a Hologram for the King door Dave Eggers

Hoofdstuk 7

Alan gaat de tent binnen en zit achter in een hoekje zijn team staan. Hij heeft ze ooit eerder ontmoet doen ze werd vertelt over hun opdracht. Niemand weet waarom ze in een tent zitten en waar de andere bedrijven zijn. Ook is er een slechte internet verbinding en zonder een goede verbinding kunnen ze het hologram / de presentatie niet goed laten zien.

Hoofdstuk 8

Alan denkt na over waarom hij leeft. Hierdoor denkt hij terug aan Charlie Fallon, die beetje bij beetje verder in het koude water liep. De hulpdiensten waren er wel maar gingen het water niet in omdat ze niet wisten wat ze moesten doen. Toen ze hem eruit haalden was hij dood. Alan en Brad gaan buiten kijken of ze iets aan het signaal kunnen doen. De mensen die aan de stad werken hebben allemaal paarse of rode uniformen aan. Het team kan niet eens een e-mail sturen naar hun contactpersoon Karim. Hij zou ook in KAEC moeten zijn. Brad en Alan gaan nog niet zoeken omdat het zo warm is. De vrouwen gaan niet naar buiten omdat vrouwen in zomerse kleren niet geaccepteerd worden.

Hoofdstuk 9

Alan moest voor Eric Ingvall een verslag maken voordat ze naar KAEC gaan. Alan ziet aan zijn gezicht al dat Ingvall het niks vind. Alan denkt aan hoe zijn voorouders, drie broers uit Ierland, naar Amerika zijn gekomen. Zij begonnen met het fabriceren en Alan is daar mee doorgegaan tot het gefaalde fietsenidee.

Hoofdstuk 10

Alan denkt aan Jalawi, het neefje van de koning. Jalawi zit nu in Monaco en hij is zelf erg emotioneel waardoor hij snel zijn geld aan goede doelen geeft. Brad vraagt of het een goed idee is om met z’n allen te gaan zeggen dat de omstandigheden niet goed genoeg zijn. Alan heeft om 15.00 uur toch een afspraak met Karim al-Ahmad, dus hij zegt het dan wel. De groep vraagt zich af of ze ook eten krijgen. Dan is Alan er eigenlijk een beetje klaar mee en besluit het allemaal te gaan regelen.

Hoofdstuk 11

Het gebouw waar ze zijn ontvangen heet ‘The Black Box’, dus Alan gaat daar naartoe voor duidelijkheid. Hij vraagt hulp aan een vrouw Maha, maar die kan hem niet helpen. Alan vergeet te vragen hoe het met het eten zit, maar loopt toch terug naar de tent. Hij denkt aan zijn opdracht: Holografische communicatietechniek aan de koning laten zien. Alan struikelt en verzwikt zijn enkel. Hij denkt aan hoe onhandig hij de laatste jaren is. Vroeger noemde een oude vrouw hem elegant, maar dat is hij nu niet meer. Hij denkt aan Joe Trivole, een oude buisiness partner van hem en dat hij zo goed mensen kon bespelen. Aan de deur van een vrouw werd hij binnengelaten alleen maar omdat hij zijn voeten veegde. Hij loopt langs een van de andere gebouwen, wat roze is. Hij denkt dat hij het nog steeds kan maken in zijn leven en denkt aan zijn geweldige fiets die hij had ontworpen. Hij denkt aan Kit die hem een lange brief had geschreven over hoe vervelend haar moeder is en Alan voelt zich verplicht om Ruby te verdedigen want anders wordt Kit net als hijzelf. Alan en Kit schrijven elkaar altijd veel brieven. Dan komt hij Brad tegen, die hij niet zo mag. Brad herinnert hem eraan dat het bijna drie uur is. Brad kijkt hem aan alsof hij een oude man is die niks meer kan, zoals Kit hem later aan zal kijken als hij bejaard is.

Hoofdstuk 12

Alan gaat naar zijn afspraak maar Karim kan vandaag niet komen, maar morgen. Het team gaat terug naar Jeddah. Eerder in het boek lees je al dat Alan een bobbel op z’n nek heeft maar niet naar de dokter gaat omdat hij het mogelijke nieuws dat hij kanker heeft niet wil horen. Hij denkt aan Trivole en hoe hij ooit uitlegde dat er vier soorten verkoopstrategieën zijn voor vier soorten mensen. Geld, romantiek, zelfbehoud en herkenning. Alan denkt dat door deze strategieën zijn fiets ‘Schwinn’ zo’n groot succes was. Hij belt zijn vader, Ron. Ron is na zijn pension en nadat Alans moeder overleed op een boerderij gaan wonen. Nadat Ron met pensioen ging, ging het bedrijf waar hij werkte failliet door fabrieken in Europa en omdat Alan daar een fabriek was begonnen (weliswaar met andere producten), hebben ze een oppervlakkige band. Na de dood van Alans moeder is Ron van een nette man veranderd tot een barbaar. Alan weet niet wie de echte Ron is; de nette man of de barbaar. Ron neemt op en Alan vertelt hem waar hij is en waarom. Ron reageert daar op met dat ze in China bruggen maken voor de VS en dat hij alles zag aankomen behalve dat en dat Alan nu eigenlijk hetzelfde aan het doen is. Ron is dus negatief over wat Alan doet. Alan kan niet ophangen, ook al zou hij dat willen, dus hij loopt naar zijn balkon. Ron zegt dat ze alles in China maken, echt producten, en dat Alan alleen maar virtuele dingen maakt. Nu hangt Alan op.

Hoofdstuk 13

Alan heeft de hele nacht niet geslapen. Het team gaat weer naar KAEC waar ze een welkomstbriefje vinden aan de tent waarin staat dat er na de lunch iemand langskomt. In de tent staan wat flesjes water maar verder is er niks gebeurd. Na lunchtijd is er nog niemand geweest en ze vragen zichzelf af of ze naar het hoofdgebouw (the Black Box) moeten gaan. Alan gaat naar the Black Box waar hij weer aan Maha vraagt waar Karim is. Karim is de hele dag in Riyadh terwijl hij had belooft de hele dag in KAEC te zijn, maar de volgende dag zou hij komen. Na een uur in de tent te hebben gezeten gaat Alan terug naar het hoofdgebouw. Maha zit niet aan de receptie dus hij loopt het gebouw in. Dan komt hij Hanne tegen. Hij denkt dat ze een Nederlandse vrouw is. Zij nodigt hem uit om mee te gaan roken. Terwijl ze naar buiten gaan struikelt hij en iedereen kijkt hem aan. De vrouwen buiten hebben geen hoofddoek op. Alan legt Hanne uit dat Reliant de stad wil gaan voorzien van IT. Hanne en Alan praten wat over Reliant en andere bedrijven. Alan vertelt dat ze de koning hopen te ontmoeten, maar Hanne zegt dat in de 18 maanden dat zij in KAEC is, de koning nog nooit is geweest.

Hoofdstuk 14

Hanne probeert Alan ‘gerust te stellen’  door te zeggen dat ze denkt dat de koning wel komt. Ze gaan terug naar binnen en Alan vindt het bedrijf er uit zien alsof het net opgestart is. Hannes kantoor zit er leeg en kaal uit en heeft uitzicht op de tent. Hanne vraagt hoe het daar gaat en Alan vertelt over de wifi en het feit dat ze in een tent zitten. Hanne legt uit dat als ze in een conferentieruimte zouden zitten dat het bedrijf dat dan niet kan gebruiken. Verder zal ze navraag doen over de wifi. Ook zegt ze dat in Saudi alles op een bepaald tempo werkt. Hanne concludeert dat Alan van de Westkust van de VS komt en Alan concludeert dat Hanne Deens is. Allebei hebben ze gelijk. Hanne vraagt hoe het gaat met het tijdsverschil en Alan zegt dat hij al dagen niet heeft geslapen. Dan geeft Hanne hem iets wat in een olijfolieflesje zit. Alan gaat terug naar de tent en legt uit wat er was vertelt. Vervolgens doet het hele team de rest van de dag niks.

