Hoofdstuk 1.1: De individuele vraag

Bijna alle producten kennen een dalend verloop van de individuele vraaglijn, als de prijs daalt stijgt als gevolg daarvan de gevraagde hoeveelheid.

De individuele vraag geeft zodoende de betalingsbereidheid voor een product weer: de maximale prijs die een consument wil betalen per producteenheid bij een gegeven aantal eenheden van het product.

Het verschil tussen wat de consument bereid is te betalen en wat hij feitelijk betaald voor een product is het consumentensurplus, dit surplus is een maatstaf voor het individuele welbevinden van de consument.

De individuele vraag naar producten wordt beïnvloed door vijf factoren:

• Individuele voorkeur: Bijvoorbeeld, als je iets heel lekker vindt wil je er meer voor betalen.
• Beschikbaar budget: De individuele vraag neemt meestal toe als het budget groter wordt,
• Exogene factoren:Omstandigheden waar een individu geen invloed op heeft, bijvoorbeeld bij lekker weer wordt er meer ijs verkocht.
• De aanwezigheid van substitueerbare producten: als bijvoorbeeld de peren in de aanbieding zijn koop je minder appels, omdat het alle twee een zelfde soort product is, het voldoet je in dezelfde behoefte.
• De aanwezigheid van complementaire producten:Producten die samen voorzien in de bevrediging van een behoefte, bijvoorbeeld, je hebt een game nodig bij een spelcomputer anders doet hij het niet.