Pfeiffer

Glandular Fever
Epsteinbarrvirus
Kissing Desease
Klierkoorts
Infectious Mononucleosis

Deze ziekte word door het Epstein virus veroorzaakt. Dit virus bevind zich in de keelholte.

Besmetting vind plaats via speeksel, je kan dus op verschillende manieren aan de ziekte komen, bijvoorbeeld door iemand met pfeiffer te zoenen, uit hetzelfde glas te drinken, hetzelfde bestek te gebruiken of door tegen iemand aan te hoesten. Je kan de ziekte alleen krijgen als je een lage weerstand hebt of net een periode van stress achter de rug hebt. Heb je een hoge weerstand kan het zelfs zijn dat je het helemaal niet merkt dat je met de ziekte in aanraking bent gekomen.

Pfeiffer is een Vermoeidheidsziekte
Koorts, keelpijn, keelontsteking
De lymfeklieren (zuiveringsstations van je lichaam) gaan opzwellen (dit kan je bijvoorbeeld voelen onder je oksel of in je hals)
De milt gaat zich vaak vergroten
De lever kan pijnlijk worden en gaan ontsteken
En vaak is er verlies van eetlust.
Er kunnen ook nog andere kwalen bijkomen, zoals rode huiduitslag of uitslag op het mondslijmvlies.

De ziekte van pfeiffer komt vooral voor bij kleine kinderen, baby´s en pubers. Bij kleine kinderen en baby´s kan de ziekte ongemerkt voorbijgaan. Ze kunnen alleen een beetje hangerig worden. Pubers krijgen de ziekte in een veel ergere vorm waarbij de symptomen duidelijk te merken zijn en het ook veel langer kan duren voordat je weer de oude bent. Een infectie tijdens de zwangerschap kan als gevolg hebben dat het kindje aangeboren afwijkingen heeft. In gebieden met goede hygiëne en betere sociale en economische omstandigheden komt de ziekt ven Pfeiffer aanzienlijk vaker voor. Dit vonden wij heel vreemd. Niet alleen leeftijd heeft invloed op het wel of niet ontwikkelen van de ziekte, ook factoren zoals stress en prestatiedruk kunnen bevorderen dat iemand de ziekte ontwikkelt.
97% van alle mensen boven de dertig jaar heeft een Pfeifferinfectie meegemaakt. Waarschijnlijk hebben velen van jullie de ziekte al gehad dus ben maar blij. Dit hoef je dus niet altijd te merken. In de meeste informatie die we verzameld hebben staat dat als je de ziekte van pfeiffer eenmaal hebt gehad je er immuun voor bent geworden, maar dit weten wij niet zeker, want er zijn ook gevallen bekend van mensen die de ziekte twee keer hebben gekregen. Als je denkt dat je voor een tweede keer pfeiffer hebt, zou het ook kunnen zijn dat je een “broertje” of “zusje” van de ziekte hebt gekregen.

Als je twijfelt of je de ziekte hebt ga je naar de dokter voor een bloedtest. Met een bloedtest kan gekeken worden of de witte bloedcellen abnormaal van vorm, grootte en kleur zijn. Dit is namelijk het geval bij de ziekte van Pfeiffer. Als ze bloed bij je hebben afgenomen gaan ze kijken of je bepaalde antistoffen in je lichaam hebt. Er worden meestal twee soorten antistoffen bepaald in het bloed. Type M en type G. Heb je geen van beide, dan ben je nog nooit met zo´n virus in aanraking geweest en ben je niet ziek. Heb je type M, dan ben je kort geleden in aanraking geweest en ben je meestal nog ziek daarvan. Deze antistoffen verdwijnen weer na een poosje. Heb je G, dan zegt dat niet zoveel, je bent in ieder geval ooit met dat virus in aanraking gekomen. Deze antistoffen hou je altijd in je bloed. Het kan een maand maar ook een jaar geleden zijn geweest dat je besmet bent geraakt.

De incubatietijd (de periode die ligt tussen het binnendringen van het virus en het optreden van ziekteverschijnselen) is 4 tot 6 weken, best lang dus. In de incubatietijd ben je het meest besmettelijk. Hoe lang en hoe zwaar je de ziekte hebt verschilt per persoon maar het gemiddelde ligt tussen 3 weken en ongeveer 6 maanden. Dat betekent niet dat je er dan vanaf bent, de nasleep (het herstellen van je lichaam) kan zelfs nog een paar jaar duren. In die tijd kan je je nog suf, slap en moe voelen.

De ziekte van pfeiffer is niet te genezen door middel van medicijnen. Er zijn wel verschillende middeltjes die kunnen helpen tegen de symptomen. Wat bijvoorbeeld kan helpen is Echinaforce, dat verhoogt je weerstand en helpt je lichaam dus harder “vechten”. Verder moet je goed naar je zelf luisteren. Dat houdt in genoeg slapen, niet al te druk en fanatiek zijn, veel water drinken, fruit eten en geen alcohol.