Wachtlijsten in de gezondheidszorg

Onze presentatie gaat over de wachtlijsten in de gezondheidszorg. Dit is de laatste jaren een steeds groter wordend probleem. Bij deze wachtlijsten wordt vaak alleen gedacht aan de wachtlijsten voor operaties en dergelijke, maar ook de wachtlijsten in de verzorgingstehuizen en geestelijke gezondheidszorg zijn erg lang. Waardoor ontstaan de wachtlijsten nu eigenlijk? De wachtlijsten ontstaan doordat er teveel mensen geopereerd moeten worden en er te weinig personeel in het ziekenhuis is. Dit komt omdat er heel veel patiënten zijn. De studenten kiezen deze opleiding liever niet, omdat de opleiding zwaar is en lang duurt en omdat ze uiteindelijk niet zoveel verdienen. Ook is er een gebrek aan geld. De oorzaak hiervan is dat de ziekenhuizen steeds nieuwe apparatuur moeten aanschaffen, maar doordat de regering op zorg wil bezuinigen is dit niet goed mogelijk. De organisatie in de ziekenhuizen is ook erg slecht. Dit verkort de wachtlijsten dus ook niet. Er wordt niet goed gepland en er worden te veel onnodige operaties verricht, omdat sommige patiënten zelf graag geholpen willen worden maar dit eigenlijk niet noodzakelijk is. Doordat er weinig personeel is, is de werkdruk erg hoog. Hierdoor wordt het ziekteverzuim ook hoger. Hierdoor moet er vervangend personeel gevonden worden en dat is erg moeilijk. Daarom worden er vrijwilligers gevraagd, maar die kunnen geen grote operaties uitvoeren. De operaties worden ook steeds ingewikkelder en ze gaan langer duren, doordat er steeds meer kennis is en er mogelijkheden zijn om ziekten te genezen waar je vroeger gewoon dood aan ging. Er worden dus ook meer operaties uitgevoerd. Er moeten dus ook weer meer mensen geopereerd worden. Hierom worden de wachtlijsten alleen maar langer door. Een laatste oorzaak is dat de mensen steeds ouder worden en oudere mensen gaan steeds meer mankeren. Ze hebben dus vaker medische hulp nodig. De gevolgen voor de ziekenhuizen zijn dan dat er meer operaties gedaan kunnen worden, omdat de ziekenhuizen dan meer geld te besteden hebben aan nieuwe apparatuur. Doordat ze nieuwe spullen aan kunnen schaffen kunnen mensen sneller geholpen worden en worden de wachtlijsten dus verkort. De gevolgen voor het personeel zijn dan dat ze meer operaties uit moeten en kunnen voeren. Hierdoor wordt de werkdruk wel hoger, maar ze verdienen dan ook meer en de patiënten zijn blij dat ze snel geholpen worden en reageren dus vriendelijker. De patient heeft nu minder risico om te sterven, omdat ze veel sneller geholpen kunnen worden. De conclusie hiervan is dus dat als de overheid meer geld zou investeren in de zorg de wachtlijsten een stuk ingekort kunnen worden. Wat moet er gedaan worden om de wachtlijsten te verhelpen? De overheid zou ten eerste de opleiding een jaar kunnen verkorten, want veel studenten vinden de opleiding te lang en te zwaar. Ook zouden de ziekenhuizen meer betrokken moeten zijn bij de opleiding. Dit is leuker voor de student en deze heeft gelijk een werkplek als hij of zij de opleiding heeft afgerond. Zo wordt het personeelstekort ook voor een deel opgevuld. Ook de familie van de patiënten en dan gaat het over de patiënten in de thuiszorg, kunnen helpen aan het verkorten van de wachtlijsten. Ze kunnen de kleine klusjes doen, zoals het huis schoonhouden. Dit verkort de wachtlijsten bij de thuishulp, want sommige mensen hebben thuishulp voor klusjes die de familie ook zou kunnen opknappen. Dit scheelt weer flink wat personen op de wachtlijsten. Als de organisatie in de ziekenhuizen beter zou zijn, zouden de wachtlijsten ook een stuk ingekort kunnen worden. De patiënten moeten beter verdeeld worden over de verschillende ziekenhuizen en als mensen veel geld bieden om eerder geholpen te worden zouden zij dit moeten weigeren. Verder zijn er ook nog allerlei regels waaraan de artsen moeten voldoen. Ze mogen maar een paar dezelfde operaties per werkdag doen. Dit zijn er vaak maar erg weinig. Dit is wel erg lastig om te veranderen, want als ze meer operaties doen raken ze vermoeid en gaan ze fouten maken. Er zijn ook mogelijkheden om in het buitenland operaties te ondergaan. Dit kan alleen als de operaties van levensbelang zijn. Sommige verzekeringsmaatschappijen zijn bezig met onderhandelen met buitenlandse verzekeringsmaatschappijen om contracten af te sluiten, zodat Nederlandse patiënten ook in het buitenland geholpen kunnen worden. Hier zitten ook