The intern (2015)

Film verslag: The Intern

Speelduur: 121 minuten

The Intern is een Amerikaanse film uit 2015, geschreven en geregisseerd door Nancy Meyers. De film ging in première op 12 september op het Filmfestival van Oostende.

Toen ik uit school kwam ging ik op YouTube filmpjes kijken, voordat een filmpje begint komt er een advertentie, dit was een trailer van de film The Intern. toen ik de trailer voor het eerst zag was ik er al helemaal weg van.

Mijn Mening:

• Ik had verwacht dat de film heel grappig zou zijn met veel komedie, ik had de trailer namelijk gezien en moest al meteen lachen. Gelukkig voldeed de film aan mijn verwachtingen. Er zaten veel komische scenes in. De film wordt als komedie aangemerkt en hier ben ik het volkomen mee eens.
• Dit was de eerste keer in een hele lange tijd dat ik naar de bioscoop ben geweest, ik zou graag vaker naar dit soort films gaan, want ik vond het heel leuk om naar te kijken en verveelde me niet tijdens de film.
• Eigenlijk had ik wel verwacht dat deze film een beetje saai zou gaan zijn, meestal vermijdt ik ook dit soort genre films maar nadat ik deze film heb gezien denk ik er anders over. Ik zou dus graag nog meer van deze soort films kijken
• Ik vond het best wel een grappige film er werden steeds grappen gemaakt en ze hielden elkaar ook voor de gek. Tijdens één van deze scenes werd de hoofdpersoon Ben erop gewezen dat hij tijdens gesprekken met Jules (zijn baas) regelmatig met zijn ogen moet knipperen en hij deed dit oefenen voor een spiegel. Dit zag er heel komisch uit.

Ik vond de film ook modern/actueel omdat ze op kantoor allemaal met een Macbook en IMac werkten. Het kantoor zag er heel erg modern uit. Ook de kleding die de personen dragen is van deze tijd.

De film vond ik ook spannend want toen ze gingen inbreken in het huis van de moeder van Jules ging het alarm af eerst dachten ze dat het een neppe was maar later hoorden ze de sirene van een politiewagen.

• Ik zou heel graag meer van Nancy Meyers haar films gaan kijken want ik vond het het echt waard om deze film te kijken en heb er dan ook met veel plezier naar gekeken.

Filmwijzer:

Vorm

De film speelde zich vooral af in Brooklyn, New York City

De hoofdpersonen  droegen durende de film heel nette kleren. Ben Whitthaker droeg altijd een pak en Jules Ostin droeg vooral werk kleren.

De kleren en de locatie die in de film afspeelde veranderede de sfeer niet heel erg.

En de muziek diende vooral gewoon als achtergrond muziek en viel niet heel erg op.

In de film werd er niet gebruik gemaakt van speciale geluidseffecten.

De film werd afgespeeld in (tamelijk) chronologische volgorde, er waren dus geen flashbacks.

Een scene in de film die bij mij het meest is bijgebleven is dat  Ben, Jason, Davis en Lewis bij Jules haar moeder gingen inbreken dat was ook een van mijn favoriete scenes, de camera richten zich vooral op Ben in heel de film en hij speelde in de scene ook een grote rol dus ik vond dat ze het goed gedaan hadden want ik wou wel weten wat een ouder iemand in zo een situatie zou doen.

De genre van de film was voornamelijk comedy en drama.

Inhoud

De 70-jarige Ben Whitthaker ontdekt dat met pensioen gaan helemaal niet leuk is. Hij grijpt de kans om  een senior stagiair te worden bij een online fashion website die is opgericht door Jules Ostin.

Ben is toegewezen als assistent voor Jules, die een beetje sceptisch is over hem in het begin.

Iedereen op het kantoor mag Ben en later als Ben de tafel met rotzooi opruimt mag ook Jules hem.

In een poging om haar huwelijk te repareren, besluit Jules om een ​​toekomstige CEO te huren bij San Francisco. Toen Jules naar het huis van Ben ging de volgende dag, stimuleert Ben Jules om na te denken over hoeveel dit haar gezag zal veranderen en hoe dit haar creativiteit kan verpesten. Hij herinnert haar ook haar passie voor haar bedrijf.

Matt daagt onverwacht op in het kantoor en vraagt om de keuze te heroverwegen, hij zegt dat hij bereid is om hun huwelijk te laten werken.

• Een conflict die in de film speelt is dat de man van Jules vreemd gaat met een andere vrouw en na een tijd is zij maar ook Ben erachter gekomen.
• Ben Whitthaker : Ben is een 70-jarige man die pas sinds een paar jaar zijn vrouw heeft verloren. Ben kan met iedereen goed omgaan en iedereen op kantoor is helemaal weg van hem. Ook een oudere vrouw genaamd Fiona, later krijgen ze een romantische relatie.

Jules Ostin : Jules is een vrouw van middelbare leeftijd en is de eigenares van een online fashion website. Jules is getrouwd en heeft één kind. Haar werk betekent heel veel voor haar en daarom heeft ze weinig tijd voor het gezinsleven. In vriendschap investeren heeft ze geen tijd.

• De hoofdpersonen zijn geen voorstanders van een bepaald standpunt ze zijn gewone mensen want ze hebben geen doel in de film die ze duidelijk willen maken of willen bereiken. De film haalt wel het vooroordeel weg dat oudere geen kans maken in de arbeidsmarkt.
• Ik heb het meest meegeleefd met Jules Ostin omdat de man waarvan ze het meeste houdt vreemdgaat en niet alleen dat ze heeft  ook nog de druk van haar werk.

  Functie

• De film is vooral bedoeld om het publiek te amuseren.
• In de film was een onverwachte wending die ik echt niet zag aankomen het was geen positieve wending maar daardoor kon ik niet wegkijken.
• Recensie:

Filmmaker Nancy Meyers (The holiday, It’s complicated) weet altijd feilloos de emoties van haar personages over te brengen, ongeacht van welke generatie ze zijn. Die gave gebruikt zij opnieuw in het door haar geschreven én geregisseerde The intern. Robert De Niro is als Ben misschien een beetje té aardig, want hij laat aanvankelijk behoorlijk over zich heenlopen als ‘jongste bediende’.

Maar goed, feit is dat hij niets heeft te verliezen en het heerlijk vindt om weer regelmaat in zijn leven te hebben en onberispelijk gekleed naar kantoor te gaan, ook al staart hij daar de eerste dagen vooral naar zijn beeldscherm. Natuurlijk grijpt hij zijn kans om Jules uit de brand te helpen, waarna zij ontdooit en hem steeds meer begint te vertrouwen.

The intern is een vermakelijk ‘feelgood’ drama met een aandoenlijke De Niro en een sympathieke Anne Hathaway. Gelukkig maakt Meyers van De Niro niet helemaal een sneue ouwe goedzak, want hij krijgt een jaloersmakend aantrekkelijke minnares, een masseuse nota bene, gespeeld door de innemende Rene Russo.

Nancy Meyers levert wederom een fijne film, waarin ze ook nog eens de oplossing aandraagt voor het fnuikende maatschappelijke probleem van ouderen die werkloos aan de kant zitten met al hun kennis en kwaliteit. Een filmhit als The holiday zal het niet worden, maar The intern is dik in orde.

De telegraaf.nl

Ik ben het met de recensie eens en vind dat de recensent het heel mooi heeft verwoord. Behalve dat de recensent  zegt dat Ben té aardig is tijdens deze hele de film deze mening deel ik niet.