Vandalisme (Lemma 5 - Synthese)

Vandalisme : Synthese Ze werden vandalen genoemd, de Germaanse volksstam die het Romeinse Rijk binnen vielen en een einde maakten aan die eeuwen van Romeinse onderdrukking. In de Franse Revolutie vergeleek de Franse bisschop Grégoire deze Germanen met de vernielzuchtige opstandelingen. Vandalisme betekent dan ook: “het opzettelijk vernielen of beschadigen van eigendommen, particuliere of publieke, zonder aanwijsbaar materieel voordeel voor de dader(s).” Wanneer men naar de verschijningsvorm en -plaats kijkt heeft men verschillende soorten vandalisme. Zo hebben we het straat- of schoolvandalisme, het vandalisme rond het openbaar vervoer… De onrust bij de bevolking stijgt, vooroordelen worden gevormd en men zoekt een zondebok. Men vindt het zinloos, ze kunnen niet begrijpen wat het doel hiervan is. Wanneer we naar de voedingsbodem van het vandalisme kijken, kunnen we alweer 2 soorten van vandalisme onderscheiden: het ideologisch vandalisme en het conventioneel vandalisme. Het ideologisch vandalisme ontstaat uit meningsverschillen en wordt gebruikt om onrechtvaardigheden of vermeende onrechtvaardigheden aan te klagen. Het conventioneel vandalisme is van een heel ander soort: het is enkel voor de kick, de lol, de sensatie. Vooral jongeren vernielen alles, om zelfbevestiging te krijgen en voor het aanzien in de groep. Hun doel is voornamelijk het publieke bezit, en in mindere mate het particuliere bezit. Om het ideologisch vandalisme te bestrijden moet er veel meer dialoog zijn tussen de verschillende groepen. Het conventioneel vandalisme is moeilijker tegen te gaan. Men moet minder provocerend te werk gaan, en zowel de overheid als het individu moeten hun verantwoordelijkheid opnemen. Het klimaat moet veranderen, de vernielzuchtige moet ontmoedigd worden. Er moet een ware gedragsrevolutie ontketend worden. Alleen in een samenleving waarin iedere burger voldoende kansen krijgt om zich te verwezelijken, zullen de uitwassen van het vandalisme verminderen, misschien zelfs verdwijnen. Lemma 5, H. Verherstraeten
p.264 - 266