Bezoek Stedelijk Museum

Bezoek Stedelijk Museum
Verwachting Het Stedelijk Museum schijn vooral moderne kunst te hebben n dat is dus ook wel een beetje wat ik verwachtte. Weinig landschappen, of beter gezegd, weinig echt realistische kunstwerken. Le Madonne au Traîneau Gemaakt door Marc Chagall in 1947. Informatie over de kunstenaar en stroming Marc Chagall was Russische, geboren in 1887 en gestorven in 1985. Hij had een eigen, levendige stijl die ook werd bepaald door z’n Joodse afkomst dat terug te zie is aan de vele afbeeldingen die hij gemaakt heeft van Bijbel- en volksverhalen. Het schilderij behoort tot de vrije expressie. Vormaspecten afmetingen: 75 X 50 cm

materiaal: olieverf op doek
Je ziet een slee met een paard ervoor en met een mannteje op de slee. Dat mannetje lijkt een hengel in z’n handen te hebben. Wat meer op de voorgrond staat een kip en ligt een vrouw (waarschijnlijk de ‘Madonna’) met een klein kind in de armen. De slee en de vrouw lijken op het water (of het ijs) te liggen. Op de achtergrond staan een paar huizen. Alles is in donkere kleuren gehuld. Beeldende middelen Kleurgebruik: fel maar donker, onrealistisch, contrastrijk
Vorm: ruw, grove vormen
Lijn: hoekig
Textuur: De verf is er niet dik op aangebracht. Je ziet soms de verf die er onder zit er nog gewoon doorheen schemeren. Ritme: De blauwe kleur is heel erg overheersend, wat het geheel een wat koude indruk geeft. Dieptewerking: Het kunstwerk is plat. De horizon is niet te zien en er zijn weinig dingen achter elkaar (naar de horizon toe) geplaatst. Lichtval: Kunstmatig. De vrouw lijkt door haar lichte gewaad in de donkere omgeving licht uit te stralen. Compositie: De vrouw is het dichtste bij geschilderd en trekt de meeste aandacht. Het mannetje met paard en slee zijn net iets boven het midden van het schilderij neergezet. Er zijn rechts (waar hij vandaan lijkt te komen) een aantal donkere bomen te zien. Inhoud en functie Het heeft wel iets weg van de geboorte van Jezus (maar dat gebeurde volgens mij niet in of op het water). Een donkere nacht met een (vermoedelijk) arme visser erbij. Niet in één van de huizen op de achtergrond. De functie is dus denk ik symbolisch. Recensie Ik vind het een vaag schilderij. Het paard heeft een rood hoofd en het mannetje lijkt te vissen in iets waar de slee zelf op staat. De vrouw ligt er ook op. Alles heeft een onrealistische vorm en er is een vaag ligt. Als de schilder de functie in gedachten had die ik denk dat het is (de geboorte van Jezus) kent hij het verhaal niet of heeft er zelf maar wat van gemaakt. Maxi-Color (Druiven) Gemaakt door W. J. M. Kok in 1991.
Informatie over de kunstenaar en stroming W.J.M. Kok is een kunstenaar wiens werk een hele nieuwe manier van aanpak heeft. Het eindresultaat interesseert hem niet meer of minder dan het denken daaraan vooraf. Het verschil tussen het ontwerp en het resultaat, het schilderij, betekend voor hem de schilderkunst. Vormaspecten afmetingen: 2 X 3.5 m
materiaal: acrylverf op doek
Je ziet een grote tros druiven in zwarte, dikke lijnen. (Meer kan ik er niet over zeggen.) Beeldende middelen Kleurgebruik: mat, onrealistisch, contrastrijk
Vorm: ruw, grove vormen
Lijn: ronde, vloeiende lijnen
Textuur: Op het witte veld zie je de kwaststreken nog zitten. Ritme: De zwarte druiven. Dieptewerking: Een heel klein beetje. Sommige druiven liggen vóór een ander maar dat is dan ook alles. Geen schaduw, horizon of wat dan ook. Lichtval: Geen. Compositie: Centraal. Er is maar één kleur gebruikt (of eigenlijk geen, zwart is geen kleur). De eenvoud uitbeelden zal wel het doel zijn. Inhoud en functie Het thema is denk ik ‘eenvoud’. De functie is symbolisch.
Recensie Ik vind het wel wat hebben. Echt heel eenvoudig en knap om met een paar lijntjes iets te kunnen neerzetten. Heel simpel. Toch zou ik het niet op m’n kamer willen hebben, beetje kaal, saai en wel erg eenvoudig. Maar misschien was dat juist wel het doel van de schilder om het zo eenvoudig mogelijk te houden. Maar voor de rest spreekt het mij niet echt aan. Green benches in front of the Railway Station Gemaakt door Tatiana Yassievich in 1968. Informatie over de kunstenaar en stroming Een aantal kunstenaars slaagt er nog steeds in om nieuwe wegen te bewandelen, hetzij binnen de traditie van de abstractie, hetzij op heel verschillende wijze teruggrijpend op ‘oudere’ tradities. De schilderijen van de van oorsprong Russische Tatiana Yassievich reiken terug naar het impressionisme, maar haar stadsgezichten zijn daar toch weer een dermate eigenzinnige, opvallende variant op dat ze zijn uitgekozen voor de jaarlijkse aankoopronde van de gemeente Amsterdam. Dit werk is een stadsgezicht. Vormaspecten afmetingen: 2 X 2.5 m
materiaal: olieverf op doek
Je ziet twee besneeuwde bankjes in een soort kamer of hokje waar de sneeuw op de grond en op de bankjes ligt. Door de ramen zie je een aantal gebouwen die bij een station horen. Nergens zijn er mensen te zien maar het ziet er niet bouwvallig uit. Op de achtergrond links staat een besneeuwd bos met pijnbomen en de lucht is (sneeuw)wit. Beeldende middelen Kleurgebruik: mat, realistisch, contrastrijk

