Kruistochten in de Middeleeuwen

Urbanus II als prediker van de kruistochten Inhoudsopgave Inleiding 1. Waarom dit onderwerp? 2. Algemene informatie Uitspraken paus Urbanus II
Invloed concilie Clermont Verspreiding boodschap Paus Gereformeerde visie Samenvatting en conclusies
Stellingen
Literatuurlijst Bijlagen Inleiding 1. Waarom dit onderwerp? § Motivatie van het onderwerp § Beschrijving van het onderzoekstraject: wat gaan we onderzoeken? § Deelvragen
Onze onderzoeksvraag is: Welke rol speelde Paus Urbanus II bij de kruistochten? Voor deze vraag hebben we gekozen, omdat dit een duidelijke vraag is, zodat in het onderzoeksverslag een goed en helder antwoord kan worden gezocht op deze vraag. We vinden het interessant om te onderzoeken, omdat Paus Urbanus II veel invloed heeft gehad bij de kruistochten. Hoe die invloed ontstaan is, waardoor dat komt, en wat de gevolgen van zijn invloed waren, willen we onderzoeken in ons verslag. Voor dit onderwerp hebben we voldoende informatie gevonden, waarmee we een goed en verklarend antwoord kunnen geven op onze onderzoeksvraag. Om de onderzoeksvraag te beantwoorden, hebben we vier deelvragen geformuleerd. We hopen in ons verslag een duidelijk beeld te geven van de rol die Paus Urbanus II speelde bij het ontstaan van de kruistochten. Verder proberen we door de deelvragen te beantwoorden, de Rooms Katholieke visie op de kruistochten en op Paus Urbanus II weer te geven. We willen dan in de 4de deelvraag uitleggen wat de Gereformeerde visie op het ontstaan van de kruistochten door Paus Urbanus II is. Onze vier deelvragen zijn: § Wat voor uitspraken deed Paus Urbanus II op het concilie van Clermont? Ø Uitspraken weergeven, misschien hele toespraak invoegen, beschrijven waarom Urbanus II zulke uitspraken deed en kon doen, wat wilde hij ermee bereiken. § Welke invloed had het concilie van Clermont op het idee van de kruistochten? Ø Wat gebeurde er met de mensen na de toespraak? Wat werd er nog meer gezegd op het concilie van Clermont? Welke gevolgen had Paus Urbanus’ toespraak? § Hoe werd de boodschap van Paus Urbanus II verspreid door Europa? Ø Wie verspreidden Paus Urbanus’ boodschap? Hoe gebeurde dat? Hoe snel erna was de eerste kruistocht, kwam dat door zijn invloed? § Hoe kijken gereformeerden tegen de kruistochten aan? Ø Gebruik van de Bijbel en Belijdenisgeschriften, boeken, wat vinden ze er nu van, wordt er nog over gepraat, en zo ja, wordt het veroordeeld, en op grond van welke argumenten?
2. Algemene informatie § Wat voor tijd was het? § Wie was Paus Urbanus II? (paus van 1088-1099 na Chr.) § Wat waren de kruistochten? In de tijd van de kruistochten waren er veel boeren. Zij werkten hard voor een minimumloon waarvan zij hun gezin konden onderhouden. Maar meer hield dat loon ook niet in. Zij hadden geen geld voor luxe zoals wij dat kennen. De mensen waren in die tijd doodsbang voor de duivel en mensen die duivelse werken deden werden in het openbaar gedood. Dat moest andere mensen afschrikken en zo zou al het duivelse werk uitgeroeid worden. De Paus had dan ook veel zeggenschap en macht in die tijd. De Paus was degene die jouw zonden kon vergeven. Hij was een geleerde man die heel dicht bij God leefde. Hij kende de Bijbel uit zijn hoofd, en als hij wat te vertellen had dan was dat zeker de moeite waard om naar te luisteren. Dat is ook de verklaring voor de grote opkomst van de georganiseerde kruistocht door Paus Urbanus II. Urbanus II was een Paus die leefde van 1088-1099 na Christus. Hij is bekend geworden door de kruistochten en door zijn uitspraken op het concilie van Clermont. Als Paus had Urbanus II veel invloed en Paus Urbanus II beloofde jou dat hij je zonden zou vergeven als je mee ging met een kruistocht. En als je sterft in een gevecht dan ben je gestorven voor God en dan ben je zeker van je hemelse zaligheid. Want wij allen vechten omdat God het wil!! Deus le volt!! Maar wat houden de kruistochten in en hoe komen wij aan de naam ‘kruistocht’? Zoals