Het gezin in de Middeleeuwen

5.3

Spreekbeurt door een scholier
Klas onbekend | 358 woorden
20 mei 2001
206 keer beoordeeld

5.3

206 keer beoordeeld

Taal

Nederlands

Vak

Geschiedenis

ADVERTENTIE

De ultieme examengids voor mensen die echt niet willen slagen

Eindexamens. Die periode waar je al tijden naar uitkijkt (not) en waar je je super goed op hebt voorbereid (ook not). Geen paniek: wij hebben de ultieme survivalgids voor je samengesteld. Met deze tips ga je het (waarschijnlijk niet) redden. Maar ze zijn wel leuk.

Bekijk de tips

Het gezin in de middeleeuwen

I. Het huwelijk

Het huwelijk was voor een jong meisje de enige manier om niet in het klooster terecht te komen. Ze werden grondig op het huwelijk voorbereid, de moeder leerde het meisje niet alleen het huishouden te besturen maar ook gehoorzaam te zijn aan hun echtgenote. De jongen verliet vanaf (ongeveer) zijn tiende het ouderlijke huis, om te gaan rondtrekken of ergens een beroep te leren.

II. Het kerngezin

Volgens de meeste onderzoekers was het kerngezin (vader, moeder, kinderen) in Noord en West Europa dominant vanaf de 15de eeuw, volgens andere minstens 2 eeuwen vroeger. Met het kerngezin bedoelt men een gezin met een gehuwd paar met kinderen of éénouder gezin. Was de gezinsgroep toch groter dan kwam dat niet door het samenwonen samen met de grootouders maar door het inwonen van knechten en meiden.

III. Het kind

Volgens sommige auteurs keken de moeders tijdens de Middeleeuwen niet naar hun kinderen om in de eerste 3 jaar van het kind zijn/haar leven. Ze deden voor deze lastige schepsels enkel het hoogst noodzakelijke (dit bestond uit een soort overlevingspakket van voedsel, drank en kleding etc.) sommigen zouden zelfs kindvijandig zijn geweest. Deze houding kwam gedeeltelijk door de hoge kindersterfte, waardoor het voor de ouders moeilijk was om zich aan hun kroost te hechten. Eens de kinderen de eerste 3 jaar hadden overleefd, hadden zij veel meer kansen om te overleven en werd er meer aandacht aan hen besteed, toch werden veel kinderen nog ten vondelinge gelegd.

IV. Het dagelijkse leven

De kinderen werden vanaf hun 6 à 7 jaar ingeschakeld in een volwassen beroep (als leerjongen). Een kind werd beschouwd als een kleine volwassene en het kind werd ook zo behandelt. Kinderen werden geconfronteerd met wreedheden, ziektes, dood, lijfstraffen en executies. Volwassenen deden geen moeite om deze confrontaties tegen te gaan. Men ging ervan uit dat het stichtende voorbeelden waren.