pluriforme samenleving

Samenvatting Pluriforme Samenleving

Paragraaf 5:

3 mogelijkheden hoe de overheid omgaat met culturele diversiteit in een pluriforme samenleving: -segregatie

-assimilatie -integratie

Segregatie is het opdelen van een samenleving in gescheiden delen. Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld de Chinese wijken in grote steden.

Bij assimilatie past een bevolkingsgroep zich zo volledig aan, dat de oorspronkelijke cultuur grotendeels verdwijnt. Een voorbeeld in Nederland is dat iedereen ABN moet spreken.

Bij integratie past iemand zich aan aan de cultuur waar hij in terechtkomt, maar hij houdt ook vast aan zijn eigen normen en waarden

Iemand is geïntegreerd in de Nederlandse samenleving wanneer:

-sprake is van een gelijke juridische positie.

-er een gelijkwaardige deelname op sociaal-economisch terrein is.

-de kennis van de Nederlandse taal voldoende is.

-de gangbare waarden, normen en gedragspatronen worden gerespecteerd.

Bij een melting pot wordt bedoeld dat culturen van etnische groepen versmelten met de dominante cultuur, zodat er in feite een nieuwe cultuur ontstaat.

Bij de salad bowl is er sprake van wederzijdse beïnvloeding van culturen maar cultuurgroepen behouden hun eigen typische kenmerken.

Een groot deel van de nieuwkomers in de jaren zestig bleef in sociaal-economisch opzicht achter. Veel raakten er werkloos omdat veel fabriekswerk naar lagelonenlanden werd verplaatst, waardoor zij hun baan verloren. Ook hebben veel allochtonen een taalachterstand, waardoor allochtone kinderen moeilijk hun talenten kunnen benutten. Ook hun woonsituatie was niet ideaal, omdat er zwarte en witte wijken ontstonden. Verder hadden ze last van discriminatie omdat ze een minderheidsgroep waren

Cultuurrelativisme betekent dat men ervan uitgaat dat de ene cultuur niet beter is dan de andere.

De overheid ging zich in de jaren 80 en 90 actief bemoeien met de immigranten d.m.v.

-werkeloosheid bestrijden

-taalachterstanden tegengaan

-woonsituatie verbeteren

Vanaf 2000 kwamen er partijen die duidelijk de nadruk gingen leggen op culturele en godsdienstige verschillen.

Willen we de mate van integratie meten, dan moeten we behalve naar de zojuist genoemde sociaal-culturele integratie ook kijken naar sociaaleconomische en politieke integratie. Per groep kan dit sterk verschillen. Zo zijn Chinezen weinig sociaal-cultureel

Paragraaf 6:

De mate waarin mensen bindingen met elkaar hebben en het gevoel bij elkaar te horen dat hieruit kan ontstaan, duiden we aan met de term sociale cohesie.

De vier verschillende soorten bindingen tussen mensen zijn:

 -Affectieve bindingen, bijvoorbeeld met je familie en vrienden.

 -Economische bindingen, bijvoorbeeld met de winkel waar je je eten koopt.

 -Cognitieve bindingen, bijvoorbeeld met je leraren op school, maar ook met de tennisleraar die     je de spelregels uitlegt.

 -Politieke bindingen, bijvoorbeeld met de politici op wie je stemt maar ook, via wetten, met een minister of de burgemeester van jouw stad.

Een collectieve ervaring is een ervaring die mensen (voor een korte tijd) met elkaar verbindt.

Economische globalisering  heeft een nadelig effect op de sociale cohesie in een land.

Paragraaf 7:

De vier manieren waarop de relatie tussen de kerk en de staat geregeld is zijn:

-het religieuze model, er is een staatsgodsdienst die andere religies uitsluit.

(Irak, Iran, Pakistan, vaticaanstad zijn goede voorbeelden van dit model)

(assimilatie, 1 bepaalde godsdienst is toegestaan)

-het atheïstisch model, er wordt geen enkele godsdienst toegestaan.

(geen landen met standaard geen geloof, maar in China, Japan en Tsjechië is een groot gedeelte van de bevolking atheïstisch)

(assimilatie, alleen atheïsme is toegestaan)

-het religieus neutrale model, religies worden toegestaan, maar kerk en staat zijn streng gescheiden.

(Nederland, België, Duitsland en Spanje)

(segregatie, doen beide hun eigen ding)

-het pluriforme model, religies worden toegestaan en zelfs actief ondersteund door de overheid.

(Engeland, Portugal)

(integratie, overheid en kerk helpen elkaar)