wij weten werd Jeruzalem als de heilige stad gezien door de christenen omdat Jezus Christus er was gekruisigd en begraven. Maar Jeruzalem was sinds 835 in de handen van de Saracenen, zoals de christenen de moslims noemen. Eeuwenlang hadden de moslims de christelijke pelgrims hun gang laten gaan. Zij mochten naar Jeruzalem reizen om te zijn op de plekken waar Jezus Christus ook was. Maar in de elfde eeuw nam het aantal bedevaartgangers fors toe, wat tot gevolg had dat er rellen uitbraken. Moslims vielen de christelijke pelgrims aan. Dit was voor Paus Urbanus II de reden om zijn volk op te roepen om zo samen naar Jeruzalem te gaan en daar de medechristenen te bevrijden uit de handen van de Saracenen. Alle mensen die mee gingen met een kruistocht (een tocht naar het heilige Jeruzalem) naaiden een kruis op hun kleed. Dat gaf aan dat ze vochten uit de naam van God en het kruis moest enigszins macht uitoefenen zodat de voorbijgangers wisten met wie ze te doen hadden. Het diende dus ook als herkenningsteken. Het woord kruistocht is niet net zo oud als de kruistochten zelf. Het heeft zijn naam gekregen nog na de Middeleeuwen. Het heet zo omdat het een tocht was met en voor het kruis. Zij vochten voor Jezus Christus, die gestorven was aan het kruis, met een kruis om hun nek en een kruis op hun klederen. We kunnen ook nog onderscheid maken in kruistochten. Je had volkskruistochten, kinderkruistochten, ridderkruistochten. De kruistocht van Paus Urbanus II was een volkskruistocht. Het gewone volk gaf gehoor aan de oproep van Paus Urbanus II. Deze kruistocht word ook wel de Boerenkruistocht genoemd. Die naam is makkelijk te verklaren, het waren namelijk veel boeren en kleine burgers die mee gingen met deze kristocht. Vandaar de naam Boerenkruistocht. Als je de naam kinderkruistocht hoort denk je aan een kruistocht die werd gelopen door kinderen. Maar dat is niet het geval. Het waren voornamelijk boeren en jonge arme burgers, die een uitvlucht zochten. De naam kinderkruistochten is in de Middeleeuwen ontstaan. Dit is niet zomaar gebeurd, dit is een gevolg van een foute vertaling van het Latijnse woord ‘pueri’. Dit woord gebruikte men vroeger niet om een leeftijd maar om een afkomst aan te duiden. Later werd het woord gebruikt om jonge kinderen aan te duiden. Het is dus eigenlijk een populaire benaming voor de volkskruistochten in 1212. En dan de ridderkruistochten. Deze naam spreekt wel weer voor zich. Het waren goed georganiseerde tochten waarin alleen ridders mee mochten. De ridderkruistochten waren ook later dan de volkskruistochten omdat de ridderonderscheidingen pas later plaats vonden. Wat voor uitspraken deed Paus Urbanus II op het concilie van Clermont? § Wat wilde hij ermee bereiken? Paus Urbanus II hield op het concilie van Clermont in 1095 een toespraak. De opkomst bij het concilie van Clermont was erg groot. Er waren meer dan tweehonderd bekende geestelijken, en ook nog heel veel gewone mensen. De boodschap van de paus drong tot Toespraak van Paus Urbanus II
iedereen door, hij zei namelijk als eerste: “Tot nu toe hebt gij onverantwoordelijke oorlogen gevoerd, hebt gij elkaar omgebracht en soms de wapenen ter hand genomen uitsluitend en alleen uit begeerte of trots. Aldus hebt gij een eeuwigdurende dood en verdoemenis verdiend. Thans echter vragen wij u een strijd te gaan voeren die de glorieuze beloning van het martelaarschap in zich bergt en het aureool van eeuwigdurende faam in het vooruitzicht stelt.” Hiermee geeft de Paus de mensen de belofte van een gratis aflaat. Als ze tijdens de oorlog zouden sterven, zouden ze meteen in het paradijs zijn. Met deze woorden bracht de paus de mensen in vervoering, hij maakte een soort afspraak met de mensen, dat als ze ten strijde zouden trekken, dat hun zonden vergeven zouden worden. 