Het Ottomaanse Rijk

Inhoud

Hoofdstuk 1: Het Seltjoekse Rijk.
Hoofdstuk 2: Het begin van het Ottomaanse Rijk.
Hoofdstuk 3: Het Ottomaanse Rijk en de regering.
Hoofdstuk 4: Het Ottomaanse Rijk in Europa.
Hoofdstuk 5: Het einde van het Ottomaanse Rijk.
Hoofdstuk 6: De eerste wereldoorlog.
Hoofdstuk 7: Atatürk.

Hoofdstuk 1: Het Seltjoekse Rijk.

Een groep nomaden in Midden- Aziё trokken van Mongolië naar Anatolië, Het gebied waar nu Turkije ligt. In de landen waar de Seltjoeken waren geweest word er nu nog steeds Turks gepraat. Die landen Zijn bijvoorbeeld Azerbeidzjan, Oezbekistan, Turkmenistan, Turkistan en Tadzjikistan. De Seltjoeken begonnen allerlei gebieden in Anatolië te veroveren en maakten van Konya de hoofdstad. De seltjoeken bekeerden zich tot de islam en raakten daardoor in conflict met het Byzantijnse Rijk, Dat nu Istanbul heet. De Seltjoeken verloren de Slag bij Ankara en daardoor viel het uit elkaar in Beyliks, dat zijn kleine rijkjes waar een Bey, een heer, de baas over was. Een van die Beyliks was het Osman Beylik. Sultan Osman begon allerlei Beyliks te veroveren. Na een tijdje had hij een groot gebied veroverd. Sultan Osman raakte in conflict met het Byzantijnse Rijk. Het Byzantijnse Rijk en Sultan Osman voerden een hele lange oorlog met elkaar. Na een lange tijd is het Sultan Osman toch nog gelukt om te winnen. Hij veroverde in 1453 het Byzantijnse Rijk. Door deze overwinning ontstond het Ottomaanse Rijk.

Hoofdstuk 2: Het begin van het Ottomaanse Rijk.

Deze uitbreidingen bracht het Ottomaanse Rijk in conflict met machtige christelijke en islamitische rijken. Dat zijn bijvoorbeeld Hongarije, Spanje, perziё ( het gebied waar nu Irak, Iran enz. liggen ) en de Mamelukken ( het gebied waar nu Egypte, Syriё en Israёl liggen. Sultan Selim I had de Mamelukken in één jaar veroverd. Dat gaf hun een sterke positie tegenover Spanje en Perziё. Het Ottomaanse Rijk mocht zich Hoeder van de heilige steden noemen. Die steden zijn Mekka, Medina en Jeruzalem. Daarna gingen de Ottomanen naar Noord-Afrika. Daar veroverden ze gebieden in Tunesiё en Algerije. In het oosten vochten ze tegen de Perzen om belangrijke steden zoals Bagdad en Mesopotamiё. Ze gingen ook richting Europa. Daar veroverden ze Roemeniё, Hongarije en zelfs bijna Wenen. Ze veroverde ook gebieden in Rusland. Daardoor werd de Zwarte Zee een Ottomaanse binnenzee.

Hoofdstuk 3: Het Ottomaanse Rijk en de regering.

De Sultan had de macht in het rijk. Het rijk was Islamitisch en werd gezien als een kalief. Dat is een Islamitische land waar een soort opvolger van profeet Mohammed de baas is . De opvolging van sultans ging van vader op zoon, en soms ook van broer op broer. Daardoor kregen broers heel vaak ruzie over wie de nieuwe sultan mocht worden. Vaak vermoordden ze elkaar daardoor zodat ze makkelijker sultan konden worden. De christelijke en de Joodse kerken in het Ottomaanse Rijk kregen een soort speciale status. Ze hadden een aparte bestuur in het rijk. De Christelijke kerk regeerde in het Ottomaanse Rijk over de Christenen en de Joodse kerk over de Joden. Het rijk was verdeeld in vilajets (provincies) en die weer in sandjaks (steden).

Hoofdstuk 4: Het Ottomaanse Rijk in Europa.

Rond 1345 staken de Ottomanen de Dardanellen over. Dat is de rivier tussen Istanbul en de rest van Turkije. Onder Sultan Murat I veroverden zij Griekenland, Macedoniё, Albaniё en serviё. De Ottomanen rukte verder Europa in en veroverde ook Bulgarije en zelfs gebieden in Italiё. In 1529 belegerden de Ottomanen Wenen. Maar door de koude winter moesten zij zich terugtrekken. Ze veroverden grote gebieden in Noord-afrika. Daarna bereikten ze Spanje waar ze heel lang oorlog voerden. Europese vorsten die een conflict hadden met Spanje sloten zelfs verdragen met de Ottomanen, zoals prins Willem I van Nederland en koningin Elizabeth I van Engeland. De Ottomanen, Nederlanders en Engelsen vochten heel vaak samen als bondgenoten. In 1683 probeerden de Ottomanen weer Wenen te veroveren. Maar na twee maanden vechten werd wenen op het nippertje bevrijd door Jan III van Polen.

Hoofdstuk 5: Het einde van het Ottomaanse Rijk.