Hoofdstuk 15

Alan is terug in het hotel en wil proberen te slapen met wat er in het flesje van Hanne zit. Hij proeft een beetje en hij denkt dat het benzine is. Hij belt Hanne boos op en vraagt wat er aan de hand is en waarom ze hem probeert te vergiftigen. Hanne zegt dat het een illegale drank is en dat het erg lijkt op alcohol. Alan bied zijn excuses aan. Hij neemt een slok en de smaak is verschrikkelijk, maar zodra het spul in zijn maag zit, voelt hij minder pijn. Hij gaat op het balkon zitten met het flesje en schrijft een brief aan Kit. Hij nam nog een slok en zijn gezicht voelde als verlamd. Hij heeft moeite met de inhoud van de brief. Alan gaat naar binnen om op zijn laptop een foto van Kit te bekijken. In het fotoalbum staan duizenden foto’s van zijn hele leven. Vaak, nu ook, bekijkt hij ze allemaal van het begin tot aan het einde. Hij gaat naar de badkamer en voelt aan de bobbel op zijn nek. Het zit aan het begin van zijn ruggengraat en als hij er hard op duwt voelt hij een rilling door zijn hele ruggengraat. Hij bedenkt dat het echt heel erg kan zijn en besluit dat hij naar een dokter moet gaan. Hij neemt nog een slok en denkt aan een moment met Ruby. Alan, Ruby en Kit liepen op een parkeerplaats langs een moeder die haar kind sloeg. Ruby zei er iets van en Alan liep naar de auto met Kit. Toen Ruby terug kwam kon Alan zien dat ze in haar gezicht geslagen was. Er waren veel gebeurtenissen zoals deze. Alan bedenkt dat als hij de bobbel in zijn nek prikt, dat hij dan weet of het een misvorming is of een tumor door de pijn die hij zal voelen. Hij pakt een mes en prikt in de bobbel, maar hij voelt niks bijzonders naast de pijn die je normaal gesproken zou voelen. Hij concludeert hieruit dat het niks ernstigs is. Hij loopt naar het balkon en ziet dat ze water halen uit de Rode Zee. Hij vind dit dom omdat de wereld net een dier is dat schud als er gevlooid wordt bij hem. Dus als je te ver gaat dan krijg je een natuurramp. Alan gaat verder met schrijven en vraagt aan Kit hoe ze weet van haar moeders arrestatie nadat ze high door een winkelruit was gereden, want Kit was toen nog erg jong. Alan moest Ruby wel ophalen en Kit meenemen, maar hij dacht dat Kit het zich niet herinnerde. Terwijl hij schrijft over vergiffenis, voelt hij ineens bloed langs zijn rug stromen. Hij was vergeten zijn ‘wond’ afteplakken. Hij vult zijn glas nogmaals. Hij houdt van zijn kamer omdat niemand hem kan zien. Hij wordt steeds meer dronken en drinkt ook steeds meer van het drankje. Hij voelde zich geweldig en gedraagt zich heel erg dronken. Hij luistert naar voicemailberichten van Eric Ingvall en Kit, maar besluit Kit niet te bellen omdat dat geen goed idee is als je dronken bent. Hij schrijft een brief aan Kit over hoe moeilijk het is om kinderen te hebben en over zijn eigen ouders. Hij stopt met schrijven want hij kan het niet meer goed zien. Hij heeft een heel ander, vrolijk, prachtig perspectief op de wereld.

Hoofdstuk 16

Alan wordt wakker om tien uur en heeft een kater. Hij is weer te laat voor de bus dus hij belt Youssef. Hij weet bijna niks meer van de avond ervoor en voelt dat de tumor op zijn nek erg pijn doet. Hierdoor herinnert hij vaag wat hij heeft gedaan. Alan gaat naar beneden waar Yousef hem aanspreekt op zijn kater. Hij zegt ook dat de koning toch niet komt omdat hij in Jemen is, dus ze gaan wat eten. Samen kijken ze eerst nog bij de motor van de auto of er een bom zit. Als ze op de snelweg zitten, vertelt Alan nog een grap. Ze rijden door een controle, maar hoeven niet gecontroleerd te worden. Dan stoppen ze bij een visrestaurant, maar Alan wil eigenlijk geen vis. Ze gaan buiten zitten eten. Yousef krijgt een SMS van zijn vriendin, waardoor Alan even in de war is. Yousef legt uit dat hij wou trouwen met Amina, maar dat haar ouders hem niet goed genoeg vonden en dat de ouders van Youssef nu een ander meisje voor hem hebben gevonden, Jameelah. Zij was prachtig en hij trouwde met haar, maar ze bleek heel erg dom te zijn en ze zijn gescheiden. Nu is Youssef verliefd op Noor, een erg slimme vrouw waarvan men zegt dat ze een afstammeling is van de profeet Mohammed. Nu stuurt Jameelah Youssef allemaal SMSjes, ook al is ze getrouwd. Yousef heeft ze allemaal verwijderd zodat Jameelahs man ze niet kan lezen. Jameelah heeft zelf twee telefoons, dus haar man kan ze ook niet lezen, maar hij weet er wel van en is kwaad. Alan zegt dat Yousef met Jameelahs man moet gaan praten en hem vertellen dat hij niks doet. Haar man weet dan dat hij niet liegt, want anders doe je zoiets niet. Youssef vind het wel een goed idee. Alan vertelt Youssef niet hoe het zit met Ruby. Die relatie laat niet bepaald zien dat Alan verstand van zaken heeft.

Hoofdstuk 17

Het is al 12 uur als Yousef Alan afzet in KAEC. Dan zit Youssef Alans nek en daar schrikt hij van. Hij vind dat Alan naar een dokter moet. Ze spreken af voor de volgende ochtend. Alan vertelt zijn team in de tent dat de koning in Jemen is, dus dat ze niet hoeven te haasten. De wifi doet het nog steeds niet en Alan verzint een afspraak in the Black Box om dat te regelen. Hierdoor kan hij even weg. Ze gaan pokeren en zijn team heeft het over enge ziektes van vroeger. Alan denkt terug aan zijn tijd bij Schwinn en hoe gerespecteerd hij was. Nu kan hij zijn team niks leren. Niemand is in hem geïnteresseerd. Hij denkt dat het komt omdat ze Amerikaanse jongeren zijn en denkt aan een man in het vliegtuig die beweerde dat het Vrijheidsbeeld liep. Alan ging de tent uit naar zijn ‘afspraak’ en ziet in het roze gebouw 2 silhouetten. Hij besluit dat hij binnen wil proberen te komen. Hij ziet het gat van een fundering en neemt de trap naar beneden. Daar gaat hij zitten en denkt aan niets. Dan denkt hij aan Charlie Fallon. Alan had Charlies vrouw Annette helpen te verhuizen zonder dat Charlie dat wist. Toen Charlie erachter kwam was hij eerst boos, maar daarna had hij het Alan vergeven, want Charlie en Alan waren allebei zwakke mannen. Alan staat op uit zijn plastic stoeltje en loopt binnen de fundering. Het zou een groot gebouw worden en Alan is trots dat hij over de fundering mag lopen. Hij gaat terug zitten en denkt aan Terry Wren. Hij kent Terry al twintig jaar omdat hij samen met hem in de fietsenindustrie heeft gezeten. Terry is over gegaan naar staal en later naar glas en dat was erg slim. Nu is Terry vol van zichzelf. Ze waren gaan eten en Terry vertelde hem dat hij de ruiten mocht maken voor het WTC omdat hij speciaal glas had uitgevonden. De volgende keer dat Alan Terry zag, mocht Terry de ruiten ineens niet meer maken omdat de gemeente een lager bod had gehad door een fabriek in China die patent hadden op Terry ’s uitvinding. Ze hadden het gewoon gestolen. Alan werd nu kwaad door zijn gedachten en vond het oneervol dat dat juist met het WTC gedaan werd. Een paar werkers zagen Alan en riepen hem naar boven te komen. Alan ging naar boven.

Hoofdstuk 18

Alan gaat terug naar Jeddah. Als hij ‘s avonds terug is gaat hij naar het balkon en kijkt hij hoe mensen de drukke weg proberen over te steken richting de zee. Alan besluit te gaan kijken naar de sportzaal. Hij liegt dat hij morgen wil gaan sporten om binnen te mogen. Dan gaat hij naar de lobby om wat te drinken, want het hotel heeft geen bar. Dan gaat hij naar boven en besluit een brief te schrijven aan Kit met zijn fles ‘pure alcohol’. Hij moet een paar keer opnieuw beginnen omdat hij te eerlijk was of juist niet. Hij denkt aan dat hij geen geld heeft voor Kit en dat dat komt omdat hij niet van zijn spaargeld af kon blijven, denkende dat hij zijn investeringen terug zou krijgen. Een jaar geleden had hij het plan een half miljoen te lenen omdat hij opnieuw fietsen wou gaan maken, maar de bank lachte hem uit. Hij ging naar kleinere banken maar ook die wilden hem het geld niet lenen. Hij maakte een fout door naar zijn vader te gaan want van hem kreeg Alan een hele preek over China. De banken hadden Alan verteld dat zijn score vijftig punten lag onder de vertrouwensgrens. Alan denkt dat dit komt door Banana Republic. Hij had een klantenkaart aangevraagd en weer afgezegd maar toch bleven er rekeningen binnen komen. Omdat hij deze brieven niet had geopend (omdat hij zijn klantenkaart had afgezegd) was hij veel te laat met betalen en daardoor is zijn score zo laag geworden. Dankzij dit ene incident is zijn score zo laag terwijl hij zich verder perfect gedraagt, maar hier kan niks aan gedaan worden. Hij belde Banana Republic maar hij kreeg geen duidelijke reactie. Hij denkt aan hoe slecht het is dat technologie zo belangrijk is in de wereld. Alan merkt dat hij heel erg dronken is en gaat naar bed. Even later belt Hanne, die hem uitnodigt voor een feest bij de Deense ambassade.

