Julius Caesar

De machtige leider

Naam: Jeroen
School: De Horn
Groep: 7

Inleiding

Hallo,
Ik ben Jeroen en mijn werkstuk gaat over
Julius Caesar.
En jij wilt vast nu weten hoe ik op dit onderwerp kom.
Nou, ik vind de Romeinen een heel leuk volk en ik wilde meer weten over hun leiders.
Ik wist dat Julius Caesar (100 v. Chr. – 44 v. Chr.) één van de leiders was, zo ben ik op dit onderwerp gekomen.

Dit heb ik opgezocht:
• Hoe werd Caesar beroemd?
• Romeinen algemeen.
• Wie volgde hem op?
• Wat heeft hij veroverd?
• Hoe is hij dood gegaan?

Julius Caesars eerste beroep was priester van Jupiter. Macht had hij niet met dat beroep, maar wel veel invloed, omdat priesters ervoor zorgden dat de wetten worden uitgevoerd. Caesar werd beroemd bij de priesters. Vlak daarna werd hij gekozen als één van de zes krijgstribunen. Een krijgstribuun is de titel van een stafofficier in een Romeins legioen.

Caesar had nog niet veel kansen gehad om populair te worden bij het volk. Alle politici organiseerden van hun eigen geld activiteiten (zoals gladiatorengevechten en paardenrennen). Tijdens de verkiezingstijd konden de mensen rekenen op deze dingen. Caesar had geen geld en kon dus niets organiseren.

Overdag liep Caesar altijd over het Forum, waar iedereen hem om hulp kon vragen. Doordat hij zich tegenover iedereen netjes en belangstellend gedroeg, kreeg hij een beetje populariteit. Caesar was toen getrouwd met Cornelia. Samen hadden ze een dochter, Julia.

Caesars politieke ‘vijand’ was Sulla. Sulla wilde dat Caesar van Cornelia zou scheiden. Dat deed hij om Caesar op de proef te stellen, hoeveel Sulla van hem kon eisen. Caesar zei ‘nee’ en Sulla verklaarde hem vogelvrij. Dan mag iedereen je doden zonder dat je dan gestraft wordt. Voor zijn eigen veiligheid vertrok Caesar uit Rome.

Toen in 88 v. Chr. Sulla stierf, keerde Caesar weer terug naar Rome. In 79 v. Chr. werd Caesar ambtenaar in misdaad en geldzaken in Rome oftewel quaestor. De verkiezing tot quaestor maakte hem lid van de Senaat.
In 70 v. Chr. werden Crassus en Pompeius tot Consul gekozen.

In 75 v. Chr. werd Caesar gekozen tot ‘aedilis curulis’. Dat is een ambtenaar die de taak heeft om feesten en spelen te organiseren. Om alle spelen en feesten er zo mooi mogelijk uit te laten zien, had Caesar veel schulden. Geschat wordt, dat hij meer dan 6 miljoen denarii schuld had. Dat is bijna 2,5 miljoen euro.

Twee jaar later werd hij, door hard te werken, ‘pontifex maximus’, oftewel hoge priester. Later werd hij stadhouder van Spanje. Nadat hij weer terug was in Rome benoemde de Senaat Caesar als proconsul (gouverneur) van Gallië. Hij ging naar Gallië als legeraanvoerder voor negen jaar, wat veel langer was dan gepland. Daarmee kon hij de schulden afbetalen. Caesar wilde graag langer legeraanvoerder zijn, maar de Senaat weigerde Caesars plan.

Toen de onderhandelingen nergens op uit liepen, trok Caesar naar de rivier Rubicon en bezette alle steden die hij onderweg tegenkwam. Daar zat Pompeius, met wie Caesar probeerde de zaak bij te leggen, wat ook niet ging. Daarna verjaagde Caesar Pompius en werd hij de heerser van Italië. Hij keerde weer terug naar Rome, waar hij de Senaat bijeen riep. De Senaat gaf geen duidelijke steun, alleen maar een vage toezegging voor zijn heerschappij.

Toen in 54 v. Chr. de burgeroorlog, die was uitgebroken toen Caesar Pompeius had verjaagd, was uitgevochten, benoemde de Senaat Caesar tot dictator. Tien jaar lang was hij dictator van het Romeinse rijk.

Wegen, geld, sieraden, lezen en schrijven, stenen huizen en een leger. Deze dingen hebben we allemaal geleerd van de Romeinen. Dit volk kwam uit Italië, met als hoofdstad Rome. Het Romeinse Rijk zou in de geschiedenis het grootste rijk worden in Europa. Het begon met de stad Rome (met een paar honderd inwoners) en eindigde met 60 miljoen inwoners!

In 600 v. Chr. werd Italië bewoond door verschillende volken. De Grieken hadden een plekje in het zuiden van Italië en de Carthagers op het eiland Sicilië. Op het kaartje staat al de stad Rome. Het was van de Latijnen. Vele volken vochten tegen elkaar. Na lange strijd wonnen uiteindelijk de Latijnen. Zij werden steeds machtiger. In 590 v. Chr. wonnen de Latijnen van de Etrusken.

800 Jaar later hadden de Romeinen bijna heel Europa veroverd
Ook Nederland werd veroverd door de Romeinen. Maar niet heel Nederland. De Romeinen hadden de rivier de Rijn als grens genomen. Dat betekende dus dat alleen het zuiden van Nederland bezet was.

