Kruistochten

Beoordeling 6.8
Foto van een scholier
  • Spreekbeurt door een scholier
  • 1e klas vwo | 2492 woorden
  • 20 juni 2018
  • 15 keer beoordeeld
Cijfer 6.8
15 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak

Kruistochten

Inhoud                                                                                                        

 1 Wat waren Kruistochten?                                                                                                                                             2  Hoe werd de kruistocht voorbereid?                                                                                                                                  3  De Eerste Kruistocht                                                                                                                                                      4  De Tweede, Derde en Vierde                                                                                                                                             5  Kruisvaarderstaten                                                                                                                                                  6  Ridders en kastelen in het Heilige Land                                                                                                              7  Quiz

Wat waren Kruistochten?

De Kruistochten waren gewapende tochten of operaties die door christelijk  Europa in de middeleeuwen werden gehouden om het Heilige Land Palestina, en in het bijzonder Jeruzalem, te "bevrijden" van de moslims die daar al bijna 400 jaar de baas waren. Er zijn in totaal 9 kruistochten geweest, maar sommige vinden dat er 6, 7 of 8 zijn geweest.

Hoe werd de Kruistocht voorbereid?

De Paus begon met het bedenken van een plan om een kruistocht te houden. Urbanus reisde aan het einde van de zomer in 1095 door Europa om ‘kruisvaarders’ van Compostela op te zoeken en met hun te praten over hun ervaringen en hoe ze te werk gingen.

Ook bezocht hij pelgrims die naar het heilige land waren geweest over hoe het daar was. Hij hoorde dat de situatie erg slecht was, vooral voor christenen en pelgrims en dat de toegang tot het land was afgesloten.

Op de concilie van Clermont op 27 november 1095 riep Urbanus de mensen op tot een kruistocht. Vanaf Clermont verspreide de oproep zich. Urbanus had zijn bisschoppen bijeengeroepen om de plannen verder te bespreken. Er waren getrainde soldaten nodig, want de mensen die bij de concilie aanwezig waren gewone burgers en kerkelijke ambtenaren. Ook waren er regels en voorschriften voor de kruistocht nodig.

Er werd door de Paus besloten dat iedereen zich op 15 augustus 1096 in Constantinopel, in het Byzantijnse rijk moest verzamelen. Paus Urbanus reisde af naar verschillende kerkelijke instellingen van Cluny om daar de kruistocht de prediken. Vervolgens reisde hij naar verschillende plaatsen om mensen bijeen te roepen. Iedereen moest zijn oogst meenemen zodat er genoeg voedsel was.

Eerste Kruistocht

Vanaf de dood van Mohammed hadden moslims het complete Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje veroverd. Toen ze begonnen met het veroveren van het Byzantijnse Rijk, kreeg de keizer het moeilijk. Hij vroeg hulp aan paus Urbanus II om de moslims te verdrijven. Hij riep het volk in Europa op tot een kruistocht. In 1099 vertrok een gigantisch leger naar het Oosten. Onder hen bevonden zich Godfried, heer van Bouillon en de heersers van Vlaanderen, Boulogne, Normandië, Toulouse en Tarente. Ze trokken de Levant binnen en veroverden verschillende steden. Edessa, Akko, Antiochië, Tripoli en als laatste Jeruzalem.  De eerste christelijke heerser over Jeruzalem was Godfried van Bouillon, maar die ging al na een jaar dood.

De Tweede, Derde en Vierde

In 1145 bijna vijftig jaar na de Eerste Kruistocht bereikte een schokkend nieuws Europa. Edessa was ingenomen en het bijbehorende Graafschap Edessa was gevallen. Dit was slecht nieuws want nu konden makkelijk Akko, Tripoli en uiteindelijk zelfs Jeruzalem worden veroverd. Paus Eugenius III riep op tot een tweede kruistocht, maar niemand wilde meedoen. totdat Bernard van Clairvaux een preek hield. Opeens wilde iedereen meedoen. Toen het leger eenmaal ter plaatse was vielen ze Damascus aan. Dat deden ze  voor de buit. De kruistocht mislukte en de kruisvaarders hadden er weer een vijand bij. De Derde Kruistocht werd uitgeroepen. Het leger was sterk, maar in de droge woestijn werd het door Saladin verslagen. De Vierde Kruistocht ging al onderweg. In plaats van de moslims vielen de kruisvaarders de christelijke stad Constantinopel aan, de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk! Nog nooit had iemand Constantinopel kunnen veroveren maar de kruisvaarders lukte het. De keizer vluchtte en Constantinopel werd geplunderd. Het Byzantijnse Rijk viel uit elkaar en verschillende adellijke kruisvaarders stichtten kruisvaarderstaatjes. Met dat leger hadden ze heel het Midden-Oosten kunnen veroveren. De paus probeerde de verovering te voorkomen maar hij was te laat.

De Vijfde t/m Negende

Na het drama van de Vierde Kruistocht verwachtte de mensen niet echt meer een nieuwe kruistocht. Maar toen werd paus Honorius III gekozen. Hij wilde meteen een kruistocht houden. Ze gingen naar het Heilige Land en vielen de Ajjoebiden aan. Ze trokken naar Damiate en daar veroverden de Friezen en Hollanders de hele stad. Toen de sultan van de Ajjoebiden hoorde dat Damiate was veroverd werd hij ziek en een week later was hij dood. Z’n zoon wilde meteen beginnen met de kruisvaarders uit z’n land te jagen. De kruisvaarders waren al angstaanjagend dicht opgetrokken naar Caïro. Maar toen kwam de redding voor de sultan. De kruisvaarders hadden onvoldoende water meegenomen en ze kregen dorst. De kruisvaarders, verzwakt door de dorst konden makkelijk worden verslagen. Als het ze wel was gelukt lag waarschijnlijk het hele Midden-Oosten voor hen open en hadden ze zelfs Mekka kunnen veroveren.