Hoofdstuk 19

Alan neemt een taxi. Het is een erg wild feest. Mensen in hun ondergoed en dikke mensen die dansten en vreemd deden. Er was erg veel alcohol en drugs. Er was een spel dat iemand pillen in het zwembad gooide en mensen in hun ondergoed er achteraan doken. Mensen hadden seks in het zwembad. Alan kan Hanne niet vinden. Hij komt een architect tegen die een gebouw in KAEC had ontworpen. Ook heeft hij aan de grootste gebouwen ter wereld meegeholpen. Hanne komt naar Alan en neemt hem mee naar de garage om seks met hem te hebben. Alan weigerde en werd door Hanne de rest van de avond genegeerd. Er loopt een oude man rond in een astronauten pak die doet alsof hij op de maan loopt. In de kelder was er oude muziek en mensen van rond hun veertig die stonden te dansen alsof ze twintig waren. Alan gaat naar het zwembad waar meer jonge mensen zijn. Hij zit bij een Ethiopische vrouw die in de VS geboren is en twee jongens. Een uit Nederland en een uit Mexico. De vier hebben het over KAEC.

Hoofdstuk 20

Alan wordt moe wakker. Het is zeven uur en hij belt Yousef om hem naar KAEC te brengen. Youssef zegt dat daar voor negen uur toch niemand is, dus dat ze beter eerst naar de dokter kunnen gaan. Alan vertelt onderweg naar de dokter weer een grap. Bij de dokter maakt Alan zich zorgen over hoe hij gaat uitleggen wat hij met zijn nek heeft gedaan. Dan komt dokter Hakem binnen, een vrouw. Alan maakt zich ernstige zorgen want er zijn erg weinig vrouwelijke doctoren in Saudi en ze zouden nooit mannen behandelen, behalve als het een noodgeval is. De dokter onderzoekt Alan en concludeert dat het een goedaardig gezwel is. Ze vind het wel vreemd wat hij zelf heeft gedaan met het mes. Alan vraagt haar of dit echt niks te maken kan hebben met zijn vermoeidheid, verwardheid en vergeetachtigheid. De dokter is zeker van niet. Alan denkt ineens aan hoe goed het zou zijn als het wel kanker zou zijn. Zijn faillissement zou niet meer belangrijk zijn en Kit zou geld hebben om te studeren. De dokter vertelt hem dat ze ook zoiets had meegemaakt, maar dan met haar hart. Het was niks maar het zou wel al haar problemen kunnen verklaren. Alan vind de dokter erg mooi. Ze is rond de vijftig en kijkt hem ook constant aan. Ze maken een afspraak voor een operatie voor over een week. Als hij in de lobby komt vertelt hij Youssef het nieuws en Youssef is blij. Ook vertelt hij dat hij een vrouwelijke dokter had, waarschijnlijk Arabisch vanwege haar hidjab, en Yousef is erg verbaasd.  Youssef vertelt Alan dat de koning in Riyadh is.

Hoofdstuk 21

Eenmaal in de tent, bleek de airco uitgevallen te zijn en de drie teamleden lagen te slapen. Alan vertelt ze van zijn ziekenhuisbezoek en ze zijn sympathiek. Alan vertelt ze dat de koning niet komt vandaag en ze gaan allemaal terug liggen. Alan gaat naar buiten en loopt een stukje. Hij wil eigenlijk het strand op, maar is bang dat zijn team hem ziet. Hij zit een zandheuvel en besluit daar achter te gaan zitten zodat niemand hem kan zien. Hij doet zijn schoenen uit en broekspijpen omhoog en loopt de zee in. Hij vind dat hij absoluut niet gezien mag worden. Alan krijgt het idee om een paar huisjes te kopen en die te verhuren als vakantiehuisjes, maar dan realiseert hij zich dat hij geen geld heeft. Hij vind in het water een paar perfecte schelpen die hem doen denken aan toen hij vroeger schelpen verzamelde. Hij had een boek waar hele bijzondere schelpen in stonden en hij leerde dat uit zijn hoofd. Mocht hij er ooit één vinden, kon hij deze verkopen. Hij was altijd al zakelijk. Hij gooit wat water in zijn gezicht. Hij denkt aan tijden dat hij met Kit (toen ze nog klein was) naar het strand ging. Hij vond haar als kleuter het leukst. Hij denkt aan wat voor brief hij haar moet schrijven. Hij had nog steeds geen antwoord gegeven op haar brief omdat hij het moeilijk vind om Ruby op een positieve manier te beschrijven. Hij denkt aan zijn tijd in Sao Paulo voor Schwinn. Hij wou daar een fabriek beginnen maar de mensen waren niet te vertrouwen. Hij had daar niks meer te zoeken, maar omdat men hem toch niet binnen een week terug verwachtte, bleef hij als vakantie. Hij vloog naar Manus om de Rio Negro (rivier) te zien. Hij verwachtte een paradijs, maar het was het tegenovergestelde. Hij zat op een boot waar alles er heel erg rustig aan toe ging. Soms maakten ze uitstapjes. Hier heeft Alan Ruby ontmoet. Er waren maar een tiental mensen op de boot en het was erg gezellig. Er werd veel gerust. Alan en Ruby werden een soort van vrienden omdat zij de enige jongere mensen waren. Ruby vond dat de wereld moest stoppen met investeren in acties tegen dierenleed, maar dat geld moest besteden aan mensen die niet aan eten konden komen. Alan was gefascineerd door haar woede, intelligentie en energie. Op het strand waar hij zich bevind beginnen ineens mensen in bulldozers te werken. Alan gaat terug naar de tent waar iedereen nog slaapt en gaat zelf ook liggen. Hij droomt van de rivierboot in Sao Paulo en over hoe hij en Ruby verliefd werden. Ze waren ’s avonds op het dek en begonnen elkaar te zoenen. Ze waren erg snel getrouwd. Thuis deed Ruby alsof ze beter was dan Alan, maar zodra ze mee kon op een zakenreisje was ze een super vrouw. Ruby schaamde zich voor hem omdat hij het de helft van de tijd niet eens wist waar ze het over had. Ruby zou eigenlijk een rijke filosoof getrouwd moeten hebben. Ze zei zelf een keer tegen een stel die 40 jaar getrouwd was dat ware liefde niet bestaat. Toen Alan wakker werd, sliep de rest nog. Hij denkt aan de boot en dat iedereen in de rivier zwom terwijl er krokodillen in zaten. Krokodillen waren gezien maar niemand was aangevallen dus Ruby ging ook zwemmen. Hierdoor ging Alan in een bootje naar het midden van de rivier om daar te gaan zwemmen, maar het bootje bleek lek. Het bootje zonk en iedereen moest lachen terwijl Alan terug naar de boot zwom. Ruby raakte in paniek en zorgde ervoor dat een paar mensen van de boot Alan gingen halen.

Hoofdstuk 22

Als Alan terug in het Hilton hotel is, belt Hanne en vraagt of hij bij haar komt eten. Hij belt Yousef om hem te brengen maar hij neemt niet op. Dan regelt hij een andere chauffeur en koopt wat bloemen. Als hij bij Hanne aankomt, merkt hij op dat haar huis er net zo uitziet als haar kantoor (alsof ze er nog maar net woont). Hanne heeft wijn voor hem en nog een flesje siddiqi/moonshine, het drankje wat hem helpt slapen. Ze gaan op de bank zitten en praten over hoe fijn het is om geen verplichtingen te hebben tegen over familie en vrienden. Hanne zegt dat de koning de hele week in Bahrain zal zijn. Alan is erg teleurgesteld want hij wil graag naar huis. Ze praten wat en Hanne vertelt dat ze gescheiden is omdat haar man ineens kinderen wou, terwijl ze hadden afgesproken dat ze geen kinderen zouden nemen. Haar man bezwangerde een andere vrouw. Hierdoor wou Hanne weg en belandde uiteindelijk in KAEC. Hanne stelt voor om in bad te gaan en Alan stemt in. Terwijl het bad volloopt vertelt Hanne dat ze een keer ging scubadiven terwijl ze een bikini droeg en dat de kustwacht iets zei van hoe weinig ze aan had. Hanne kleedde zichzelf uit en ging in bad zitten. Terwijl ze even bezig was met de kaarsen ging Alan snel zitten zodat ze hem niet naakt zou zien. Hij ziet Hanne nog steeds als een gewone vrienden maar realiseert zichzelf hoe stom hij eigenlijk is. Hanne vraagt of ze hem opgewonden mag maken en Alan zegt van niet. Hij zegt dat hij simpel wil leven. Hanne is geïrriteerd. Alan zegt dat hij kwam omdat hij eenzaam was en niet om seks te hebben. Alan weet niet waarom hij eenzaam is. Hanne vraagt of hij haar wil bevredigen en dat doet hij. Zelf wordt hij niet opgewonden. Ondertussen denkt hij aan een artikel dat hij heeft gelezen over robots en dat als je op een knop drukt het een reactie teweeg brengt. Hij vond dat wat hij aan het doen was ongeveer hetzelfde was. Hij dacht aan Ruby en hoe goed hij hierin was met haar. Toen Hanne klaar was moest ze lachen om wat er was gebeurd.

