Aida: de musical

Aida is de prachtige musical die nu speelt in het circustheater van Scheveningen. De hoofdrolspelers begonnen als onbekenden, maar die zijn nu al uitgegroeid tot bekende Nederlanders. De Spelers Aida wordt gespeeld door Chaira Borderslee
Radames wordt gespeeld door Bastiaan Ragas
Amneris wordt gespeeld door Antje Monteiro
Zoser wordt gespeeld door Frans van Deursen
Mereb wordt gespeeld door Marlon David Henry
Het oorspronkelijke Aida is een opera van de componist Verdi. Deze opera ging over de 19de eeuwse Egyptoloog Auguste Mariette. Elton John en Tim Rice hebben deze vertaald tot een musical, wat hen overigens goed gelukt is. Martine Bijl heeft deze Engelse musical weer omgezet tot een Nederlandse. Zij heeft hier zelfs een musical award voor gewonnen. Toen deze vertaling er was het de taak aan choreograaf Wayne Cilento en regisseur Robert Falls om de musical op het podium te zetten. Dat is ze met deze 3 uur durende voorstelling gelukt. Het verhaal Aida gaat over de onmogelijke liefde tussen de Nubische prinses Aida en de Egyptische legerkapitein Radames. De musical begint en eindigt in een museum voor Egyptische kunst. In het begin snap je dit verband met de rest van het verhaal niet, maar aan het eind is dit helemaal duidelijk. Aida is het verhaal van een ontluikende liefde in een tijd vol haat. Een musical vol verraad, intriges en overspel. Aida speelt zich af in het Egypte van de farao's, dat in strijd is met het buurland Nubia. Tijdens een expeditie op vijandelijk gebied neemt de Egyptische generaal Radames een groep vrouwen gevangen waaronder de beeldschone Aida. Radames weet dan nog niet dat Aida de dochter van de koning is maar is wel op slag onder de indruk van haar. Hij schenkt haar als slavin aan zijn verloofde, prinses Amneris. Amneris ziet haar bijna meteen als vriendin. Mereb is een Nubische bediende in het ‘paleis’ en herkent Aida meteen. Aida vertelt hem dit geheim te houden, maar hij vertelt het toch aan de andere gevangenen. Als Aida bij de gevangenen langs gaat hebben zij al hun hoop op haar gevestigd. Inmiddels is de koning van Nubia, de vader van Aida, ook gevangen genomen. Zonder het te beseffen roept Radames daarmee het noodlot over hun drieën af. Want het huwelijk van Radames met de dochter van de farao is aangekondigd terwijl hij eigenlijk verliefd is op Aida. Amneris merkt dat haar aanstaande echtgenoot van een ander houdt. Op haar beurt raakt Aida in een innerlijke tweestrijd omdat zij de dochter van de koning van Nubia is en een verhouding met Radames gezien zal worden als verraad van haar volk. De vraag is dus nu; kiest Aida voor haar volk, of voor haar liefde….
Kenmerken De taal in dit stuk is lang niet het opvallendste in de musical. Ze gebruiken gewone spreektaal, maar ik denk dat je het meer musicaltaal kan noemen. Het is iets wat overdreven en allemaal vrij kort. De zang is hier veel belangrijker dan het gewone spreken. Het is net als in vele andere musicals dat de gezongen teksten ook spreekteksten hadden kunnen zijn. Vrij makkelijk dus. Zegmaar een gewone zin met een melodie eronder. Is dit dan niet ook zo bij gewone muziek buiten de musicals? Nee, de stem is hier belangrijker dan het deuntje. Ze hebben niet voor niets een hoofdrolspeelster aangeschaft met een prachtige stem. Of ze nu hard of zacht, hoog of laag moet zingen, het klinkt allemaal goed. Dit geldt trouwens voor alle spelers. In deze musical wordt heel veel met kleuren licht gewerkt. Er is zelfs een stuk waar met laserstralen wordt gewerkt. Als het decor uit gekleurd vlakken papier bestaat, is hierachter het licht fel aangezet zodat de kleuren nog feller en duidelijker worden. Dit geeft een heel mooi en duidelijk effect. Het publiek is overigens compleet donker, het doel daarvan is om het podium extra in de aandacht te zetten. Van de scène met de laserstralen had ik meer verwacht. Je ziet 3 witte laserstralen(niet een heel duidelijk) in een driehoek op het podium. In de punten staan de hoofdrolspelers en die worden een voor een opgelicht door een spotlight. Zij zingen dan hun gedachtes. Het is dus raar dat die laserstralen er waren, want ik begreep hun functie dus niet echt. Het geluid is vaak als ondersteuning bij de zang. Vaak vrij zacht, zodat de