Ben jij 16 jaar of ouder? Doe dan mee aan dit leuke testje voor het CBR. In een paar minuten moet je steeds kiezen tussen 2 personen.

Meedoen

De trek naar het westen

Beoordeling 6.1
Foto van een scholier
  • Spreekbeurt door een scholier
  • 3e klas vwo | 713 woorden
  • 21 maart 2001
  • 212 keer beoordeeld
Cijfer 6.1
212 keer beoordeeld

ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie
De trek naar het westen
Toen Kolonisten uit Europa in Amerika kwamen, vestigden ze zich allemaal aan de oostkust van Amerika. Zo ontstonden er veel steden aan grote rivieren. Nieuw Amsterdam, (tegenwoordig heet dat new York) Philadelphia, Boston, Plymouth, enz. Het land was van niemand, als je een stuk grond wou hebben hoefde je het alleen maar te bewerken en af te bakenen en de grond was van jou. Achter de nederzettingen, was een heel groot oerwoud. Je kon het zien als een muur die het ene gedeelte afsloot van het andere. Alleen doorgewinterde avonturiers waagden zich ver in de jungle. Veel Europeanen hoorden van Amerika, waar je vrij in meningsuiting en godsdienst was, en bovendien nog gratis grond kon krijgen. Zo kwamen er dus veel Europeanen naar Amerika. De kust van Amerika werd zo vol, dat men genoodzaakt was om verder te gaan bouwen in het oerwoud. Toen ze eindelijk door dat oerwoud heen waren en in een vallei aankwamen, was er de volgende hindernis: het Appalachen gebergte, oftewel het Verschrikkelijke gebergte. Het strekte zich uit van Canada, tot bijna de Golf van Mexico, en achter dat gebergte was weer een heel nieuw vruchtbaar land. Het was bijna onmogelijk om door dat gebergte heen te komen. Hoe ze er dan toch doorheen zijn gekomen, kwam door Daniel Boone. Het schijnt dat hij van iemand die de indianen had afgeluisterd hoorde dat er een poort was naar het land achter het gebergte, de indianen noemden het ‘het krijgerspad’. Daniel Boone is daar naar op zoek geweest, en vond de poort, die hij later in de Cumberland poort veranderde. Hij is een hele tijd in dat land gebleven en heeft de omgeving er goed leren kennen. Toen hij terugkeerde, had hij een plan om een groep pioniers te begeleiden naar dat nieuwe land, wat ook werd uitgevoerd. Het nieuwe land was van de indianen, die het natuurlijk niet zomaar toestonden dat er een stelletje blanken op hun land zouden komen wonen. Daarom besloten de blanken dat ze het land van de indianen zouden kopen. Dat deden ze voor dekens, geweren, kleuren enz. Toen ze het land gekocht hadden, ging Daniel Boone samen met nog een paar anderen een hoofdweg aanleggen, de ‘wildernisroute’. Via die route konden pioniers naar Kentucky, dat nieuwe land trekken, en er een nieuw leven beginnen. Er werden speciale routes aangelegd waarlangs postkoetsen en ossentreinen konden gaan. Later werd de trein uitgevonden en werd er een rails aangelegd naar het westen toe. Langs die routes voerden ze goederen af en aan. De meeste pioniers deden aan veeteelt om in leven te blijven. Maar in het jaar 1848 veranderde dat. Een man vond in californië een klompje goud op het erf van zijn baas. Binnen de kortste keren wist heel Amerika het. Californië was tot dan toe nog heel onbekend, nu kwamen er allemaal goudzoekers uit het hele land naar Californië. Maar veel goudzoekers haalden het ook niet. Doordat de reis vol gevaren zat, bijvoorbeeld indianen en gebrek aan voedsel, gingen er veel mensen dood. Enkele mensen vonden zoveel goud, dat ze grote mijnmaatschappijen oprichtten. Toen de blanken Kentucky hadden ontdekt, had de regering aan de indianen beloofd dat er een gedeelte van het gebied over moest blijven voor de indianen om op te jagen. Maar toen de goudkoorts begon, werd het verlangen naar grond steeds groter en brak de regering zijn belofte. De blanken kwamen op het land van de indianen, en slachtten de buffel, het voornaamste bestaanmiddel van de indianen Massaal af. De indianen hadden geen keus en moesten vechten om hun land te behouden. Maar de indianen waren niet opgewassen tegen het Amerikaanse leger, en verloren de strijd. Ze gaven zich over en leefden verder in de door de regering toegewezen reservaten. Het laatste gebied dat was overgebleven, was het gebied van de indianenstam de Cherokees. Dat werd ook ingenomen door de regering, en er werd een soort wedstrijd van gemaakt. Niemand mocht het gebied betreden voor 12 uur ’s middags, op 22 april 1889. Er zou op die tijd precies een startschot worden gelost, en iedereen die het maar wou mocht meedoen aan de race om een stukje grond. Een week later was het hele gebied bezet door blanken en werden er woningen gebouwd. Het was het uiterste westen van Amerika, Oklahoma.

REACTIES

J.

J.

Een mooi verhaal waar zeker wat (?) langer bij stilgestaan mag worden. Het ga je goed

5 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.