Hoofdstuk 23

Het is zaterdagochtend en Alan is terug in het hotel. Hij luistert zijn voicemail af en krijgt een bericht van iemand waar hij nog geld aan terug moet geven dat hij een advocaat heeft ingeschakeld. Ook Kit liet een voicemail achter dat ze niet meer naar school wou. Verder was er nog een voicemail van Charlie Fallon’s vrouw, Annette, die alle letters wou hebben die Alan van Charlie had gekregen, maar Charlie had ze niet meer. Ook heeft hij nog een email van de jongeren uit zijn team dat ze een dagje naar Riyadh zijn. Uiteindelijk is het 6 uur ’s avonds en Alan drinkt weer siddiqi. Hij gaat naar de badkamer en kijkt naar zijn nek, denkende dat het toch iets ernstigs is. Hij pakt nog een glas siddiqi. Hij denkt aan hoe gestoord Charlie Fallon was. Charlie had twee dochters. Fiona had ooit naar een boom staan kijken samen met Alan die in brand stond. Fiona en haar zus waren al volwassen, ouder dan Kit. Alan vind dat ze een goede vader hebben gehad. Hij probeert weer een brief te schrijven maar dat gaat niet goed. De tweede poging ging over dat hij weinig tijd doorbracht met Kit toen ze klein was maar dat zo graag wou. Hij stopte er mee en ging slapen. De volgende ochtend belt Alan Youssef, maar Youssef houd zich schuil bij zijn neef vanwege de man van zijn ex. Hij gaat lunchen in het hotel. Daarna gaat hij sporten en als hij klaar is neemt hij nog wat moonshine. Daarna gaat hij nog een poging wagen om een brief te schrijven. Hij begint met een incident waarbij Kit was gebeten door een hond en Ruby zei dat die hond dood zou gaan en dat dat ook was gebeurd. Volgens Kit heeft Ruby dit gedaan maar Alan legt uit dat honden nou eenmaal afgemaakt worden als ze kinderen bijten. Alan is trots en besluit roomservice te bellen. Hij maakt zichzelf netjes. De rest van de brief kost weer veel moeite. Hij schrijft nog dat Ruby er altijd voor Kit was, in tegenstelling tot Alan, maar hij besloot dat de brief niet goed was. Hij is niet zeker van de goedaardigheid van de bobbel op zijn nek, dus hij pakt een naald en steekt die een paar centimeter zijn nek in. Als hij hem er uit haalt ziet hij alleen bloed en hij voelt zich tevreden. Hij belt Jim Wong waar hij nog geld aan moet teruggeven en zegt dat hij kan oprotten. Verder belt hij Eric Ingvall en zegt dat deze week de koning zal komen. Hij voelt zich erg sterk en gaat slapen.

Hoofdstuk 24

De volgende dag rijdt Reliant naar KAEC. Alan besluit dat hij vandaag duidelijkheid gaat vragen in de Black Box. Als hij aankomt vraagt hij zelfverzekerd aan Maha of Karim er is. Maha zegt dat hij in New York is. Alan spreekt vol overtuiging en erg luid. Hij vraagt of Hanne er is maar Maha weet niet wie hij bedoeld dus hij loopt maar gewoon naar binnen. Wanneer hij in de lift staat is hij weer zijn oude zelf. Hanne is niet in haar kantoor. Een man vraagt of hij Alan kan helpen. Alan besluit dat harder praten je zelfverzekerd doet lijken. De man blijkt Karim Al-Ahmad te zijn. Eindelijk krijgt Alan zijn gesprek met Karim. Karim zegt dat Reliant erg belangrijk voor hem is en verontschuldigd zich. Hij wil al hun problemen oplossen en zegt dat hij voor de wifi, airco en het eten zal zorgen, maar hij weet niet wanneer de koning komt. Het zou maanden kunnen duren. Dan ziet Alan vanuit het raam een jacht in het kanaal en Karim neemt hem er mee naartoe. Karim wil dat Alan de boot vaart in plaats van Mahmoud. Het water is erg mooi. Karim vertelt onderweg dat de rivier er is zodat mensen met een gondelier of een waterfiets naar het werk kunnen in plaats van de lucht te vervuilen met auto’s. Hij wil het op Venetië laten lijken. Karim stuurt Alan naar de plek waar het gebouw zou komen waar de architect die hij ontmoette op het ambassade feest het over had. Er stond nog niks. Alan voelde zich alsof hij in KAEC thuishoort, hij wil de stad heel graag zien groeien. Als Alan terug in de tent komt en het nieuws vertelt, is zijn team enthousiast. Die middag werkt de airco weer en de wifi ook. Ze kunnen eigenlijk hun hologram testen waarbij iemand uit Londen live kon praten met de mensen daar. Dit project kostte veel geld, maar omdat ze de lenzen in China hebben laten maken, kostte het minder. Reliant is de enige die dit soort hologrammen kan maken en het team is erg zeker van hun zaak. Het team heeft weer respect voor Alan.

Hoofdstuk 25

De volgende dagen gingen langzaam voorbij, maar op woensdag was het opeens heel druk in de stad. Reliant dacht dat de koning die dag zou komen, dus ze zetten alles klaar. In de tent komen stoelen en banken te staan, en buiten staat een erg luxe lunch. Alan rent naar de Black Box voor duidelijkheid. Maha zegt dat als de koning zou komen, dat ze dat dan twintig minuten van te voren laten weten. Alan gaat terug naar de tent. Er komt een Saudi-Arabische man binnen die zegt dat de koning niet komt die dag. Er is een misverstand geweest want de koning is in Jordanië. Reliant is teleurgesteld en alle drukte die de stad binnen kwam, gaat nu de stad weer uit. Die dag is er veel gedaan in KAEC zoals het plaatsen van palmbomen. Als hij bijna bij de Black Box is, komt er een zwarte SUV naast hem rijden. Het blijkt Hanne te zijn. Hanne biedt aan Alan een lift te geven, maar hij weigert. Dan roept iemand zijn naam. Het was Mujaddid van de Black Box tour die vroeg of Alan interesse had in een woning in KAEC omdat hij hier veel zal zijn wanneer hij KAEC van technologie mag voorzien. Alan voelt zich zelfverzekerd door zijn uitspaar en stemt toe aan een rondleiding in het Condominium (het roze gebouw). Mujaddid zegt dat er al mensen wonen in KAEC. De hal van het gebouw is erg groot en Mujaddid vindt het uitnodigend. Het Condominium blijkt een appartementencomplex te zijn. Mujaddid moet ineens weg en zegt tegen Alan dat hij bij 501 moet aanbellen en dat Hasan hem zal rondleiden. De eerste verdieping is nog lang niet af. Alan vind dat hij een appartement moet huren omdat hij dan misschien juist de ‘baan’ krijgt. Als hij bij de derde verdieping komt ziet hij een grote ruimte met allemaal bedden. Blijkbaar wonen hier alle buitenlandse arbeiders. De mannen maakten ruzie. Ze waren met ongeveer 25 en zodra ze Alan zagen stopten ze met ruziën. Een man wenkt hem en terwijl hij naar de groep loopt, struikelt hij terwijl iedereen het ziet. Alan vraagt wat er aan de hand is en vraagt of de mannen in het midden hun handen willen laten zien. Een van hen had Cayley’s telefoontje vast die ze de eerste dag weg had gedaan. De mannen spreken geen Engels en Alan besluit ‘kop of munt’ te spelen om de ruzie om de telefoon te beslissen. Dan pakt een van de mannen de telefoon en loopt weg. De andere man loopt er achter aan. Dan wordt de rest ineens heel kwaad op Alan en Alan rent weg maar een paar mannen komen hem achterna. Als Alan bij de vijfde verdieping aankomt, volgen de mannen hem niet meer. De vijfde verdieping is helemaal af. Hij vind kamer 501 en Hasan verwelkomt hem. Zijn appartement is erg mooi en luxe. Alan ziet de tent vanuit het raam. Alan krijgt Whisky van Hasan en ze gaan op de bank zitten. Hasan verkoopt de appartementen, maar dat gaat nog niet zo goed. Alan vertelt hem dat hij de werkers heeft gezien. Hasan zegt dat hij bang is dat KAEC ‘dood zou gaan’ als de koning dood zou gaan. De appartementen kosten nu maar een fractie van wat men er over een paar jaar voor zou betalen. Alles gaat moeizaam. Alan heeft ondertussen al twee glazen leeg. Hij vraagt aan Hasan waarom de bouw van de stad twintig jaar moet duren als het ook in vijf kan, maar daar heeft Hasan geen antwoord op. Hasan denkt dat de wil er niet is om überhaupt de stad af te krijgen. Alan blijft een tijdje bij Hasan. Als hij dronken weg gaat, gaat hij naar het dak en geniet daar van het uitzicht.

