Mondeling Geschiedenis – Louis Armstrong
Hoofdvraag:
Heeft Louis Armstrong zijn afkomst (als zwarte) verloochend voor het succes van zijn muziek?
Deelvragen:
1. Wie is hij, hoe werd hij musicus, en waar kwam hij vandaan?
2. Welk gedrag vertoonde hij dat als “wit” gedrag gezien kon worden, en waarom?
3. Wat deed hij als beroemde musicus voor zijn volk (zwarte bevolking)?
1. Geboren een deels opgegroeid in het Zuiden van de VS, New Orleans om precies te zijn. In de tijd dat er veel racisme was jegens de zwarte bevolking (denk aan de slavernij ed.) Zijn Geboorte datum is 4 augustus 1901 hoewel hij dit nooit publiekelijk heeft toegegeven/gezegd. ( de datum is later in een archief van de Rooms-katholieke kerk waar hij gedoopt is gevonden)
De verkiezingen: wat doen de partijen voor jongeren?
Zoals veel zwarten in die tijd was Armstrong zijn familie erg arm en woonde hij in een slechte wijk van het centrum van New Orleans. Toen hij op jonge leeftijd een pistoolschot loste op nieuwjaars dag is hij geplaatst in het “New Orleans tehuis voor jonge en verwaarloosde kleurlingen.” Daar maakte hij voor het eerst kennis met een van de instrumenten die hij bespeelde, de cornet.
Hij werd zo goed dat hij later in verschillende toonaangevende orkesten en bands ging spelen. Een daarvan was de Fletcher Henderson Orchestra in 1924, dit was de crème de la crème van de zwarte orkesten in die tijd.
Na een paar jaar werkte Louis onder zijn eigen naam met eigen bands, de Hot 5 en de Hot 7 Bands, Na verhuizen van NY in 1929 en naar LA in 1930 heeft hij een tijd lang getourd door Europa, daar ontwikkelde hij zijn later vele besproken “performance”.
Ondanks de “gangsters” in de muziekindustrie wist Armstrong zich staande te houden en bleef hij ontwikkelen en zijn publiek entertainen met zijn kunsten op de cornet, trompet en zijn zangstem.
Hij heeft zijn hele leven lang muziek gemaakt, en op 69jarige leeftijd overleed hij al.
Door zijn vernieuwende methodes en manier van spelen is hij een heuse pionier van de jazz-muziek, zelfs nu nog kent iedereen zijn hits en word zijn manier van spelen en zingen gebruikt in de muziek.
2. Louis Armstrong had de bijnamen, Satchmo of Satch en Pops. Satchmo en Satch waren afgeleid van “Buidelmond” hij was ook wel bekend als “Dippermouth” allemaal wegens zijn grote mond. Louis Armstrong was iemand die zijn publiek vermaakte en uitdaagde tot reacties met zijn persoonlijkheid, zijn grijns, het zweet, de handdoek, wat soms gemaakt leek en zelfs een racistisch karakter kreeg door critici. Critici vond hem een “Uncle Tom” een zwarte die zich gedraagt als blanke om geaccepteerd te worden. Volgens heen deed Armstrong alles om geaccepteerd te worden door de blanken, hij paste zijn muziek aan hun eisen aan, hij maakte zelfs popmuziek iets wat heel ongebruikelijk was voor een zwarte.
De lach van Armstrong was bijzonder, hij was bijzonder positief ondanks het racisme en de kritiek waarmee hij geconfronteerd werd, bijvoorbeeld toen hij terugkeerde naar zijn geboorte stad New Orleans een blanke radiomaker tijdens de aankondiging van een nummer van Armstrong zoiets zei als;
“Ik kan die verdomde nikker niet aankondigen..” .
Ondanks racisme bleef hij lachen en gebruikte zijn lach ook als een soort bescherming. “Laughing Louie” was nog een bijnaam die hij hierdoor verkreeg. Voor sommige voelde het alsof hij de zwarten bespotte met zijn grote lach, hij versterkte hiermee het beeld van de blanken die hem vaak “Happy Negroe” noemden.
Lachen was zijn manier om overal mee om te gaan en daarbij was hij een vervent marihuana roker waardoor hij ook veel lachte. Zijn cultuur, de zwarte cultuur, werd onderdrukt maar Louis Armstrong bleef positief en geloofde in die manier van aanpakken. Zo zei hij aan het begin van zijn hit “what a wonderful world” ooit de woorden;
Its a wonderful World, and all I’m saying is, see what a wonderful wolrd it could bei f only we would give it a chance. Love, baby, Love. That’s the secret, Yeah.
Hij kreeg ook zware kritiek toen hij de titel “Koning de Zulu’s” aannam, wat in New Orleans als erebaan werd beschouwd als hoofd van een leidende zwarte carnavals crew, maar voor een onbekende bijzonder schrikbarend kan zijn wegens het kostuum bestaande uit een grassen kilt en “blackface” make-up, onbekenden vonden het spottend voor de zwarte bevolking.
De manier waarop Louis Armstrong zich gedroeg is te begrijpen wanneer je bedenkt dat er onbegrip aan ten grondslag ligt, de tijd en plaats waarin Armstrong bijvoorbeeld in opgroeide was niet daar waar een zwarte man zich politiek correct zou gedragen. En ook zijn beroep, als entertainer is een beroep waarbij zelfspot heel normaal is, dat is zelfs tegenwoordig nog zo.
3. Armstrong was ook politiek actief, soms overschaduwde de persoonlijkheid en de uitspraken van de ster zijn muziek. Af en toe deed Armstrong zeer duidelijke uitspraken die zijn politieke voorkeur duidelijk maakte.
Zoals in 1957. Hij zei een tour af die hij voor/via de staat deed af toen de gouveneur Faubus integratie op een school in Arkansas tegenhield. Armstrong staakte de tour en zei: dat President Eisenhouwer “no Guts” had en dat hij de kinderen persoonlijk op de school had moeten plaatsen. Dit was zeker niet iets wat een “Uncle Tom” zoals hij genoemd werd zou doen!
Armstrong riskeerde hiermee zijn carrière om op te komen voor minderheden en dus ook zijn zwarte bevolking.
Hij heeft vaker ook gesproken over de onjuistheid van racisme in de openbaarheid, hij geloofde dat elke persoon gelijk was, zo geloofde hij ook dat zijn muziek Jazz niet alleen de muziek van de zwarte bevolking, niet alleen van de blanken of de gemixte maar dat het een samensmelting was van allemaal culturen en meer. Jazz was zo interessant doordat het overging als een vlam van de ene cultuur in de andere. Dit staat ook vermeld in boeken over Armstrong.
Armstrong deed nog meer voor de zwakkere in de samenleving waartoe toen vooral de zwarte bevolking en andere minderheden behoorde. Zo heeft hij ook een speciaal fonds voor benadeelde kinderen opgericht, zodat zij toch een muzikale opleiding konden volgen. En daarbij heeft hij zijn huis en archief van geschriften, boeken, opnamen en dergelijke achtergelaten aan het Queens College in New York, na de dood van zijn vrouw Lucille.
REACTIES
1 seconde geleden
A.
A.
Z'on teksten moeten er meer zijn voor stomme muziek taken
14 jaar geleden
Antwoorden