Essay filosofie: Een huilende robot
Stelling:
Er komt een generatie computers die emoties toont, die gevoel voor humor heeft, die blijdschap en verdriet kent, kortom: die zich als een mens gedraagt.
Voor:
Computers worden tegenwoordig in hoog tempo ‘intelligenter ‘. Onze huidige computers zou je qua intelligentie kunnen vergelijken met ééncellige organismen. Het is slechts een kwestie van tijd dat er computers gemaakt worden die je kunt vergelijken met ingewikkelde meercellige organismen. Op dit moment is er sprake van veel technische vooruitgang. Dingen die honderd jaar geleden ondenkbaar waren, zijn nu heel gewoon en maken deel uit van ons dagelijks leven. Denk maar aan genetische manipulatie. Als al deze veranderingen zich blijven ontwikkelen, zal het geen grote stap zijn om uiteindelijk een soort ‘mens’ te creëren. Er zijn al robots die het huishouden kunnen doen. “Volgens sommige wetenschappers zullen, door de exponentiële groei van computercapaciteit, robots omstreeks 2030 in staat zijn zelf volledig zelfstandig de ontwikkeling, productie en het beheer van robots ter hand te nemen.” (www.wikipedia.nl)
Tegen:
Het is de mens die de computers bouwt, programmeert en er ‘gevoel’ in stopt. Het is dus het gevoel van de mens, en niet dat van de computer. Hoe groot de vooruitgang van de techniek ook is, de computer blijft op de mens lijken, hij is er op geïnspireerd, maar niet hetzelfde. De robot is afhankelijk van de mens. Het gedrag van de mens is niet te voorspellen. Op dezelfde situatie kun je op verschillende manieren reageren, dit wordt bepaald door jouw gevoel bij deze situatie en de dingen die je misschien al eerder mee hebt gemaakt en waar je misschien wat van hebt geleerd. Een robot is niet in staat om zelf beslissingen te nemen zonder dat de mens hem daarvoor programmeert. Ieder mens is anders, moet dan ook elke robot op een andere manier geprogrammeerd worden, zodat hij net zo wisselend zal reageren als de mens? Dit lijkt me een onmogelijke taak.
Stelling:
Er komt een generatie computers die emoties toont, die gevoel voor humor heeft, die blijdschap en verdriet kent, kortom: die zich als een mens gedraagt.
Voor:
Computers worden tegenwoordig in hoog tempo ‘intelligenter ‘. Onze huidige computers zou je qua intelligentie kunnen vergelijken met ééncellige organismen. Het is slechts een kwestie van tijd dat er computers gemaakt worden die je kunt vergelijken met ingewikkelde meercellige organismen. Op dit moment is er sprake van veel technische vooruitgang. Dingen die honderd jaar geleden ondenkbaar waren, zijn nu heel gewoon en maken deel uit van ons dagelijks leven. Denk maar aan genetische manipulatie. Als al deze veranderingen zich blijven ontwikkelen, zal het geen grote stap zijn om uiteindelijk een soort ‘mens’ te creëren. Er zijn al robots die het huishouden kunnen doen. “Volgens sommige wetenschappers zullen, door de exponentiële groei van computercapaciteit, robots omstreeks 2030 in staat zijn zelf volledig zelfstandig de ontwikkeling, productie en het beheer van robots ter hand te nemen.” (www.wikipedia.nl)
Het is de mens die de computers bouwt, programmeert en er ‘gevoel’ in stopt. Het is dus het gevoel van de mens, en niet dat van de computer. Hoe groot de vooruitgang van de techniek ook is, de computer blijft op de mens lijken, hij is er op geïnspireerd, maar niet hetzelfde. De robot is afhankelijk van de mens. Het gedrag van de mens is niet te voorspellen. Op dezelfde situatie kun je op verschillende manieren reageren, dit wordt bepaald door jouw gevoel bij deze situatie en de dingen die je misschien al eerder mee hebt gemaakt en waar je misschien wat van hebt geleerd. Een robot is niet in staat om zelf beslissingen te nemen zonder dat de mens hem daarvoor programmeert. Ieder mens is anders, moet dan ook elke robot op een andere manier geprogrammeerd worden, zodat hij net zo wisselend zal reageren als de mens? Dit lijkt me een onmogelijke taak.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden