Verhalengoed (Paleis op de Dam)

KCV
Samenvatting verhalengoed Apollo en Daphne Apollo is verliefd op Daphne, de mooie dochter van Jupiter. Zij wil niets van de verliefdheid weten en wilt net als Artemis maagd blijven. Apollo droomt al van haar vanaf de eerste keer dat hij haar zag. Hij loopt haar achterna, maar zij rent uit angst voor hem weg. Zij vluchtte als ware voor hem, maar hij kwam steeds sneller dichtbij. Op een gegeven moment smeekte Daphne haar vader om hulp. Jupiter zorgde ervoor dat zijn dochter in een boom veranderde, zodat Apollo niets meer aan haar zou hebben en Daphne haar wens kon worden vervuld; maagd blijven. Apollo wilde de boom bij Augustus poort neerzetten waar zij de overwinnaars van de Romeinen zal begeleiden. Zodat zij een zeer getrouwe wachtpost zal zijn. Zo is ze altijd bij Apollo. Mercurius steelt de kudde van Apollo (mercurius en Battus) De zoon van Maja, mercurius heeft met een list de kudde van Apollo weg gedreven de bossen. Niemand had het gemerkt, op een oude man die bekend was in de streek na, Battus praatgraag werd hij genoemd. Mercurius bood hem een koe aan, als tegenprestatie dat hij zijn mond zou gaan houden tegen andere mensen. Hij had dan zogezegd niets gezien. Mercurius ging weg en kwam later terug met een ander uiterlijk en stemgeluid. Hij vroeg toen aan Battus of hij langs dit pad een kudde had zien trekken en zei dat het om diefstal ging. Als Battus zou zeggen of die wist waar de kudde was dan zou hij een koe en een stier krijgen. De man vertelde waar de kudde te vinden was, en hij verraadde dus Mercurius. Mercurius liet weten dat hij het ook was en werd kwaad op Battus. Hij heeft battus veranderd in hard basalt, een rots die nog steeds de verklikker heet. (= aitheologische motief ) Daedalus en Icarus. De architect Daedalus was beschuldigt van moord op zijn neefje Talus in Athene. Hij vluchtte met zijn zoontje Icarus naar Kreta. Hij werd daar opgevangen door koning Minos. Hij gaf Daedalus een opdracht om een doolhof voor de Minotaurus te bouwen. Minos wilt Daedalus na te hebben gebouwd van de labyrint niet meer terug zien. Daedalus zat samen met Icarus gevangen door de zee op Kreta. Daedalus kreeg een idee. Hij legde een rij van veren op een rij, van kleine naar grote veren en maakte die vast: een draad in het midden, bijenwas van onder, buigt het in een lichtgebogen vorm zoals hij ziet bij echte vogels. Toen het voltooid was deed Daedalus het om en bleef klapwiekend in de lucht hangen. Icarus kreeg ook zijn vaders werk om (de vleugels) en Daedalus gaf hem eerst les en goede raad: Zorg dat je aldoor in het midden vliegt, Pas Op! Als je te laag gaat, maakt de zee je vleugels zwaar; te hoog, dan smelten ze door zonnehitte. Vlieg tussen de zee en de zon. Ga niet naar de plek waar de Grote of Kleine beer staan of Orion met zijn zwaard. Eerst ging het een tijdje goed, maar toen Icarus er plezier in kreeg, ging hij steeds hoger vliegen; waardoor de bijenwas door de hete zon ging smelten. Icarus viel vleugelloos naar beneden de zee in, vanaf dat moment wordt de zee naar hem vernoemd: De Icarische zee. Vanaf dat moment liet Daedalus de kunst voor wat het was. Hij begroef zijn zoon op de kust van het eiland Icaria.
Venus en Adonis. Het gaat over Venus, de godin van de liefde, die per ongeluk door een pijl van Amor wordt geraakt en verliefd wordt op de mooie Adonis. Adonis is een dappere jongeman en een jager. Venus probeert hem te waarschuwen voor de gevaren van het jagen. Voor de wilde beesten die even dapper zijn als Adonis en bovendien 'gewapend' zijn met horens of slagtanden. Helaas, Adonis is een jager en verkiest het jagen boven de liefde van Venus. Ondanks alle wijze raad van Venus zoekt hij toch de uitdaging en probeert hij een wild zwijn op te jagen. Hij verwondt het wilde zwijn, dat woedend wordt en met zijn slagtanden Adonis doodt. Venus hoort het gejammer van de honden van Adonis en komt er meteen op af. Daar ziet ze Adonis dood liggen in een plas bloed. Als eerbetoon aan Adonis verandert Venus het bloed, door nectar in zijn bloed te druppen, in een bloem; de windroos. Venus en Mars (Aphrodite en Ares) Hephaistos woont samen met Aphrodite. Nadat Helios, de zonnegod, Aphrodite had betrapt met Ares en dit verteld had aan Hephaistos, zorgde hij ervoor dat dat niet meer zou kunnen gebeuren. Hephaistos ging net doen alsof hij naar Lemnos zou moeten reizen, om zo erachter te komen of Aphrodite wel trouw aanhem kon blijven. Om ervoor te zorgen dat aphrodite niet met ares het bed zou gaan delen, heeft hij een val op zijn bed klaargelegd. Toen Hephaistos eenmaal was vertrokken kwam Ares eraan en wilde met Aphrodite naar bed, wat zij ook wilde. Toen ze in bed lagen, viel er een net over hen heen; ze konden zich niet meer bewegen. Het was onmogelijk om te vluchten. Helios bracht Hephaistos op de hoogte en nog voordat hij was aangekomen bij Lemnos ging hij weer terug. Hij was erg verdrietig, hij werd razend van woede en brulde vervaarlijk en schreeuwde naar alle goden. Alle goden kwamen naar het paleis van Koning Hephaistos. Hephaistos heeft Ares met een slim plannetje ingepakt. Poseidon vroeg aan Hephaistos om Ares te laten leven. Hij stemde er toch maar mee in. Ares was meteen vertrokken naar Thrakië. Aphrodite ging naar Cypres, waar zij werd verzorgd door Chariten: godinnen van gratie en schoonheid. Arion en de Dolfijn Arion komt uit Methymne, een stad op eiland Lesbos. Hij is een beroemde zanger en citerspeler. Arion heeft de aithyrambe, een koorlied met hobobegeleiding ter ere van de god Dionysus, uitgevonden en hij liet in Korinthe kooruitvoeringen daarvan geven. Arion had zijn leven aan het hof van Periander doorgebracht. Arion wilde na goede zaken gedaan te hebben weer terug vanuit Italie, tarenthe (stad in Zuid-Italie), naar Korinthe. Hij had schip met alleen Korintische bemanning gereserveerd, omdat hij dat het veiligst vond. De matrozen wilden Arion overboord gooien en zijn geld stelen. Arion smeekte de matrozen zijn leven te sparen. Het hielp niets, de matrozen zeiden: Dat hij zelfmoord moest plegen als hij nog een begrafenis aan land wilde krijgen, en anders moest hij meteen overboord springen. Nadat hij had gezongen, sprong hij met zijn kleding aan in het water. Een dolfijn nam Arion op zijn rug en bracht hem naar Tainaron. Hij vertelde zijn verhaal in geuren en kleuren aan het hof van Korinthe. Periander liet Arion streng bewaken. De matrozen kwamen naar het hof. Toen ze Arion zagen, schrokken ze: ze waren door de mand gevallen en ze konden niets ontkennen. Op Kaap Taineron is een votiefgeschenk, een geschenk als dank (aan een godheid), van Arion te zien.