Hans Teeuwen; Industry of Love

Hans Teeuwen
Industry Of Love


[plaatje0]
Inhoudsopgave

Titelblad

Inhoudsopgave

Inleiding

Over Hans Teeuwen

Algemeen

Inhoud

Bijlagen

Inleiding

Hans Teeuwen. Hans Teeuwen is een van de vijf beste cabaretiers in Nederland. Hij heeft (nog maar) 5 shows op zijn naam staan en heeft nu al zo’n goede naam. Dit krijg je natuurlijk niet zomaar. Omdat Teeuwen actuele grappen maakt slaat hij zo aan bij het publiek. Hij heeft ook nogal eens hele groffe sketches, maar ook dat trekt het publiek wel aan. Zoiets doet geen een andere cabaretier. Je moet er van houden, dat is waar, maar dan heb je aan hem ook echt wel een hele goede. Natuurlijk, ook Youp van’t Hek en Bert Visscher kunnen grof zijn, maar Teeuwen gebruikt dingen, die andere cabaretiers toch nèt niet aandurven. Neem bijvoorbeeld zijn sketches over het Koningshuis, die kan zijn grappen toch echt niet waarderen. En dat is ook logisch, als je hoort wat hij allemaal zegt. Maar cabaretiers zoeken altijd dat soort mensen, mensen die iedereen kent en die zichzelf niet zo makkelijk kunnen verdedigen. Als Beatrix bijvoorbeeld een keer serieus in zou gaan op zo’n sketch, dan zal ze een menigte krijgen die haar gelijk geeft, en een menigte die haar zou bekritiseren. Balkenende is ook zo’n type. En hoeveel grappen zijn daar ook wel niet over gemaakt. Als je “raar haar” intypte bij een zoekservice op internet, kreeg je een plaatje te zien van Balkenende! Hoe vervelend het misschien ook is, dit zal altijd wel zo blijven.

Ik heb zo’n 3 jaar geleden voor het eerst een stuk gehoord van Hans Teeuwen bij mijn neef in Limburg. Hij zei al: “Deze vent is echt grappig!” Ik moest hem gelijk geven, ik hoorde toen wat uit zijn tweede show, Hard en Zielig. Na wat langer geluisterd te hebben naar zijn cd, was ik toch best nieuwsgierig geworden naar die Hans Teeuwen. Ik had een tijd langs niets meer van gehoord, totdat ik opeens zag dat zijn show op tv kwam! Mijn broer en ik gingen kijken. Wat we zagen was vernieuwend, spannend, grof, brutaal en ook weer cool. Als je iemand zijn mimiek ook kan zien, is dat vaak wat anders. Ik had liedjes van hem gedownload van het Internet en heb daar echt dubbel om gelegen. Maar als je zag, wat voor bekken hij soms trok, echt zeer geestig! Mijn broer en ik wilden toen heel graag een keer naar een voorstelling van hem, dat leek ons echt super.

Ik kreeg een kaartje voor mijn 16e verjaardag van mijn broer en zijn vriendin. Op dinsdag 3 februari zou het gebeuren! We zouden naar Hans Teeuwen gaan! Wat een heerlijk cadeau…

Over Hans Teeuwen

Hans Teeuwen is geboren op 3 maart 1967 in het dorpje Budel, een dorpje in Brabant op de grens van Limburg en België. Zijn vader was sportleraar en zijn moeder speelde piano en zong in het kerkkoor. Hij zat op de mavo, en heeft dat ook afgerond. De havo heeft hij geprobeerd maar dat is niet gelukt. Na de havo heeft hij niet veel gedaan en in 1988 is hij begonnen aan de opleiding “Drama” aan de hogeschool Eindhoven. Die opleiding heeft hij afgesloten in 1991. Verder heeft hij in zijn studententijd kleine rolletjes gespeeld bij Eva Bal \'Hoge bomen wind\', in \'Winnie the Pooh\' van het jeugdtheater Aramatis, en een klein rolletje in de film \'Hartslag\' van de VARA. Daarbij speelde hij veel piano en toneel.

