spreken door de bijzonder amusante en ingenieuze trilogie The Norman conquests (Table manners, Living together en Round and round the garden), avondvullende, in elkaar passende toneelstukken, over een bewogen weekend uit het leven van een zekere Norman. Al Ayckbourns stukken bereiken de grote podia van Londen en hebben ook internationaal veel succes. Zijn 53ste stuk, It could be any one of us (1998), is een sciencefiction comedy–thriller.

WERK (o.a.): How the other half loves (1970); Mixed doubles (1970, met anderen); Time and time again (1972); Absurd person singular (1973); Globe (1974); Just between ourselves (1976); Absent friends (1976); Confusions (1977); Bedroom farce (1977); Ten times table (1978); Joking apart (1979); Sisterly feelings (1980); Taking steps (1980); Season's greetings (1981); Way upstream (1981); Intimate exchanges (1982–1983); A chorus of disapproval (1985); Woman in mind (1986); Henceforward (1988); Man of the moment (1989); Body language (1990); Time of my life (1993); Haunting Julia (1994); The musical jigsaw play (1994); Communication doors (1995); The things we do for love (1998); A word from our sponsor (1998).