'Overal worden christenen vermoord en gemarteld door moslims. De christelijke kerken worden vernield en de kruizen gebroken. Pelgrims worden beroofd op hun weg naar het Heilige Land. Hoe kunnen we toezien dat onze Heer in Zijn eigen land te schande wordt gemaakt! We moeten een groot christenleger op de been brengen en die verschrikkelijke moslims verjagen van elk stukje land waarop Christus gelopen heeft. Ik stel voor een kruistocht te ondernemen en voor Christus te strijden!' Paus Urbanus II wilde met zijn toespraak bereiken dat er een eind kwam aan de voortdurende onrust in het Midden-Oosten door de vele oorlogen daar. Hij leek te worden gedreven door een gevoel dat de Islam uitgeroeid moest worden. Maar er waren heel wat andere redenen om de mensen op te roepen voor een Heilige Oorlog. De Turken waren heel beangstigend voor het rijk, omdat het Byzantijnse rijk steeds verder werd ingenomen door de Turken. In 1071 was er een oorlog geweest, waarbij een leger van 100.000 man had geprobeerd de Turken de verslaan. Doordat de uitrusting van de soldaten zo slecht was, bleek het niet zo’n sterk leger te zijn. De Turken versloegen heel snel het grote leger dat onder leiding van de keizer stond. De overwinning van de Turken had vreselijke gevolgen voor het Byzantijnse rijk. Over Klein-Azië kregen de Turken de beschikking. Maar rond 1090 was het Turkse Rijk uiteengevallen, en de keizer van het Byzantijnse rijk wilde weer een aanval proberen. Er waren alleen te weinig soldaten. Hij vroeg daarom hulp aan paus Urbanus II. Door de gedrevenheid om de Turken, die een andere godsdienst hadden, te verdrijven, hield paus Urbanus dan ook een vurige toespraak, waarin hij de mensen opzweepte om ten strijde te trekken tegen de Islamieten. Hij gaf hen moed zodat ze het idee kregen machtig genoeg te zijn om een tocht naar het “Heilige Land” te kunnen ondernemen. Maar niet alleen de toespraak van Urbanus II heeft de kruistochten veroorzaakt, de mensen waren ook erg ontvankelijk voor zoiets, men begreep dat er iets moest gebeuren om de kerk te redden. De mensen waren niet tevreden met de Kerk, en niet met de geestelijkheid. Van heiligheid was bij priesters en bisschoppen allang geen sprake meer. Velen overtraden het gebod voor geestelijken dat ze niet mochten trouwen. Dat het zo slecht ging met de Kerk, was ook een reden dat mensen er voor kozen aan Kruistochten mee te doen. Door bepaalde punten in het katholieke geloof is boetedoening een heel belangrijk aspect van het geloof. Om dat duidelijk te maken heb ik gebruik gemaakt van de Katechismus van de Katholieke Kerk. Daarin wordt beschreven welke plaats boetedoening in het Katholieke geloof heeft. Zoals dit reeds bij de profeten het geval was, beoogt Jezus' oproep tot bekering en boete niet op de eerste plaats uiterlijke werken -'zak en as', vasten en verstervingen- maar de bekering van het hart, de innerlijke boetvaardigheid. Zonder deze innerlijke bekering blijven de werken van boetvaardigheid vruchteloos en leugenachtig; de innerlijke bekering daarentegen zet ertoe aan deze houding uit te drukken in zichtbare tekens, gebaren en werken van boetvaardigheid. De voldoening (penitentie) die de biechtvader oplegt, moet rekening houden met de persoonlijke situatie van de boeteling en gericht zijn op diens geestelijk welzijn. Zij moet zo goed mogelijk in verhouding staan tot de zwaarte en de aard van de bedreven zonden. Ze kan bestaan uit gebed, een gift, werken van barmhartigheid, dienst aan de naaste, vrijwillige verstervingen, offers en vooral uit het geduldig aanvaarden van het kruis dat ons te dragen wordt gegeven. Dergelijke boetedoeningen helpen ons gelijkvormig te worden aan Christus, die als enige eens voor altijd onze zonden heeft uitgeboet. Boetedoeningen staan ons toe mede-erfgenamen van de verrezen Christus te worden, 'daar wij delen in zijn lijden' (Rom. 8,17) God alleen vergeeft zonden. Aangezien Jezus de Zoon van God is, zegt Hij over zichzelf: 'De Mensenzoon heeft de macht op aarde zonden te vergeven' (Mc.2,10) en Hij oefent deze macht ook uit: 'Uw zonden zijn u vergeven !' (Mc. 2,5) ; (Lc. 7,48). Zelfs nog meer: