JOSHUA REYNOLDS(1723-1792),Master Hare,olieverf op doek, 77cmX63cm,
1788/89
1. Materiaal en drager
De drager van het schilderij is een doek, waarop Sir Joshua Reynolds olieverf heeft gebruikt om te schilderen; van het doek is echter geen enkel klein stukje wit overgebleven.
De verf is zorgvuldig gebruikt; niet slordig en vlug. Het ziet ernaar uit dat de schilder een penseel heeft gebruikt, want de contouren van het lichaam van het kind en de boom op de voorgrond zijn mooi afgelijnd. Je ziet duidelijk bij de boom de slingerplant die vrij mooi is afgelijnd, wat je al niet meteen zou schilderen zo’n slingerplant; hieraan zie je dus dat hij ook wel op details heeft gelet. De achtergrond, de bomen,de wolken en de blaadjes van de bomen, zijn daarentegen eerder een beetje wazig en vlekkerig. Voor de jongen werd waarschijnlijk een dunner penseel gebruikt dan het penseel voor de achtergrond.
Ik denk niet dat Sir Joshua Reynolds gebruikt heeft gemaakt van meerdere lagen verf of dikke plakken verf.
2. Beeldelementen
• VORMEN
Het schilderij is figuratief en realistisch, bijna fotografisch realistisch. Het zou eigenlijk best wel een foto kunnen zijn. De vorm van het lichaam, het haar, de ogen, het kleedje; alles is realistisch afgebeeld. Er zijn ook gebogen lijnen aanwezig in het schilderij, zoals de krulletjes van het jongetje; deze geven trouwens ook een gevoel weer van een braaf jongetje die iets van een afstand bekijkt. De naar boven hellende hoekjes aan zijn mond, geven mij een gevoel weer van vrolijkheid. Bij de achtergrond overheersen de vlekken en de achtergrond is ook minder gedetailleerd. Zo zie je dat het lichaam van het jongetje lineair is en de achtergrond eerder picturaal.
• COMPOSITIE
Het jongetje staat duidelijk centraal, op de achtergrond is een landschap afgebeeld. Er wordt diepte gesuggereerd in het schilderij, door het gebruik van kleuren,het gebruik van groot-klein,het gebruik van meer en minder gedetailleerd, en het gebruik van sterk afgelijnd en meer vlekkerig. Zo zie je dat voor het jongetje lichte kleuren zijn gebruikt, voor de achtergrond eerder sombere kleuren; wat duidelijk weergeeft dat het jongetje zich op de voorgrond bevindt. Ook de bomen op de achtergrond zijn kleiner geschilderd en meer vlekkerig. Het jongetje en ook de boom op de voorgrond zijn sterk afgelijnd; de krulletjes en de slingerplant zijn sterk afgelijnd. Het jongetje is meer gedetailleerd geschilderd dan de achtergrond.
In het schilderij zie je duidelijk lijnen: de arm van het jongetje bevat 2 lijnen, die parallel lopen met elkaar; de een lijn wordt gevormd door het bovenste van de arm en het hand, de ander door het onderste van arm en het onderste van de band. Dan wordt er ook nog een hoek van 90 graden gevormd door de andere arm van het jongetje en de boom, en een lijn door de ogen. Wat de verdere betekenis is van deze lijnen en de hoek, weet ik echter niet.
• KLEUREN
Wat je het eerste opvalt als je naar het schilderij kijkt is dat er vooral sobere kleuren, geen felle kleuren, zijn gebruikt; voor het jongetje zijn lichte kleuren gebruikt en voor de achtergrond eerder sombere kleuren. De hoofdkleur bij het jongetje is wit: zijn witte huid en het wit kleedje, wat duidelijk in contrast staat met de achtergrond. Aan de armen zie je ook duidelijk een zwart lijntje, waardoor we schaduweffecten krijgen. Voor de achtergrond zijn eerder sombere kleuren gebruikt, die zorgen voor een groot contrast. Je zoet ook duidelijk blonde tinten tussen het rosse haar van het kind, die zorgen voor de zoetheid van het kind; net zoals de bronstinten op de boom (achter hem) en de roodbruinachtige kleur van de riem van het kind. Het gebruik van lichtere tinten, bijvoorbeeld op de schouder van het kind, laat ons het gevoel geven dat Sir Joshua Reynolds een lichteffect wou inbrengen. Op de achtergrond kan men duidelijk een mengeling van groen, blauw en verschillende tinten bruin waarnemen; wat dus zorgt voor een contrast met het jongetje.
3. Persoonlijke appreciatie.
Ik vind het nog altijd bewonderbaar hoe schilders op een doek kunnen zetten wat ze in gedachten hebben. Als ik vroeger als kind een papegaai in mijn hoofd had, kon ik het niet zo schilderen; schilders kunnen dit echter wel en dit is iets waar je fier op kan zijn. Het is een schilder met een raadsel, ik bedoel dus dat de vraag blijft “Naar waar kijkt het jongetje nu eigenlijk?”… ik denk ook dat dit een vraag zal blijven.
