Pleegzorg

Hoofdstuk 4: De rechten van een pleegkind

Of je nou een pleegkind bent of niet er zijn rechten die voor alle kinderen gelden. Denk maar aan het recht op zorg en liefde. Of het recht om naar school te gaan. Ook mag geen enkel kind mishandeld worden. Elk kind heeft recht om zijn eigen mening te zeggen, en heeft het recht op vrije tijd om zich te ontspannen of te spelen. In principe gelden voor pleegkinderen dezelfde rechten dan voor andere kinderen. Er zijn echter wel een paar speciale bijzondere rechten voor pleegkinderen. Die hebben vooral te maken met de hulp die het kind krijgt. De rechten van een pleegkind zijn: 1. recht op informatie
2. recht op het lezen van je dossier
3. recht op het zeggen van je eigen mening
4. recht op privacy
5. recht op contact met je familie
6. recht om te klagen

1. Recht op informatie
Als een kind in een pleeggezin wordt geplaatst wordt er een hulpverleningsplan gemaakt. Daarin staat welke hulp het kind krijgt en wat de plannen zijn. Het pleegkind heeft er recht op om te horen wat de hulpverleners besluiten en waarom. De hulpverleners zijn verplicht het plan te bespreken met de pleegkinderen, als die 12 jaar of ouder zijn. Ook als er iets in het plan verandert moet daarover gesproken worden. Ook als de pleegkinderen hun biologische familie niet meer zien hebben ze nog altijd recht op informatie over hun familie.

2. Recht op het lezen van je dossier
Het hulpverleningsplan en andere rapporten worden bewaard in een dossier. Pleegkinderen van 12 jaar of ouder hebben het recht om die rapporten te lezen. Ze kunnen er ook een kopie van krijgen. Als een hulpverlener denkt dat een rapport te moeilijk is, kan het anders gaan. Dan bespreekt de hulpverlener met het pleegkind wat erin staat en geeft uitleg. Van pleegkinderen die jonger zijn dan 12 jaar hebben de ouders of de voogd het recht om de rapporten te lezen. Zij kunnen die met het kind bespreken, maar zijn dat niet verplicht.

3. Recht op het zeggen van je eigen mening
Als het om meepraten gaat, is leeftijd niet belangrijk. Een pleegkind dat zijn mening kwijt wil, hoeft niet te wachten tot anderen wat vragen. Pleegkinderen mogen altijd tegen hun pleegouders en hulpverleners zeggen wat zij ergens van vinden en wat er volgens hen zou moeten gebeuren. Dat betekent niet dat er altijd gebeurt wat zij willen. Wel dat er naar hen geluisterd moet worden. Pleegkinderen van 12 jaar of ouder hebben er recht op dat de hulpverlener minstens elk half jaar met hen praat over het hulpverleningsplan. De mening van het pleegkind komt ook in het plan te staan. Ook als het pleegkind een andere mening heeft dan de hulpverlener.

4. Recht op privacy
Zonder toestemming mag niemand andermans post of dagboek lezen. Dat geldt ook voor pleegkinderen. Als een pleegkind jonger is dan 16 jaar, mogen de hulpverleners informatie over het kind aan de ouders geven. Als een pleegkind 16 jaar of ouder is, mag dat alleen met diens toestemming. Pleegouders en hulpverleners mogen niet zomaar van alles over een pleegkind aan iedereen vertellen. Zonder de toestemming van het kind mogen ze wel informatie doorgeven aan andere hulpverleners.

5. Recht op contact met je familie
Al woont een pleegkind niet thuis, het heeft wel recht op contact met ouders, broers en zussen, opa's en oma's. Pleegkinderen die vroeger lange tijd bij (andere) pleegouders hebben gewoond, hebben ook het recht op contact met hen.

6. Recht om te klagen
Hoe oud ze ook zijn, pleegkinderen hebben altijd het recht om te klagen. Ze kunnen een klacht indienen als ze vinden dat hulpverleners of pleegouders hen niet goed behandelen. Er wordt wel verwacht dat er eerst geprobeerd is om het probleem uit te praten met degene waar de klacht over gaat.

