Op donderdag 27 december ben ik met mijn ouders naar het Groninger Museum geweest. Ik was hier nog niet eerder geweest en ook mijn ouders waren er nog nooit geweest. Omdat ik voor het vak CKV1 toch nog eens een museum moest bezoeken en mijn ouders wel eens in het Groninger Museum wilden kijken, zijn we daarheen gegaan.
Ik had van tevoren al even op de website van het Groninger Museum gekeken, zodat we zeker wisten dat het museum open was.
Om half 3 waren we in het museum. Na ‘kaartjes’ gekocht te hebben, gingen we naar beneden via een hele aparte trap.
We begonnen bij een aantal portretten die allemaal geschilderd
waren door Jan Jansz. de Stomme, “portrettist van Stad en Lande”, zoals het op een bordje stond. De geschilderde personen waren wel mooi weergegeven. Toch spraken de portretten mij niet echt aan. De namen van de personen zeiden mij niets, maar het waren wel bekende personen uit de Groningse geschiedenis en vier van de schilderijen waren portretten van evangelisten. Ik had geen idee van wat voor schilderijen en andere dingen er nog zouden komen, maar wat ik wel hoopte was, dat het niet allemaal van dit soort portretten zouden zijn, want dan was ik al snel uitgekeken. Gelukkig was dat niet zo, want na de portretten van Jan Jansz. de Stomme, kwam een tentoonstelling van Jan Wiegers, een van
de Groningse Ploegschilders. Deze schilderijen waren, vooral de
kleuren, onrealistisch en leken totaal niet op de voorafgaande portretten. De schilderijen van Wiegers zijn expressionistisch. Ook hadden de muren waaraan deze schilderijen hingen allemaal een andere, felle, kleur. Dit was erg van belang voor de manier waarop je naar het schilderij keek en ik denk dat als een schilderij wat ik niet mooi vond op een andere wand werd gehangen, dat ik het dan wel mooi(er) vond. Vervolgens gingen we verder naar boven, waar een tentoonstelling van Chinees porselein te zien was. Hierbij waren, net als bij de schilderijen, dingen die zelfs uit de 17e eeuw kwamen. Dit leek mij best bijzonder voor porselein, want de porseleinen vazen, borden enzovoort waren vaak nauwelijks beschadigd, terwijl porselein toch erg breekbaar is. Ook was hier een Chinese ‘plezierboot’, zoals deze genoemd werd, helemaal uit ivoor gemaakt. En ook een schaakspel dat helemaal uit ivoor gemaakt was. Deze waren beiden helemaal versierd met allerlei patronen. Dat vond ik echt heel mooi en vooral knap gemaakt, zoals het helemaal bewerkt was. De zaal waarin deze tentoonstelling gehouden werd, was rond en tussen de vitrinekasten was witte vitrage opgehangen, wat zorgde voor een heel mooi effect. Hierna volgde een tentoonstelling van de beroemde Russische schilder ‘Ilja Repin’. Deze naam zei mij helemaal niks, maar de schilderijen waren heel mooi. De tentoonstelling was ‘Het geheim van Rusland’ genoemd. Repin heeft veel schilderijen gemaakt van de gebeurtenissen die in zijn tijd in Rusland speelden. Ook heeft hij een aantal portretten gemaakt van bekende Russen. Veel van Repins schilderijen waren zo realistisch geschilderd, dat het net leek of de personen je echt aankeken. De tentoonstelling van Ilja Repin vond ik wel de mooiste van alle tentoonstellingen, wat waarschijnlijke komt doordat het zo realistisch geschilderd was. Omdat het museum om 5 uur alweer ging sluiten, hebben we de rest minder goed, een beetje vluchtig, bekeken. Er was nog een tentoonstelling van Paul Perry te zien, genoemd ‘immortality suite’, wat ik niet echt leuk vond. Deze kunstenaar heeft verschillende voorwerpen, die te maken hebben met cultuur en natuur, bijelkaar gebracht en verwerkt tot verschillende ‘beelden’. Ook stond de dood centraal in deze tentoonstelling. Er waren dan ook opgezette beesten en skeletten verwerkt in de ‘beelden’. Ik heb niet echt de moeite genomen om ernaar te kijken, maar het sprak mij ook niet echt aan. Als laatste hebben we een selectie schilderijen bekeken uit de periode van de 19e eeuw tot nu. Deze kwamen uit de collectie van het Groninger Museum zelf. De schilderijen waren zeer uiteenlopend van aard. Ik vond hier niet echt mooie schilderijen tussen zitten, behalve een schilderij van Hervé di Rosa. Ik denk dat deze er zo uitsprong, omdat het van die felle, opvallende kleuren had. Het waren eigenlijk twee schilderijen die naast vlak naast elkaar hingen. Het schilderij had wel wat van graffiti. Het was ‘Les marins regardent l’ultrafemme’ genoemd. Ik heb gekeken in het woordenboek, maar ik kwam er niet uit wat dat nou betekent. Het is iets met ‘de matrozen kijken naar…’, maar verder kwam ik niet. Ik vond het leuk om eens naar een museum te gaan, maar toch heeft het gebouw meer indruk op mij gemaakt dan de tentoonstellingen. Het gebouw op zich was al een kunstwerk.