De grootste ontwikkeling in zijn studententijd heeft hij te danken aan provisatie-voorstellingen van de stand up comedian-groep Comedytrain. Tijdens het eindexamenproject ontmoette hij Roland Smeenk. Roland was een straatmuzikant. Teeuwen en Smeenk besloten samen een cabaretduo te vormen. Zij deden in 1991 mee met de Camaretten en wonnen deze ook met de show Heist. Van dit korte programma hebben ze een avondvullend programma gemaakt en wilden in het hele land gaan optreden, maar jammer genoeg is Roland Smeenk in een auto-ongeluk omgekomen. Dit was nog voordat ze hun try-outs van Heist afgerond hadden. Een korte tijd daarna overleed nog een vriend van Hans. Daardoor heeft Hans goed beseft dat het leven niet allemaal rozengeur en maneschijn was; \'Het leven liep op rolletjes. Ik had het allemaal goed voor elkaar. Het programma ging als een trein, ik had een goede verkering, ik bewoog me in een inspirerende omgeving, alles ging van een leien dakje. En dan zijn er die rampen en die maken je bewust dat \'t nog niet zo makkelijk is je staande te houden\', zei Teeuwen tijdens een uitzending van Plantage van de VPRO.

Op een herdenkingsavond van Smeenk treedt Hans weer op en merkt dat hij ondertussen uit het diepe dal is geklommen en besluit om verder te gaan met optreden, alleen dan in zijn eentje. Daarna zijn de twee programma\'s Hard & Zielig (1994 tot 1995) en Met Een Breierdeck (1995 tot 1997) uitgekomen. In oktober \'97 zou zijn nieuwe show in première gaan, maar omdat Hans daar te weinig materiaal voor had, werd hij uitgesteld. Toen Teeuwen niet meer op het podium stond kwamen er verschillende roddels in de wereld. Hans Teeuwen is verslaafd aan de horror, Hans Teeuwen zit in een psychiatrische inrichting en zou daar voor de rest van zijn leven blijven, etcetera. Later zei men ook nog dat Teeuwen overleden was.

Volgens Teeuwen\'s impresariaat Hummelinck en Stuurman kwamen deze roddels tot stand in de buurt van Eindhoven: \'Het Eindhovens Dagblad is meestal de eerste die belt om een gerucht te checken\'. Onder de titel \'Hans Teeuwen probeert\' heeft Hans, na die periode van afwezigheid op de podia, en serie weekvoorstellingen in het Betty Asfalt Complex gegeven. Hans heeft ook nog een hoofdrol gespeeld in de bioscoopfilm Jezus Is Een Palestijn, een film van Lodewijk Crijns. Verder heeft Hans nog aan andere activiteiten meegedaan, zoals De Mannen Van De Radio (samen met Pieter Bouwman en Theo Maassen), een aflevering van Debiteuren en Crediteuren (Hans speelde de \'goede\' Sint) ook heeft Teeuwen opgetreden voor Amnesty International Gala in 1994. Hans Teeuwen speelde ook in “Poelmo, slaaf van het zuiden”. Dit deed hij met Pieter Bouwman en Gummbah.


Algemeen

Titel: Industry Of Love
Artiest: Hans Teeuwen
Genre: Cabaret
Gezien in: De Stadsschouwburg Utrecht (in Utrecht natuurlijk)
Tijdsduur: Ongeveer 3 kwartier à 1 uur
Verwachtingen: Heb al veel van hem gehoord en gezien. Geweldig dat ik nu eindelijk eens
een voorstelling kon bijwonen. Het leek me echt super.
Tekstgebruik: Hans Teeuwen probeert vaak een paar typetjes na te doen, dat doet hij door een apart stemmetje te gebruiken en vaak ook nog door een of andere rare beweging te doen. Als hij zingt rijmt hij veel. Ik denk dat het tekstgebruik bij cabaret altijd belangrijk is, het moet niet te moeilijk zijn voor het publiek om te begrijpen.
Licht: Er wordt niet veel met het licht gedaan, bijna de hele voorstelling is het donker in de zaal en word er een spotlight op Hans gericht. Toen hij even de eerste rij ging bekijken en bekritiseren werd daar wel een licht op gezet.
Geluid: Hans maakt zijn grappen soms extra sterk door iets dan extra hard door de zaal te schreeuwen. Ik heb bijvoorbeeld helemaal dubbel gelegen om het woord Bootsjungen. Hij heeft een scène waarbij hij voor Duitse Kapitein speelt. Die flirt dan met zo’n matroos, en omdat hij Duits praat zegt hij dan steeds: mein BOOTSJUNGEN!
Hij heeft bij elke show een schitterende vleugel op het toneel staan. Hij kan echt verbazingwekkend goed piano spelen, dat merk je bijvoorbeeld bij “Walsje” op de cd “Trui”. En bij een paar sketches gebruikt hij achtergrondmuziek. Zo ook bij zijn opkomst.
Kostuum: Er is geen sprake van het gebruik van kostuums. Hans heeft tijdens de hele voorstelling een wit pak aangehad met een zwart overhemd eronder.
Decor: Er is aan het decor vrijwel niets te zien. Je ziet gewoon de hele tijd een grote zwarte ruimte achter hem. Decor speelt dus geen rol.
Samenspel: Dat is er eigenlijk niet. In het begin praat hij met een paar mensen van de eerste rij maar daar blijft het bij. Hij speelt deze voorstelling alleen en er komen geen andere cabaretiers in voor.

