Hoofdstuk 4 de oude volkeren
In dit boek bespreken we hoe culturen ten onder gingen. Meer bepaald Anasazise culturen. een van die voormalige culturen uit het zuidwesten van de VS zijn de Mimbres. Deze gemeenschap heeft een unieke traditie geschapen, een gemeenschap van nauwelijks 4000 mensen die enkele generaties lang een bloeitijd beleefde en vervolgens abrupt ten onder ging. De Anasazis slaagden erin om de grootste en hoogste stenen bouwwerken te maken die Noord-Amerika kende voor de stalen wolkenkrabbers uit Chicago in de jaren tachtig van de negentiende eeuw. de Anasazis hadden geen schrift dat ons in staat stelt die inscripties tot op de dag nauwkeurig te dateren. In het Zuidwesten van de VS hebben we te maken met de ondergang van een hele reeks culturen. Veel van de Anasazi volkeren trokken ineens weg zoals de Mimbers rond 1130 na chr. Of nog de Chaco Canyon-Anasazi , de North Black Mesa-Anasazi en de Virgin-Anasazi omstreeks het midden of het einde van de 12de eeuw, de Mesa Verde - en de Kayenta-Anasazi rond 1300, de Mogollon omstreeks 1400 en mogelijk pas in de 15de eeuw de Hohokam. De Anasazi verdwenen niet helemaal van de Aardbol zekere onder hun bestaan tot op de dag van vandaag nog, dankzij onder anderen Zuidwestelijke Indianenculturen die nakomelingen van de Anasazis opnamen. Verklaringen voor die achteruitgang of de abrupte verandering in zoveel naburige culturen? De favoriete verklaringen zijn: milieuvernietiging, droogte of oorlogen en kannibalisme. Veel factoren waren oorzaak van de ondergang van deze culturen. Het Zuidwesten van de VS is namelijk een kwetsbare en voor landbouw ongeschikt milieu. Er valt weinig regen en die regenvals onvoorspelbaar, de bodem raakt snel uitgeput en herstel van bossen verloopt erg traag. Watr er ook soms was waren grote droogten en perioden van erosie door rivieren. Het Zuidwesten van de VS was dus niet de ideale plek om te wonen. Vaak storten culturen in een korte tijd nadat de omvang van de bevolking en de macht ervan op een hoogtepunt zijn geweest. Paleontologen gebruiken de bosrattenmestanalyse die een virtuele tijdmachine levert van de planten die rond zo een ratmest groeide. Dankzij deze methode konden paleontologen veranderingen in de plaatselijke vegetatie reconstrueren. Nog een ander methode dat gebruikt werd was de jaarringmethode die meer te vertrouwen was dan de radiokoolstofdatering die een foutmarge van 50 tot 100 jaar heeft. De jaarringmethode steunt op het feit dat regenval en temperatuur in het zuidwesten met het seizoen varieert, zoals in alle gematigde gebieden. Daardoor vormen bomen in gematigde luchtstreken hout in jaarlijks groeiring. Het voordeel voor de onderzoekers is dat dankzij het droge klimaat van het Zuidwesten de jaarringonderzoek zich daar heel goed leent (alles wordt ‘perfect’ geconserveerd door de droogte). Eigenlijk is de volgorde van de jaarringen nog geschikter dan diagnostisch instrument en nog rijker aan informatie dan de morsecode. Omdat bomen jaarringen hebben met een groot aantal verschillende breedtes, terwijl de morsecode alleen de keus geeft tussen punten en strepen. Sommige dendrochronologen jaarringarchieven gaan tot duizenden jaren ver in het verleden. Jaarringen maken het mogelijk om het klimaat in het verleden te reconstrueren. Een reeks dikke ringen betekend een natte periode en een reeks dunne ringen betekend een droogteperiode. De eerste mensen die Amerika bereikten leefden als jager-verzamelaars en arriveerden rond 11.000 v Chr. (maar eigenlijk eerder). Meerdere gewassen werden geïntroduceerd vanuit Mexico. De Apachen vestigden zich op een vaste woonplaats om in het groeiseizoen gewassen te kweken en te oogsten en trokken dan de rest van het jaar als jager-verzamelaars rond. 1 na Chr. de indianen hadden zich al in dorpen gevestigd. Ze waren afhankelijk van landbouw met irrigatiegeulen. Daarna nam de aantal van de Apachen explosief toe en verspreide zich over het land. En in de 1117 na Chr. begon hun bevolking af te nemen.
Er bestonden drie basis methodes om het water probleem in Zuid-Amerika optelossen. De eerste basismethode was drogeakkerbouw wat inhield dat ze moeste vertrouwen op regenval op grote hoogten. De tweede basismethode was van zich te vestigen op een plaats waar de grondwaterspiegel zo laag was dat de wortels van de planten erbij konden. En de derde basismethode was het verzamelen van afvloeiend water in sloten of kanalen om daarmee akkers te bevloeien. Dit waren dus de drie basismethodes. de eerste basismethode werd gebruikt onder andere door de Mogollonen door de bevolking van Mesa Verde gebruikt , de 2de werd in Chaco Canyon toegepast en de derde ook. En er werden varianten van die drie methodes gebruikt door de Anasazis. Elk van die basismethode had minstens één nadeel. Het nadeel van het eerste variant was dat op grote hoogten het soms te koud kon worden, zo koud dat het cultiveren van gewassen onmogelijk werd (aarde bevroren).De 2de methode had als nadeel dat wanneer het weer is gunstig was gedurende een decennia +- dus dat er veel regenval was, dat de populatie begon te groeien. Mensen gingen dan cultiveren op onzekere gronde waar de grondwaterspiegel zich dus hoger bevond. Gevolg daarvan was dat wanneer er nu een droogte periode was dat de mensen die zich op onzekere plaatsen hadden gevestigd geen oogsten hadden. Wat op zijn toer gevolg had tot honger nood en dergelijke. Dus de bevolkingsdichtheid moest klein blijven. De derde methode als had nadeel dat soms alles overstroomd werd.
De Hohokam bouwden het meest uitgebreide irrigatiesysteem van Amerika. Dit is dus een variante van de derde basismethode.En dus dit systeem had ook zijn nadeel. Wanneer er bijzondere zware regenbuien of overstromingen waren de dammen en kanalen zouden wegspoelen. De Mimbers en de mensen in landbouwfase in Chaco Canyo paste het 2de methode aan. De Mimbers gaan door de nadeel van de 2de basismethode (die ik hierboven heb vermeld) ten onder gaan. Nog een ander methode die ook alleen lukt als de bevolkingsdichtheid laag blijft is: tientallen jaren een grond bewonen tot dat de bodem uitgeput is en dan wegtrekken naar een ander gebied. Een gebied dat eeuwen lang werd bewoond is Pueblo Benito in Chaco Canyon. Er bestond ook nog een ander methode die bestond uit het verbouwen van gewassen op een groot aantal verspreide plaatsen. Er was wel altijd één van die plaatsen waar regen gevallen was. En waar regen gevallen was deden ze aan landbouw. De opbrengsten van de oogsten werden verdeeld over al de mensen wat een ingewikkelde politiek en sociaal systeem vergde. De laatste methode was gewassen te planten in de buurt van bijna permanente of betrouwbare waterbronnen te wonen, maar wel op terpen om te overkomen dat een zware overstroming akkers en dorpen zou wegspoelen. Die methode, gekozen door mensen van wie de nakomelingen tegenwoordig in de Hopi- en zuni- Pueblo’s in het zuidwesten wonen. Deze methode werd duizend jaar met succes toegepast. Al deze alternatieve oplossingen hebben één risico gemeen: dat een reeks goede jaren met voldoende regen of een voldoende hoog grondwaterniveau zal leiden tot bevolkinggroei. Daardoor zal de bevolking niet langer zelfvoorzienend blijven. Dus ze zullen minder bestand zijn tegen een aantal slechte jaren.De Anasazi-cultuur in Chaco Canyon bloeide vanaf ongeveer 600 na Chr. Meer dan vijf eeuwen lang tot 1150 en 1200 dan verdwenen ze. Chaco Canyon had milieuvoordelen tegenover andere gebieden waar Anasazis hebben gewoond. Bewijs daarvan is dat in 920 na Chr. Peublo Bonito werd gebouwd die de grootste Chaco stad zou worden. Sommige gebieden in Chaco-Canyon waren niet afhankelijk van regenval. Chaco-gebied is ook rijk aan allerlei nuttige wilde planten- en diersoorten. Tegenover al die natuurlijke voordelen van Chaco Canyon stonden 2 grote nadelen. Het ene had te maken met problemen op het gebied van waterbeheer. Het andere grote milieuprobleem had te maken met ontbossing (aangetoond door middel van bosrattenmesanalyse ).
Dankzij de bosratmestanalyse hebben we ontdekt dat er vroeger pijnbomen waren in Peublo Bonito, tegenwoordig niet meer. Bosratmessen kunnen tot 40000 jaar intact blijven. Een zekere Julio deed mestbal analyse en ontdekte dus degelijk dat ontbossing het tweede grote milieuprobleem was. Dat was veroorzaakt door een bevolkingsgroei die omstreeks 1000 na Chr. In Chaco Canyon. Het feit dat de bewoners geen hout meer hadden was een groot probleem omdat ze hout nodig hadden om verschillende redenen. De bewoners moeste dus hout hebben en om er te hebben deden ze honderdenkilometers tot aan 3 bergen waar er bomen waren.Ze gebruikte alleen de bomen van 2 van die bergen de Chuka-bergen en de San-Mateo-bergen berg. San-Pedro-bergen is de berg waar ze geen bomen gingen halen. In Chaco Canyon zijn grote huizen terug gevonden en kleinere huizen , die zou wijzen op het feit dat er belangrijke mensen waren (die die in de grote huizen woonden) en minder belangrijke mensen (die die in de kleine huizen woonden) vb stamhoofden en boeren.
In Chaco Canyon werd er ook heel veel geïmporteerd. Zelf voedsel werd geïmporteerd en ook luxeartikelen. Menselijke coprolieten tonen aan dat de bewoners van Chaco Canyon voeding problemen hadden. Het laatste constructie in Pueblo Bonito waarvan de identiteit is vastgesteld stamt een decennium na 1110. Deze constructie had een wal wat kan wijzen dat er conflicten zijn geweest.De laatste dakbalk in Pueblo Benito werd in 1117 na Chr. Gekapt. Andere Anasazi-nederzetting tonen veel meer tekenen van strijd dan die van Chaco Canyon. In die andere Anasazi-nederzetting zijn er zelf tekenen van kannibalisme. Er waren 2 vormen van kannibalisme. Men at de lijken van de vijand die in een oorlog waren gedood of men at eigen verwanten die van een natuurlijke dood waren gestorven. Men at eigen verwanten wel uit eer. We hebben een bewijs gevonden dat er degelijk kannibalisme was. Dit bewijs is dat we in menselijke uitwerpselen menselijke spierwit hebben gevonden. De genade slag voor de Chaco was een droogte die rond 1130 Chr. Begon , zoals uit de jaarringmethode blijkt. Deze droogte periode heeft minstens 3 jaar geduurd. Tot ongeveer 1150 en 1200 werd Chaco Canyon eigenlijk verlaten en de kloof bleef grotendeels leeg totdat Navajoschaapherders zich er 600 jaar later vestigden. Omdat de Navajo’s niet wisten wie die gebouwen hadden gebouwd verwezen ze naar die verdwenen voormalige bewoners als de Anasazi wat ‘ de ouden’ betekent. Jeff Dean en zijn collega’s Rob Axtell, Josh, George Gumerman, Steve McCarroll, Miles Parker en Alan Swedlund hebben een buitengewoon gedetailleerde reconstructie van wat er is gebeurd met een groep van ongeveer duizend Kayenta-Anasazi in Long House Valley in het noordoosten van Arizona. De bewoners van Chaco Canyon hadden hun evacuatie voorbereid, dit blijkt na onderzoek van de voorwerpen die ze achterlieten.Ze lieten niks dat bruikbaar kon zijn gedurende een lange rijs achter. Er zijn zeker een paar van de bewoners van Chaco die hebben overleefd en dus een andere veilige plek hebben gevonden waar te leven. Het blijkt dat alle Anasazi (de Mimbres, Mesa Verde , Hohokam, Mogollon…) hun woongebied verlieten rond 1100 en 1500 na Chr.. En alle Anasazi hadden andere milieu problemen. die van Chaco --> ontbossing. de Hohokam hadden dit probleem niet maar hadden wel last van verzilting. Mogollon en de Mesa verde bewoners die hadden problemen met de kou. Ontstaan van diepe arroyo’s was een probleem voor de Chaco-Anasazi. Ondanks al deze verschillende directe oorzaken hadden ze allemaal hetzelfde fundamentele probleem : mensen die in een kwetsbaar en problematiek milieu leven en oplossingen kozen die ‘op korte termijn’ zeer succesvol en begrijpelijk waren maar die faalde op lange termijn,toen ze werden geconfronteerd met externe veranderingen in het milieu of door de mens veroorzaakte milieuveranderingen. (korte termijn tussen aanhalingsteken omdat de Anazasi van Chaco canyon 600 jaar wisten te overleven). Werd Chaco Canyon verlaten vanwege de menselijke invloed op het milieu of vanwege de droogte? het antwoord luidt : om beide redenen. In de loop van de eeuwen groeide de menselijke bevolking in Chaco Canyon , groeide de druk op het milieu namen de natuurlijke hulpbronnen af en raakte het draagvermogen van het milieu steeds overbelast.
Eigen mening:
Ik vond dat het wel nogal moeilijk te lezen was omdat er een paar woorden waren dat ik niet verstond maar voor de rest vond ik het een interessant hoofdstuk. Ik hou wel van geschiedenis dus voor mij is het wel veel leuker dan voor andere om zo iets te lezen. Ik vind het echt interessant om te weten wat er vroeger is gebeurt hoe die mensen nu konden overleven.Als je goed nadenkt, is dit toch fantastisch al die mannieren die ze gevonden hebben om te overleven om hun water probleem op te lossen. Zouden wij dit kunnen? Nu dat we zoveel comfort hebben zouden wij in zo een omstandigheden kunnen overleven? Ik denk persoonlijk dat wij het heel moeilijk zouden hebben. Ik had wel liever een hoofdstuk gehad over Germanen omdat die meer ons voorouders zijn dan de Anasazis.wat ik ook goed vond is da ik echt veel gewonnen heb aan dit hoofdstuk te lezen. Ik weet nu wat de Anasazis zijn ik weet wat bosradmestanalyse is ik weet er meer over de jaarringmethode (dikke ringen -> regen, dunne ringen -> weinig regen). Dus ik vond het een interessant boek maar een min punt was dat het niet echt gemakkelijk leesbaar was.
REACTIES
1 seconde geleden