Religie in schilderijen

Beoordeling 4.9
Foto van een scholier
  • Scriptie door een scholier
  • 6e klas vwo | 1383 woorden
  • 26 juni 2005
  • 9 keer beoordeeld
Cijfer 4.9
9 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
ADVERTENTIE
Maak kans op 50 euro Bol.com tegoed 💜

Scholieren.com wil weten hoe school écht is voor jou. Vul de vragenlijst in (7 - 10 min) en laat weten wat er beter kan. Wij luisteren — en je maakt kans op 50 euro 💶

Doe mee
Scriptie Tekenen

Religie in schilderijen van de 14e en 15e eeuw

Schilderij001:

Stigmatizatie/ Brandmerking van de heilige Franciscus

Wat?
Deze afbeelding was speciaal gemaakt voor de San Francesco Kerk in Pisa. In deze kerk is namelijk het leven van St.-Franciscus is in taferelen weergegeven. Deze afbeelding is namelijk de 19e van de 28 scènes van de Legende van de Heilige Franciscus.
Stigmatizatie/Brandmerking van de Heilige Franciscus is rond 1300 geschilderd door Florentine Giotto.
Wat is het doel?
Het doel van dit buitengewone formaat (de bovenkant) is, denk ik, vooral bedoeld om de aandacht te trekken om belangrijke informatie te weergeven. Er wordt namelijk aandacht gevraagd voor een belangrijke gebeurtenis, stigmatizatie/brandmerking. Stigmatizatie is namelijk het hoogtepunt in het leven van een heilige. Het kenmerkt de heilige persoon en zorgt ervoor dat iedereen hem als een imitator van Christus ziet.
Wat ziet men?
Men ziet een knielende monnik in een geïsoleerd gebied in de bergen, die (op een kalme, rustige) manier geschrokken lijkt te zijn en daarom zijn handen omhoog houdt. De zoon van God, Christus, verschijnt voor hem, gewikkeld in de vleugels van een engel. Dan volgt een intens starende blik tussen deze twee figuren waaruit blijkt dat de Heilige Franciscus zich volledig aan Christus heeft (over)gegeven en vervolgens brandmerking/ stigmata ontvangt om ook zijn fysieke vorm aan te nemen.
Kleur
In deze afbeelding zijn voornamelijk secundaire kleuren gebruikt, namelijk (licht)oranje en groen. Het oranje is gebruikt voor de achtergrond om de aandacht te trekken en om de andere belangrijke(re) aspecten (zoals de personen, omgeving), geschilderd met de kleur groen en de tertiaire kleur bruin, beter naar voren te laten komen.
Materiaal
Het materiaal dat hiervoor is gebruikt, tempera, is ook kenmerkend voor de 14e eeuw want voor de uitvinding van de olieverf werd er veel met tempera geschilderd. De pigmenten worden dan verbonden met eigeel, lijm of hars als bindmiddel. Op deze manier heeft Giotto de secundaire kleuren, (licht)orane en groen, en de tertiaire kleur bruine in zijn schilderij verwerkt.
Ruimte
Deze vlakke afbeelding heeft twee dimensies en is dus tweedimensionaal. Dit schilderij kan maar op een manier goed bekeken worden, namelijk frontaal; recht van voren. Alhoewel, er wordt op dit vlak wel ruimte gesuggereerd door de het hoog-laag- en groot-klein-contrast. De heilige Franciscus is bijvoorbeeld groter afgebeeld dan de boom in de achtergrond.
Schilderij002

Geboorte en het benoemen van de doopsgezinde

Deze afbeelding werd rond 1320 geschilderd door Florentine Giotto.

Wat ziet men?
Deze afbeelding laat twee gebeurtenissen zien, die Giotto op een slimme manier door middel van architectuur met elkaar verenigd. Door de achtergrond van beide scènes hetzelfde te schilderen wordt het één geheel. Op dit schilderij worden de eerste gebeurtenissen van het leven van de heilige John de doper (St. John the Baptist) afgebeeld, de geboorte en het benoemen van de doopsgezinde.
Aan de rechterkant ziet men Elizabeth, Johns mother, in barensnood.
Aan de linkerkant ziet men zijn vader die, die zijn naam op schrijft op het tablet.
De wereld in dit huis wordt gekenmerkt door vrouwen: door vrouwen in dure kleding, die waarschijnlijk meer stedelijk verschijnen dan de vrouwen in de frescoes in Padua.
SCHILDERIJ 003:

