Toegepaste kunst

Samenvatting Toegepaste kunst. Alles wat je in het dagelijks leven tegenkomt heeft een bepaalde vorm, alles is vormgegeven. Er is over nagedacht want ieder product heeft andere eisen. Het moet mooi zijn maar ook handig. Onder toegepaste kunst ook wel gebonden kunst verstaan we alle vormen van artistieke vormgeving behalve de vrije, beeldende kunst zoals de schilder- en beeldhouwkunst. Vormen van toegepaste kunst zijn o.a. industriële vormgeving, design, typografie, edelsmeedkunst, huis- en straatmeubelen. Het begrip kunstnijverheid heeft betrekking tot ambachtskunst, zoals keramiek, edelsmeden, boekbinden en houtbewerken. Voor de Industriële revolutie die begon in 1750 werden alle voorwerpen met de hand gemaakt. Ze werden gemaakt en ontworpen door dezelfde persoon. Maar met de invoer van de machines werd de productie uithanden genomen van de ontwerper. Er konden nu veel meer producten vervaardigd worden in een hoger tempo dan vroeger. William Morris wilde de scheiding tussen ontwerper en uitvoerder, tussen kunst en ambacht, die tijdens de revolutie was ontstaan weer terug draaien. Morris streefde naar harmonie en samenhang binnen 1 interieur. De kunstenaars Bauhaus maakt juist gebruik van de technische ontwikkelingen. Maar zij waren het wel met Morris eens op het gebied van de scheiding tussen de ontwerper en de uitvoerder. Sinds de jaren 80 van de 20ste eeuw zijn de industriële vormgeving en design erg in. In de Volkskrant staat sinds de jaren 90 een achterpagina over vormgeving. De overheid en veel bedrijven schenken tegenwoordig veel aandacht aan de fraaie vormgeving van producten. Ook hebben veel bedrijven een eigen huisstijl die bepalend is voor het imago van het bedrijf. Ook onder de ontwerpers zijn mensen die zichzelf het vak geleerd hebben, dit noemen we autodidact. Maar het merendeel van de ontwerpers heeft een goede opleiding gevolgd. Bijvoorbeeld aan de kunstacademie of een technische opleiding. Iemand die een technische opleiding heeft gevolgd zal de nadruk meer op praktisch -technische kant liggen en iemand die de kunstacademie heeft gevolgd zal de nadruk meer op de artistieke kant leggen. Vroeger was er geen opleiding voor, toen leerde je het vak van een ambachtsman. Je trad in een gilde als leerling, daarna werd je gezel en uiteindelijk hoopte je meester te worden. Grote fabrikanten van gebruiksartikelen, fabrikanten van merkartikelen en grote warenhuizen nemen vormgevers en ontwerpers in de arm als ze nieuwe producten op de markt gaan brengen. Sommige bedrijven hebben zelfs een eigen afdeling kunst en vormgeving. Als ontwerper kun je in vast dienst zijn bij een bedrijf maar je kunt ook een eigen bedrijf hebben. Meestal werken vormgevers en ontwerpers met opdrachten. Er wordt eerst een lijstje gemaakt met wensen en eisen waar het product aan moet voldoen. Eisen zoals, kleur, materiaal, veiligheid, kosten en doelgroep. Met die eisen en wensen maakt de ontwerper een paar ontwerpjes en gaat dan terug aar de opdrachtgever. Dan kiest de opdrachtgever er een paar uit en die werkt de ontwerper verder uit. Uiteindelijk wordt er van het beste ontwerp een prototype gemaakt. Die wordt getest en vervolgens op de markt gebracht. Soms wil een ontwerper zelf een ontwerp van hem op de markt brengen. Dan moet hij/zij opzoek naar sponsors of een fabrikant die het product op de markt wil brengen. De ontwerper doet er verstandig aan om octrooi aan te vragen zodat er niemand met zijn ontwerp vandoor kan gaan. Maar octrooi krijg je niet zomaar daar zijn strenge voorwaarden aan verbonden. Een kwaliteitsproduct voldoet onder andere aan deze eisen: het moet esthetisch verantwoord zijn, de fysieke en cognitieve ergonomie moet goed zijn, efficiënt milieuvriendelijk en goedkoop, de prijs-kwaliteitverhouding moet kloppen en de vorm in houd en functie moeten op elkaar aansluiten.