Eén kind politiek (China)

- Nederlands spreekbeurt – Eén kind politiek -

Inleiding:
Ik wil beginnen met een kort stukje uit een dagboek van een Chinees jongetje:

Vandaag ging ik even naar m’n zusje in de kelder. Het is verschrikkelijk om haar daar te zien, ze is er erg aan toe.  Mijn ouders en ik kunnen haar niet zo veel verzorgen, niemand mag erachter komen. Ik weet nog wel wanneer ik tegen mijn ouders zei dat ik wel een broertje of zusje wilde. Mijn ouders en ik voelden ons best eenzaam en misten iets. Ze vonden het raar dat ik daarvan af wist, want die heb je hier in China niet! Neefjes en nichtjes heb je hier ook niet, ik zou niet weten hoe dat voelt. Ik heb wel een zusje, in het geheim. In 1979 bepaalde de Chinese regering dat gezinnen in China voortaan maar één kind mochten hebben.
Dat was bedoeld om de bevolkingsgroei te remmen. Als er toch meer kinderen kwamen, moest er een boete betaald worden. Mijn ouders willen natuurlijk geen boete betalen, dus houden we mijn zusje geheim. Mijn zusje heeft hierdoor geen echte naam, paspoort, en bijna niemand weet dat ze bestaat! Natuurlijk was het slim van de Chinese regering toen, maar ergens ook weer slecht.

Ten eerste moeten vrouwen gedwongen abortussen en sterilisaties doormaken die een tweede kind verwachten. En ten tweede is er een vrouwentekort. Als een vrouw van een meisje in verwachting is, laat die vrouw meestal een abortus plegen Mijn moeder wilde dat liever niet omdat ze al van mijn zusje hield, dus liet ze mijn zusje leven.
En als laatste is het natuurlijk waar dat diegene die enig kind is, verschrikkelijk wordt voorgetrokken! Als er iemand achter komt dat ik een zusje heb, krijg ik geen gratis medische verzorging en onderwijs meer, bonnen voor gratis voedsel, pensioenvoordelen en een voorkeursbehandeling bij de toewijzing van huizen en banen. Als ik een meisje was, gold dit allemaal niet.

Waarom heb ik dit onderwerp gekozen?
Ik denk dat velen wel weten wat een één kind politiek inhoud. Toch denk ik dat velen niet echt weten wat de gevolgen van een één kind politiek zijn.
Het is ook een onderwerp waar tegenwoordig niet zo heel veel aandacht meer aan wordt besteed. Misschien ook wel omdat men niet te veel wil praten over de gevolgen ervan. In het stukje wat ik net voorlas werden al wat gevolgen genoemd van de één kind politiek. Hier ga ik later verder op in. Ik ga jullie eerst vertellen wat één kind politiek in het kort is. Ik denk dat door mijn verhaal ook wel duidelijk wordt hoe ik er zelf over denk.

Wat is één kind politiek in het kort:
Omdat tegenwoordig men alleen nog in China erg bezig is met de één kind politiek zal ik het ook vooral veel over China hebben. In China wonen tegenwoordig meer dan 1,3 miljard mensen. Elk jaar komen daar nog eens 14 miljoen mensen bij. Dat is bijna de hele bevolking in Nederland. China kan al deze mensen niet aan. Er was te weinig voedsel, te weinig huizen etc. Daarom voerde de regering in 1979 de één kind politiek in. Dat houdt in dat men maar één kind mag hebben. Tweelingen zijn uitzonderingen. Sinds kort is het ook toegestaan dat men op het platteland twee kinderen mag hebben. Maar dan moet het eerste kind wel een meisje zijn.
Als je als getrouwd stel een kindje wilt moet je daar eerst een 1-jarige vergunning voor krijgen. Als het niet is gelukt om zwanger te worden binnen dat jaar, moeten ze wachten tot ze weer een vergunning krijgen. Dus iedereen die bevalt van een kindje in een periode dat ze niet zwanger mocht raken, is strafbaar! Als het dan ook nog eens een meisje blijkt te zijn, worden die kindjes vaak te vondeling gelegd of vermoord. Jongens kunnen namelijk beter voor de ouders zorgen als ze zelf oud of ziek worden. Als een vrouw een tweede kind krijgt is zij gedwongen om een abortus te plegen of om het af te staan. Anders zou zij namelijk een grote geldboete krijgen, die de meeste mensen niet kunnen betalen. Ook kunnen ze een gevangenisstraf krijgen of als ze het helemaal niet breed hebben mogen ze geen gebruik meer maken van de gratis voedselbonnen.
Veel vrouwen duiken onder, zodra ze weten dat ze een tweede kind verwachten. Na de bevalling zullen ze als het ware het kind verstoppen, zodat niemand er achter komt. Zoals het jongetje net in zijn dagboek ook vertelde. Omdat de regering dus niet mag weten dat men twee kinderen heeft, kan men het tweede kind ook niet registreren en heeft het dus geen recht op gezondheidszorg, scholing etc. Het kind bestaat dus eigenlijk niet.


Argumenten voor de één kind politiek zijn:
Argumenten voor de één kind politiek kunnen zijn:
- Er is geen genoeg plek op de wereld voor alle mensen die geboren worden.
- Vrouwen kunnen zich nu storten op hun carrière in plaats van dat ze kinderen krijgen.

