Schilderij: Marie-Therese Walter door Pablo Picasso.
Vorm- en beeldaspecten
We zien een zittende vrouw. Ze zit op een stoel met scheve leuningen. De vrouw heeft een jurk aan met veel kleurtjes en streepjes, met daarachter een geruite cape. Het gezicht is erg blauw en vreemd, maar je kunt het op twee manieren bekijken. Het gezicht als zijaanzicht, en als vooraanzicht. Het hele schilderij is abstract, en niet heel erg realistisch. De vormen en verhoudingen kloppen niet. Het lichaam zit vreemd in elkaar, want de rechter arm zit zo’n beetje in het midden van het lichaam. Ook de kleuren van het haar en de huid komen niet overeen met de werkelijkheid. De vrouw glimlacht en ziet er tevreden uit. De ogen zijn echte blikvangers maar zien er aardig uit. Er worden veel vormen als driehoeken en rondingen gebruikt.
In 1937 schilderde Pablo Picasso het portret van Marie-therese. Het originele schilderij is 100 bij 81 cm en hangt nu in het Picasso museum in Parijs. Het schilderij is gemaakt van olieverf en is geschilderd op canvas.
Er worden veel kleuren gebruikt, en de vormen zijn abstract. Zo is de hand heel apart als je die vergelijkt met een echte hand. De jurk van de vrouw bestaat uit verschillende vrolijk gekleurde vakken en is daarover gestreept, dat is dus een motief dat steeds terugkomt. De huid van de vrouw is lichtblauw, en er is gebruikt gemaakt van de lichtinval, waardoor er schaduwen ontstaan. Boven de jurk, onder de boezem, houden de streepjes op. Dat geeft waarschijnlijk aan dat het daar onbedekt is. Het licht komt van voren, want de zijmuren op de achtergrond zijn donkerder dan de muur recht achter de vrouw. Het gezicht is lichter dan de rest, terwijl de middel van de vrouw juist donker is. De hele kamer waar ze inzit is scheef .Het kan geen rechte ruimte zijn, want de muren lopen schuin. De achtergrond is wel diep, want de vrouw zit aan het begin van de muur-lijn terwijl de lijn nog doorloopt. De vormen zijn abstract. Zo is de hand heel apart als je die vergelijkt met een echte hand.
Inhoud:
Het schilderij gaat over de vrouw Marie-Therese. Vandaar dat ook de titel: Marie-Thérèse Walter
‘In januari 1937 maakte Picasso een reeks portretten van zijn jonge minnares Marie-Therese. Al tien jaar eerder waren de twee elkaars geliefden geworden en de verhouding bracht nieuwe vreugde en rust in Picasso's leven. Op dit glimlachende portret zijn de harmonieuze vormen van Marie-Therese doelbewust vervormd, om verschillende gezichtspunten in één beeld te krijgen.’ Een meesterwerk uitgelicht.
Picasso was erg verliefd op Marie-Therese. Ze hadden samen een dochter, Maya. Marie was niet picasso’s eerste vriendin. Hij had voor haar een huwelijk gehad met Olga, wat uitliep op een scheiding met de jaloerse Olga. Olga is Pablo altijd blijven stalken.
Functie
Het schilderij had waarschijnlijk niet echt een bedoeling. Het was een portret van de geliefde van Picasso, dus hij wilde haar mooiste kanten laten zien. Hij liet de rust en tevredenheid zien met dit portret. Het kunstwerk zal vroeger ook niet een speciaal doel hebben gehad.
Beoordeling
Pablo Picasso heeft deze vormen en kleuren gekozen omdat het de nadruk op meerdere kanten legt. De ogen zijn het belangrijkste punt, en dat kan je wel zien want het zijn echte blikvangers. Picasso had het lichaam misschien beter in een andere achtergrond kunnen zetten, zodat het portret er nog meer positief uitspringt.
de Surrealistische Periode (Bij Picasso in 1925- 1935)
‘Bij het surrealisme is de visuele verbeeldingskracht losgemaakt van het verstand en de logica, waardoor het onderbewustzijn in staat is onthullende, suggestieve voorstellingen te scheppen. Het toeval bepaalt dat absurde, zinsbegoochelende fantasieën in zowel 2- als 3-dimensionale afbeeldingen of surrealistische teksten ontstaan. Het is de zuiver automatische gedachte waarmee men zich voorneemt de wezenlijke werking van het denken tot uitdrukking te brengen.’ www.surrealisme.nl
Oftewel: Alledaagse voorwerpen worden op een niet alledaagse manier met elkaar gekoppeld. Meestal zijn er veel details. De functie van surrealisme is dat je verschillende aspecten bij elkaar brengt en dat je daarover gaat nadenken. Het is dus een onrealistische schildering of beeld, maar het stelt wel iets voor.
De levensloop van Picasso:
Pablo Ruiz Picasso werd in 1881 geboren in Plaza de la Merced in
Spanje. Picasso was de enige zoon in de familie en al gauw bleek dat hij schildertalent had.
Piccaso’s vader was ook kunstenaar maar om rond te komen moest hij tekenles geven en werken bij het plaatselijke museum. Zowel zijn vader, Jose Ruiz Blasco, als zijn moeder, Maria Picasso Lopez, moedigden Picasso aan om creatief bezig te zijn.
In 1895 verhuisde de familie naar Barcelona. In de lente van 1898 kreeg hij roodvonk, en om te herstellen ging hij acht maanden schetsen, werken en eten met de boeren van het dorpje Horta de San Juan in Catalonië, het gevolg was dat hij anders ging tekenen, hij tekende niet langer zoals op de Academie.