Inhoud

De voorstelling gaat over zeer veel onderwerpen. Bijna teveel om op te noemen. Ik zal een paar voorbeelden geven:

Dieren
Kikvorsman
Duits
Het Koningshuis
Liefde
Hobby’s
Circus
Zichzelf
Roken
IJscoman

En zo zijn er nog wel meer te vermelden.

Het zijn heel vaak van die onderwerpen die eigenlijk helemaal nergens op slaan, maar juist daarom zo ontzettend grappig zijn. Natuurlijk, zaken zoals liefde en hobby’s, die kent iedereen. Maar als je hem dan hoort zeggen, dat hij zo’n ontzettende hekel heeft aan dieren, omdat ze maar nooit op tijd komen, en dat ze daarom zo’n vies, laks imago hebben… Dan lach je, en niet omdat je dan precies begrijpt waar hij het over heeft, maar om de manier waarop hij het brengt. Dat vind ik zo goed aan Teeuwen. Dit is een beetje ingewikkeld misschien, zoiets moet je zelf hebben gezien, gehoord of meegemaakt.

Hij had in zijn eerdere voorstellingen nogal wat hele harde en soms racistische grappen. Veel mensen kunnen dat niet waarderen, hij tergt de theaterwetten. Dat vindt hij heerlijk. Hij heeft bijvoorbeeld in het begin van Industry Of Love een vrolijk muziekje, waarop hij dan ontzettend enthousiast danst. En dat doet hij dat expres nèt te lang, en dat weet hij natuurlijk best. Maar zoals hij dan al zwiepend met zijn kont, perfect op de muziek meedeint, dan is dat gewoon een ontzettend humoristisch gezicht. Maar in deze voorstelling kwamen heel wat minder harde grappen in voor dan in al zijn andere voorstellingen. Hij heeft naar mijn mening maar één echt harde sketch, en die gaat over het Koningshuis. Ik zal hier maar niets dicteren...

In de voorstelling zelf is niet echt een rode draad te vinden. Hij zit na een poosje vast in de lift, en dan begint alles eigenlijk. Helemaal aan het eind gaat hij dan weer verder op die lift in.
Omdat hij over zo veel verschillende onderwerpen praat, is dat natuurlijk ook lastig, om alles goed te laten lopen. Ik vond het ook helemaal niet storend, dat het allemaal een beetje van de hak op de tak sprong.

Persoonlijke mening: Zijn vijfde show vond ik niet zo geweldig als alle andere. Natuurlijk, nog steeds een avond vol humor en plezier maar helaas nèt niet even cool als de andere voorstellingen. Ik vind het heerlijk, om hem de ene keer weer hartstikke onzinnig en de andere keer hartstikke sentimenteel te zien. Dan zegt hij opeens: “Ik hou van jullie!” Om vervolgens door zijn knieën te gaan en die zin ook letterlijk neemt. “Moet ik voor jullie in mijn billetjes knijpen, zouden jullie dat willen…?” En ja hoor, daar zie je hem even later al serieus kijkend lekker in zijn billetjes knijpend op het toneel.
Of dan doet hij bijvoorbeeld een bureaustoel na. Dan neemt hij de raarste posé aan en maakt hij daar zo’n piepend geluid bij. Het slaat nergens op, en toch ligt de hele zaal dubbel. Ik ook.... Ik heb letterlijk soms zitten gieren, maar ook wel eens een beetje afgeleid rondgekeken.

Hoe goed ook, Industry Of Love liet een onbevredigd gevoel achter vond ik. Voor het eerst leek het alsof de Teeuwen methode (vreemde, onzinnige verhalen met rare wendingen) niet meer zo werkte. Dat kennen we nu eigenlijk wel. Zou het kunnen dat de formule is uitgewerkt? Zijn talent staat vast, als een huis. Maar eerlijk gezegd vond ik dat Teeuwen niet meer zo veel verraste als vroeger. Soms is het zelf een beetje voorspelbaar. En toch blijf ik Teeuwen hartstikke respecteren. Hij moet misschien wel alles over een volstrekt andere boeg gooien. Want vernieuwing/verandering is toch eigenlijk best wel een beetje op zijn plaats in zijn voorstellingen…

Bedankt voor het lezen