Propaganda in Duitsland tijdens de WOII.

Propagandamiddelen en de bedoelingen hiervan. Het Duitse Ministerie van Volksvoorlichting en Propaganda is opgericht 13 dagen nadat op 28 februari 1933 de Rijksdag in brand was gestoken. Kanselier Adolf Hitler kreeg een noodverordering van President von Hindenberg waarin de persoonlijke- en persvrijheid aan banden werden gelegd. Aan het hoofd van het Ministerie van Volksvoorlichting en Propaganda stond Joseph Goebbels. Het ministerie hield toezicht op de pers en alle ander communicatiemedia, met name de radio, de film, de kunst en de literatuur. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog beheerste het Ministerie volledig de pers, de radio, het theater, de bioscoop, de muziek en de literatuur. 1. Indoctrineren van de bevolking. Mensen verloren hun vermogen om te onderscheiden wanneer alles wat ze zagen en lazen vol zat met dezelfde propaganda. Zo begonnen ze alles te geloven wat hen verteld werd. Het ministerie gaf elke dag zeer gedetailleerde richtlijnen aan de redacteuren van de kranten. Het Duitsland onder leiding van Hitler paste de propaganda op zeer grote schaal toe, zodat in 1939 het gehele Duitse volk geïndoctrineerd leek te zijn. De mensen geloofden dat Hitler een onbaatzuchtige leider was en een redder. Ze geloofden dat hij zich op de eerste plaats bekommerde om het volk en daarna dat van de mensheid.
2. De rol van Goebbels. Hitler wees Goebbels aan als leider van het ministerie omdat hij het zelf te druk had om zich bezig te houden met propaganda. Goebbels gebruikte de methodes die de Italiaanse fascisten gebruikten voor de beeldvorming van Mussolini. Goebbels gaf openlijk toe dat propaganda weinig met de waarheid te maken had. Propaganda had als enig doel: succes. Goebbels zorgde ervoor dat de ‘Führer’ werd afgebeeld als een man van het volk, die hun problemen kende en op zou lossen. 2.1: Voor de legendevorming rondom de Führer maakte Goebbels veel gebruik van massa-demonstraties die regelmatig in nazi-Duitsland werden gehouden. Hij ontdekte dat manipulatie van emoties het meeste effect hadden wanneer deelnemers in dezelfde roes kwamen als de Führer. De demonstraties werden vaak na 20.00 uur ‘s avonds gehouden, als de vermoeide mensen niet te veel weerstand meer boden. 2.2: De film was de favoriet van Goebbels, hij begreep dat je hier veel meer mensen mee kon beïnvloeden dan met boeken of theater. De oude filmwet werd vervangen door de Rijksfilmwet. Daarin werd bepaald dat elke film eerst ingeleverd moest worden bij de Rijksfilmdramaturg, daar werden ze onderzocht, dit is dus een vorm van censuur. 2.3: Goebbels gebruikte de Olympische spelen om de propaganda te verspreiden naar andere landen. Het volk werd blij en tevreden afgebeeld. Hierdoor raakten andere leiders onder de indruk van het nieuwe Duitsland. Films werden ook gebruikt voor indoctrinatie van de jeugd. 2.4: Een ander propagandamiddel was de poster. Goebbels wist dat mensen een krantenartikel snel konden vergeten, maar een foto met een duidelijke boodschap niet. De posters werden overal opgehangen en je kon er dus niet omheen. De postzegels bereikten een nog groter publiek, er waren postzegels met foto’s van Hitler, en met foto’s van de Hitlerjugend. 2.5: Goebbels maakte ook gebruik van de radio. Hij beschouwde de radio als een belangrijk middel voor de eenwording van het Duitse volk. Hitler hield veel toespraken op de radio. De Nazi’s brachten ook een van de goedkoopste radio’s op de markt om meer luisteraars te krijgen. 2.6: De krant speelde ook een grote rol in het propaganda-systeem van Goebbels. De partijkrant Völkischer Beobachter was eigenlijk niet meer dan een als krant vermomde poster. Hij was verplicht voor partijleden, ambtenaren, leraren enz. . Ze konden alleen promotie maken als ze de inhoud van de krant kenden. Er werden allemaal regels opgelegd aan de redacteuren. Zo mochten ze geen foto’s van belangrijke partijfunctionarissen aan een uitgebreid diner plaatsen, want dan zou het volk een verkeerd beeld kunnen krijgen. 2.7: Er mocht ook niet geschreven worden over bepaalde onderwerpen en bepaalde personen. Over literatuur en theater als propaganda middel is niet zoveel te vertellen, omdat deze vormen meer gericht zijn op het intellect en niet op de grote massa. En het was nou juist de massa waar de Nazi’s zich op richten. Toch moesten alle toneelstukken eerst gekeurd worden door de Rijkstheaterkamer. Veel intellectuele schrijvers verlieten het land toen de Nazi’s aan de macht kwamen. 3. De Hitlerjugend. De dood op het slagveld werd verheerlijkt en dat beïnvloedde vooral de Hitlerjugend . Een belangrijk kenmerk van de Duitse propaganda was dat het sterk gericht was op de jeugd. Ze dachten dat je een kind veel beter kon indoctrineren dan een volwassene; een kind moet nog van alles leren en een volwassene weet al veel, dus dan is het moeilijker om volwassenen te indoctrineren. En de jeugd is de toekomst, dus werden ze begeleid, getraind, geschoold en georganiseerd door de staat. De opgroeiende jeugd vond de Hitlerjugend geweldig. De in uniformen paraderende Hitlerjugend stond in sterk contrast met het saaie dagelijkse leven in de Weimarrepubliek.