PDD-NOS

PDD-NOS De medische wereld gaat uit van de theorie dat autisme en PDD-NOS meervoudige ontwikkelingsstoornissen zijn, die bestaan uit één of meer enkelvoudige ontwikkelingsstoornissen. Daarin tegen kunnen ADHD en ADD, die twee duidelijk herkenbare en omschreven voorbeelden van deze enkelvoudige stoornissen zijn. Kinderen met autisme en PDD-NOS hebben grote moeite mee om informatie uit verschillende zintuigen te combineren. Het is dus denkbaar dat bij sommige kinderen met autisme of PDD-NOS vooral de linkerhersenhelft minder actief is of helemaal niet actief is. Ze worden dus als ware overspoeld, met tal van waargenomen prikkels. Als een soort van zelfbescherming, sluit hij zich daarvoor (biochemisch) af en ontstaat de 'klassieke' PDD-NOS. Wanneer deze zelfbescherming onvoldoende plaatsvindt staan deze kinderen bij het waarnemen voor alles open. Klinkt voor sommige mensen raar, maar ze staan echt open het is net een gecreste computer. Omdat het richten van de aandacht vooral een functie is van de linkerhersenhelft kunnen juist deze kinderen zich niet voor hun omgeving afsluiten en ontstaat de 'klassieke' ADHD. Volgens de theorie vanuit de medische wereld, verklaart het ook de werking van Ritalin omdat dit medicijn in principe een simulant (een pep-pil) is. Waarschijnlijk is er ook bij ADHD sprake is van een klein genetisch of biochemisch probleem in de hersenen. Onze hersenen zijn een ongelooflijk ingewikkeld systeem van allerlei zenuwverbindingen. Om even een voorbeeld te geven: de hersenschors, het buitenste deel van de grote hersenen, is 1.5 tot 3.0 mm dik en bestaat uit grijze zenuwcellen. Gemiddeld zo'n 18.000 zenuwcellen per kubieke millimeter. Men schat het totaal aantal zenuwcellen in de hersenen op 15 miljard. Die hebben dan ook nog eens ieder honderden verbindingen met andere zenuwcellen. Reken dus maar uit! Is het gek dat er af en toe eens iets minder perfect verloopt in die ongelooflijk ingewikkelde hersenpan. Het is eerder een wonder dat alles wel goed gaat. Op hersenfoto's van volwassenen met ADHD is te zien dat er minder bloed stroomt in bepaalde delen van de hersenen. Het bloed transporteert, onder andere, glucose en die glucose is de voornaamste energiebron van die hersenen. Het lijkt erop dat mensen met ADHD minder energie hebben in die delen van de hersenen die prikkels selecteren. Prikkels zijn gewaarwordingen die wij waarnemen met onze zintuigen. De zenuwcellen in de hersenen moeten deze prikkels selecteren, verwerken en de belangrijkste doorsturen naar die delen van de hersenen die er wat mee moeten doen. De visuele prikkels moeten naar de visuele gebieden, de auditieve prikkels naar de auditieve gebieden, etc. Maar wat gebeurt er als die prikkels niet (goed) of te laat worden geselecteerd? Welnu, dan lijkt het kermis in je hoofd. Je hoort dan bijvoorbeeld niet alleen de leerkracht praten, maar je hoort ook de vogel fluiten, je hoort het dichtslaan van iedere deur. Je ziet dus niet alleen de leerkracht, je ziet ook de kleding van je medeleerlingen, je ziet de landkaart aan de muur en nog zoveel andere interessante dingen. En dat alles tegelijkertijd. Het is dus druk in dat hoofd. Je moet je extra inspannen om die onbelangrijkere prikkels uit te schakelen om toch maar die leerkracht te horen lesgeven. Dat noemen ze dus bij mensen met ADHD een aandacht-te-kortstoornis. Voorbeeld; wij als ouders kennen wel als de avond de voor flink hebt door gezakt. Echt door zakken tot het randje van verkeerd gaan. Hoe is uw hoofd dan de volgende dag! Juist een Kermis, en wij hebben het al gehad naar een avondje stappen. Deze kinderen hebben het elke dag, dag in en uit. Wordt er in dat hoofd van uw kind, geen rust in gebracht dan wordt het een Chaos. Rust erin brengen kan op een andere manier dan met “Medicijnen”.