De Zesde kruistocht werd gehouden en mislukte. In de zesde werd weinig gevochten maar door  Frederik II kregen de kruisvaarders Jeruzalem, Bethlehem en Nazareth. De Zevende en Achtste werden alle twee geleid door Lodewijk IX  die later heilig zou worden verklaard. Hij overleed bij de belegering van Tunis aan de pest. De gebieden van de kruisvaarders waren nu klein geworden en overwinning leek voor de moslims dichtbij. Toen werd als laatste de Negende Kruistocht gehouden. Deze werd geleid door koning Eduard I. In 1274 was ook deze kruistocht afgelopen. Één voor één zouden de steden van de kruisvaarders worden veroverd. De Byzantijnen veroverden hun rijk terug maar de moslims veroverden dat ook. In 1453 werd ook hún laatste stad Constantinopel ingenomen.

Kruisvaarderstaten

Toen de kruisvaarders land innamen stichtte ze daar koninkrijkjes. Daarna zorgden ze ervoor dat er meer kleine kinderen kwamen zodat die over een paar jaar mee konden vechten in de kruistochten. Na de Eerste Kruistocht waren dit het Koninkrijk Jeruzalem, het Graafschap Tripoli, het Prinsdom Antiochië en het Graafschap Edessa. Deze waren allemaal genoemd naar hun hoofdsteden. De eerste heerser over Jeruzalem, weigerde zich koning van Jeruzalem te noemen omdat het zo een heilige plaats was. In plaats daarvan liet hij zich “Beschermer van het Heilige Graf” noemen. Z’n opvolgers noemde zich wel koning van Jeruzalem. Als eerste zou het Graafschap Edessa vallen waarna de Tweede Kruistocht werd uitgeroepen, toen viel het Graafschap Tripoli. Toen viel Antiochië en als laatste zou in 1291 de laatste stad van het Koninkrijk Jeruzalem, Akko vallen. Toen Constantinopel door de kruisvaarders was ingenomen stichtten die het Latijnse Keizerrijk, het Hertogdom Naxos, het Hertogdom Athene, het Vorstendom Achea en het Koninkrijk Thessaloniki en het Koninkrijk Cyprus. Deze zouden veel langer blijven bestaan. Het Latijnse Keizerrijk tot 1261, Thessaloniki tot 1222, Achea tot 1428, Cyprus tot 1489, Athene tot 1458 en Naxos zelfs tot 1579. Deze staatjes waren niet zo bezig met de kruistochten. Het Hertogdom Naxos bijvoorbeeld was even snel veroverd en toen waren de kruisvaarders verder getrokken behalve een paar ridders. Voor de bevolking veranderde er niet zoveel. In vergelijking met de rijken van de moslims waren de kruisvaarderstaatjes mini. Na een kruistocht trokken ook heel veel kruisvaarders gewoon weer terug naar Europa. Er waren ook ridder-monnikenordes die meevochten.

Ridders en kastelen in het Heilige Land

In het Heilige Land waren de 3 christelijke kruis ridderordes : de Tempeliers, de Hospitaalridders en de Duitse Orde heel machtig. Ze bezaten veel kastelen en ook in Europa bezaten ze veel landgoederen. Het was een soort mengeling van ridders en monniken. Ze leefden als monniken maar woonden vaak in een grote citadel (een soort kasteel dat bij een stad stond een vaak vanuit de hele stad te zien was) zoals Krak des Chevaliers. De ordes werden geleid door een grootmeester. De Tempeliers waren samen met de Hospitaalridders de belangrijkste. De Duitse Orde had minder macht in de Levant maar wel heel veel in Duitsland. De Duitse Orde organiseerde ook z’n eigen kruistochten naar Polen en Litouwen waar ook veel niet-christenen woonden. De citadel waar in een Tempelier vaak in verbleef was ook vaak gebouwd door moslims. Het waren grote, massieve kastelen die op een hoge heuvel stonden.                                                                                                                            

Het was moeilijk om dit soort kastelen te veroveren. Eigenlijk was de enige manier uithongeren. Maar toch vielen ook deze kastelen éen voor éen.

Toen de tijd van de kruistochten voorbij was en de Tempeliers en Hospitaalridders verdreven waren vestigden ze zich op Cyprus. Filips IV, bijgenaamd de Schone, vond dat de Tempeliers veel te veel macht hadden en hij beschuldigden hen van afdwalen van het geloof. Paus Clemens V was het daar niet mee eens maar hij was te zwak om het tegen te houden. Na een reeks bloedige martelingen werden in 1314 de laatste grootmeester en commandeur verbrand. De Hospitaalridders bleven bestaan en bestaan nu nog alleen dan met een andere naam: De Orde van Malta. De Duitse Orde bestaat ook nog steeds. Nu doen ze vooral liefdadigheidswerk. De Tempeliers zijn later door paus Benedictus XVI onschuldig verklaard

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.