waren door Jan Jansz. de Stomme, “portrettist van Stad en Lande”, zoals het op een bordje stond. De geschilderde personen waren wel mooi weergegeven. Toch spraken de portretten mij niet echt aan. De namen van de personen zeiden mij niets, maar het waren wel bekende personen uit de Groningse geschiedenis en vier van de schilderijen waren portretten van evangelisten. Ik had geen idee van wat voor schilderijen en andere dingen er nog zouden komen, maar wat ik wel hoopte was, dat het niet allemaal van dit soort portretten zouden zijn, want dan was ik al snel uitgekeken. Gelukkig was dat niet zo, want na de portretten van Jan Jansz. de Stomme, kwam een tentoonstelling van Jan Wiegers, een van
kleuren, onrealistisch en leken totaal niet op de voorafgaande portretten. De schilderijen van Wiegers zijn expressionistisch. Ook hadden de muren waaraan deze schilderijen hingen allemaal een andere, felle, kleur. Dit was erg van belang voor de manier waarop je naar het schilderij keek en ik denk dat als een schilderij wat ik niet mooi vond op een andere wand werd gehangen, dat ik het dan wel mooi(er) vond. Vervolgens gingen we verder naar boven, waar een tentoonstelling van Chinees porselein te zien was. Hierbij waren, net als bij de schilderijen, dingen die zelfs uit de 17e eeuw kwamen. Dit leek mij best bijzonder voor porselein, want de porseleinen vazen, borden enzovoort waren vaak nauwelijks beschadigd, terwijl porselein toch erg breekbaar is. Ook was hier een Chinese ‘plezierboot’, zoals deze genoemd werd, helemaal uit ivoor gemaakt. En ook een schaakspel dat helemaal uit ivoor gemaakt was. Deze waren beiden helemaal versierd met allerlei patronen. Dat vond ik echt heel mooi en vooral knap gemaakt, zoals het helemaal bewerkt was. De zaal waarin deze tentoonstelling gehouden werd, was rond en tussen de vitrinekasten was witte vitrage opgehangen, wat zorgde voor een heel mooi effect. Hierna volgde een tentoonstelling van de beroemde Russische schilder ‘Ilja Repin’. Deze naam zei mij helemaal niks, maar de schilderijen waren heel mooi. De tentoonstelling was ‘Het geheim van Rusland’ genoemd. Repin heeft veel schilderijen gemaakt van de gebeurtenissen die in zijn tijd in Rusland speelden. Ook heeft hij een aantal portretten gemaakt van bekende Russen. Veel van Repins schilderijen waren zo realistisch geschilderd, dat het net leek of de personen je echt aankeken. De tentoonstelling van Ilja Repin vond ik wel de mooiste van alle tentoonstellingen, wat waarschijnlijke komt doordat het zo realistisch geschilderd was. Omdat het museum om 5 uur alweer ging sluiten, hebben we de rest minder goed, een beetje vluchtig, bekeken. Er was nog een tentoonstelling van Paul Perry te zien, genoemd ‘immortality suite’, wat ik niet echt leuk vond. Deze kunstenaar heeft verschillende voorwerpen, die te maken hebben met cultuur en natuur, bijelkaar gebracht en verwerkt tot verschillende ‘beelden’. Ook stond de dood centraal in deze tentoonstelling. Er waren dan ook opgezette beesten en skeletten verwerkt in de ‘beelden’. Ik heb niet echt de moeite genomen om ernaar te kijken, maar het sprak mij ook niet echt aan. Als laatste hebben we een selectie schilderijen bekeken uit de periode van de 19e eeuw tot nu. Deze kwamen uit de collectie van het Groninger Museum zelf. De schilderijen waren zeer uiteenlopend van aard. Ik vond hier niet echt mooie schilderijen tussen zitten, behalve een schilderij van Hervé di Rosa. Ik denk dat deze er zo uitsprong, omdat het van die felle, opvallende kleuren had. Het waren eigenlijk twee schilderijen die naast vlak naast elkaar hingen. Het schilderij had wel wat van graffiti. Het was ‘Les marins regardent l’ultrafemme’ genoemd. Ik heb gekeken in het woordenboek, maar ik kwam er niet uit wat dat nou betekent. Het is iets met ‘de matrozen kijken naar…’, maar verder kwam ik niet. Ik vond het leuk om eens naar een museum te gaan, maar toch heeft het gebouw meer indruk op mij gemaakt dan de tentoonstellingen. Het gebouw op zich was al een kunstwerk.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden