Buddy Holly, the musical

Buddy, The Buddy Holly Story
Algemeen Ik ben naar de musical Buddy, The Buddy Holly Story in de Tamboer geweest. Buddy Holly, de hoofdpersoon, werd gespeeld door Alex Bourne. De rest van de cast is voor mij onduidelijk gebleven, want op internet was hier helemaal niets over te vinden. De producers van de musical zijn Paul Elliott, Laurie Mansfield en Greg Smith. Auteur is Alan Janes. De voorstelling duurde ongeveer 2½ uur. Ik verwacht dat het een hele mooie musical is, want mijn ouders zijn een paar jaar geleden in Londen naar deze musical geweest en zij vonden het heel erg mooi. Ze hebben me er al iets van verteld en mijn vader gaat vanavond met mij mee, voor hem voor de tweede keer dus. Kenmerken Buddy, the Buddy Holly Story is een musical. De acteurs in deze musical zijn allemaal engels, dus is de musical ook in het engels (erg goed voor mij). Het licht werd erg goed geregeld en verschilde ook erg vaak. Het geluid was oké, evenals de grime. De kostuums waren helemaal aangepast aan de tijd waarin de musical speelt en aan wat Buddy en the Crickets zelf droegen. De pakken, zoals hieronder staan afgebeeld, waren o.a. nagemaakt, maar verder was het eenvoudig; spijkerbroek, overhemd, stropdas. De kostuums van de vrouwelijke actrices waren wel iets luxer; mantelpakjes, galajurken e.d. Het decor werd erg vaak veranderd. Er kwamen allerlei dingen plotseling uit de lucht vallen of aangerold. Dat vond ik heel goed; verschillende decors, dat maakt het toch een beetje leuker om naar te kijken. Ze hadden grote platen met reclame voor ouderwetse auto’s en koffie op de achtergrond. Deze bleven daar gedurende de hele voorstelling staan. Bovenin het podium (een andere bewoording kan ik zo snel niet bedenken) zat een radiostation. In het begin van de voorstelling zat hier een dj iets te vertellen over Buddy Holly. Dit decor kwam steeds terug als het decor op het podium vernieuwd moest worden; Buddy Holly kwam hier dan een interviewtje geven of er werd iets over de huidige stand van zaken verteld door de dj. Het decor op het podium verschilde constant; van opnamestudio tot hotelkamer en van een podium bij optredens tot kleedkamer. Het samenspel was erg goed, maar dat moet ook wel als je ook nog eens samen muziek moet maken.
Inhoud De voorstelling gaat over het leven van Buddy Holly. Je zag de ontwikkeling van Buddy vanaf het moment dat hij zijn eigen band had gevormd, genaamd the Crickets. In 1956 traden the Crickets op in een lokale radioshow. Op dat moment speelden ze alleen nog country en western muziek. Buddy vond deze muziek eigenlijk helemaal niks. Ze werden gehoord door Eddie Crandall, die op zoek was naar getalenteerde musici. Platenmaatschappij Decca Records was geïnteresseerd in Buddy, maar niet in the Crickets. Buddy nam hier enkele liedjes op, maar werd toen de deur uitgezet. Buddy ging weer terug naar the Crickets en zij kregen een contract bij Norman Petty studio’s. Hier kon Buddy zijn werkelijke muzieksmaak laten horen en o.a. That ‘ll be the day werd opgenomen, maar ook Peggy Sue, Maybe baby en Oh Boy! Werden opgenomen. Buddy en the Crickets scoorden de eerste hit al na 3 dagen opnemen en verkochten wereldwijd vele albums. In maart 1958 tourden Buddy en the Crickets door Engeland, waar ze nog succesvoller werden dan in de V.S. In datzelfde jaar ontmoette Buddy Maria Elena Santiago, een receptioniste bij New York City muziekproducers. Twee weken later waren ze getrouwd en na een korte huwelijksreis gingen ze terug naar Lubbock, de woonplaats van Buddy. Buddy merkte dat the Crickets hem niet nodig hadden om door te breken en verbrak alle relaties met de groep. Kort hierna, vertrokken Maria Elena en Buddy naar New York, waar hij optrad met een nieuwe groep muzikanten en waar Maria Elena zwanger raakte. The Crickets kwamen weer bij Buddy terug en vormden één groep muzikanten met de nieuwe band van Buddy. In 1959 tourde Buddy met Ritchie Valens en J.P. Richardson, alias the Big Bopper. Ze gingen samen van optreden naar optreden en trokken erg veel publiek. Een foto van de musical Buddy in Duitsland, dit is één van de optredens van Buddy, Buddy Holly, in de tijd dat hij beroemd werd. the Big Bopper en Ritchie Valens. Op een dag, na een concert in Clear Lake (dit concert werd helemaal nagespeeld, je zag the Big Bopper en Ritchie Valens optreden met Buddy, we kregen allemaal een folder waar de nodige informatie op stond en we moesten zelf het publiek spelen), gingen Buddy, Ritchie Valens en the Big Bopper in een vliegtuig naar de volgende plaats voor een optreden. In de ochtend van 3 februari 1959, stortte dit vliegtuig neer, na pas 8 kilometer gevlogen te hebben, en doodde iedereen die aan boord was. Deze dag wordt nog vaak aangeduid als: “The day the music died”. Een krantenartikel over de dood van Buddy. De hele voorstelling draaide zo’n beetje om dit verhaal. Er is dus niets dat duidelijk moet worden of onduidelijk was. De hele voorstelling was zo duidelijk als ik weet niet wat. Persoonlijke mening Mijn verwachtingen zijn heel erg uitgekomen. Er was in de hele zaal niemand die niet zat te swingen bij de liedjes. Het was gewoon een super voorstelling. Omdat het een musical is, en omdat het gaat over het leven van Buddy Holly, een muzikant, werden ook heel veel liedjes gespeeld. Dat was een erg leuke afwisseling, vooral omdat ik dacht dat ik de liedjes niet kende, maar als je dan de eerste tonen van zo’n liedje hoort, weet je meteen weer hoe het liedje gaat. Ik hoorde veel mensen na afloop zeggen dat de hele verhaallijn die in deze musical zat, eigenlijk overbodig was en dat alleen de liedjes al meer dan genoeg was. Dat was ik het niet met die mensen eens. Ik vond het juist leuk dat er een verhaallijn in deze musical zat, want om nou de hele avond naar dezelfde soort liedjes te luisteren, is ook niet alles. Ik vond het een erg leuke voorstelling. Het decor vond ik een heel sterk punt in de musical en ook de acteur die Buddy Holly naspeelde en de rest van de band. Hij zong hetzelfde als Buddy en moest ook nog eens een hoofdrol vertolken die heel goed geacteerd moest worden. De rest van de band moest ook nog eens musiceren en acteren. Eén persoon speelde cello en hij zat onder het spelen van liedjes door, ook nog eens met zijn cello te dansen en kunstjes te doen. Erg leuk. Een zwak punt kan ik eigenlijk niet bedenken. Het was veel te leuk daarvoor.