Dit is een schilderij van Pietro Lorenzetti. Het is geschilderd in 1342 met SOORTverf op GRONDSOORT. Het schilderij is als het ware in drie delen verdeeld door middel van geschilderde doorsneden van muren, een triptiek.
Het stelt de geboorte van de Maagd Maria voor. Deze wordt hier uitgebeeld als een huiselijke scène in een burgerlijk milieu van een familie uit de stad Siena, wat voor die tijd vrij vernieuwend was. De vader van de Maagd, Joachim, wacht ongeduldig in een zijkamer. De moeder, Anna, ligt op bed en kijkt toe hoe haar baby gewassen wordt. Alles is heel realistisch afgebeeld. Lorenzetti zocht naar een realistische ruimtelijke manier van afbeelden. De verticale verdelingen van de triptiek worden verlengd in de diepte als muren. Hierdoor lijkt een doosvormige ruimte te ontstaan achter het picturale vlak. Dit effect wordt versterkt doordat één van de muren één van de figuren oversnijdt. Achter het linkergedeelte van het schilderij kan man doorkijken naar een dieper gelegen vertrek. De ruimtelijke weergave is niet helemaal correct, omdat Lorenzetti werkt met twee verdwijnpunten. Ook kloppen de formaten van de figuren niet. De moeder van Maria ligt op de achtergrond, maar is veel groter als de personen op de voorgrond.
De gezichten van de figuren suggereren een kijkrichting. Op twee gezichten na, zijn ze allemaal gericht naar de moeder van de Maagd.
De kleur rood is de basiskleur in het schilderij. Rood overheerst en wordt monochroom gebruikt van lichtroze tot en met roodbruin. Rood staat onder andere voor liefde en warmte wat wel symboliserend is voor een geboorte. Daarna zijn (licht)blauw en geel het meest opvallend.
De manier van ruimtelijk schilderen van Lorenzetti is opvallend voor de tijd waarin het gemaakt is, omdat men er pas honderd jaar later in slaagt om dit op een systematische wijze toe doen door de ontdekking van het perspectief met centraal vluchtpunt.

SCHILDERIJ004:

Dit is een fresco’s van Giotti, genaamd ‘het Laatste Oordeel’ gemaakt tussen 1304 en 1312. Het is één van de afbeeldingen die te zien zijn in de ‘capella degli Scrovegni’ in Padua. Giotti schilderde met opgeloste verf op natte kalk. De verf wordt door de kalk opgenomen en gaat een deel van de muur zelf vormen. De kapel is gebouwd tussen 1302 en 1305 in opdracht van Enrico Scrovegni, een zeer gelovig man, als boetedoening voor de afperspraktijken van zijn vader. Links onder zie je dat Scrovegni een model van de kapel aan de Maagd aanbiedt. Zij strekt haar arm uit als een gebaar van aanvaarding en vergiffenis. Bij het laatste oordeel worden de goede mensen gescheiden van de slechte mensen die eeuwig zullen moeten boeten in de hel. Deze is rechts onder hel afgebeeld met daarin allerlei monsters en vuur. In dit soort voorstellingen hebben hemel en hel altijd een vaste plaats: links en rechts. In het midden is Jezus Christus afgebeeld in een ovaalvormige gloriekrans, een mandorla. Dit is een teken van goddelijkheid of heiligheid. Giotti heeft bij deze fresco veel goud en rood gebruikt. Goud staat voor de hoogste vorm van licht binnen de kerk.
Giotto ging voor zijn tijd erg ver in het weergeven van het volume van de menselijke figuur en de ruimtelijke diepte van de taferelen. Zijn figuren krijgen als het ware voor het eerst voldoende ruimte om zich in te bewegen. Giotto maakte gebruik van het ‘chiaroscuro’, een bepaalde manier om bij het schilderen met licht en schaduw om te gaan, om realistisch een illusie van diepte te krijgen op een plat vlak. Ook wist Giotti uitdrukking te geven aan de gevoelens van de geschilderde personen. Hij gaf ieder personage een eigen houding en gelaatsuitdrukking om hun geestestoestand weer te geven. Hiermee week hij af van de standaard manier om heiligen weer te geven.
De gehele fresco is omringt met geschilderde grisaille lijsten die marmer en mozaïek voorstellen. Deze lijsten benadrukken het contrast tussen de vlakke lijst en de ruimtelijke weergave van de afbeelding.

SCHILDERIJ005:

De Lamentatie is ook één van de fresco’s van Giotto die in de ‘Capella Scrovegni’ te zien zijn. Het is één van de fresco’s over het leven van Christus. Je ziet hoe Maria, de apostelen en enkele vrouwen huilen over het lichaam van Christus. Erboven zweven engelen. Op de rotsen staat een verdorde boom. Giotto bracht dit heel dramatisch en emotioneel in beeld. Guh geeft zich echt in het drama ingeleefd. De engelen zijn gek van verdriet, Maria omhelst haar zoon en een apostel slaat zijn armen wanhopig achterwaarts. De fresco is niet gedetailleerd geschilderd. Giotto laat alle details die er niet toe doen weg om zo tot de essentie van de uitbeelding te komen. Om de toeschouwer meer bij het schilderij te betrekken, zijn twee figuren van de achterzijde afgebeeld. Zij bekijken het tafereel vanuit dezelfde positie als de toeschouwer.
De compositie is opgebouwd aan de hand van twee diagonalen. Het dode lichaam van Jezus waar alle blikken op gericht zijn en de diagonaal in tegenovergestelde richting van de rotsen. Alle figuren zijn in clusters gegroepeerd.
De blauwe vlakken op de achtergrond geven meer diepte aan het schilderij. Ook het groepje mensen aan de linkerkant en de engelen in verschillende posities geven meer ruimtesuggestie.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.