Hoofdstuk 26

Alan werd uitgerust wakker. Hij had een voicemail van Yousef die zei dat hij ging vluchten en dat hij die ochtend van Alan afscheid wou nemen. Alan ging naar beneden en Yousef zei dat hij naar zijn vader in de bergen ging omdat hij niet meer bij zijn neef kon blijven. Zijn neef wou geen problemen. Toen hij naar zijn eigen huis ging stond de man van zijn ex daar met twee andere mannen en Yousef voelde zich bedreigd. Hij is bang dat dit de laatste keer is dat hij Alan ziet. Alan rijdt met Yousef mee naar de bergen, maar eerst stoppen ze nog bij zijn vaders winkel voor de sleutels. Ze zetten hun auto in de parkeergarage van het winkelcentrum. ‘De oude stad’ waar de winkel is, is maar heel klein want in de jaren 70 hebben ze de rest afgebroken. Ze komen bij een aantal steegjes waar kleine winkeltjes zitten. Een van die winkeltjes is van Yousefs vader. Er staan twee mannen, een oude en een van Alans leeftijd. De oude man van 80 blijkt Yousefs vader te zijn en hij ziet er niet vriendelijk uit. Yousef en zijn vader praten een tijdje in het Arabisch en Yousef zegt dat de schoonmaker weet dat hij komt dus dat ze kunnen gaan, maar eerst moet Alan een paar sandalen hebben. Als ze weer in de auto zitten, zegt Yousef dat zijn vader niet zo ruimdenkend is. Hij wil dat Yousef in de winkel komt werken, ook al is dat de eerste keer niet zo goed gegaan. Alan wil er wat van zeggen, maar bedenkt zichzelf en zegt dat hij het goed vind dat Yousefs vader een winkel heeft en eerlijk zijn geld verdient. Eenmaal onderweg is Yousef weer vrolijk en zegt hoe trots hij is dat zijn vader de top van de berg gelijk heeft gemaakt zodat hij er een huis op kon bouwen. Yousef krijgt een telefoontje van Salem dat hij mee wilde gaan. Salem is Yousefs vriend en is ook een verkoper maar dan niet zo hard maar meer een hippie. Ze pikken Salem op. Hij ziet er ook uit als een hippie. Salem vertelt Alan (want Yousef kent het verhaal al) dat hij in zijn appartementencomplex een oudere man had zien huilen. Toen hij vroeg wat er was zei hij dat hij een slaaf was van de mensen die onder Yousef wonen en dat ze hem net  hadden vrijgelaten en dat hij niet wist wat hij nu moest doen. Salem zegt dat hij moet verhuizen en Yousef en Salem bespreken dat ze samen zouden kunnen wonen. Dan gaat het gesprek over depressie in Saudi Arabië en dat de dood daar niet zo’n ophef veroorzaakt. Ze vertellen over autoraces in de woestijn en concerten en overleggen snel in het Arabisch of ze Alan er misschien mee naartoe konden nemen. Toen zeiden ze dat ze dat op de terugweg konden doen. Salem was muzikant en zei dat je hier alleen in de woestijn of in een kelder kon spelen. Hij zou het liefst naar de Cariben verhuizen en daar in een bar muziek maken. Als ze door de woestijn rijden, valt Alan in slaap. Als hij wakker wordt staan ze op een parkeerplaats van een supermarkt en Yousef is snel even iets halen. Er lopen meisjes en vrouwen rond in boerka’s die iedere auto afgaan om te bedelen. Salem doet de deuren al op slot als er een meisje aan komt maar Alan rolt zijn raam open. Salem zegt dat hij hem snel weer dicht moet doen en Alan was net op tijd. Salem steekt zijn vinger in de lucht en het meisje gaat weg. Hij zegt dat het betekent dat god voor haar zal zorgen en dat het altijd werkt. Bij het volgende meisje steekt Alan zijn vinger in de lucht en ze ging weg. Salem zegt dat deze meisjes het goed hebben. Het valt Alan op dat het erg druk is en dat iedereen dezelfde kant op gaat dus hij vraagt of het een pelgrimstocht is. Salem zegt dat het niet de officiële is, maar die voor mensen die tijdens de officiële niet kunnen. Als Yousef terug is en ze weer gaan rijden valt Alan weer in slaap maar hij wordt wakker van een discussie tussen de twee. Er zijn wegen waar alleen Moslims langs mogen rijden en die zijn het kortst. Salem vind dat ze Alan kunnen smokkelen en Yousef vind dat ze langs de niet-moslim weg moeten gaan. Alan wil niet gesmokkeld worden dus krijgt Yousef zijn zin. Als ze in de bergen aan komen is het al donker en er zitten overal apen. Ze rijden door een stad en komen dan aan bij Yousefs geboorte dorp. Ze rijden verder de bergen in en komen aan bij een heel groot huis. Het was net een hotel met een eigen mini-moskee en een grote parkeerplaats. Alan en Salem zijn verbaasd. Ze werden verwelkomt door Hamza, de schoonmaker. Hij doet vreemd bij Alan. Hamza en Yousefs vader hebben het niet op Amerikanen en Yousef had zijn vader dan ook niet vertelt dat Alan mee zou komen. In het huis zijn een aantal danszalen en Yousef zegt dat ieder bruiloft van het dorp in het huis is. Alan kan zich niet voorstellen dat zo’n norse man zo’n mooi huis heeft gebouwd. Op de volgende verdieping is er een groot balkon. Yousef neemt ze terug naar beneden om een doos met geweren te laten zien. Hij laat die van zijn opa zien en daarna nog een andere. Alan is erg gefascineerd maar Salem niet. Yousef ruimt ze weer op. Alan stelt zich voor dat hij met zo’n geweer op het balkon staat om Yousef te beschermen en vraagt hoe groot de kans is dat de man van zijn ex komt. Yousef zegt dat hij niet weet dat de plek bestaat en dat de kans klein is dat ze zijn gevolgd. Op de tweede verdieping heeft Hamza thee voor ze klaar gezet. Salem speelt wat op zijn gitaar als er ineens een motor en een truck aankomen. Het zijn drie jongens waarvan er twee Yousefs neven zijn. De neven blijven en Salem zondert zich een beetje af. Alan volg zijn voorbeeld en Yousef zegt tegen Hamza dat hij ze hun kamer moet laten zien. Alans kamer is erg groot en in het middel ligt een van de matrassen die gebruikt werd om de geweren te verbergen. Zijn tas stond ook in zijn kamer en er lag een dik deken. Het werd ’s nachts erg koud. Salem en Alan wensen elkaar een goede nacht. Alan kon niet slapen want boven hem was een raam. Hij zou het liefst naar buiten gaan en wandelen in de bergen. Hij schrijft naar Kit dat hij in een kasteel in de bergen is en dat een simpele schoenverkoper deze heeft gebouwd. Alan loopt stil naar het dak en vind het daar zo mooi dat hij er van droomt om zelf ook zo iets te doen, maar hij had geen idee waar. Hij denkt aan toen hij in Duxbury nog geen muur kon bouwen. Hij wou een verhoogde tuin bouwen met als omheining een stenen muur. Hij kocht zelf cement en stenen. De stenen kostten maar veertig cent per pond. De muur bouwen vond hij erg leuk en hij was na vier uur al klaar. Maar de volgende dag kreeg hij een brief van de gemeente dat hij  naar het gemeentehuis moest komen en daar werd besloten dat, omdat hij geen vergunning had aangevraagd, de muur moest worden gesloopt. Hij moest mensen inhuren om dat te doen en die verwoestten ook de hele tuin.