krachtens zijn goddelijk gezag geeft Hij deze macht aan de mensen, opdat zij die uitoefenen in zijn naam. Niemand kan de eerste genade verdienen die aan de oorsprong ligt van de bekering. Bewogen door de heilige Geest kunnen wij voor onszelf en voor anderen de genaden verdienen die nodig zijn om tot het eeuwig leven te komen, evenals de noodzakelijke tijdelijke goederen. Hieruit blijkt dat de boetedoening voor een deel een reden is om aan de kruistochten te beginnen. Maar de kruistochten waren er ook voor om de Moslims te verdrijven uit het Heilige Land. In het volgende hoofdstuk staat de vraag: Welke invloed had het concilie van Clermont (de toespraak van Urbanus II) op het idee van de kruistochten? centraal. Daarbij wil ik uitleggen wat er gebeurde na het concilie van Clermont, met de mensen, en wat dus de gevolgen ervan waren. Welke invloed had het concilie van Clermont op het idee van de Kruistochten? § Wat gebeurde er met de mensen door het Concilie en de toespraak van de paus? § Wat waren de gevolgen? Na het concilie van Clermont, na de toespraak van Paus Urbanus II begonnen de mensen te schreeuwen: “God wil het!!!” “God wil het!!!” De Paus had krachtige emoties onder de mensen losgemaakt. Velen beloofden meteen te vertrekken naar het Oosten. Ze naaiden kruisen op hun kleren, en maakten zich klaar voor de verre tocht naar het Oosten. Bij hun vertrek moesten de mensen een plechtige gelofte aan de paus afleggen. Veel van de mensen die mee op kruistocht gingen hadden thuis weinig te verliezen, omdat ze het daar als horige werkten en dus geen prettig leven hadden. Ze leefden meestal in simpele hutten met één kamer, waarin het hele gezin moesten leven. Het kwam de Paus natuurlijk goed uit, dat de mensen het inderdaad als een religieuze pelgrimstocht zagen. De kruistochten vormden een nieuwe periode in de geschiedenis. Ze duurden twee eeuwen lang. De eerste kruistocht was een ongeorganiseerde, en stond onder leiding van Peter de Kluizenaar. Peter de Kluizenaar predikte in Frankrijk en ging met een hele grote groep volgelingen op weg naar het Heilige Land. De mensen waren diep onder de indruk van hem. Ook onderweg voegden heel veel mensen zich bij deze kruistocht. Deze kruistocht werd Volkskruistocht genoemd, en er waren tijdens die kruistocht heel veel plunderingen en moordpartijen. Er was verder geen positief resultaat van deze kruistocht. Er sneuvelden veel mensen, er werden ook veel mensen als slaven verkocht. Na die eerste slecht georganiseerde kruistocht werd een paar maanden later nog een kruistocht georganiseerd, dat was een kruistocht waar vorsten, edellieden, veel ruiters en ook voetvolk aan meededen. Het waren 600.000 goed geoefende mensen. Ze hadden alleen geen gemeenschappelijke aanvoerder, daarom werd dit gigantische leger in vier groepen verdeeld, met aan het hoofd een zelf gekozen bevelhebber. De vier groepen kwamen allemaal uit een bepaalde streek, en elke groep volgde een eigen route. Onderweg kregen ze met veel strijd te maken. Toen ze eindelijk na drie jaar in de buurt van Jeruzalem kwamen, was het grote leger van oorspronkelijk 600.000 soldaten geslonken tot ong. 25.000 mensen. De overgeblevenen van de vier groepen sloegen het beleg voor Jeruzalem op. Vanuit de vier windstreken vielen ze Jeruzalem aan. De aanval lukte niet echt, het duurde weken voordat er een succesvolle aanval was. De mensen in Jeruzalem werden door een enorm bloedbad vermoord, er was buiten de stad een gigantische hoop lijken. Eindelijk hadden de kruisvaarders hun doel bereikt: ze hadden de heidenen uit de Heilige Stad verjaagd, zodat ze naar het Heilige Graf konden om daar “Onze Verlosser Jezus” te aanbidden. Maar toen de Kruisvaarders Jeruzalem in bezit hadden, kwamen de Egyptenaren proberen de stad te ontzetten. Maar de Egyptenaren werden ook afgeslacht en raakten helemaal in paniek. Een schrijver die een relaas schreef over dit gevecht, eindigde het met deze woorden: “Dit gevecht werd op 12 augustus 1099 gestreden, met de goddelijke genade van onze Here Jezus Christus; aan Hem komt thans en voor eeuwig de eer en glorie toe, een wereld zonder einde. Mogen allen Amen zeggen.” Hoe werd de boodschap van Paus Urbanus II verspreid door Europa? § Verspreiding boodschap Paus Urbanus II

