U2

Ik ga het vandaag hebben over U2. Het is een Ierse rockband.
Het U2-verhaal begint in 1976, op de Mount Temple School van Dublin.
Larry Mullen, de drummer, hangt een briefje aan het schoolprikbord met de vraag of er geïntresseerden zijn om een bandje op te richten.
Er kwam reactie van vijf studenten, samen richtten ze ‘Feedback’ op.
Paul Hewson, men noemt hem Bono Vox, wat een goede stem wilt zeggen. Bono is de zanger van de groep al ging hij daar eigenlijk niet mee akoord, maar hij was de enige die er aanleg voor had.
Dave Evans krijgt de naam, The Edge, omdat hij zo scherpzinnig is.
Feedback geeft een eerste concert tijdens een talentenjacht in de school. Ze winnen niet, maar zijn wel de populairste groep nadien: en dat geeft hen de moed verder te doen. Al snel veranderen ze hun groepsnaam in 'Hype'. Ze spelen vooral nummers van de ‘Rolling Stones’.

Adam, de basgitarist, werd van school gesmeten en besloot zich volledig op de groep te concentreren. Hij belde verschillende rockmuzikanten om te vragen hoe ze aan optredens konden komen. Tijdens zo’n telefoontje met Steve Averill, de zanger van een punkgroep, kreeg hij te horen dat hun naam niet zo goed was. Steve stelde ‘U2’ voor als naam, een naam die dubbelzinnig kon worden opgevat, als onderzeeër, vliegtuig of gewoon you too. (1978)

In 1979 nemen ze een eerst 3-track single op, genaamd, ‘U2-3’. 1000 singles worden geperst, en zijn snel de deur uit. U2 brengt kort daarop een concert voor de Ierse televisie. Het eerste succes is een feit, maar dan enkel in Ierland.
Hierna volgen er onderhandelingen met Island Records. Ze sluiten een deal voor vier albums.

In 1980 komt hun eerste album ‘Boy’ uit.
Hun tweede album heet ‘Octobre’ en staat overal sterk in de hitparades. Met octobre breekt U2 dus echt door.

In 1982 verschijnt het derde album ‘War’. Nummers zoals ‘New Years Day’ en ‘Sunday Bloody Sunday’ worden wereldhits.
Ik ga nu het liedje ‘Sunday Bloody Sunday’ laten horen. (video)
Het is een video-fragment uit het ‘Red Rocks-concert’ in de VS.
De tekst werd geschreven door Bono en de muziek werd gecomponeerd door Dave Evans (The Edge).
Het lied werd geschreven naar aanleiding van enkele incidenten in de Ierse geschiedenis waarbij burgers werden neergeschoten door Britse soldaten. De Ierse geschiedenis kent verschillende Bloody Sundays.
Een daarvan , en waarschijnlijk de bekendste, vond plaats 30 jaar geleden in Derry , toen Britse soldaten in hun onmacht het vuur openden tegen een groep demostranten. Daarbij kwamen 13 mensen om het leven.
Het liedje ging in de eerste plaats over hypocrisie, maar dat scheen niemand te begrijpen.
De muziek daarentegen is zeer duidelijk. Je hoort heel goed dat de drums klinken als een machinegeweer. Er is een agressief gitaarspel en het vioolgekrijs geeft het alles een zenuwachtig uitstraling.
De eerste keer dat ze het lied voor een publiek speelden, legde Bono uit dat het geen rebelsong is maar een lied over hoop en walging. Het liedje werd zeer goed onthaalt want na het concert kwamen er vele fans hun vertellen dat de muziek een steun was geweest in de moeilijke tijden, waarin ze al vele vrienden hadden verloren.
Je ziet Bono ook met een witte vlag zwaaien. Dit doet hij als symbool voor vrede en antinationalisme. (en niet als symbool van overgave zoals door de pers wel eens werd gezegd)
Hij zal later ook nog uitleggen dat hij genoeg heeft van het groen, wit en oranje (de Ierse vlag) van de union jack en de stars and stripes. Hij heeft genoeg van al die vlaggen waar mensen hun leven voor offerden. Hij wou dat al die kleuren konden wegvloeien dan bleef alleen het wit over. Vandaar dat hij steeds met die wittevlag zwaait.
(liedje laten horen)
Al het geweld dat er in Ierland heerst, wordt aangeklaagd. Dit wordt zeer duidelijk ter sprake gebracht (bv. met de woorden "How long… how long must we sing this song?) Ook het verdriet en al de dingen die ermee samengaan worden aangeklaagd ("Wipe your tears away"). De tekst is een oproep om te stoppen met al dat zinloze geweld ("I’m so sick of it!")