Rusland, die heel lang aan het verdedigen was, begon langzaam met aanvallende oorlogen. De Russische Tsaren wilden hun land uitbreiden tot aan de Middellandse Zee. Europese landen zoals Frankrijk, Engeland, Oostenrijk en Rusland probeerden invloed te krijgen op het Ottomaanse rijk door de Ottomanen sterk afhankelijk te maken van die landen. De sultans die later aan de macht kwamen waren meestal veel slechter dan de sultans die aan het begin van Het Ottomaanse Rijk aan de macht kwamen. Ze konden zelf het rijk moeilijk regeren en lieten grootvizieren ( hulpjes ) hun werk opknappen. Omdat het Ottomaanse rijk erg groot was kon een sultan het moeilijk zelf regeren. Hij liet grootvizieren delen van het rijk besturen. Omdat die grootvizieren zelf ook een beetje lui waren verdeelden zij de land weer in stukken en lieten anderen daarover regeren. Meestal probeerden de bewoners van dat gebied hoog in de regering te komen en dat lukte vaak ook. Daarna kwamen ze in opstand tegen de regering. Hierdoor brak er heel vaak oorlog uit. Door de slechte regeerders werd het Ottomaanse rijk erg verzwakt en verloren vaak waardoor er gebieden onafhankelijk werden. De Eurpeanen grepen hun kans en probeerden ook gebieden te veroveren. In de 19de eeuw noemden de Europeanen Het Ottomaanse Rijk de zieke man van Europa.

Hoofdstuk 6: De eerste wereldoorlog.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kozen De Ottomanen de kant van de Duitsers. De Engelsen beloofden Arabië dat zij na de oorlog zelf hun land mochten besturen als zij hun meehielpen om de Ottomanen te verslaan en tegelijkertijd beloofden ze de Joden dat zij een eigen gebied zouden krijgen in het gebied waar de Arabieren woonden. Hierdoor kregen zij na de oorlog ruzie en dat gaat nu nog steeds door (Israël en Palestina ). Frankrijk had gebieden in Noord-Afrika veroverd en haalde daar soldaten uit. Oostenrijk voegde gebieden in Oost-Europa toe aan hun rijk. Aan het begin van de 20ste eeuw was het Ottomaanse rijk heel erg verzwakt. De Eurpeanen vielen het Ottomaanse Rijk aan. De Ottomanen verloren en de Europeanen verdeelden het Ottomaanse Rijk en namen zelf gebieden over.Een groep Ottomanen in het gedeelte dat nog niet veroverd was, die zichzelf de Jonge Turken noemden, waren de huidige regering zat. Ze beloofden het volk dat ze voor een betere toekomst zouden zorgen. In 1922 werd de laatste sultan afgezet en werd het Republiek Turkije gesticht door Mustafa Kemal Atatürk. De Onafhankelijkheidsoorlog van Turkije was begonnen.

Hoofdstuk 7: Atatürk.

Atatürk werd geboren op 19 mei 1881 in Thessaloniki (Ottomaanse rijk). Zijn vader, Ali Riza Efendi en zijn moeder, Zubeyde Hanim noemden hem Mustafa. Rond zijn zevende jaar ging hij naar de lagere school. Wiskunde was zijn favoriete vak. Hij was er ook erg goed in. Daarom ging hij zich meer richten op wiskunde en op een gegeven moment was hij beter dan zijn leraar! Na de lagere school ging hij naar de Millitairemiddelbareschool. Op die school was de wiskundeleraar ook zijn lievelingsleraar. Die wiskunde leraar heette ook Mustafa. Daarom kreeg Mustafa een andere naam erbij: Kemal. Mustafa Kemal studeerde af in 1901 en ging het leger. Tijdens de eerste wereldoorloghaalden de Duitsers de Ottomaanse hoofdcommandant over om de Kaukasus binnen te vallen. Doordat Armeense vechters Ottomaanse troepen, hun kleding en eten vernietigden, stierven er meer dan 90.000 Ottomaanse militairen in de bergen door honger, ziektes of wonden. De Ottomaanse hoofdcommandant was daardoor erg geschokt. Hij had zijn trots verloren en liet luitenant-kolonel Mustafa Kemal commandant worden. Maar de Engelse bleven erg goed. Zij wouden twee vliegen in een klap slaan: de zee bij Canakalle doorvaren en zorgen dat het Ottomaanse rijk niet meer kon vechten en gelijk Rusland steunen. Engeland en Frankrijk maakten het grootste leger in de oorlogsgeschiedenis waarbij zelfs Australië en Nieuw Zeeland tienduizenden soldaten voor versterking stuurden. Daardoor kwam er een verschrikkelijke oorlog op het schiereiland van Gelibolu en die duurde maanden. Er waren aan beide kanten meer dan 100.000 soldaten gestorven. De turken dachten dat ze zouden verliezen, want ze moesten het opnemen tegen 7 landen, Amerika, England, Frankrijk, Italië, Griekenland, Australië en Nieuw-Zeeland. Mustafa Kemal was toen de leider van het Ottomaanse leger. Maar die oorlog was zo erg dat Mustafa Kemal tegen zijn leger zei: “ Ik beveel jullie niet om aan te vallen maar om te sterven.” Uiteindelijk lukten het de Turken om deze oorlog te winnen en werd Turkije een onafhankelijke land.