In de Middeleeuwen bestonden de telefoon en de computer nog niet. Mensen konden elkaar niet binnen enkele minuten spreken. Voordat ze elkaar spraken waren er weken of zelfs maanden voorbij. Ze moesten lopend naar de andere stad om daar de andere persoon te kunnen spreken. Soms konden ze mee rijden met een kar die richting die stad ging, zodat ze minder hoefden te lopen en dus sneller in de stad van bestemming kwamen. Ze bleven dan ook meestal wel wat langer dan één dag in die stad, omdat het anders de moeite niet waard was om zo lang te reizen. Ook bestonden er in de Middeleeuwen geen scholen, dus niemand kon lezen en schrijven. De boodschap van Urbanus II werd dus ook niet via brieven verspreid. Maar Urbanus II heeft zijn uitspraken wel op papier gezet zodat wij nu weten hoe de kruistochten zijn ontstaan, hoe het in zijn werk ging en wat de gevolgen ervan waren. Maar hoe kan het dan dat iedereen precies wist te vertellen wat er enkele steden verderop was gebeurd? Hoe ze gebeurtenissen wisten die waren gebeurd in het buitenland? En hoe wist iedereen wat Urbanus II had gezegd? In de Middeleeuwen had je veel kooplui. Zij trokken van stad naar stad en probeerden zo hun koopwaar te verkopen. Zij stonden op de markt waar altijd veel mensen te zien waren. De markt was een plek waar je iedereen kon ontmoetten. Mensen vertelden elkaar de laatste nieuwtjes. Als er iets in het noorden van het land gebeurd was wist men het maanden later in het zuiden van het land. De kooplui reisden over het hele land en zij waren het dus ook die iets nieuws te vertellen hadden. En zo’n nieuwtje loopt dan ook als een vuurtje door de stad. Zelfs de bedelaars weten dan wat er aan de hand is. Maar dit was niet de enige manier waardoor iets bekend werd. Soms als men iets heel belangrijks te vertellen heeft laat men een stadsomroeper het nieuws vertellen. Hij ging dan op een klein podiumpje staan en schreeuwde met een luide en duidelijke stem. Met zo’n harde stem trok hij de aandacht en de mensen verzamelden zich om hem. Als de omroeper klaar was reisde hij naar de volgende stad en vertelde daar hetzelfde nieuws. Wanneer de mensen schokkend of verrassend nieuws werd verteld praatten ze er nog weken later over. Zo ook bij het nieuws van Paus Urbanus II. Mensen hadden nog nooit gehoord van kruistochten en de meesten wisten niet dat er christenen in Palestina woonden die onderdrukt werden. En vooral hetgeen wat Urbanus II beloofde was iets wat goed aan sloeg bij de mensen. Iedereen was doodsbang voor de duivel. En het was maar de vraag of jij later in de hemel kwam. En dan hoorde je dat Paus Urbanus II jou vergiffenis van je zonden geeft als je mee gaat met een kruistocht. Als je sterft in een gevecht ben je zeker van je hemelse zaligheid. Je hoeft niet eerst te boeten voor je aardse zonde. Je bent direct in het paradijs. En wat klinkt dat aantrekkelijk. Dit was prachtig nieuws. Dit nieuws verspreidde zich ontzettend snel. In november 1095 sprak Paus Urbanus II het volk toe en riep de mensen op tot de kruistocht. En een jaar later stonden er ontzettend veel mensen klaar om mee te gaan met de kruistocht. In één jaar tijd heeft het nieuws zich verspreid door Europa wat voor gevolg had dat veel mensen snel aan de oproep gehoor gaven. Normaal gesproken duurde het veel langer dan één jaar om iets door Europa te verspreiden. Had Paus Urbanus II dan zo veel macht dat het sneller werd verspreid dan normaal? Als Paus was je hoofd van de kerk en leefde je dicht bij God. Iedereen luisterde naar de Paus als hij wat te zeggen had. Maar vooral bij deze boodschap ging het nieuws snel door Europa. Paus Urbanus II beloofde jou vergiffenis van je zonden. Je bent zeker van je eeuwige zaligheid. Dat is toch een reden om iedereen te vertellen van deze Paus Urbanus II! Hoe kijken de gereformeerden tegen de kruistochten aan? § Bijbelse argumenten tegen de kruistochten § Gereformeerde visie t.o.v. kruistochten