Er bestaat een gelijknamig nummer van John Lennon. U2 heeft ook meegewerkt aan een tentoonstelling over vrede (give peace a chance) die John Lennon had opgericht. De band schonk de witte vlaggen, de orginele manusscripten van Sunday en een levensgrote afbeelding van Radar ( Het kindje dat voorkomt op verschillende hoesjes van de cd’s en tevens het broertje van een van de bandleden) .
U2 heeft zich ook voor andere organisaties ingezet, bijvoorbeeld voor greenpeace en amnesty intarnational.



























In 1984 komt het nieuwe album ‘the unforgettable fire’ uit. Het is geïspireerd door de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. De single ‘pride’ scoort 3 in de britse hitpardade en ook het nummer ‘bad’ wordt zeer goed onthaald. En er volgt een werldtournee.
Ik zal dadelijk het liedje ‘pride’ laten horen. Oospronkelijk was het de bedoeling dat het een nummer zou worden over Ronald Reagan, over het opbouwen van een enorme nucleaire bewapening en over het soort trots dat niet wenst te buigen. Maar Bono besefte dat hij bezig was Reagan veel te belangrijk te maken dus besliste hij een liedje te schrijven over Martin Luther King, over een man die geweldloos verzet predikte, vocht en standhield, in de naam van liefde voor zijn volk. (in the name of love)
In ‘pride’ komt Bono duidelijk voor zijn spirituele gevoelens uit, als reactie op de geloofsindustrie in Amerika en uit het besef dat het pure geloof afzwakt onder invloed van tv-dominees.
(laten horen)

Dat U2 begaan is met het leed in de wereld blijkt uit hun bijdrage aan het ‘Live-Aid’ concert in juli 1985. Samen met andere sterren traden ze hier op ten bate van de hongersnood in Etiopië.
Bono ging zo op in zijn optreden dat hij op een gegeven moment van het podium sprong om een meisje te omhelzen. Dat moment gaf exact aan waar het eigenlijk over ging bij Live-Aid. Maar Bono vond dat het U2 ten schande had gemaakt omdat hij zich met zo iets banaals als een rockband had bezig gehouden. Later bleek dan toch dat deze beelden bij de meesten mensen waren bijgebleven en dat het dan toch een positief effect had gehad. Het concert had bijna 40 miljoen dollar opgebracht.
Door Live-Aid was Bono emotioneel heel erg betrokken geraakt bij de hongersnood in Afrika, vandaar dat zijn vrouw en hij vlak na het concert voor vijf weken naar Afrika vertrokken om er te gaan helpen. Met liedjes en toneeltjes brachten ze de mensen er kennis bij over hygiëne en gezondheid.

Na Bono’s thuiskomst volgde er alweer een benefietconcert, deze keer ten voordele van Ierse werklozen. Ondertussen werd er ook hard gewerkt aan een nieuwe cd. Maar ze houden niet op met het geven van benefiet concerten. Deze keer voor de 25ste verjaardag van Amnesty International. Ook deze Conspiracy of Hope-tour had weer een positief gevolg.
Het ledenaantal van Amnesty in Amerika had zich verdubbeld.

In 1987 verschijnt de CD ‘the Joshua Tree’.
Toen de cd eindelijk in de winkel lag, vreesde Tower Records in Londen een stormloop, daarom openden zij de deuren om twaalf uur ’s nachts, toen stond er al een rij van 1000 mensen te wachten waaronder Elvis Costello.
De single ‘with or without you’ verslaat alle hitparades wereldwijd maar ook andere nummers op de cd zoals ‘where the streets have no name’ scoren heel goed.
The joshua tree klinkt het treurigst van alle platen die U2 tot dan toen heeft gemaakt. Het is een cd vol nummers over uitzichtloze politieke situaties, drugsverslaving, werkloosheid en schizofrene liefdessituaties. Maar onderdanks dit alles blijft de cd toch steeds hoop en idealen uitstralen.
Men zegt dat deze cd ongetwijfeld een van de mooiste is.

Ik ga nu het liedje ‘where the streets have no name’ laten horen. Het liedje is geschreven door Bono en het gaat over zijn ervaringen in Afrika. Of eigenlijk over zijn ervaringen hier in het westen, over het verschil dat hij voelde toen hij terug thuis kwam. Hier kwam hij alleen nog maar mensen tegen met opgedroogde idealen, mensen die dromen hebben maar ze toch nooit zullen waarmaken. Terwijl hij in Afrika had ervaren dat de mensen er met zo weinig gelukkig kunnen zijn en nooit de moed opgeven.
Streets gaat over de effecten van het leven in een stad waar de moderne techniek alles verpest.
Het liedje wordt ingezet met een orgelintro.