Hoofdstuk 27

Als Alan ’s nachts wakker wordt, is de lucht grijs. Het is waarschijnlijk erg vroeg in de ochtend. Hij liep naar beneden en alle lichten waren uit. Er was niemand te bekennen. Hij opende de voordeur en zag dat er in de vallei schapen stonden. Alan pakte binnen zijn camera. Hij maakte overal foto’s van en liep steeds verder naar beneden richting het dorp. Hij komt een man tegen in een truck en hij vraagt Alan of hij voor de CIA werkt omdat hij zoveel foto’s maakt. Ineens rijd de man weg, alsof hij iets vies had geroken. Als hij terug loopt ziet hij dat Salem en Yousef wakker zijn. Hamza is thee aan het zetten en Yousef stelt voor om buiten te ontbijten. Hamza dekt de tafel op het dek en hij heeft erg veel thee en brood. Het is nog fris buiten maar je kan al voelen dat het warm gaat worden. Alan wil eigenlijk vertellen over de man in de truck en zijn CIA grap omdat hij bang is dat Yousef er problemen door krijgt, maar hij hoopt eigenlijk dat de man het bij de grap zou laten. Na het ontbijt gaat Yousef naar binnen en komt terug met zijn geweren en wat kogels. Alan vertrouwd Yousef en hij is vertrouwd met wapens maar ergens in zijn hoofd is een stem die zegt dat hij Yousef helemaal niet goed kent. Yousef zet een blikje op de rand van het dek en schiet zittend. De eerste keer is mis maar de tweede keer is raak. Hamza zet het blikje weer recht en nu mag Alan. Alan raakt het blik de eerste keer maar net en het valt niet. De tweede keer lukt het hem ook en iedereen is erg tevreden. Na ongeveer twintig minuten komt de witte truck van eerder aangereden. Alan legt het geweer bij Yousef, maar zo dat hij er zelf ook bij kon, voor het geval dat. De grap van Alan dat hij zei dat hij wat werk deed voor de CIA was niet als grap overgekomen en de man is erg boos. Yousef is boos op Alan, maar Alan zegt dat Yousef moet zeggen dat als hij van de CIA was, hij dat niet tegen de eerste de beste zou vertellen. Yousef moet lachen. Hij praat nog even met de man terwijl ze richting zijn auto lopen en de man gaat weg. Alan biedt zijn excuses aan en ze gaan nog wat schieten. Salem zegt dat hij wat van de omgeving wil zien en ze gaan in een truck van Yousefs vader naar het dorp. Hamza rijdt. De weg is erg slecht en het dorp is erg klein. Als ze door het dorp zijn en verder afdalen, komen ze langs een klein, vervallen huisje. Hier woonden Yousefs grootouders. Ze rijden nog twee uur door de bergen met als uitzicht de stad in de bergen. De wegen zijn slecht en Alan vind het veel te gevaarlijk om daar te leven. Een regenbui zou de hele stad wegvagen. Maar als je in de VS woont krijg je weer te maken met aardbevingen en tornado’s, dus waar je ook leeft, de natuur kan je altijd vermoorden. Onderweg terug naar het ‘kasteel’, ziet Alan een paar mensen een muurtje bouwen en hij wil ze helpen. Hamza, Yousef en Salem reden weg terwijl Alan de rest van de dag de muur bouwde met de mannen. Aan het einde was hij één meter hoog en zes meter lang. Alan was klaar en hij liep terug naar het kasteel. Alan was binnen twintig minuten terug. Salem en Yousef moesten om hem lachen en stelden toen voor om op wolven te gaan jagen na het eten omdat de wolven een paar schapen hadden gedood. Alan vind dit wel een leuk idee.

Hoofdstuk 28

Die avond komen er twee trucks de parkeerplaats op. Net als de vorige keer verborg Salem zijn gitaar. Ze bieden Alan aan om in de auto te komen zitten, maar hij zit liever in de bak dus gaat Yousef voorin zitten. In de bak zitten een paar neven met geweren. Alan stelt zich voor aan een van de mannen die Atif heet. Atif vraagt of hij al eerder gejaagd en geschoten heeft. Hij vraagt op mens of dier en of hij wel eens een dier en een mens heeft gegeten. Alan lacht er om en Atif schud zijn hand als het antwoord op een mens eten nee is. Ze rijden de bergen verder in en stoppen vlak bij een boerderij waar de schapen zijn gedood. Ze lopen verder richting een aantal keien en vanuit daar hebben ze een vrij schot. Er worden negen schoten gelost en ze gaan om het dier heen staan om te wachten totdat het doodgaat. Alan vind het niet leuk. Hij denkt aan toen zijn vader hem had leren schieten, maar zijn vader vond hem niet goed genoeg, dus ze hebben het niet vaak gedaan. Er komt nog een auto aan rijden en Yousef zegt dat het jagen een erg groot ding is in het dorp. Yousef vraagt of Alan ooit in het leger heeft gezeten. Alan niet, maar zijn vader wel. Zijn vader heeft in de Tweede Wereldoorlog gevochten. Zijn vader vertelt altijd een verhaal over de oorlog als iets hem er aan doet herinneren. Veel dingen doen hem herinneren aan de oorlog. Alan vertelt Yousef dat zijn vader gevangen was genomen door de Nazi’s in Muhlberg en toen de Sovjets er aan kwamen, ze wonderbaarlijk niet werden bevrijd. Hij en een vriend van hem hebben toen fietsen gestolen om naar het hek te rijden en een tunnel onder het hek gegraven. Yousef zegt dat Alan daarom fietsen is gaan maken, maar Alan heeft daar nooit over nagedacht. Yousef vraagt waarom Alan niet in het leger is gegaan en Alan zegt omdat hij niet van oorlog houdt. Yousef stelt veel vragen omdat hij erover nadenkt om het leger in te gaan als piloot. Alan zegt dat hij beter kan blijven studeren, maar volgens Yousef zijn er geen kansen in het land. Alan vind dat hij dan moet verhuizen en Yousef zegt dat dat wel zou kunnen. Yousef vraagt of Alan, en andere Amerikanen, voor een land als Saudi-Arabië zouden vechten en Alan denkt van wel. Yousef vraagt of Alan hem zou helpen als hij een revolutie zou starten. Alan zegt van wel, maar dat het leger van de VS hem niet zou helpen. Yousef is blij dat Alan hem zou willen helpen. Alan is een beetje in de war van het gesprek met Yousef, want ook al glimlachte Yousef de hele tijd, was er toch iets vreemds aan het gesprek. Dan ziet hij een schaap los lopen en hij wil het graag doden, maar hij weet dat de rest dan boos op hem wordt. Een wind waait en Alan weet zeker dat hij een wolf gaat doden. Alan is heel geconcentreerd en weet zeker dat iedereen trots op hem zal zijn als hij de wolf doodschiet. Dan ziet hij de wolf en hij schiet, maar zodra hij heeft geschoten, ziet hij dat het de herdersjongen is en hij is bang dat de kogel raakt. Gelukkig raakt de kogel niet en de jongen zwaait naar hem. Iedereen had gezien wat er was gebeurd, maar niemand leek verrast. Ze reden terug en Yousef zegt dat Alan moet gaan slapen en dat hij morgen met een taxi terug gaat. Alan bied zijn excuses aan. Hij kan niet slapen om wat er was gebeurd. De volgende ochtend kwam er een auto en Adnan brengt Alan naar Jeddah. Alan bied nogmaals zijn excuses aan en Yousef zegt dat hij moet nadenken over hun vriendschap. Onderweg probeert Alan te slapen, maar dat lukt niet. Hij denkt aan zijn afspraak met de dokter en dat hij geopereerd zal worden.