Voordat we deze vraag beantwoorden kijken we eerst even naar de christenen in de tijd van de kruistochten. Nadat we gezien hebben hoe zij tegen de kruistochten aan keken kunnen we een vergelijking maken met de visie van de gereformeerden. Er werd een mooi Jeruzalem verkondigd en een Heilig Land met veel rijkdom en genoeg plaats voor iedereen om een mooie toekomst op te bouwen. Het werd de mensen aantrekkelijk gemaakt om mee te gaan naar Jeruzalem en te vechten voor God. Want God wil deze kruistochten. Mensen kregen dus allerlei motieven om mee te gaan met een kruistocht. Velen waren horigen en hadden een zwaar leven zonder toekomst. Zij gingen mee voor het goud en de rijkdommen die de tocht zou opleveren. Met al het geld konden zij een huis kopen en zelf slaven in dienst nemen zodat zij nooit meer hoefden te werken. Maar de kruistochten hadden ook economische voordelen voor handelaars en andere hoogstaande mannen. De herovering van het graf van Jezus kon namelijk ook leiden tot een verbond tussen Byzantijnse christenen en de Roomse christenen. En bovendien was het bezit van Syrië van groot belang want Syrië was het middelpunt van vele karavaansroutes. Mensen uit het zuiden, oosten en westen ontmoetten elkaar daar. Maar het zwaarst wegende motief was dat als je mee deed aan de kruistocht je dan vergiffenis van al je zonden kreeg. En als je sterft voor Christus was je zeker van je hemelse zaligheid. Maar dan komt de vraag bij mij op: Wilde de kerk de mensen aansporen tot geweld en tot oorlogen? Nee, maar de kerk zag wel in dat oorlogen niet te voorkomen waren. Soms lukte het de kerk om een tijdje ‘de godsvrede’ in te stellen. In deze perioden was het streng verboden om te vechten. Maar omdat oorlogen en gevechten niet te voorkomen waren probeerde de kerk het ridderschap een religieus stempel op te drukken. De ridders voerden oorlog tegen de vijanden van God en niet tegen andere christenen. Zo werden de ridders vrome helden, die de bezittingen van de kerk moest beschermen en de armen, weduwen en wezen beschermden in de naam van God. Maar in feite waren de ridders hebzuchtige, egoïstische mannen die dorpen beroofden zodat zij er rijker van werden. Maar de kerk wilde dit niet zien. Zij bleef de ridders als vrome helden zien die voor God vochten. Zo heeft de kerk van de nood een deugd gemaakt. En dat is ook waarom de christenen dachten dat zij recht hadden op Jeruzalem en dat zij de taak hadden om Jeruzalem te bevrijden van de slechte Mohammedanen. Want zij waren het die de pelgrims beroofden en doodden. De haat tegen de Mohammedanen werd zo groot dat het leidde tot moordpartijen en grote rooftochten tijdens de kruistochten. Maar aan de kruisridders was vergiffenis van hun zonden beloofd dus wat hen betreft maakte het niets uit hoeveel mensen ze doodden. Ze ‘moordden’ in de naam van God. Maar zeggen wij nu ook nog dat God de kruistochten wil? Staat het in de Bijbel dat Jezus in Jeruzalem terug komt? Kan een ander mens voor jou zonden boeten of kan iemand anders jou zonden kwijtschelden? Kan je wel je eigen zaligheid verdienen? Ik zal ingaan op deze vragen en ze beantwoorden met behulp van de Bijbel en de Belijdenisgeschriften. God roept ons niet op tot geweld en ook niet tot het houden van een kruistocht, ook al is het om je medechristenen in Palestina te helpen. Het was in de Middeleeuwen niet mogelijk om mensen uit verre landen te helpen. Bidden is het enige en sterkste wapen wat men toen had en wat we nu ook nog hebben. Maar tegenwoordig hebben we middelen om verdrukte christenen in de verre landen te helpen. Wij geloven dat het niet de bedoeling is van de Here om massaal naar Jeruzalem te trekken. Als er in Openbaring staat dat de Here terug komt in Jeruzalem