NUHR-Over de top

Algemeen De naam van deze voorstelling was Over de top en werd gespeeld door NUHR en Eddie B. Wahr. NUHR bestaat uit Viggo Waas, Peter Heerschop en Joep van Deudekom. Ik heb de voorstelling gezien in Schouwburg de Meerse in Hoofddorp. De regie ligt in handen van Han Römer. De voorstelling duurde ongeveer anderhalf uur. Ik had er redelijk hoge verwachtingen van, ondanks het feit dat het één van de eerste try-outs was. De vorige drie voorstellingen van NUHR heb ik ook in het theater bekeken en ook heb ik op tv al veel van dit cabaretgezelschap gezien. Ze hebben onder meer meegewerkt aan Kopspijkers, Dit was het nieuws, Familie Van der Ploeg, Bij ons thuis, NUHR tv en Vrienden van Van Swieten. Kenmerken Deze voorstelling is een cabaretvoorstelling met erg veel speciale effecten. Het tekstgebruik was niet echt bijzonder, ze gebruikten vooral gewone spreektaal. Het was wel duidelijk dat ze het meeste uit hun hoofd hadden geleerd. Af en toe werd er iets geïmproviseerd. Er waren veel speciale lichteffecten. Er hingen vier spots boven het podium die in allerlei vormen het podium belichtten. Soms werd alleen een bepaald deel van het podium belicht, soms kwamen de spots in de vorm van blokjes, rondjes en andere figuurtjes op het podium. Af en toe veranderden ze van kleur. Ook aan de zijkant van het podium waren lampen bevestigd. Tevens waren er veel speciale geluidseffecten. Er klonken veel fragmenten van bekende liedjes tijdens sketches en tijdens vechtpartijen waren gewelddadige geluiden te horen. Aan het eind van de voorstelling speelden ze nog een aantal van hun eigen liedjes. De spelers droegen verschillende kostuums. Ze kwamen op in lange zwarte jassen die steeds in de voorstelling terugkwamen. Daaronder hadden ze beige-kleurige broeken aan en crèmekleurige truien met mouwen in verschillende donkere kleuren. Ze droegen allemaal zwarte schoenen. In het tweede deel van de voorstelling waren ze slechts gekleed in zwarte boxershorts en witte badjassen. Het decor bestond uit een lange lopende band -waar ook nog lichten onder zaten-, een zwart plateau en een aantal zwarte schermen waarop af en toe een afbeelding van een verlichte stad te zien was. De grime was onopvallend. Zoals de meeste theateracteurs zullen ze waarschijnlijk pancake en een beetje zwarte oogmake-up op hebben gehad, maar het is me niet opgevallen. Ik zat wel op de laatste rij van het balkon ;J

De spelers waren erg goed op elkaar ingespeeld, maar dat was ook te verwachten, want NUHR bestaat al sinds 1987 en ook toen werkte Eddy B. Wahr al mee aan hun voorstellingen. Inhoud De voorstelling bestond uit twee delen, maar er zat geen pauze tussen. De spelers kwamen op in lange zwarte jassen. Ze deden een dansje op de lopende band. Vervolgens trokken ze hun jassen uit en speelden ze een korte sketch. Er zat niet echt een verhaal in de voorstelling. Het eerste deel bestond voornamelijk uit sketches die te maken hadden met verschillende soorten geweld. Af en toe kwam er één van de mannen in de lange zwarte jassen langs om te kijken of al;les in orde was. Het tweede deel ging over de mannen in de lange zwarte jassen. Ze zaten bij elkaar en spraken vooral over hun mislukte relaties. Tussendoor speelden ze enkele sketches om daar een goed beeld van te krijgen. Het kwam erop neer dat ze allemaal met elkaar’s vrouwen en dochters vreemdgingen. De karakters zijn niet te beschrijven, want die werden niet duidelijk gespeeld. De voorstelling eindigde met liedjes uit hun eigen repertoire. Persoonlijke mening Mijn verwachtingen zijn redelijk uitgekomen. Het verhaal was nog niet echt duidelijk, maar dat is vrijwel altijd het geval bij NUHR in de try-outperiode. Ze hadden al wel veel nagedacht over de speciale effecten. Over een jaar zal ik nog eens naar deze voorstelling gaan om te kijken hoe het geworden is. Ondanks het feit dat dit een cabaretvoorstelling was, was niet alles grappig. NUHR speelt ook vaak serieuze stukjes om mensen een bepaald beeld te geven van de maatschappij. Er zaten, naar mijn mening, vrijwel geen zwakke punten in de voorstelling. De grappige stukjes vond ik de sterke punten en ook elke keer dat Viggo zijn badjas opendeed was een moment om van te genieten J