focus uit gaat van de stem. Soms hoor je wat knallen waar je van schrikt, die zijn dus precies op het goede moment geplaatst. Knallen van een drum of zoiets. Voor de kostuums heb ik af en toe geen woorden. Zo mooi en zo extreem dat je je afvraagt hoe iemand zulke kleding ontwerpt. De bruidsjurk is hier een goed voorbeeld van. Hier zie je Amneris die wordt aangekleed als bruid. Zij zingt tegelijkertijd over hoe zij nu verder moet. Ze weet dat haar toekomstige man verliefd is op Aida, maar ze weet toch niet wat ze moet doen. Het is trouwens erg jammer dat de hele jurk niet zichtbaar is. Wat je hier namelijk op de foto ziet is alleen de onderjurk. Hierover ging nog een doorkijkende jurk die aan haar ‘hoed’ vast zit en die tot de grond reikt. Het ziet er prachtig uit als ze hem helemaal aan heeft, maar het is niet echt een normale definitie van bruidsjurk. De kostuums zijn erg fel gekleurd(behalve de bruidsjurk, die is wit), dat past dus ook goed bij het decor. Aida heeft bijna de hele voorstelling dezelfde kleren aan, kleren die eventueel ook in het dagelijks leven voor zouden kunnen komen. De rest wisselt af en toe van kleding. Het decor is net als de kleding zeer opvallend. Veel mooie kleuren, en erg creatief. Bij de scène van de laserstralen vond ik het decor tegenvallen, de rest niet. Er is ook een scene waarbij ze een zwembad laten zien. Dat zwembad ligt niet gewoon plat op het decor, maar horizontaal. Hoe ze dit precies voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar het ziet er heel grappig uit. Zoals je hieronder op het plaatje kan zien hebben ze ook een decor met palmbomen. Ze hebben dat zo gemaakt dat je denkt dat ‘na’ de palmbomen een rivier zit door ze te laten weerspiegelen in het water. Dit decor gebruiken ze vrij vaak, maar in andere vormen. Door met doeken te werken krijgt het ineens een hele andere uitstraling. De grime in dit verhaal is alleen heel goed te zien bij één scène. Dat is de scène dat je Amneris voor het eerst ziet en wanneer ze al haar ‘dienstmeisjes’ bij zich heeft. Die dienstmeisjes zijn dan zee dik en kleurrijk opgemaakt. Iets wat je in het dagelijks leven zou verafschuwen komt hier mooi tot z’n recht. De make-up is aangepast aan hun kleding en ziet er daardoor niet raar uit. Verder is in de musical niet veel rare of kleurrijke make-up te zien. Van spanningsopbouw is hier niet echt sprake. Het is wel en leuk verhaaltje wat er verteld wordt, maar dat is niet echt hetgeen waar je het meest op let. Er is wel één moment dat je even denkt; ‘zouden ze het halen?’ Dat is het moment dat Aida samen met haar vader probeert te ontsnappen. Ze worden achternagezeten en er ontstaat een gevecht. Dat was wel even spannend, maar ik kan het over het algemeen geen spannende musical noemen. Het samenspel is hier zeer goed. Daar zijn ze uiteraard ook heel hard voor getraind. Ze reageren goed op elkaar, weten precies wanneer wat komt. Ook is er geen enkele hapering bij een tekst van een liedje. Toch is dit allemaal vrij logisch, toen ik de voorstelling zag was het misschien wel de 300ste keer dat ze het speelden. Als het goed is zit dat er nu behoorlijk ingeramd. Er kwam ook dans in voor. Dat was ook goed op elkaar afgestemd en ging precies gelijk. De dansen gingen niet met grote groepen, maar juist daardoor moesten ze nog meer opletten, omdat elk foutje dan te zien is. Met de zang was er ook veel samenspel nodig. Bij de duetten moesten ze natuurlijk op elkaar reageren en voor het publiek kwam dat heel natuurlijk over. Mijn mening; Zoals je al veel hebt kunnen lezen vond ik deze musical echt geweldig. Dat lag vooral aan de zang, het decor en de kostuums. Het verhaal was natuurlijk ook wel mooi, maar zonder decor kom je nergens. Een decor/kostuum kan de show maken of breken, hier heeft het de show zeker gemaakt. Door al de felle en vooral mooie kleuren die gebruikt zijn blijf je de hele tijd kijken naar het podium. Ook vond ik dat de acteurs erg goed waren. Ik vond vooral ‘Aida’ mooi zingen. De mannelijke hoofdrolspeler Radames zong ook wel goed, maar niet echt als een zanger. De grime in die ene scène met Amneris vond ik erg leuk gedaan. Het is werkelijk veel te overdreven, maar dat is juist het leuke eraan. Deze musical zou ik aan iedereen aanraden.