moet dat niet letterlijk opgevat worden want in Openbaring hebben veel woorden een symbolische waarde. En in andere Bijbelteksten lezen wij het ook dat het helemaal niet de bedoeling is om massaal naar Jeruzalem te gaan. Jezus zegt dat o.a. in het zendingsbevel in Matteüs 28:19. Daar staat: “ Gaat dan heen, maakt ALLE volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en leert hen onderhouden al wat ik u bevolen heb.” De Here geeft dus niet de opdracht om naar Jeruzalem te gaan. Maar de discipelen moeten het Evangelie bij de volkeren brengen. Het is niet één volk in het bijzonder maar het zijn alle volken, over de hele wereld. Geen mens kan voor zijn eigen zonden betalen dus laat staan voor de zonden van iemand anders. En dus is er ook niemand die zonden kan kwijtschelden. Dit kan je op verschillende plaatsen in de Bijbel lezen. Straks zal ik een paar teksten geven. Wij zijn in zonde ontvangen en geboren. In alles wat wij doen zit de zonde. Wij krijgen vergeving van onze zonden als wij knielen voor het kruis van God. Hij is het die gekruisigd is voor onze zonden, dat is wat wij geloven. Dit kunnen we niet geloven uit ons zelf, het is de Heilige Geest die het ons geeft. Hij werkt in onze harten. We lezen hierover op verschillende plaatsen in het Nieuwe Testament, in de Heidelbergse Catechismus zondag 5,6,7 en in artikel 24 en 27 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. (In bijlage 2 vind je Artikel 24, en in bijlage 3 Artikel 27 van de NGB) Joh 3:16 “Alzo lief heeft God de wereld gehad dat hij zijn enig geboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder, die in Hem geloofd, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” Romeinen 5:8,9 “God echter bewijst Zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons gestorven is. Veel meer zullen wij derhalve, thans door zijn bloed gerechtvaardigd, door Hem behouden worden van de toorn.” Uit de bovenstaande Bijbelteksten blijkt dat wij onze eigen zonden niet kunnen kwijtschelden. En dat wij onze eigen zaligheid ook niet kunnen verdienen. Wij mogen ons heil verwachten van de Here. Samenvatting en conclusies
Deze samenvattingen en conclusies heb ik per hoofdstuk gemaakt. Verder geef ik ook het antwoord op de hoofdvraag. Wat voor uitspraken deed Paus Urbanus II op het concilie van Clermont? Paus Urbanus II zei dingen waarmee hij de mensen opriep om kruistochten te houden. Hij deed dat omdat hij wilde dat de heidenen verdreven werden uit het Heilige Land, waar veel Turken binnengedrongen waren. Door de keizer was Paus Urbanus gevraagd om een leger bijeen te brengen, om de Turken te verdrijven. De Paus hield een opzwepende toespraak waarin hij de mensen ook een aflaat beloofde als ze meededen, en ze zouden ook vergeving van hun zonden krijgen. De Paus deed dus heel veel beloften in zijn toespraak om de mensen zover te krijgen dat ze een kruistocht gingen houden. Welke invloed had het concilie van Clermont op het idee van de Kruistochten? De toespraak van Paus Urbanus II op het concilie van Clermont had veel invloed. De mensen begonnen meteen zich te verzamelen en de eerste grote Volkskruistocht ontstond. Dat was een slecht georganiseerde kruistocht met aan het hoofd Peter de Kluizenaar. Er zijn veel doden gevallen en veel plunderingen geweest. Er was geen positief resultaat. Bij een andere kruistocht deden 600.000 mensen mee, waarvan er uiteindelijk maar 25.000 in Jeruzalem aankwamen. En in Jeruzalem was een gigantisch groot bloedbad, wat de kruisvaarders aanrichtten. Mijn conclusie is: Het concilie van Clermont heeft grote invloed gehad: een jaar later in 1096 was de eerste grote kruistocht. Hoe werd de boodschap van Paus Urbanus II verspreid door Europa? De boodschap van de Paus verspreidde zich maar langzaam, in de Middeleeuwen waren de moderne communicatiemiddelen van tegenwoordig er nog niet. De kooplui waren degenen die de boodschap verspreidden. Maar het kan ook zijn dat een stadsomroeper de belangrijke boodschap van de Paus door de stad schreeuwde. De mensen verspreidden deze boodschap heel snel: een jaar later waren er al ontzettend veel mensen die mee wilden op de kruistocht. Een normaal nieuwtje verspreidde zich niet zo snel

