Eindigheid

Hoofdstuk 8, Eindigheid Eindigheid -> Je bent sterfelijk of je nou wil of niet. Ooit komt overal een einde aan. Ook bijvoorbeeld de periode van de basisschool. Je sluit de hele basisschool af. Ook dat wordt gezien als eindigheid. Hoe denkt het Hindoeïsme hierover? Bij het hindoeïsme staat de kringloop van het leven centraal. Ze geloven dat er iets geestelijks is, dat zich met het lichaam verbind (ATMAN). Wanneer het lichaam sterft, gaat de ATMAN zich met een nieuw lichaam verbinden en is er dus sprake van reïncarnatie. De Hindoe houd zich ook erg bezig met het begrip KARMA. Letterlijk vertaald betekend dat ‘daad’. Er zijn goede en slechte daden. Uit de goede daden komen goede vruchten voort, uit de slechte daden komen slechte vruchten voort. Hindoes leven in kasten. De kaste waarin je nu leeft is bepaald door je vorige leven. Hoe je nu in de kaste leeft, bepaald de positie voor je volgende leven. De hindoe gelooft in zielsverhuizing; de onsterfelijke ziel neemt bij de dood een nieuw lichaam in bezit. Het Holi-feest Tijdens het Holi-feest staat de overwinning van het goede op het kwade centraal. Bij dit feest worde handen en gezichten rood geverfd, om te laten zien dat iedereen hetzelfde is. Het is een feest van de Hindoes.
Het Bijbelse boek Prediker. De bijbel van de Christenen bestaat uit 2 delen: Het oude en het nieuwe testament. Het oude testament wordt Tenach genoemd omdat het een verzameling is van de heilige boeken van de Joden. In het nieuwe testament staat Jezus centraal. Prediker is een Joods bijbels boek. Veel Christenen geloofden dat de mens bestond uit een sterfelijk lichaam en een onsterfelijke ziel. Dieren hebben volgens hen geen ziel. Als iemand sterft gaat de ziel of naar de hemel of naar de hel. Het denken over de mens als een tegenstelling (DUALISME) van lichaam en ziel vindt zijn oorsprong niet in de bijbel maar in de oude hellenistische beschaving. Het boek Prediker verdedigt de traditionele Joodse opvatting tegen de hellenistische nieuwlichterij met zijn denken over ziel en lichaam. Prediker gelooft niet in een ziel die naar de hemel of hel gaat. Alles is ijdelheid (Illusie) is zijn uitspraak. Volgens Prediker moet de mens genieten van het aardse bestaan. Het Christendom: Klassieke opvatting uit de Middeleeuwen: De mens is geen einddoel in zichzelf. Iets anders heeft ervoor gezorgd dat de mens bestaat en iets anders is het einddoel. Het Christendom De mens is geen einddoel in zichzelf, iets anders heeft ervoor gezorgd dat de mens bestaat en iets anders vormt het einddoel van het leven. Ze geven antwoorden op 2 vragen: - Waar kom ik vandaan? - Waar ga ik heen? Het antwoord is in beide gevallen: GOD. De mens is door God geschapen en zal ooit terug keren naar God. Bevrijding = verlossing. Tijdens het bestaan hier op aarde mag de mens gelukkig zijn (wel oppassen met seksueel genot) Het uiteindelijke geluk = Heil. Het uiteindelijke doel zullen wij bij God vinden, die gedachte bied ons een grote troost. Nietzsche Het bestaan van de mens is eindig. Er is geen oneindig bestaan aan vooraf gegaan. Hij verwijt het Christendom dat het aardse leven verwaarloost wordt door hun opvatting. Hij vindt dat er niet altijd over na gedacht moet worden omdat mensen dan de moed verliezen. Je moet gewoon vergeten dat je eindig bent volgens hem. Hij spreekt van een roes: De mens moet zich mee laten voeren op de golf van het ogenblik want anders wordt hij nooit gelukkig en zal hij andere ook niet gelukkig maken. Nietzsche probeert de eindigheid definitief weg te stoppen door: Lang leve de lol! Nietzsche spreekt over geluk maar ook over zin. Voorheen was zin gegeven. Je wist waar je vandaan kwam en wat je bestemming was. Die Christelijke cultuur waarin alles vaststaat bestaat niet meer volgens Nietzsche. Voor hem is de mens een niet-vastgesteld dier. Dat wil zeggen: Een wezen dat uit zichzelf geen natuurlijke vaste betekenis heeft. Ieder mens moet zelf betekenis en zin aan het leven geven. Als de mens dat niet kan aanbrengen gaat hij ten onder. Voor Gerard Koek vormt een uitspraak van Heraclitus een fraaie typering van het menselijk bestaan: Alles stroomt en niets blijft. Het leven is een stroom waarbij voortdurend dingen veranderen en niets blijvend is. Het leven is een strijd die de mens bij voorbaat al verloeren heeft. De mens zal alles kwijtraken waar hij aan gehecht is tijdens zijn leven. Dit verdriet heeft ook een keerzijde: Nietigheid. Nietigheid geeft aan dat het menselijk bestaan eindig is maar juist daardoor kun je ontdekken dat het bestaan erg waardevol is. Je zal zorgvuldiger met anderen omgaan en je tijd kostbaarder invullen. Als je alle tijd had zou het leven maar saai worden op een gegeven moment. De mens moet leren leven binnen zijn eigen eindigheid, binnen zijn eigen grenzen. De mens heeft de enorme drang alles steeds opnieuw te gaan weerleggen. De mens denkt vaak dat alles maakbaar is en dat er geen echte grenzen bestaan. Onze cultuur leert ons alles eruit te halen wat erin zit. Men weet geen raad meer met eindigheid dus. Volgens Koek is de eindigheid een bedreiging geworden voor de mens. Sommige mensen die de eindigheid niet onder ogen willen zien en er ineens mee geconfronteerd mee worden zijn radeloos. Koek vindt dus dat de mens de eindigheid onder ogen moet zien. Je moet ermee leren leven en je moet het aanvaarden. Radicale eindigheid: Vertrekpunt is de overtuiging dat er in ons leven gebeurtenissen plaatsvinden waarvan wij met de beste wil van de wereld de zin niet kunnen inzien. Verlies van een geliefde persoon, eigen dood en lijden wat ons overkomt -> Zinloos. Onze draagkracht bereikt hier haar grens. Sommige levensbeschouwingen troosten door: Zinloze gebeurtenissen op te nemen in een natuurlijke orde of in een verlossingsgeschiedenis. De mensen die echt geloven in eindigheid weten dat ze voor de zinloosheid en dat leed niet weg kunnen lopen.