Isabelle - Tessa de Loo 2 pt.

Tessa de Loo

Nederlandse schrijfster, onder andere bekend van de tweeling. Tessa is geboren in 1946 te Bussum. Na haar middelbare school heeft ze Nederlandse taal- en letterkunde gestudeerd. Ze is daarna als docent Nederlands les gaan geven op een school in de achterhoek maar is uiteindelijk geëindigd in Portugal. In 1989 is het boek Isabelle verschenen. Later is deze ook verfilmd. Het lijkt alsof het boek geïnspireerd is op de gijzelingsaffaire Heijn uit 1987. 

Het verhaal begint bij de ontvoering van actrice Isabelle Amable. Zij was een tijdje teruggekomen naar haar geboorteplaats om tot rust te komen in afwachting van haar volgende film. Dit bleek uiteindelijk heel anders te lopen.

Isabelle maakte dagelijks een wandeling door te bergen, tot ze op een dag niet meer thuis kwam. De politie zoekt, maar na een tijdje verdwijnt de belangstelling en werd Isabel als dood beschouwd. De enige die het voorval niet los kan laten is schoolhoofd Bernard Buffon. Hij heeft haar altijd aanbeden en is nooit gestopt met zoeken. Sinds het moment dat Isabel hem in zijn jeugd geholpen heeft toen hij door wat pestkoppen ondersteboven in een container gestopt werd, is hij haar nooit meer vergeten. 

Er worden verschillende mensen in het dorp ondervraagd over het voorval, in de hoop dat iemand haar gezien heeft. Ook Jeanne Bitor krijgt het vragenvuur over zich heen. Zij blijft volhouden dat ze van niks weet. Jeanne wordt geschetst als de dorpsgek. Ze woont in een boerderij aan de rand van de bergen, werkt ‘s avonds in de kroeg in het dorp en is dol op schilderen. Ze heeft voornamelijk een voorliefde voor het proces van leven tot dood. Daarbij is ze zo lelijk als de nacht, tot afschuw aan toe.

Ze beweert dat ze Isabelle niet gezien heeft, tot voor de lezer duidelijk wordt dat ze wel degelijk meer weet. Jeanne blijkt Isabels ontvoerster. Jeanne kan niet tegen haar eigen lelijkheid en zou daarom maar wat graag in de schoenen van een beeldschone vrouw als Isabelle willen staan. Ze heeft het gevoel dat ze sterk benadeeld wordt door haar uiterlijk. Niemand vind haar mooi. 

Jeanne wil, net als bij haar andere schilderijen, het proces van leven tot dood schilderen. Nu een stapje verder, bij een mens: Isabelle. Tijdens de ontvoering krijgt Isabelle weinig eten en wordt ze steeds magerder. Ze wordt daarom ook steeds lelijker en daarmee werd Jeanne steeds tevredener. Iedere dag schildert ze opnieuw een portret van Isabel die steeds een beetje verder aftakelt. 

Na een tijdje ontstond er steeds meer contact tussen Isabelle en Jeanne. Iedere dag werd de band steeds een beetje persoonlijker tot het punt dat het bijna een normale vriendschap gaat lijken. Isabelle wint het vertrouwen van Jeanne door alles bij elkaar te liegen. Ze liegt over haar relaties, haar familie en haar gevoelens. Dit zorgt voor een stukje herkenning bij Jeanne waardoor ze een boekje open doet over haar eigen problemen, haar uiterlijk. 

Jeanne gaat die avond naar haar werk met een gevoel wat bijna op geluk lijkt. Het voelt alsof ze een maatje gevonden heeft. Eenmaal bij haar werk komt Bernard het café binnenlopen. Hij heeft iedere gast in de kroeg al gevraagd naar Isabelle, maar dit loopt uiteindelijk nergens op uit, tot hij zich waagt aan Jeanne. Bernard besluit Jeanne naar Isabel te vragen en krijgt een warrig verhaal terug over het leven van Isabelle. Op het moment dat Bernard haar verteld dat er niks van haar verhaal klopt, komt Jeanne erachter dat ze voorgelogen is. Het leven van Isabelle is namelijk veel rooskleuriger dan ze Jeanne heeft doen laten geloven. 

Dit zorgt ervoor dat Isabelle de volgende dag weer de oude Jeanne te zien krijgt. Ze moet opnieuw poseren, krijgt geen eten en wordt weer opgesloten in de kelder, terwijl haar eerder de slaapkamer van de vader van Jeanne belooft was. 

Isabelle besluit zichzelf op te hangen, zonder dat ze daadwerkelijk zou overlijden. Door haar acteerervaring weet ze dat je jezelf op een bepaalde manier op kan hangen waardoor het lijkt of je dood bent, maar je eigenlijk rust op je kaak. Met wat materiaal uit te kelder besluit ze haar plan uit te voeren, in de hoop Jeanne dusdanig te laten schrikken dat ze kan ontsnappen. Alles gaat volgens plan, tot een van de honden de hooibalen omgooien waar Isabelle op zou moeten stappen op het moment dat ze zichzelf los wil maken uit het touw. 

Jeanne schrikt inderdaad. Ze rent terug naar boven, verbrand de schilderijen van Isabel en besluit het huis te verlaten, zonder haar honden. Ondertussen heeft Bernard zijn weg gevonden naar de boerderij. Hij zag de hakken van Isabelle bij het hek en besloot achter Jeanne door, die druk was met haar vuur, het huis in te sluipen. Hij doorzoekt het huis, komt uiteindelijk terecht in de kelder en vindt daar Isabelle. In eerste instantie denkt hij dat ze dood is, totdat er beweging zichtbaar is. 

Bernard helpt haar uit het touw en samen verlaten ze het huis. Van het pad af blijven ze even rusten en vertellen beiden hun verhaal. Na een tijdje besluiten ze terug te gaan naar het dorp, waar alles naderhand beetje bij beetje weer normaal wordt. 

Jeanne is aangeven bij de politie, maar is na onderzoek als onvindbaar verklaart. De rust in het dorp keert terug, behalve bij Bernard. Zijn bewondering voor Isabelle mag dan misschien wel verdwenen zijn, maar hij zal altijd blijven zoeken naar de vrouw die haar het leven zo zuur heeft gemaakt.