1788/89
1. Materiaal en drager
De drager van het schilderij is een doek, waarop Sir Joshua Reynolds olieverf heeft gebruikt om te schilderen; van het doek is echter geen enkel klein stukje wit overgebleven.
De verf is zorgvuldig gebruikt; niet slordig en vlug. Het ziet ernaar uit dat de schilder een penseel heeft gebruikt, want de contouren van het lichaam van het kind en de boom op de voorgrond zijn mooi afgelijnd. Je ziet duidelijk bij de boom de slingerplant die vrij mooi is afgelijnd, wat je al niet meteen zou schilderen zo’n slingerplant; hieraan zie je dus dat hij ook wel op details heeft gelet. De achtergrond, de bomen,de wolken en de blaadjes van de bomen, zijn daarentegen eerder een beetje wazig en vlekkerig. Voor de jongen werd waarschijnlijk een dunner penseel gebruikt dan het penseel voor de achtergrond.
Ik denk niet dat Sir Joshua Reynolds gebruikt heeft gemaakt van meerdere lagen verf of dikke plakken verf.
• VORMEN
Het schilderij is figuratief en realistisch, bijna fotografisch realistisch. Het zou eigenlijk best wel een foto kunnen zijn. De vorm van het lichaam, het haar, de ogen, het kleedje; alles is realistisch afgebeeld. Er zijn ook gebogen lijnen aanwezig in het schilderij, zoals de krulletjes van het jongetje; deze geven trouwens ook een gevoel weer van een braaf jongetje die iets van een afstand bekijkt. De naar boven hellende hoekjes aan zijn mond, geven mij een gevoel weer van vrolijkheid. Bij de achtergrond overheersen de vlekken en de achtergrond is ook minder gedetailleerd. Zo zie je dat het lichaam van het jongetje lineair is en de achtergrond eerder picturaal.
• COMPOSITIE
Het jongetje staat duidelijk centraal, op de achtergrond is een landschap afgebeeld. Er wordt diepte gesuggereerd in het schilderij, door het gebruik van kleuren,het gebruik van groot-klein,het gebruik van meer en minder gedetailleerd, en het gebruik van sterk afgelijnd en meer vlekkerig. Zo zie je dat voor het jongetje lichte kleuren zijn gebruikt, voor de achtergrond eerder sombere kleuren; wat duidelijk weergeeft dat het jongetje zich op de voorgrond bevindt. Ook de bomen op de achtergrond zijn kleiner geschilderd en meer vlekkerig. Het jongetje en ook de boom op de voorgrond zijn sterk afgelijnd; de krulletjes en de slingerplant zijn sterk afgelijnd. Het jongetje is meer gedetailleerd geschilderd dan de achtergrond.
In het schilderij zie je duidelijk lijnen: de arm van het jongetje bevat 2 lijnen, die parallel lopen met elkaar; de een lijn wordt gevormd door het bovenste van de arm en het hand, de ander door het onderste van arm en het onderste van de band. Dan wordt er ook nog een hoek van 90 graden gevormd door de andere arm van het jongetje en de boom, en een lijn door de ogen. Wat de verdere betekenis is van deze lijnen en de hoek, weet ik echter niet.
• KLEUREN
Wat je het eerste opvalt als je naar het schilderij kijkt is dat er vooral sobere kleuren, geen felle kleuren, zijn gebruikt; voor het jongetje zijn lichte kleuren gebruikt en voor de achtergrond eerder sombere kleuren. De hoofdkleur bij het jongetje is wit: zijn witte huid en het wit kleedje, wat duidelijk in contrast staat met de achtergrond. Aan de armen zie je ook duidelijk een zwart lijntje, waardoor we schaduweffecten krijgen. Voor de achtergrond zijn eerder sombere kleuren gebruikt, die zorgen voor een groot contrast. Je zoet ook duidelijk blonde tinten tussen het rosse haar van het kind, die zorgen voor de zoetheid van het kind; net zoals de bronstinten op de boom (achter hem) en de roodbruinachtige kleur van de riem van het kind. Het gebruik van lichtere tinten, bijvoorbeeld op de schouder van het kind, laat ons het gevoel geven dat Sir Joshua Reynolds een lichteffect wou inbrengen. Op de achtergrond kan men duidelijk een mengeling van groen, blauw en verschillende tinten bruin waarnemen; wat dus zorgt voor een contrast met het jongetje.
3. Persoonlijke appreciatie.
Ik vind het nog altijd bewonderbaar hoe schilders op een doek kunnen zetten wat ze in gedachten hebben. Als ik vroeger als kind een papegaai in mijn hoofd had, kon ik het niet zo schilderen; schilders kunnen dit echter wel en dit is iets waar je fier op kan zijn. Het is een schilder met een raadsel, ik bedoel dus dat de vraag blijft “Naar waar kijkt het jongetje nu eigenlijk?”… ik denk ook dat dit een vraag zal blijven.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden