Hoofdstuk 11

Samenvatting economie

Hoofdstuk 11

11.1 – Gezamenlijk belang

Bij de voorziening van collectieve goederen is het grootste probleem de financiering ervan. De ‘niet-uitsluitbaarheid’ belet aan iedere gebruikers een prijs te vragen naar rato van het gebruik, waardoor er weer meeliftersgedrag ontstaat. Maar er zijn ook mensen die zeggen ‘zonder mijn bedragen komt het er toch wel’. Hierdoor heeft zoiets weinig zin, daarom betalen wij dus belasting om dingen als dit gewoon te kunnen betalen zonder nog eens los geld te betalen.

Er zijn omstandigheden waarin je door je eigen gedrag anderen ertoe kunt ‘overhalen’ ook een bijdrage te leveren. Met welke ‘problemen’ we dan te maken krijgen en hoe we deze ‘problemen’ kunnen oplossen bestuderen we met behulp van de speltheorie. De speltheorie analyseert het gedrag van verschillende partijen. Een van de bekendste toepassingen van de speltheorie is het gevangenendilemma.

11.2 – Het gevangenendilemma

Gevangenendilemma is 2 mensen die zonder het van elkaar te weten keuzes moeten maken. Zij moet nadenken wat de andere zou doen en daarin voor zichzelf dan de beste keuze maken.

Een dominante strategie is een strategie die een partij het beste resultaat oplevert, onverschillig de keuze van de andere partij.

Een Nash-evenwicht is het resultaat dat tot stand komt, als iedere partij zijn actie zó kiest dat zijn eigen resultaat zo goed mogelijk is, gegeven de acties van de andere partij(en).

11.3 – Toepassingen gevangenendilemma

Het dilemma van de gevangenen laat ons zien dat een bepaalde acte die vanuit individueel oogpunt verstandig kan zijn, buitengewoon onverstandig kan zijn vanuit gezamenlijk standpunt. Maar waardoor wordt dit gevangenendilemma veroorzaakt? En zijn er mogelijkheden om uit de ‘val’ te ontsnappen? Bij beantwoording van deze vragen moet je je bewust zijn van de regels van het spel. De belangrijkste regels zijn:

1. Eenmalige beslissing, na straf of gevolg van actie kunnen ze opnieuw proberen.
2. Geen overleg mogelijk.
3. Beide partijen dezelfde informatie
4. Beïnvloeding van andere partij en andersom. Je eigen resultaat beïnvloed resultaat van ander en andersom.

De botsing tussen eigen belang en gezamenlijk belang kan leiden tot een gevangenendilemma, waarbij de partijen bij het nemen van de beslissing uitsluitend letten op het eigen belang. Hadden de partijen rekening gehouden met de externe effecten van de individuele beslissingen en dus met het gezamenlijk belang, dan was het resultaat voor alle partijen beter geweest. Overheidsdwang kan het gevangenendilemma doorbreken. Dit speelt onder mee een rol bij de voorziening van collectieve goederen. Onderheid dwang is echter lang niet altijd noodzakelijk om uit het gevangenendilemma te komen. Het is heel goed mogelijk dat één van de partijen zelf de noodzakelijk strategie voert om een gevangenendilemma te doorbreken. We spreken in dit verband van zelfbinding.

Van zelfbinding is sprake als een partij vrijwillig een bepaalde strategie voert, waarbij rekening wordt gehouden met de belangen van de andere partij(en).

We spreken van zelfbinding, wanneer een partij zich vrijwillig houdt aan een strategie die boor beide partijen het beste gezamenlijke resultaat oplevert, als de ander zich ook aan deze strategie houdt. De zichzelf bindende partij geeft door zijn beslissing twee signalen af:

1. Hij handelt niet uit eigen belangen.
2. Hij houdt rekening met de invloed van zijn handelen op het resultaat van ander.

De zichzelf bindende partij laat dus zien, dat hij rekening houdt met de invloed op het rendement van de anderen. Een dergelijk zelfbinding kan dus effectief zijn.

Door middel van geloofwaardige dreiging, kunnen andere partijen zich ook bedenken dat ze zelfbinding willen.

De in de samenleving algemeen aanvaarde normen (regels) beïnvloeden de verschillende strategieën en zo de uitkomsten van de genomen beslissingen.

Een ander aspect van sociale normen is de zogenaamde corruptie. Dit is het misbruik dat personen maken om van hun positie binnen de overheid of een onderneming een eigen wil te gewinnen.