Antigone

Antigone – voorgeschiedenis

Laios, koning van Thebe, is getrouwd met Iocaste. Ze krijgen een zoon; Oedipus. Van Oedipus wordt voorspeld dat hij zijn eigen vader zal doden, en hij wordt daarom, orders van Laios, in het bos achtergelaten. Hij wordt gevonden en opgevoed door een ander koningspaar. Als Oedipus hoort dat hij zijn vader zal vermoorden, vlucht hij weg, omdat hij veel van zijn ‘vader’ houdt en hem natuurlijk niet wil vermoorden. Even buiten Thebe – de richting waarin hij vluchtte – ontmoet hij de koning van Thebe, Laios – zijn vader dus. Ze krijgen ruzie over respect en raken in een gevecht, waarbij Oedipus Laios vermoordt.
Thebe is nu zonder koning en het volk vindt dat Oedipus de nieuwe koning moet worden. Hij trouwt met de koninging: Iocaste, zijn moeder. Ze krijgen samen vier kinderen. Twee dochters; Antigone en Ismene, en twee zoons; Etheocles en Polyneikes.
Als Oedipus er achter komt dat hij met zijn moeder is getrouwd, steekt hij zijn ogen uit en vlucht met zijn dochters weg uit Thebe, en leeft in ballingschap tot zijn dood. Ismene en Antigone keren dan weer terug naar Thebe, waar hun oom Creon, een broer van Iocaste, ondertussen de macht heeft: Oedipus’ zoons waren minderjarig.
Als Etheocles en Polyneikes oud genoeg zijn om te regeren, spreken ze af omstebeurt te regeren. Etheocles begint, maar als Polyneikes aan de beurt is blijkt Etheocles niet bereid zich aan de afspraak te houden. Polyneikes roept zes vijanden van Thebe bijeen en vallen Thebe aan. In deze strijd sneuvelen Polyneikes en Etheocles.

Antigone

Oom Creon neemt te macht hierna weer over, en verbiedt uitdrukkelijk Polyneikes te begraven: hij was een vijand van Thebe en verdient door de honden aan stukken gescheurd te worden. Zijn zus Antigone is het hier niet mee eens - de tijdloze wetten van de goden zijn anders: de doden moeten altijd verzorgd en begraven worden - en probeert haar zus Ismene over te halen toch hun broer te begraven. Ismene weigert, bang voor Creon. Antigone besluit het alleen te proberen, maar wordt betrapt door een soldaat en naar Creon gebracht. Creon veroordeelt haar ter dood.
Creon bevindt Ismene medeplichtig, en Ismene, verdrietig als ze denkt aan een leven zonder haar dierbare zus Antigone, wil dood. Antigone wil hier echter niks van weten; Ismene heeft niks gedaan en verdient dus geen straf.
Antigone wordt in een grafspelonk gegooid, een soort levend begraven worden. Ze is verdrietig, niet om wat ze heeft gedaan, maar om hoe ze sterft; niet getrouwd, zonder kinderen, voor haar tijd.
De blinde ziener Teiresias verschijnt en voorspelt Creon dat hij zijn zoon, Haemon, de verloofde van Antigone, zal verliezen. Het koor kiest nu partij en haalt Creon over om Polyneikes te begraven en Antigone te bevrijden.
Maar als Creon hiermee akkoord gaat, heeft Antigone zichzelf opgehangen haar sluier. Als Creon naar haar toegaat, ziet hij zijn zoon Antigone omarmen en Haemon huilt verschrikkelijk. Ze krijgen ruzie en Haemon stort zichzelf in zijn zwaard.
Een bode vertelt dit alles aan Eurydice, de vrouw van Creon. Zij is ontroostbaar en gaat na de bode’s verhaal zonder een woord te zeggen weg, om zichzelf ook van het leven te beroven. Creon is gebroken.