Keizer Augustus

Gaius Octavius oftewel keizer Augustus, werd de opvolger van Julius Caesar. Keizer Augustus is in het jaar 63 v. Chr. in Rome geboren. Hij kreeg bij zijn geboorte de naam Gaius Octavius. Hij was een achterneef van Julius Caesar, die hem al vroeg adopteerde. In 45 v. Chr. voegde Caesar hem zelfs toe aan zijn testament. Vanaf dat moment heette hij Gaius Julius Caesar Octavianus. Gaius Octavianus was een knappe man, maar had een zwakke gezondheid. Ondanks zijn ziektes is hij toch 76 jaar oud geworden.
Toen Julius Caesar in 44 v. Chr. werd vermoord, was Rome een republiek. Er ontbrandde een machtsstrijd tussen Marcus Antonius (een populaire jonge consul van Caesar), legeraanvoerder Lepidus en de toen 18-jarige Gaius Octavianus. Octavianus was heel jong maar bij testament wel door Julius Caesar aangewezen als zijn geadopteerde zoon en dus als zijn erfgenaam. Na wat onderlinge strijd spraken ze af dat z
e met z’n drieën voor vijf jaar Rome zouden leiden. Dit verbond wordt wel het ‘triumvirato’genoemd. Octavianus liet onder andere Cicero, bekend jurist en voorzitter van de Senaat, ter dood brengen. Ook duizenden andere Romeinen kwamen om.
Politiek succes was er voor Antonius en Octavianus, toen zij gezamenlijk Brutus en Cassius uitschakelden in de Slag bij Philippi (42 v.Chr.).Octavianus bouwde zijn macht langzaam maar zeker op. In 27 v. Chr. gaf de Senaat hem de eretitel ‘Augustus’ (De Verhevene). De regeringsvorm die toen ontstond wordt wel het ‘principaat’ (keizerschap) genoemd. Octavianus lukte het wel om keizer te worden, terwijl zijn adoptie-vader, Julius Caesar, dat niet lukte.

In 59 v. Chr. werd Julius Caesar door Rome aangesteld als proconsul van Gallië. Tussen 57 en 51 v. Chr. veroverde Caesar Gallië. Als een listig veldheer veroverde hij stam na stam.
Eén Gallische stam, de Eburonen, beschouwde de Romeinen als bevrijders. Zij waren drie jaren trouwe vrienden. In de herfst van 54 v. Chr. waren de oogsten mislukt en daardoor was het eten van de Eburonen op, terwijl de Romeinen wel eten hadden. Doordat de Eburonen geen eten hadden, kwamen zij onder leiding van hun koningen Ambiorix en Catuvolcus in opstand. Hoewel de eerste aanval op het kamp mislukte, werden de Romeinen door een list van Ambiorix hun kamp uitgelokt. De Romeinse soldaten werden enkele kilometers van het kamp in een dal overvallen door de Eburonen en tot de laatste man uitgeroeid.
Ambiorix wilde de Nerviërs de oorlog verklaren. De Nerviërs werden verslagen door de snelle tussenkomst van het leger van Caesar. Caesar organiseerde tussen 53 en 51 v. Chr. verschillende strafexpedities tegen Ambiorix en de Eburonen. Ambiorix wist telkens te ontsnappen en vluchtte uiteindelijk over de Rijn.

De leden van Caesars partij waren het niet eens met de verandering van de regering (dictatuur), omdat de laatste keer dat zij een koning hadden (Tarquinius) alle Romeinse rechten ontnomen waren. Dus wilden zij de Republikeinse regering houden, hoewel dat oude systeem slecht was voor de grootte die het Romeinse Rijk gekregen had.
Op 15 maart van het jaar 44 v. Chr. vond er een aanslag plaats op Caesars leven. Op die dag werd de vergadering van de senaat gehouden in de curia van het Theater van Pompeius. Zodra Caesar binnenkwam, stonden alle senatoren op als teken van respect. Een paar mannen gingen achter de stoel van Caesar staan, terwijl de rest naar hem toeliep.
Eén van de senatoren, Cimber, trok met beide handen de mantel van Caesars rug waarbij Caesar uitriep: "Vanwaar dit geweld?". Senator Casca, trok zijn dolk en probeerde Caesar in de nek te steken. Caesar kon zich nog net omdraaien, zodat hij alleen een ondiepe snee opliep. Caesar stak Casca met zijn griffel waarbij hij de arm van Casca doorboorde.
Geen van de senatoren en toeschouwers die dit zagen, durfde iets te doen en allen deinsden geschrokken achteruit. Ze durfden niet weg te rennen en ook niet te proberen Caesar te helpen. Vervolgens trokken alle mensen hun wapens en duwden ze Caesar heen en weer, terwijl ze hem met hun messen en zwaarden steek- en snijwonden toebrachten.
Toen Caesar onder zijn aanvallers het gezicht van Brutus, zijn vriend die hij altijd door en door had vertrouwd, zag, riep hij in het Latijn “Et tu Brute, tu quoque fili mi?” (Ook gij, Brutus, mijn zoon?). Sommige mensen beweren dat Caesar deze beroemde woorden in het Grieks sprak: “και συ τεκνον” (kai su, teknon?). Dat is: ook jij, mijn kind?

Hierna trok hij zijn mantel over zijn hoofd en stortte op de grond. De moordenaars raapten hem op en duwden hem tegen het standbeeld van zijn oude vijand Pompeius. Ze probeerden hem zo vaak mogelijk te raken met dolken en liepen hierbij ook zelf verwondingen op. Uiteindelijk liep Caesar 23 dolksteken op. En ging dood.