Poëzie

Beoordeling 4.6
Foto van een scholier
  • Scriptie door een scholier
  • Klas onbekend | 770 woorden
  • 10 december 2003
  • 39 keer beoordeeld
Cijfer 4.6
39 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak

De presentatie moet ca. 10 min. duren.

Pers. 1 - Gedicht declameren, voordragen (niet voorlezen)
Pers. 2 - Vormaspecten opnoemen: soort
Rijm(schema)
Beeldspraak
Stijlfiguren
(je kan dit vinden in je boek hoe dit moet).
Pers. 1 - inhoud; Boodschap
- Waarom poëzie?
- Motivatie: waarom aansprekend gedicht?
- Dichter (en gedicht) wat heeft het gedicht met de dichter te maken? Snappie?
Eigen mening. (van ons allebei)

Presentatie
- uitstraling
- contact met publiek
- niet lezen
- stem
- gedicht op 1 A-4, event. Met toelichting.
H. Marsman Hendrik Marsman
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
Zie ik brede rivieren
Traag door oneindig
Laagland gaan,
Rijen ondenkbaar
Ijle populieren
Als hoge pluimen
Aan den einder staan;
En in de geweldige
Ruimte verzonken
De boerderijen
Verspreid door het land,
Boomgroepen, dorpen,
Geknotte torens,
Kerken en olmen
In een groots verband.
De lucht hangt er laag
En de zon word er langzaam
In grijze veelkleurige
Dampen gesmoord,
En in alle gewesten
Word de stem van het water
Met zijn eeuwige rampen
Gevreesd en gehoord.
Henk Marsman

Biografie
Hendrik Marsman (1899-1940) studeerde rechten in Utrecht en Leiden en was van 1929 tot 1933 advocaat in Utrecht. Daarna wijdde hij zich volledig aan zijn schrijverschap. Hij was redacteur van het literaire tijdschrift De Vrije Bladen en van 1932 tot 1935 vaste medewerker van het tijdschrift Forum. Vanaf 1938 schreef hij literaire kritieken voor de NRC. Marsman is de belangrijkste Nederlandse expressionist. Zelf omschreef hij zijn werk met de term 'vitalisme'; zijn dichterlijk werk moest de weerslag zijn van een intens en vurig leven.
De poëzie uit de bundel Verzen (1923) laat dit al duidelijk zien. Deze expressionistische gedichten bevatten beelden van de kosmos en van steden, die sterk doen denken aan de kubistische schilderkunst. In zijn latere werk gaan het gevecht met de godsdienst en de doodsangst overheersen, zoals onder andere in de bundel Tempel en kruis, die na zijn dood verscheen. Marsman kwam op 21 juni 1940 om het leven, toen de boot waarmee hij naar Engeland vluchtte in het Kanaal door een Duitse torpedo werd getroffen.

Literaire prijzen:
· Prijs van Amsterdam 1927
· C.W. van der Hoogtprijs 1936 voor 'Porta Nigra'. (Ook in 1935 had de jury deze bundel voorgedragen, maar het bestuur nam de voordracht niet over).
· 'Herinnering aan Holland' werd t.g.v. de eerste Landelijke Gedichtendag op 27 januari 2000 gekozen tot het 'meest favoriete gedicht'.
H. Marsman was lid van de jury voor de Dom-prijs voor poëzie 1928 en 1930

Anderen over H. Marsman:
· Greet bracht er diverse dichtbundels mee van de eindles in Haren. Marsman kende ik tot dusverre niet zo uitgebreid, hij bevalt mij uitstekend bij verdere kennismaking. Een geweldige beeldspraak bij hem, zooals bij geen andere dichter aangetroffen. Dat maakt eerst de lezing en het begrijpen wat lastig. Zijn laatste werk, Tempel en Kruis spant de kroon. (H.N. Werkman in een brief aan August Henkels, 12 juni 1942)
· Hoe heb ik den driftigen Marsman leren waarderen. Hij heeft geleefd op zijn vaart, op zijn wilde uitbundigheid. Hij was dwars, hij was rechtstreeks, hij was de verpersoonlijking der rechtschapenheid. Er was iets ongerepts in dezen mens. Een zuivere vlam, die door een tragische dood werd uitgeblust. (P.H. Ritter, Ontmoetingen met schrijvers, blz. 50)
· 'Dit zijn verzen als zweepslagen, electrische schokken, revolverschoten'. schreef Dirc Coster van de poëzie van Marsman. (H.J.M.F. Lodewick e.a., Ik probeer mijn pen, blz. 129)
· Marsman: derderangs dichter, vaak pure rhetoriek, weinig smaak. (Hans Warren, Geheim dagboek 1952-1953, blz. 162, 29-07-1953)
· Hij heeft steeds uit zijn jeugd één ding weten te bewaren: de jongensachtige, tegelijk aarzelende en overoedige, geestdrift, waarmede hij alles behandelde: de hoogste aangelegenheden des geestes en de geringste vermakelijkheden uit het dagelijks leven. Zijn onbevangenheid, zijn prachtige uitbarstingen van woede, bewondering of vrolijkheid vormden zijn onuitputtelijke bekoring. Ik heb weinig mensen ontmoet die zo volledig konden lachen, zo hun hele wezen oplossen in een laaiend plezier. Wij naderen hier de kern van Marsmans persoonlijkheid. Hij was steeds in alles wat hij deed of zei, ook het allergeringste, met hart en ziel en de uiterste mogelijkheden van zijn persoonlijkheid aanwezig. Dit geeft aan zijn poëzie die gespannenheid en die volheid; dit gaf aan zijn optreden dat meeslepende en vervoerende, aan zijn menselijke verschijning, de toverkracht welke ieder die hem naderde ondervonden heeft. (J. Greshoff, Volière, blz. 123)
· Marsman wordt wel als de belangrijkste dichter van het interbellum gezien. Maar als hij dat al was, dan was hij dat vooral als figuur, als prototype van de hemelbestormer. Hij was een dichter als een windvaan: hij stortte zich van de ene extremiteit in de andere, wisselde voortdurend van dichterlijke identiteit. En altijd deed hij dat met 'vervoering en grootspraak'. (Annemiek Neefjes, Vrij Nederland, 30-10-1999)

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.