Conclusie: De boodschap van de Paus werd verspreid door kooplui en door stadsomroepers. Dit bericht is Europa veel sneller door gereisd dan normale berichten deden. Dat geeft aan hoe belangrijk de boodschap van de Paus was. Hoe kijken de gereformeerden tegen de kruistochten aan? De mensen in de tijd van de Kruistochten hadden geen reden om niet mee te doen aan een kruistocht: ze konden moorden, plunderen en doen wat ze wilden, omdat ze vergeving van hun zonden zouden krijgen. In onze tijd wordt er door christenen natuurlijk heel anders tegenaan gekeken. Want: Geen mens kan zijn eigen zonden of die van een ander kwijtschelden. Dat kan alleen God. Hieruit blijkt dat paus Urbanus zijn beloften niet na kon komen: Hij kon de mensen geen vergeving van de zonden beloven. Er is maar één Persoon die dat kan: Jezus. Antwoord op de hoofdvraag: Wat voor rol speelde Paus Urbanus II bij de Kruistochten? Paus Urbanus II heeft veel invloed gehad op de kruistochten door de toespraak die hij hield op het concilie van Clermont. De beloften die hij daar deed, hebben veel mensen aangespoord om kruisvaarder te worden. Paus Urbanus II heeft bereikt dat twee eeuwen lang mensen gehoor gaven aan de opdracht om een kruistocht te beginnen. Twee eeuwen lang gingen duizenden mensen op weg, waarvan de meeste mensen onderweg stierven tijdens de vele bloedbaden en plunderingen. Maar zij hadden van de Paus de zekerheid van vergeving gekregen. Die zekerheid kon en mocht de Paus hun niet geven, omdat alleen Christus dat kan. Heel veel mensen zijn door de Kruistochten omgekomen, heel veel zijn veranderd in beesten, die zoveel mogelijk heidenen moesten vermoorden. Stellingen 1. God wil de kruistochten. Deus le volt!!! God roept ons niet op tot geweld en dus ook niet tot het houden van kruistochten. In de Middeleeuwen was het niet mogelijk om mensen te helpen die aan de andere kant van de aardbol wonen. Zij konden alleen bidden en God vragen of Hij de christenen In Palestina wil helpen en ze bevrijden wil uit de handen van de Saracenen. Tegenwoordig hebben we meerdere middelen om die mensen ver weg te helpen. Maar het gebed blijft het belangrijkste en sterkste wapen wat we hebben. 2. We moeten er voor zorgen dat we in Jeruzalem zijn als Jezus terug komt. God heeft in Matteus 18 tegen zijn discipelen gezegd dat ze alle volkeren moesten vertellen van God. Heel de wereld moest weten wie God was. En in Johannes 3 lezen we ook dat God de WERELD lief had en niet alleen zij die naar Jeruzalem waren getrokken. Dus het maakt helemaal niet uit waar je bent als Jezus terug komt. God weet waar jij bent en Hij zal jou op die plek ophalen. Hij haalt niet alleen de mensen uit Jeruzalem op maar ook jou hier in Nederland. Literatuurlijst: Boeken en websites Auteur Titel Plaats + Jaar van uitgave
Treece, Henry De kruistochten Baarn, 1964
Itterzon, G.P. van (c.s.) Geschiedenis van de Kerk Kampen, 1963
Bruin, C.C. de Handboek der Kerkgeschiedenis Den Haag, 1965
Berkhof, H. Geschiedenis der Kerk Nijkerk, 1955
Itterzon, G.P. van Kalender van de kerkgeschiedenis Kampen, 1963
Morrison, Cecile De kruistochten ’s Hertogenbosch, 1969
Websites

www.stvitus.nl/ www.homeplanet.nl/~heijn242/paus.html
www.mediatheek.thinkquest.nl/~kla027/kruistochten.htm
www.groene.nl/1999/35/r2_kruistochten.html
www.groenewald.nl/chartres/wereld/kruistochten.htm
www.iconenatelierverdonk.nl/schisma/schisma02.html
www.wiboweb.nl/kruis2/werkstuk/jaartallen.htm
www.histoportal.com/kruistochten.htm
www.vvlg.be/jeugd0043.htm
www.geocities.com/capitohill/1557/art-kruisvaart.html
www.kruistocht.ontheweb.nl/ www.home.quicknet.nl/qn/prive/m.rijlaarsdam/Tonia/kruistochten.htm
www.users.skynet.be/zoekheteensop/kruistochten.htm
www.home.wanadoo.nl/lionsite/kruistochten.htm