Picasso ging in 1900 naar Parijs, omdat hij daar hogerop kon komen. 3 jaar lang leefde hij afwisselend in Parijs en Barcelona. Overdag bestudeerde hij de Griekse, Romeinse en Egyptische zalen in het Louvre, ’s avonds bezocht hij regelmatig cafés en bordelen. Hij maakte kennis met de dichter en journalist Max Jacob, met wie hij zijn leven lang bevriend bleef. Ze gingen bij elkaar wonen en deelde een bed, de ene sliep er ’s nachts in de ander overdag.
Het was een armoedige, koude tijd voor Picasso. Deze wanhoop uit hij in zijn schilderijen van de blauwe periode (1901-1904/1905)
Er kwam een eind aan die periode door Fernande Olivier, een knappe vrouw, waarmee Pablo zijn eerste vaste relatie had. Hij ging rustige schilderijen maken, dit was de roze periode (1905-1906).
Picasso werkte 's nachts erg hard, ging tegen zonsopgang naar bed en stond om vier uur op. Zijn nieuwe onderwerpen waren acrobaten en dansers, romantische harlekijnen (zelfportretten) en andere circus- artiesten, geïnspireerd door de leden van het Bedrand circus, dat hij vaak met Fernande bezocht. Hij maakte vrienden en ging steeds meer schilderijen uit zijn roze periode verkopen en al snel kwam een eind aan zijn armoede.
Zijn volgende periode was een periode met kubistische vormen, hierbij was een nieuwe vrouw in zijn leven, Marcelle Humbert, een bron van nieuwe inspiratie. In de lente van 1912 beëindigt hij zijn relatie met Fernande.
Braque en Picasso gingen die winter en zomer samen werken, maar in 1914 breekt de oorlog uit en ze gaan beiden in dienst. Picasso raakt daar steeds depressiever en voelt zich eenzaam, wat later nog meer word versterkt doordat Marcelle dood ging aan tuberculose in 1915. Hierdoor kon hij zich niet goed concentreren op zijn werk.
Picasso werd in 1917 ‘gered’ door Jean Cocteau die hem vroeg decors en kostuums te ontwerpen. Hij werd verliefd op Olga Kochlova van het balletgezelschap. Ze trouwden op 12 juli 1918. Door zijn vrouw werd Picasso een groot kunstenaar voor hogere standen, hij verdiende veel en ging in een luxe appartement wonen.
In de daarop volgende jaren maakte hij kubistische landschappen en stillevens en, toen Olga zwanger raakte, een serie moeder-en-kind schilderijen en naaktfiguren. Hun zoon Paolo werd geboren op 4 februari 1921.
In de jaren '20 en '30 bleef Picasso in verschillende stijlen schilderen. Hij was op de hoogte van de nieuwe ontwikkelingen binnen de moderne kunst - het surrealisme, expressionisme en de abstracte schilder- kunst - en in 1923 noemde Andre Breton hem degene die de aanzet had gegeven tot het surrealisme.
Picasso was steeds minder tevreden met zijn levensstijl en Olga was prikkelbaar en jaloers geworden. Hij sloot zichzelf op in zijn atelier om de problemen te ontvluchten. Olga’s jaloezie werd erger toen Picasso in 1927 een relatie begon met de slanke, blonde, 17-jarige Marie-Therese Walter en hun huwelijk kwam tenslotte tot een eind toen Marie-Therese in 1935 zwanger werd en Picasso een echtscheiding aanvroeg.
Olga bleef hem haar hele leven stalken. Ze schreef hem bijna iedere dag ellenlange schuldbrieven en dook op bij exposities of overal waar ze maar dacht hem aan te zullen treffen, om hem en zijn vrouwelijke gezelschap uit te schelden.
Na Marie-Therese ontmoette Picasso in 1943 Françoise Gilot, een veelbelovende schilderes. Ze was intelligent, levendig en knap en zag haar relatie met Picasso als 'een uitdaging die ik niet kon weigeren'. In 1946 ging ze met hem samenwonen en ze betekende een periode van geluk voor Picasso, die blij was met de geboorte van Claude en Paloma.
Picasso's laatste relatie was met Jacqueline Roque, die duurde van 1952 tot de dood van Picasso op zondag 8 april 1973.
Alle periodes op een rijtje
- de Blauwe Periode (1901-1904)
- de Roze Periode (1904- 1906)
- de Kubistische Periode (1907- 1916)
- de Klassieke Periode (1917- 1925)
- de Surrealistische Periode (1925- 1935)
- de Abstracte Periode (1935- 1973)
Onze meningen:
Mathilde: Ik vind het een bijzonder schilderij. Het is erg vrolijk en dat spreekt mij aan. Er zitten vreemde vormen in, waardoor je lang naar het portret kan kijken. Zeker de achtergrond kan je helemaal scheel maken.
Anke: Ik vind het een apart schilderij, zelf houd ik niet zo van zulke schilderijen maar kan wel begrijpen dat sommige mensen dat wel doen. Ik vind dat Picasso ondanks dat het niet realistisch is toch een schilderij heeft gemaakt waar je, doordat je er op verschillende manieren naar kijkt, lang naar kunt kijken.
REACTIES
1 seconde geleden
G.
G.
wat was de bedoeling?!
13 jaar geleden
Antwoorden