Hoofdstuk 29

Alan is in het King Faisal Specialist Hospital and Research centre (ziekenhuis en onderzoekscentrum). Hij heeft zijn kleren en spullen afgegeven en zit al veertig minuten te wachten totdat een man hem op komt halen. Hij wordt naar de OK gebracht en het ziet er erg belangrijk uit waardoor hij denkt dat wat hij heeft ernstig is. De enige man in de OK gaat weg, maar dan komt er een Aziatische man binnen. Alan vraagt of hij de anesthesist is, maar hij glimlacht alleen maar en neuriet een liedje. Alan valt bijna in slaap en hij denkt aan zijn moeder die op haar zestigste is overleden. Ze had een auto-ongeluk en overleefde die, maar omdat ze niet gezien was, is ze alsnog in de auto overleden aan een beroerte. Alan is nu 54 dus hij denkt dat de kans niet klein is dat hij na de operatie niet meer wakker wordt. Dan komt dokter Hakem binnen en Alan ziet ineens een man of zeven in de OK staan. Dokter Hakem stelt ze allemaal voor en ze komen allemaal uit een ander deel van de wereld. Alan mag op zijn buik gaan liggen en dokter Wei (de anesthesist) prikt hem een paar keer rondom zijn gezwel. Alan kon nog wel wat voelen, ook al zei hij van niet. Hij wilde niet teveel van dat spul binnen krijgen. Ze beginnen met snijden en Alan voelt het wel, maar het doet geen pijn. Zodra ze de cyste uit zijn lichaam halen, voelt Alan enorm veel druk en hij raakt een beetje in paniek. Alan denkt aan zijn moeder en hoe zij hem sterk probeerde te maken door uit een dagboek te lezen van een ver familielid. Deze oude vrouw was ontvoerd door Indianen en haar man en twee kinderen waren vermoord. Na een jaar werd ze weer met haar dochter samengebracht. Ze hebben samen een zuivelboerderij opgebouwd, maar bij een strenge winter stortte haar dak in en verloor ze haar been omdat er een balk op viel. Daarna kwam er een pokkenplaag waaraan ze haar dochter verloor.  Haar dochters verloofde zorgde voor de oude vrouw totdat ze op 91jarige leeftijd overleed.. Elke keer als Alan klaagde haalde zijn moeder dit verhaal naar boven en de twee Wereldoorlogen. Alan hoort de artsen vaag tegen elkaar praten in verschillende talen. Dokter Hakem zegt dat ze dieper gaat. Alan denkt dat de reden dat de dokter niet zoveel zegt, is omdat ze iets kwaadaardigs ziet. Alan probeerde aan iets anders te denken, maar hij denkt aan Reliant die te horen krijgt dat Alan is overleden. Dan denkt hij aan Kit, die hem nodig heeft. Ruby had ruzie met haar, dus nam Alan haar mee naar Cape Canaveral, waar de shuttle zou opstijgen. De dag voor de lancering kregen Alan en Kit een rondleiding. Deze was gegeven door Norm, een tachtig jaar oude man die sinds 1956 voor NASA werkte. Het was zijn laatste rondleiding. Kit praatte de hele tijd over de universiteit. Alan zegt wanneer Kit zich zorgen maakt altijd dat hij een oog in de lucht is en haar altijd kan zien en dat alles er goed uit ziet. Dan voelt hij ineens een scherpe pijn en de dokter bied haar excuses aan. De dichtstbijzijnde plek waarvan je de shuttle kon zien opstijgen, was Banana Beach. De avond van te voren hebben ze het niet over Ruby gehad, maar was het juist gezellig in het hotel. Terwijl ze op het strand aan het wachten waren, ontmoetten ze een astronaut, Mike Massimino. Hij was daar met zijn dochter en vertelde over toen hij naar de maan was gegaan en hoe vaak je daar ochtend en avond hebt op een dag. De sterren flikkeren daar niet, maar het zijn gewoon stippen. Soms deden ze al het licht uit in de shuttle om naar de sterren te kijken. Dan voelt Alan weer veel pijn en de dokter zegt dat hij extra verdoving krijgt. De anesthesist duwt heel hard met zijn arm op zijn hoofd. Hij heeft al veel minder pijn en denkt aan zijn vader die hem zou uitlachen. Alan raakt even weg, maar hij heeft wel minder pijn. De dokter vraagt of hij er nog steeds bij is. Alan zegt dat de man minder druk moet zetten en dat gebeurd ook. Hij denkt terug aan hoe de shuttle opsteeg. Niemand verwachtte dat hij zou opstijgen, maar tocht gebeurde het. Massimino was verdwenen terwijl Alan hem nog wou bedanken. Alan was erg emotioneel van de lancering. De dokter vraagt of Alan er nog is en ze zegt dat ze alles hebben weggehaald.

Hoofdstuk 30

Alan is weer terug waar hij opgehaald werd. De dokter komt binnen en vraagt of hij nog pijn heeft. Hij heeft een scherpe pijn, maar zegt dat alles goed gaat. Hij vraagt aan de dokter hoe het met haar gaat, want hij wil niet dat de dokter weg gaat. Hij vraagt of ze nog meer operaties heeft die dag, maar ze zegt van niet. Hij vraagt ook of de baan stressvol is, ze zegt dat dat nu niet meer zo is, maar vroeger wel omdat ze toen moeilijkere operaties deed. Ze loopt weg en Alan gaat haar achterna en bedankt haar. Alan zegt dat hij bewondering voor haar heeft (omdat ze een vrouwelijke dokter in Saudi Arabië is). Ze bedankt hem. Alan vraagt wanneer er een vervolgafspraak komt. Ze vraagt wat Alan bedoelt. Alan bedoelde om naar zijn nek te kijken en ze zei dat dat over tien dagen kon en dat hij haar moest bellen als er iets fout was.

Hoofdstuk 31

De drie dagen na de operatie kwam Alan makkelijk en op tijd uit bed om mee te gaan met het busje met zijn team. Iedere dag zaten ze in de tent te wachten op de koning. Yousef belde een paar keer, want de bedreigingen werden een stuk minder. Alan zei dat hij nog beter even in de bergen kon blijven. Een van die dagen, nadat Alan terug kwam van het strand, lag zijn team te slapen op de bank. Rachel op Brad en de benen van Cayley tussen die van Brad. Alan vond dit erg vreemd. Een avond mailde Alan dokter Hakim om haar te bedanken. Hij kreeg een grappig mailtje terug waarin stond dat hij wel blij moet zijn dat hij niet dood gaat en dat ze hem graag een keer in Jeddah ziet. De volgende dag zat Alan op het strand te bedenken wat hij haar terug zo sturen. Hij stuurde haar een mail dat hij denkt dat ze een handschoen in hem heeft achtergelaten omdat ze wil dat hij hem terug komt brengen zodat ze elkaar weer zien. Ze antwoord hem dat ze waarschijnlijk een snoeppapiertje heeft achtergelaten en dat ze maar beter kunnen afspreken buiten het ziekenhuis. Ze mailden nog wat en uiteindelijk mailde ze dat ze woensdag om 12 uur zou komen en dat ze op haar SUV zijn initialen zou plakken. De volgende dag kan Alan niet stil zitten van enthousiasme. Hij loopt de hele dag maar wat rond in de stad. Het kanaal waar hij over had gevaren lijkt paars. Hij komt terug naar de tent en ziet Rachel en Brad zoenen, terwijl Cayley een paar meter verder zit te werken. Rachel en Brad waren niet van plan te stoppen. Het interesseert Alan allemaal niet zo veel, want de volgende dag is het weekend en dan zou Zahra (de dokter) hem meenemen naar haar broers strandhuis om te lunchen. Hij ging weg en liep de rest van de dag door de stad.