Hoofdstuk 5: Hoe wordt je een pleegouder?

Dat is vrij simpel: Je meldt je gewoon aan bij de Centrale voor pleeggezinnen. Er zijn echter wel enkele voorwaarden: 1. leeftijd van minimaal 21 jaar
2. Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) van de Raad van Kinderbescherming
3. medische verklaring
4. een stabiel gezinssituatie
Als hier geen problemen uit voorkomen en men wil nog steeds pleegouder worden, dan moet er een cursus gevolgd worden. De STAP cursus. Deze bestaat uit: 1. open en duidelijk in het contact. 2. bereid om samen te werken als team. 3. het pleegkind zodanig ondersteunen dat het ondanks eventuele problemen de eigen vaardigheden behoudt. 4. het pleegkind helpen diens gedrag te veranderen zonder het kind te kwetsen. 5. weten wat de uitwerking is van de komst van een pleegkind in het pleeggezin. Ook worden er persoonlijke gesprekken gevoerd. Wil men na dit alles nog altijd een pleegouder worden dan wordt men opgenomen in het bestand ‘wachtende ouders’. Waarschijnlijk duurt dat wachten niet erg lang want er is nog altijd een tekort aan pleegouders.

Hoofdstuk 6: wat is het verschil tussen pleegzorg en adoptie?

Dat vragen veel mensen zich af. Het is ook zo dat veel mensen wel ooit van adoptie gehoord hebben maar niet van pleegzorg. Ik krijg geregeld de vraag: wat is pleegzorg? Tja hoe leg je dat uit? Ik zeg altijd dat het een soort adoptie is. In zekere zin is dat ook wel. Het verschil is echter dat bij adoptie de ouders die een kind adopteren de rechterlijke ouders zijn van dat kind. Als je als pleegouder een kind in huis neemt ben je geen rechterlijke ouder. Een rechterlijke ouder heeft dezelfde rechten als een biologische ouder. Het enige verschil is dat het niet je eigen kinderen zijn. Bij pleegzorg kun je kiezen tussen lang- of kortdurende opvang. Bij adoptie is dit altijd langdurig, namelijk voor altijd. Ook heb je bij adoptie geen sprake van probleemkinderen, wat bij pleegzorg wel het geval is. Bij adoptie zit je dus ook niet met een pleegzorgwerker die om de zoveel tijd langskomt. Ook financieel is er een verschil. Bij adoptie betaal je alles zelf, het wordt niet vergoedt. Bij pleegzorg echter krijg je financiële steun van de pleegzorg: Pleegouders ontvangen een onkostenvergoeding maar dit wordt niet gezien als een inkomen. De hoogte van die vergoeding hangt af van de leeftijd van het pleegkind. Bij crisisopvang is een extra vergoeding mogelijk voor de kosten die eventueel gemaakt worden als het kind bijv: weinig spullen bij zich heeft. Pleegouders krijgen, net als alle ouders, recht op betaald verlof. 0 t/m 8 jaar € 405,- 9 t/m 11 jaar € 409,- 12 t/m 15 jaar € 447,- 16 t/m 17 jaar € 496,- 18 t/m 20 jaar € 501,-

