Das Mädchen mit dem Fingerhut door Michael Köhlmeier

Een zesjarig meisje dat niet weet wat haar naam is staat naast een man (oom) op de straat. Echter, de twee zijn waarschijnlijk niet gerelateerd. In het verleden werd het kind soms "Yiza" genoemd. Het weet dat dit niet een naam is, maar als ze nu wordt gevraagd om haar naam, zegt ze: Yiza. Voorbij de straat is een markt te zien. De verkopers zijn net begonnen met het opbouwen van hun stands. Yiza gaat in de verwarmde winkel van een handelaar die haar oom haar toonde. De handelaar heet Bogdan hij geeft haar iets te eten en te drinken.

Later, wanneer de visverkoper komt, adviseert hij Bogdan naar de politie te gaan. Yiza begrijpt de taal van de mensen niet, maar de oom had haar verschillende varianten van het woord politie geleerd en gezegd dat ze luid moet schreeuwen zodra ze het woord hoort. Dat doet ze dan ook. Als gevolg daarvan, vertelt Bogdan de visverkoper dat hij zal wachten tot de avond en dan zal bellen met de "hmhm" (politie). Maar in de avond verdween het kind.

Op de afgesproken plaats wacht de oom op Yiza. Ze gaan naar andere mannen in een minibus en rijden weg. De volgende ochtend is Yiza terug in de winkel van Bogdan. Dit wordt herhaald voor een paar dagen tot de oom vertrekt. Yiza gaat doelloos door de straten en vindt uiteindelijk de weg naar de markt niet meer terug. Vanwege de winter kou slaapt ze in een container.

De volgende dag, voelt Yiza voelt de warmte uit de deur van een cafe stromen als een man en een vrouw naar buiten komen. Ze ligt vervolgens in de verwarmde hal. Als ze wakker wordt, knielt een agent naast haar. Zij neemt haar in een patrouille auto en brengt het kind naar een soort weeshuis

In het midden van de nacht, is Yiza ontwaakt door een 14-jarige die haar taal spreekt. Naast hem is er een kleine jongen die kan communiceren met de grotere, maar in een Yiza vreemde taal. Later leert ze dat de twee heten Schamhan (grote) en Arian (kleine). De twee hebben besloten om het weeshuis te ontvluchten, en ze nemen Yiza met hen mee. Arian geeft het meisje een vingerhoes met een huls van messing die past op haar gewonde duim.

Nadat de kinderen uit het raam van een bergruimte zijn geklommen, lopen ze door een bos naar een metrostation. Schamhan vertelt over een huis waarvan de inwoners de wintermaanden doorbrengen in Italië of Spanje. Daar wil hij Yiza en Arian heen brengen. Schamhan verklaart alles in twee talen, zodat zowel Yiza als Arian hem begrijpen.

Het regent zonder een stop, en de kinderen moeten op zoek naar Onderdak in een schuur. Ze huilen van kou, dorst en honger. Na twee dagen en nachten stoppen ze niet. In een huisvestingslandgoed merken ze op hoe een man en een vrouw hun huis in de ochtend verlaten, in de auto weggaan. Ze breken in. Ze doven hun dorst en eten. In de namiddag gaan ze naar een hooiberg.
De politie hoeft alleen de voetafdrukken in de sneeuw te volgen. De kinderen worden naar het politiestation gebracht. Schamhan bedriegt de ambtenaar, zij denken dathij bidt, maar in werkelijkheid praat hij tegen Arian:

Schamhan wil vluchten met Arian en Yiza niet meenemen, want ze kan niet snel genoeg lopen. Wanneer een dronken man wordt binnengebracht in ongeveer middernacht, probeert Schamhan te ontsnappen en geeft Arian een teken.

Schamhan sprong op. Arian blijft zitten. Maar voordat de 14-jarige de deur bereikt, moet hij langs de dronken. Hij slaat hem neer, stappen op de grond en weert de politie uit totdat ze hem uit de actie met een rubber stok. Niemand besteedt aandacht aan Arian, die neemt Yiza aan zijn hand en verlaat het politiebureau met haar.

Deze keer zijn ze weer op zoek naar bescherming tegen kou en sneeuw. Ze stappen in een vrachtwagen. Wanneer ze slapen vertrekt de truck. De truck is volgeladen met pallets. Geen van de werknemers merkte de twee kinderen op. Na een andere rit worden de pallets gelost met een vorkheftruck. Zodra niemand anders er is, springt Arian uit de vrachtwagen en dan Yiza. Hoewel hij het neonteken op het gebouw niet kan lezen, begrijpt hij dat het een supermarkt of een winkelcentrum is. Ze drinken water en stelen voedsel.

In de kas van een villa zoeken ze bescherming. Yiza hoest in de tussentijd, en de volgende ochtend merkt Arian op dat ze koortsachtig is. Met gebaren, probeert hij uit te leggen aan haar dat ze moet slapen terwijl hij op zijn manier aspirine gaat proberen te krijgen.

Vlakbij de supermarkt is een metrostation. Arian gaat naar de stad. Daar wendt hij zich tot voorbijgangers en zegt "aspirine". Aan het einde van de dag heeft hij in totaal 34 euro en 7 cent gebededeld.

Ondanks de aspirine, verslechtert Yiza's toestand. Wanneer Arian terug komt van een andere bedetour, ontmoet hij een vrouw die Yiza het huis in draagt en hem weg jaagt. de vrouw verzorgt Yiza en laat Yiza haar oma noemen.

Maanden later, kijkt Yiza (die inmiddels de taal van de vrouw heeft geleerd) door het keukenraam en ziet ze Arian staan op straat.

Ze zei dat ze naar het toilet moest gaan, de vrouw werd boos toen ze vroeg of ze naar het toilet mocht gaan.

De vrouw pakt de sleutel uit haar zak. Yiza paktet het van haar af en slaat de vrouw. Ze opende snel de deur en sluit deze van buitenaf. Dan brengt ze Arian in het huis. Blijkbaar kan hij nu ook een beetje de taal van de mensen van hier, omdat hij aan Yiza verklaart dat hij honger heeft. Ondertussen heeft de vrouw gestopt met kloppen tegen de deur. In plaats daarvan dreigt ze de politie te bellen vanuit het raam. Arian pikt een item en opent de deur.

Arian haalde uit en sloeg het ding tegen het voorhoofd van de vrouw. En hij sloeg opnieuw. De vrouw wankelde in de gang, rekte haar armen uit, struikelde en viel. Arian sloeg haar voor de derde keer, dit keer op het hoofd van de vrouw. Arian sloeg een vierde keer en een vijfde keer en een zesde keer.