Ik ben het hier zelf niet mee eens. Er is echt nog wel genoeg plek op de wereld. Kijk maar is naar landen waar het dunbevolkt is. Zoals in Australië en de Verenigde Staten. Alleen ik snap ook wel dat het moeilijk is om te zeggen dat sommige families maar naar een ander land moeten emigreren omdat hun eigen land te vol is. Mogelijke oplossingen hiervan zouden kunnen zijn:
-De grenzen sluiten voor immigranten
-Emigranten stimuleren
-Twee kind politiek in plaats van één kind politiek. Zodat abortus en moord
minder vaak voorkomt.

Ook vind ik dat vrouwen net zo goed een carrière kunnen opbouwen terwijl ze kinderen hebben. Ik denk dat velen van onze moeders ook wel gewoon werken terwijl ze meerdere kinderen hebben. Dus kinderen en een carrière gaan wel samen.

Argumenten tegen de één kind politiek zijn:
Hier kan ik er veel meer voor bedenken.
Mijn eerste argument is:
De één kind politiek leidt tot gedwongen abortussen en sterilisaties bij vrouwen die een tweede kind verwachten. In China is het wettelijk toegestaan tot en met de achtste maand van de zwangerschap een abortus te laten plegen! Dit vind ik echt niet kunnen. Zo’n kindje is eigenlijk al helemaal volgroeid! Ook werd in 1994 in een wet toegestaan dat mensen met geestelijke problemen of met aangeboren of besmettelijke ziekten verbied om te trouwen en kinderen te krijgen. Dit vind ik ook nergens op slaan omdat met sommige ziektes heel goed te leven is. Dat je daar een kind helemaal niet mee belemmerd. En ik vind ook niet dat de regering mag besluiten wie wel of geen kinderen mag krijgen. Ik vind dat men dat zelf mag beslissen. Ook is het verplicht als een foetus met een erfelijke ziekte of ernstige handicap moet worden geaborteerd. Dit vind ik ook zo iets. Van mij mag de regering daar niet over beslissen. Ik vind sowieso niet dat iemand abortus mag laten plegen maar dan kan ze het altijd nog zelf beslissen. In China mag je het nog niet eens zelf beslissen! Door het verplicht stellen van abortus probeert China niet alleen kwantiteit maar ook kwaliteit van haar volk te regelen.

Als men eenmaal één kind of twee kinderen op het platteland heeft wordt de vrouw gesteriliseerd. Families die dat niet doen worden gestraft. Ze moeten boetes betalen, ze worden ontslagen, moeten de gevangenis in, verliezen hun loon.

Mijn tweede argument is:
Er is een groeiend vrouwentekort. Dat komt omdat de meeste ouders liever een zoon hebben dan een dochter. Dat betekend dat veel meisjes worden geaborteerd of worden vermoord. Normaal is het zo dat voor elke 100 meisjes 106 jongens geboren worden maar in China is het voor elke 100 meisjes 120 jongens. Men heeft liever een jongetje omdat die later voor de ouders kan zorgen. Ook moet voor meisjes een bruidsschat worden betaald. Daarom had men liever een jongen als men toch maar één kind mocht.

Mijn derde argument is:
Als je enig kind bent wordt je voorgetrokken. Als je in China wordt geboren en je bent een jongetje heeft dat veel voordelen. Je krijgt dan gratis medische verzorging en onderwijs. Je krijgt bonnen voor gratis voedsel. Pensioensvoordelen en een voorkeursbehandeling bij de toewijzing van huizen en banen. Als je een meisje bent geld dit allemaal niet. Ook als er een tweede kind wordt geboren gelden deze regels niet meer ook niet voor het eerste kind.

Mijn vierde argument is:
Er komt een erg grote druk op het kind te staan. De ouders zijn zo trots op hun enige kind dat het de beste van de klas moet zijn. Door die hoge verwachtingen waar het kind niet aan kan voldoen voelt het zich een mislukkeling. Ook moeten de kinderen in China tot aan hun dood de ouders en soms ook de grootouders verzorgen. Dat is een traditie. Vroeger ging dat nog wel omdat men toen met meerdere kinderen was. Maar tegenwoordig is dat veel moeilijker. Nu komt alles op de schouders van één kind terecht.
Mijn vijfde argument is:
Zoals ik al zei worden veel meisjes vermoord of afgestaan. Ook worden veel meisjes verkocht. De kans is dan heel groot dat het kindje haar hele leven lang in de seksindustrie moet werken. Vanaf het moment dat ze verkocht is, is ze eigendom van diegene die het hoogste geboden heeft. Als er niet tegen gedaan word zullen in de volgende tien jaar zo’n veertig tot zestig miljoen meisjes worden vermoord of verkocht.

Tot slot:
Ik denk dat het wel duidelijk is geworden aan welke kant ik sta. Ik ben dus tegen de één kind politiek. Natuurlijk is het lastig dat er zoveel mensen in China wonen. Maar ik vind dat daar wel een andere oplossing voor gezocht kan worden dan de één kind politiek. Er zijn zoveel nadelen aan de één kind politiek waar vaak niet over gesproken wordt. Ik denk dat, dat met schaamte te maken heeft. Dit was mijn presentatie over de één kind politiek