Kleding uit de 18e eeuw

De 18e eeuw

Lodewijks de 14de overlijdt en zijn dood luidt een tijdperk in waarin een nieuwe stroming ontstaat en een weg baant naar de moderne tijd: de Verlichting.
Na Lodewijks’ dood verandert de kleding. Men wil af van de vormelijkheid en strengheid die onder Lodewijk de 14de heersten. De ingewikkelde kapsels, de slepende rokken en de torenhoge pruiken worden verworpen. Men hoeft niet meer te imponeren en men wil het ook niet langer. Gemak en houding staan voorop. Belangrijke veranderingen bij de vrouwen zijn: De hoofdtooi wordt klein, de rok bijzonder groot en wijd door middel van een hoepelrok; hierdoor lijkt het alsof ze zich zwevend voort bewegen. Bij de mannen, worden de pruiken geleidelijk iets kleiner en uiteindelijk ligt het haar, net als bij de vrouw, glad om het hoofd. Ook de man streeft naar het springerige effect van de hoepelrok, dus krijgt zijn jas grote stijf gevoerde plooien, die bij het lopen om zijn benen dansen. Wat vooral opvalt in deze tijd is dat men zich hult in kleding van lichte pasteltinten en men strooit vrolijke versieringen over de kostuums.
Frankrijk domineert in deze periode de Europese mode. Van nationale verschillen is nauwelijks spreken, al kleedt men zich in Engeland iets simpeler. In de 2de helft van de 18e eeuw wordt de interesse in kleding zo groot dat voor het eerst modebladen worden gepubliceerd.


De kledingdracht van de man.
Zowel voor de heren- als de dames kleding valt veel te vertellen. De mannen streven naar het luchtige effect, net als de vrouwen.
Bij de herenjas worden de mouwen strakker terwijl de manchetten groot zijn. De jas heeft grote zijnaden waar plooien in zijn gezet die met papier of paardenhaar worden verstevigd zodat ze wijd uitstaan. Zijde en fluweel zijn ook bij mannen geliefde stoffen, Het vest is korter dan de jas en meestal van dezelfde stof gemaakt.
Het vest laat men open staan om de kanten jabot te laten zien en ook aan de hemdsmouwen zitten grote stukken kant.
Van de broek is weinig te zien, jas en vest vallen er voor een groot deel overheen. Om de dijbenen zit de broek strak en om de billen nogal wijd ( hij is nauwelijks zichtbaar ).
Mannen besteden evenveel aandacht aan hun schoenen als de vrouwen. De schoen is meestal zwart, soms bruin en sluit met een gesp. De hakken zijn zeer breed en de rijken lieten ze beschilderen met tafereeltjes.

De kledingdracht van de vrouw.
Ondergoed was niet echt belangrijk, onderbroeken werden niet gedragen, een hemd soms. Vrouwen dragen een zeer strak korset dat de borsten opdrukt. Het accent ligt geheel op de rok die steeds wijder wordt. Een hoepelrok bestaat uit 5 metalen hoepels die worden verbonden door katoen of linnen. Daar overheen komt een wijd overkleed. Het overkleed wordt zo strak mogelijk ingesnoerd, een slanke taille is belangrijk. Om de bovenarm is de mouw glad en van daar hangen wijde stroken kant af, soms wel 3 of 4 lagen. Heel karakteristiek is een rij strikjes die midden voor op het bovenlijfje worden aangebracht. Ook andere delen worden uitbundig met strikjes, linten, ruches en kantjes versierd. Mantels ziet men niet, wel schoudercapes of kanten sjaals. Een dame van stand vertoont zich niet zonder make-up, de gezichten worden bleekwit gemaakt. Zeer geliefd zijn de mouches ( opgeplakte moedervlekjes ). De schoenen zijn puntig met een hele hoge hak gemaakt van stof of leer en met veel versierselen.