Zeehond

Beoordeling 6.3
Foto van een scholier
  • Samenvatting door een scholier
  • Klas onbekend | 697 woorden
  • 3 februari 2009
  • 31 keer beoordeeld
Cijfer 6.3
31 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak

Gewone zeehonden leven langs beschutte kusten in de Noordelijke Atlantische en Grote Oceaan. In Europa komen ze voor langs de kust van de Oost-, de Noord- en de Waddenzee, en de kust van Noorwegen, Ierland en Groot-Brittannië (met uitzondering van het Kanaal). Ze komen over het algemeen voor op zandplaten, waaronder rond riviermondingen. Ook komen ze voor langs rotskusten. Zeehonden in Nederland komen het meest voor in de Waddenzee

Voortbeweging :
De voortbeweging op het land is onbeholpen en rupsachtig; de veel soepeler gebouwde Oorrobben zijn opvallend veel beweeglijker. Op het land bewegen Gewone zeehonden zich erg onhandig, maar in zee voelen ze zich helemaal thuis. Met golvende bewegingen van hun achterlijf en de achterste vinpoten bewegen ze zich soepel door het water. Hierbij kunnen ze snelheden van wel 35 km per uur halen en dat is handig bij de jacht naar voedsel: o.a. inktvis, platvis, rondvis en garnalen.

Verdediging :
De belangrijkste natuurlijke vijanden zijn haaien en de orka. Ze kunnen zich niet goed tegen deze dieren verdedigen omdat ze veel te klein zijn. Maar voor kleinere dieren die hun willen aanvallen gebruiken ze hun tanden of staart.

Zoolganger, Hoefganger of teenganger :De zeehond is geen van alle want hij heeft geen poten. Bij het onderwerp voorbeweging staat hoe die zich beweegt.

Voedsel : Zeehonden voeden zich voornamelijk met vis, maar ook met kreeftachtigen, inktvissen en wulken. Vooral haring en kabeljauwachtigen zijn belangrijke prooidieren. In de Nederlandse wateren is bot de belangrijkste voedselbron. Grotere vissen eten ze aan het wateroppervlak, kleinere vissen worden tijdens het jagen onder water opgegeten. Jonge zeehonden eten op de bodem levende kreeftachtigen, tot op een leeftijd van 3 maanden. Zeehonden hebben de neiging om zich per seizoen op slechts één soort vis te richten.
Met het voedsel krijgen ze het meeste vocht binnen, en de gewone zeehond drinkt geen zeewater.
Ademhaling :
Onder water gaat een zeehond ook nog eens heel zuinig met zijn zuurstof om; alleen hart, hersenen en de meest belangrijke organen worden van zuurstof voorzien, de lichaamstemperatuur daalt sterk en de hartslag vermindert van 120 tot 4 slagen per minuut. Door deze aanpassingen kan een Gewone zeehond best 20 minuten onder water blijven. Maar ook 30 minuten onder blijven is niet onmogelijk.
Zeehonden slapen soms zelfs in het water; rechtop drijvend (als een grote dobber), horizontaal in het water of languit liggend op de bodem. Ze moeten dan uiteraard na een half uur wel even wakker worden en een luchtje gaan scheppen.

Bloedsomloop : Om langer onder water te kunnen blijven hebben de zeehonden in hun bloed heel veel rode bloedcellen met een hoge concentratie hemoglobine, dat ervoor zorgt dat het bloed zuurstof bindt. Bovendien hebben ze bijna drie keer zoveel bloed als een mens met hetzelfde lichaamsgewicht.

Voortplanting :
Gewone zeehonden zijn echte zeedieren, zoals de naam al zegt. Zo'n 80% van hun leven brengen ze door in het water. Zelfs elkaar het hof maken en het onvermijdelijke paren daarna doen ze in zee.
Na het paren gebeurt er iets bijzonders. Het bevruchte eitje nestelt niet meteen in in de baarmoeder, zoals bij de meeste zoogdieren, maar pas na een maand of 3. Dit wordt wel de 'stille zwangerschaps-fase' genoemd. Het zorgt ervoor dat de geboorte van het jong en de paring kunnen plaatsvinden in de korte periode in de zomer wanneer de zeehonden samen zijn.
10 maanden na de bevruchting (en dus 7 maanden na de innesteling) wordt het jong op een zandplaat geboren. Het jong kan dan direct zwemmen en duiken. Dit is belangrijk om te kunnen overleven, de zandbanken stromen tenslotte bij iedere vloed weer onder water. Na 2 dagen kan het jong al 2 minuten onder water blijven.
Gedurende 4 weken zoogt de moeder het jong met vette moedermelk. Na deze periode moet het jonge zeehondje op eigen benen staan en paart de moeder opnieuw.
Na 3 - 4 jaar is het vrouwtje geslachtsrijp, het mannetje na 6 jaar. Hij zal via een baltsritueel in zee een vrouwtje proberen te versieren om zelf voor nageslacht te zorgen.

Verzorging van jongeren : Bij de geboorte hebben de pups geen witte wollige babyvacht meer: die hebben ze alleen in de baarmoeder. De geboorteperiode ligt tussen het einde van de lente en het begin van de zomer.

Gedaanteverwisseling? :Nee er is geen gedaanteverwisseling de zeehond word gewoon levend geboren.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.