Dat vragen veel mensen zich af. Het is ook zo dat veel mensen wel ooit van adoptie gehoord hebben maar niet van pleegzorg. Ik krijg geregeld de vraag: wat is pleegzorg? Tja hoe leg je dat uit? Ik zeg altijd dat het een soort adoptie is. In zekere zin is dat ook wel. Het verschil is echter dat bij adoptie de ouders die een kind adopteren de rechterlijke ouders zijn van dat kind. Als je als pleegouder een kind in huis neemt ben je geen rechterlijke ouder. Een rechterlijke ouder heeft dezelfde rechten als een biologische ouder. Het enige verschil is dat het niet je eigen kinderen zijn. Bij pleegzorg kun je kiezen tussen lang- of kortdurende opvang. Bij adoptie is dit altijd langdurig, namelijk voor altijd. Ook heb je bij adoptie geen sprake van probleemkinderen, wat bij pleegzorg wel het geval is. Bij adoptie zit je dus ook niet met een pleegzorgwerker die om de zoveel tijd langskomt. Ook financieel is er een verschil. Bij adoptie betaal je alles zelf, het wordt niet vergoedt. Bij pleegzorg echter krijg je financiële steun van de pleegzorg: Pleegouders ontvangen een onkostenvergoeding maar dit wordt niet gezien als een inkomen. De hoogte van die vergoeding hangt af van de leeftijd van het pleegkind. Bij crisisopvang is een extra vergoeding mogelijk voor de kosten die eventueel gemaakt worden als het kind bijv: weinig spullen bij zich heeft. Pleegouders krijgen, net als alle ouders, recht op betaald verlof. 0 t/m 8 jaar € 405,- 9 t/m 11 jaar € 409,- 12 t/m 15 jaar € 447,- 16 t/m 17 jaar € 496,- 18 t/m 20 jaar € 501,-

Hoofdstuk 7: pleegouders in de praktijk.

Dit wil je ook lezen:

Linda (27) werkt in de zorg: ‘Hier kun je het verschil maken’

Wat ik zojuist verteld heb is een soort verkooppraatje van de pleegzorg. Het is geen onzin maar geeft de gevoelens van pleegouders niet goed weer. Dit zal ik proberen hieronder te doen.Het blijkt dat er onder de pleegouders een grote behoefte is aan duidelijkheid, communicatie en respect. Maar de meest genoemde wens is meer inspraak, gelijkwaardigheid en bevoegdheden voor pleegouders. Ik zei net dat pleegouders behoefte hebben aan duidelijkheid, communicatie, respect, meer inspraak, gelijkwaardigheid en meer bevoegdheden. Dit zal ik even uitleggen: Duidelijkheid omdat er vanalles verteld wordt waar jij maar de helft van kunt snappen. Er wordt niet een keer duidelijk uitgelegd hoe alles in de praktijk gaat, wel hoe het in theorie gaat maar dat komt niet overeen met de praktijk. Communicatie omdat er weinig gecommuniceerd wordt tussen de pleegouders en de instantie. De meeste communicatie gaat via de pleegzorgwerker. Maar als je naar de instantie belt kom je er met veel moeite doorheen. Het is zelden dat dat lukt. Ook krijg je vaak te horen dat ze net aan het telefoneren zijn, ziek zijn of dat ze er net even niet zijn. Respect omdat pleegouders weinig of niet gerespecteerd worden. Niemand staat stil bij pleegouders, de meeste weten niet eens wat pleegzorg is, laat staan wat pleegouders dagelijks meemaken. Ook vanuit de instantie krijgen pleegouders weinig respect. Meer inspraak omdat pleegouders ook dat niet hebben. De pleegzorg gaat ervan uit dat jij alles doet en slikt wat zei zeggen, ook al is dit volstrekte onzin. Jij, als pleegouder, hebt zeer weinig inspraak in dat alles. Gelijkwaardigheid omdat de pleegzorg vindt dat zij veel meer zijn dan jij. Jij als pleegouder moet maar doen wat zij zeggen, wat zij zeggen is juist. Bevoegdheden voor pleegouders omdat bijv. met de meningokokken prik moest de ouder/verzorger een handtekening zetten. Hier mag je als pleegouder eigenlijk geen handtekening opzetten alvorens overlegd te hebben met de voogd van de pleegkinderen. Dit wordt in de praktijk natuurlijk nog wel eens vergeten. Maar je moet dus voor veel dingen eerst toestemming gaan vragen aan de voogd.

Slot: Pleegkinderen zijn dus’gewone’ kinderen die gewoon wat extra aandacht nodig hebben omdat ze het in hun verleden vaak moeilijk hebben gehad. In de pleegzorg is ook een groot verschil tussen de theorie en de praktijk. Het grote verschil tussen adoptie en pleegzorg is dus dat je bij pleegzorg geen rechterlijke ouder bent en bij adoptie wel. Ik hoop dat het jullie nou een beetje meer duidelijk is wat pleegzorg eigenlijk is.