Hoofdstuk 32

De SUV kwam aanrijden met zijn initialen op de voorruit geplakt. De achterdeur gaat open en hij stapt in. De dokter zit in de auto en een hoop mensen kijken naar hem hoe hij bij een Arabische vrouw in de auto stapt. Altijd als Alan met Yousef, of nu met de dokter, weg tijd van het hotel, zit er een bewaker met zijn voeten in een opblaasbaar zwembadje. Zahra heeft een losse sjaal om als hoofddoek en een abaya aan. Ze heeft erg dik haar en grote bruine ogen. Zahra vraagt naar KAEC. Net als Yousef is ze er erg sceptisch over. Alan zegt dat het erg goed gaat. Ze rijden langs een paar grote huizen maar daar tegenover is ook een parkeerplaats waar iedereen van alles dumpt. Ze drinken wat water. Alan voelde zich onbelangrijk bij haar. Ze ging naar school in Geneva, ze had LSD geprobeerd, een vriendje gehad die Tunesië aan de grond wil krijgen, voor vluchtelingen gewerkt in Koerdistan en een jaar in een ziekenhuis in Kabul gewerkt. Ze vraagt of hij de koning gaat ontmoeten en hij vertelt dat hij bij het team zit omdat hij de neef van de koning kende. Ze zegt dat veel Chinezen de grond in Saudi kopen. Dit wist Alan niet. Alan denkt aan Eric Ingvall, Kit en iedereen die hij nog geld schuldig is. Zahra verontschuldigd zich voor de bezorgdheid van Alan. Ze zegt dan dat het vast goed zal gaan, ook al zijn de Chinezen in opkomst, omdat hij de neef van de koning kent. Ze praten over Abdullah en dat hij veel beter is dan zijn voorgangers. Alan maakt een verkeerde vergelijking met Abdullah, maar Zahra negeert het. Zahra zegt dat ze kinderen heeft. Raina (16) en Mustafa (14). Mustafa mag niet als zijn vader worden, maar hij praat met niemand over zijn gevoelens. Alan suggereert dat Mustafa een tijdje alleen moet gaan kamperen of zo. Zahra moet daar erg om lachen en zegt dat ze in Saudi niet kamperen. Ze gaan alleen naar de woestijn om te racen en de meeste jongeren gaan dood. Alan zegt dat hij weet van het racen dankzij Yousef. Zahra haalt haar haar uit haar gezicht en Alan vind haar adembenemend. Ze denkt dat Alan het grappig vindt, wat ze doet met haar haar, maar Alan zegt dat hij het juist heel leuk vindt. Hij kijkt naar buiten en ziet een school met duidelijke jongens en meisjes gebouwen. Hij is gefascineerd door de zee. Zahra denkt dat hij haar niet durft aan te kijken. Alan vraat waar ze vandaan komt en ze zegt dat haar voorouders overal vandaan komen. Alan zegt dat hij dat ook wil en Zahra zegt dat uit moet zoeken waar zijn voorouders vandaan komen. Alan vraagt nog hoe het zou zijn qua cultuur als Zahra en hij samen zouden zijn, maar Zahra vindt dat ongeschoolde mensen daar over na mogen denken. Ze komen aan bij het strandhuis en het is heel erg groot. Het uitzicht is prachtig en ze gaan op de bank zitten. Er hangt een schilderij van de Alpen en Alan vraagt of Zahra ooit sneeuw heeft gezien. Zahra reageert verontwaardigd en zegt dat ze in Zwitserland heeft gestudeerd en vaak heeft geskied. Ze vergeeft hem zijn domme opmerking. Zahra wil gaan zwemmen en ze geeft Alan een zwembroek van haar broer. Zahra en Alan zijn elkaar constant aan het verleiden. Zahra raakt Alan aan op zijn rug en hij verliest zijn beheersing. Ze zwommen een stukje, maar Alan wil eigenlijk niet dat Zahra zijn lichaam ziet. Ze snorkelen en dan zegt Zahra dat Alan een grote ademteug moet nemen en ze neemt hem een paar meter mee onder water. Daar zoent ze hem. Blijkbaar is ze naakt dus het gaat wat verder dan zoenen, maar dan gaat Zahra naar boven. Ze zwemt snel terug naar het huis en slaat een handdoek om haar heen. Alan doet alsof hij snorkelt totdat hij van Zahra naar binnen mag komen. Ze zit aangekleed op de grond en Alan gaat naast haar zitten. Hij pakt een dadel en eet die op. Ze gaan een beetje tegen elkaar aan hangen en het enige wat Alan weet te zeggen is: dit is fijn. Alan denkt na over alle stappen die volgen. Waar hij zijn handen zou moeten plaatsen en wanner hij haar moet zoenen. Hij zoent haar en ze gaan liggen. Ze kijken elkaar aan en Alan wil haar blik ontwijken, want hij is bang dat ze dan ziet hoe lelijk hij eigenlijk is. Maar dan bedenkt hij zich dat ze hem had geopereerd en nog steeds bij hem wil zijn, dus hij laat de gedachte varen. Hij denkt nog even aan Ruby, maar zodra hij naar Zahra kijkt, is hij Ruby vergeten. Ze proberen seks te hebben, maar elke keer als Alan er klaar voor is, is Zahra dat niet. Ze vraagt of hij afgeleid is. Hij is absoluut niet afgeleid maar liegt van wel en vertelt haar over zijn huis dat te koop staat en Kit haar studie. Ze zegt dat ze het nu niet hoeven te doen en Alan is boos op zichzelf. Ze kijken naar de zonsondergang.

Hoofdstuk 33

Alan eet nog wat dadels. Zahra zegt dat ze een paar weken naar Parijs moet en vraagt hoe lang Alan nog in Saudi is. Alan weet het niet. Ze drinken wat wijn. Alan is dronken en wil dat Zahra dat weet. Hij vertelt een verhaal voor Mustafa aan Zahra over Alan en zijn vader. Ze gingen kamperen en zijn vader nam mee naar een natuurreservaat in New Hampshire. Alan was ongeveer 11 jaar. Het was een groot bos en er lag sneeuw. Het was vroeg in de ochtend, zonsopkomst. Ze liepen het bos in en er lag steeds meer sneeuw. Ze liepen een helling op en op een gegeven moment werd het al laat, dus Alan vroeg of zijn vader een tent bij had. Hij zei van niet en vroeg aan Alan wat ze nu moesten doen. Hun kleren waren niet diep genoeg om de nacht te overleven. Heel de wandeling was een test voor Alan die zijn vader had bedacht. Alan zegt dat ze onderdak moeten bouwen. Dat antwoord was goed. Ze pakken grote takken die ze aan elkaar knopen. Zijn vader vraagt hoe lang ze de tijd hebben. Alan denkt ongeveer twee uur en dat was weer een goed antwoord. Ze bouwden de hut en zijn vader vroeg wat ze nu moesten doen. Alan zei dat ze van hun kleren een slaapzak moesten maken met tape of naald en draad. Weer was het een goed antwoord en ze verknipten hun kleding om dat te doen. Ze hadden het warm en de volgende ochtend gingen ze weer terug. Zahra vind dat zijn vader gek is omdat Alan bijna dood ging. Alan moet lachen. Zahra lacht ook en vind het een erg zielig verhaal.

Alan eet nog wat dadels. Zahra zegt dat ze een paar weken naar Parijs moet en vraagt hoe lang Alan nog in Saudi is. Alan weet het niet. Ze drinken wat wijn. Alan is dronken en wil dat Zahra dat weet. Hij vertelt een verhaal voor Mustafa aan Zahra over Alan en zijn vader. Ze gingen kamperen en zijn vader nam mee naar een natuurreservaat in New Hampshire. Alan was ongeveer 11 jaar. Het was een groot bos en er lag sneeuw. Het was vroeg in de ochtend, zonsopkomst. Ze liepen het bos in en er lag steeds meer sneeuw. Ze liepen een helling op en op een gegeven moment werd het al laat, dus Alan vroeg of zijn vader een tent bij had. Hij zei van niet en vroeg aan Alan wat ze nu moesten doen. Hun kleren waren niet diep genoeg om de nacht te overleven. Heel de wandeling was een test voor Alan die zijn vader had bedacht. Alan zegt dat ze onderdak moeten bouwen. Dat antwoord was goed. Ze pakken grote takken die ze aan elkaar knopen. Zijn vader vraagt hoe lang ze de tijd hebben. Alan denkt ongeveer twee uur en dat was weer een goed antwoord. Ze bouwden de hut en zijn vader vroeg wat ze nu moesten doen. Alan zei dat ze van hun kleren een slaapzak moesten maken met tape of naald en draad. Weer was het een goed antwoord en ze verknipten hun kleding om dat te doen. Ze hadden het warm en de volgende ochtend gingen ze weer terug. Zahra vind dat zijn vader gek is omdat Alan bijna dood ging. Alan moet lachen. Zahra lacht ook en vind het een erg zielig verhaal.

Hoofdstuk 34

11 dagen later kwam de koning. Zijn bezoek was om negen uur aangekondigd en rond de middag kwam hij aan. Hij kreeg eerst een rondleiding en ging daarna naar de tent. Brad, Cayley en Rachel deden de presentatie. De man uit Londen leek in de tent te zijn en hij en Brad praatten over dat dit nog niet alles was wat Reliant kon doen. De presentatie ging erg goed. De koning zat op een soort troon en de andere mensen zaten op de banken. De koning klapte maar zei verder niks. Niemand stelde vragen en niemand praatte met Reliant. Iedereen ging gewoon weer weg. De koning zijn auto reed de garage van de Black Box binnen. Er stonden ook Chinese auto’s. Alan wachtte twee uur voordat de mensen het gebouw uit kwamen. Hij zag de koning en de mensen waaraan hij zijn presentatie had gegeven, maar hij zag ook een hoop Chinese zakemannen. Alan gaat naar binnen en vraagt aan Maha wat die Chinesen daar deden. Maha zegt dat ze ook een IT presentatie gaven. Alan was verontwaardigd en vroeg of ze dat in het gebouw deden. Maha zei dat ze niet zou weten waar ze dat anders moesten doen. Alan vroeg hoe ze wisten dat de koning vandaag zou komen. Maha zei dat ze waarschijnlijk gewoon geluk hadden. Die middag pakte het team hun spullen in en de volgende dag vertrokken ze uit Saudi-Arabië. Alan blijft nog en iedere dag hoopt hij Karim te zien. Maar volgens Maha was hij heel erg druk. Op een dag kwam Karim de tent binnen. Hij vertelde dat Reliant helaas KAEC niet van technologie mag voorzien. Alan vraagt of het de Chinezen zijn die een contract hebben gekregen en Karim gelooft van wel. Alan vraagt Karim of het nut heeft voor hem om in KAEC te blijven. Karim zegt dat er wel dingen te doen zijn dus dat het niet onnuttig is. Karim zou Alan graag willen helpen. Alan moest hem geloven van zichzelf. Alan besluit te blijven, want hij kan niet met lege handen thuiskomen. En wie zou er anders zijn als de koning weer komt?