Vorm: ruw, natuurgetrouw/gedetailleerd
lijn: hoekig
Textuur: Soms ligt de verf er in dikke lagen op, soms zie je nog gewoon de textuur van hetdoet er doorheen komen. Ritme: de ramen. Dieptewerking: Het kunstwerk is diep. Je kunt de horizon zien, er zijn schaduwen en sommige gebouwen staan achter elkaar. Lichtval: De lichtval komt van achteren en een beetje van rechts. (Dat kun je zien aan de schaduwen van de pootjes van de bankjes.) Compositie: Centraal. De bankjes staan centraal in het schilderij in een hokje voor het station. Het hele station ziet er verlaten uit. Hij zal wel de eenzaamheid/rust of de verlatenheid hebben willen uitbeelden. Inhoud en functie Het thema is denk ik ‘eenzaamheid’. De functie is decoratief-esthetisch. Recensie Ik vind het wel mooi, het heeft iets van een middagrust. Alles ziet er niet bouwvallig uit maar gewoon in rust. Het is in mooi contrast met het schilderij ernaast van dezelfde schilder. Dat is ook een station maar daar scheurt er een trein voorbij. De eenzaamheid/rust van dit schilderij haalde ik er vrij snel uit; ik vind dat de kunstenaar daar goed in is geslaagd. Maar echt idyllisch vind ik het niet. Daar doet het schilderij te koud voor aan, met al die sneeuw. Three men Gemaakt door Tiong Ang in 2001. Informatie over de kunstenaar en stroming Dit werk is een video. Vormaspecten afmetingen: (afhankelijk van het beeldscherm van de tv) 25 X 40 cm. materiaal: N.V.T. Je ziet drie mannen over een weg een heuvel opkomen (in slowmotion) naar de camera toe. Je ziet eerst hun hoofd en naarmate ze dichte bij de camera, zijn zie je meer. De (voor de kijkers) rechtse figuur verdwijnt het eerste uit beeld. Dan de linkse en als laatste de middelste. De twee buitenste mannen dragen alle twee een wit gewaad, de middelste een donkerder gewaad en hij duwt een fiets voort. Ze lopen allemaal. Het beeld is in enkel lichtgroene kleuren. Beeldende middelen Kleurgebruik: fel, realistisch, vloeiend

Vorm: natuurgetrouw/gedetailleerd
lijn: ronde vormen
Textuur: N.V.T. Ritme: (De recorder speelt telkens hetzelfde af.) Dieptewerking: Het kunstwerk is diep. Je kunt de horizon zien, er zijn schaduwen en de mannetjes komen van achter de heuvel. Lichtval: De lichtval komt van boven. Compositie: Centraal. De middelste man is het langste in beeld. Inhoud en functie Die worden uit de video niet duidelijk. Misschien wel gewoon geen. Recensie Van dit kunstwerk weet ik, eerlijk waar, niet wat ik ervan moet zeggen. Drie mannen die een berg oplopen waarvan de middelste een fiets voortduwt. Ik heb geen idee wat de drie mannen nou voorstellen of uitbeelden en waarom de middelste als laatste in beeld is. Maar misschien is dat ook wel de bedoeling van ’m om gewoon iets te maken zonder doel of functie. Bronvermelding http://www.stedelijk.nl/(ned/actueel/gemeentelijkeaankopen.html) En anderen die ik niet meer kan achterhalen. Ingestuurd door rienkieboy@msn.com.