Hun zesde cd werd ‘rattle and hum’. Deze cd was het tegenovergestelde van ‘the joshua tree’ het was een rommelig en nonchalant boeltje, toch was de plaat zeer nauwkeurig samengesteld. U2 wou dat het rommelig klonk. Hun eigenlijke bedoeling was om zo de vele ‘nep-fans’ kwijt de raken die ze massaal hadden bijgekregen na het succes van ‘the joshua tree’. Dit had het tegenovergestelde effect. De groep kreeg driedubbel platina in Engeland en Amerika. Ze ontvingen twee Grammy Awards. Ook werden ze vanaf toen ’s werelds grootste rockband genoemd.
Het werd een cd vol blues, gospel en country.
Met het bekende ‘angel of harlem’ dat een ode was aan Billie Holliday.

Na hun tournee was er even paniek bij de fans toen Bono zei dat het tijd was om een andere weg te gaan. Eigenlijk had hij bedoeld dat het even tijd was dat de vier zouden rusten en dat ze tijd nodig hadden om creativiteit op te doen.

Eind 1991 kwam u2’s lang verwachte zevende album ‘Achtung baby’ uit. Het werd vooral een album van the edge. The edge stond op het punt te scheiden en in het album hoor je dan ook veel pijn en verdriet, edges gitaar schreeuwt het uit.
Ook Bono stond op het punt te scheiden, maar dat bleek achteraf maar een crisis te zijn en kregen ze een tweede dochter.
De cd gaat deze keer niet over politieke conficten of de ellende in de wereld maar het gaat over liefde, leugens, bedrog, twijfel, vertrouwen,…

Een aantal maanden na het uitkomen van deze cd, vertrekt u2 voor meer dan twee jaar op tournee met hun super ZOO-TV project. Ze toeren wereldwijd met een show vol visuele effecten.
De Zoo tv-tour werd een bruisend rockspektakel; ruig, chaotisch en brutaal maar vooral humoristisch. Voor het eerst waren er volop showelementen aanwezig. Vier kolossale videoschermen en een hele rij monitoren vuurden non-stop beelden en slogans. En alsof dat nog niet genoeg was, waren de spotlights opgeborgen in het felgekleurde chassis van zes auto’s, die van hoog boven het podium op het publiek schenen. Ook liep er een indrukwekkend looppad vanaf het podium de zaal in.
Het was ook tijdens deze tour dat Bono zichzelf ‘the fly’ doopte door steeds in zwart leer en met vet glazend haar en een zwarte zonnebril op te treden.

U2 kondigde aan om een nieuwe cd uit te brengen maar eerst volgde nog de Zooropa Tour door Europa. Hier kwam dan de nieuwe cd: Zooropa, het was de meest schokkende en bizarre album dat U2 ooit gemaakt had. Hij album toonde serieuze dance-invloeden en baseerde zich op het werk van cyberpunk-auteur william gibson.

In 1994 neemt U2 volledige rust. Ze treden nog wel enkele keren op met andere vedetten voor het goede doel. En verzorgen ze de soundtrack voor de Batman Forever-film.

In 1997 verschijnt er dan een nieuwe cd ‘pop’ en er volgt een Popmart-tour. Het décor bestaat uit een indrukwekkende gouden ark, een grote citroen en een super-video-muur. In Italië zullen ze hun grootste concert tot dan toen geven en dat is voor 150 000 man. U2 hecht naast hun muziek ook enorm veel belang aan dramatiek en spektakel tijdens hun concerten. Zo is Bono ooit eens langs een paal omhooggeklommen en liep hij van de eene kant naar de andere kant over een zeil. Maar toen dat zeil begon te scheuren besloot de groep maar dat Bono nooit meer zo’n toeren mocht uithalen.
Ik ga nu het liedje ‘one’ laten horen. Het is een stuk uit de video van de popmart tour en het werd opgenomen in mexico city.
Het liedje gaat over een zoon die zijn vader vertelt dat hij aids heeft. One is ook een liefdeslied maar dan over de onaangename kant van de liefde.
De opbrengst van de single ging naar AIDS onderzoek.

In 1998 is de groep te zien in de 200ste aflevering van the Simpsons. Ze blijven zich inzetten voor Amnesty International en Greenpeace, en zijn grote voorstander van vrede in Noord-Ierland.
Ook verschijnt er dat jaar ‘best of u2’. Het beste van U2 van 1980 tot 1990. Het album scoort wereldwijd enorm.

‘Between the lines’ wordt de nieuwe cd van U2 in 2000. Slechts een jaar later ligt er weeral een nieuwe cd in de winkelrekken. ‘All that you can’t leave behind’.