nadelen aan. Een voorbeeld hiervan is dat de reis- en verblijfskosten nu nog door de patiënt betaald moeten worden. Hier willen de verzekeringsmaatschappijen ook nog verandering in brengen. Dit zorgt er wel voor dat de premie van de verzekeringen sterk omhoog zal gaan. De premiekosten zijn dit jaar al gestegen, dus dit zal veel protest met zich meebrengen door de vakbonden en de verzekerden zelf. Waarom waren er vroeger dan geen wachtlijsten? Vroeger was de opleiding tot verpleegkundige een mbo-opleiding. Om deze opleiding te volgen moest je 17 jaar en 7 maanden zijn. Degene die deze opleiding wilden volgden, hadden een mavo of mulo diploma nodig. Als ze de mavo of mulo afgerond hadden, waren de meesten pas 16 jaar. Ze konden de opleiding tot verpleegkundige dus nog niet volgen. Voor deze mensen was er wel een aspiranten opleiding. Dit hield in dat ze alvast in het ziekenhuis konden werken, maar dan voor de kleinere taken, zoals bedden verschonen, eten rondbrengen, een praatje maken met de patiënten en infusen controleren. Als ze eenmaal 17 jaar en 7 maanden waren, gingen ze de opleiding tot verpleegkundige volgen. Ze gingen dan intern. Ze bleven werken terwijl ze de opleiding volgden. Veel van deze taken worden nu door artsen gedaan die eigenlijk kleine ingrepen of zelfs operaties kunnen uitvoeren. Als er nu nog steeds die mbo-opleiding was, zouden deze taken niet door artsen gedaan hoeven te worden, zodat er meer operaties uitgevoerd kunnen worden en de wachtlijsten dus verkort kunnen worden. Dan vertellen we nu nog een voorbeeld van een vrouw die heel lang heeft moeten wachten op een operatie aan haar dikke darm. Ze had hier namelijk een ontsteking aan. De chirurg had haar verteld dat ze na 6 weken aan de beurt zou zijn. Ze zou een paar dagen voor de operatie gebeld worden over de exacte tijd en datum, maar dit gebeurde steeds maar niet. Toen was ze zelf gaan bellen. . Ze kreeg te horen dat de volgende week er niet in zat maar dat ze de week dáárna vast aan de beurt zou zijn. Weer bleef het stil. Ze belde opnieuw en moest het doen met de boodschap dat het na Pasen zou worden. “Dat was een domper, maar ik werd pas echt boos toen ik vlak voor Pasen weer niets hoorde. Nu kreeg ik te horen dat het ziekenhuis slechts 3 van de 15 operatiekamers in gebruik heeft door personeelsgebrek. En dat het wel eens juni kon worden. Mijn Paasdagen waren verpest.” Ze kreeg opnieuw klachten en moest antibiotica slikken. Jansen vroeg haar verzekeraar te bemiddelen. Die liet weten dat ze nu toch écht bijna aan de beurt was. Niet dus. Pas op 22 april - bijna drie maanden later - kreeg ze de arts aan de lijn die haar had voorgehouden dat ze zes weken zou moeten wachten. “Ik maakte hem duidelijk dat ik al die tijd niet had kunnen werken en dat ik mijn studie voor niets had stopgezet omdat alles veel langer duurde. 'Bespaar me uw argumenten, ik weet er alles van', was zijn reactie. Daar moest ik het mee doen.” Jansen pikte het niet en ze wendde zich tot de klachtencommissie. En belde het Diaconessenhuis in Utrecht. Een half uur na haar eerste consult stond ze buiten: mét een afspraak voor de operatie, al drie weken later. 13 Mei is ze geopereerd. “Dat er een wachtlijst is, begrijp ik, maar dat men patiënten zo lang aan het lijntje houdt, vind ik schandelijk. Zeg gewoon dat het lang gaat duren en raad de patiënt aan elders te kijken.” Het is nu de bedoeling om de wachtlijsten een flink stuk in te korten. Eerst zijn de lijsten ‘opgeschoond’. Sommige mensen stonden namelijk op meerdere lijsten en er stonden ook nog mensen op die inmiddels al geholpen of overleden waren. De wachtlijsten zijn ook duidelijker gemaakt. Van elke patiënt zijn bepaalde belangrijke gegevens vastgelegd. Dit zijn de volgende gegevens: · In welke wachtfase de patiënt zich bevindt. Aanmeldings-, beoordelings- of behandelingsfase. · Op welke zorg de patiënt wacht. Zoals thuiszorg of geestelijke zorg. · Of het om een kind, jongere, volwassene of bejaarde gaat. · Sinds wanneer de patiënt op de wachtlijst staat. De laatste tijd zijn de wachtlijsten gelukkig al wel een stuk minder geworden. De wachtlijsten in verpleging en verzorging zijn 15% korter geworden. De wachtlijsten voor thuiszorg 20%. De wachtlijst voor een plaats in een verzorgingstehuis is met 9% gedaald en voor een verplegingstehuis met 17%. Het is natuurlijk de bedoeling dat de wachtlijsten nog een flink stuk ingekort zullen worden.