Globalisering of mondialisering is het proces waarbij de verwevenheid tussen verschillende landen en culturen toeneemt. Landen worden hechter door het uitwisselen van goederen, culturen vervagen door sociale media en andere mediums zoals muziek, films etc.

De globalisering kwam op gang in de zestiende eeuw tijdens de ontdekkingsreizen. Daarna kwam de kolonialisatie, maar na 1990 ging het globalisatie proces het snelst. Dit komt door de multinationale ondernemingen (mno’s).
Met hun vestigingen over de hele wereld, creeëren ze een soort mondiaal netwerk. De mno’s worden daarbij gesteund door:

• De enorme verbetering in transport techniek. De relatieve afstand tussen gebieden neemt af, dit heet tijd-ruimtecompressie.
• Overheden hebben veel handelsbelemmeringen opgeheven, zoals importheffingen.

 Globalisatie door multinationals geld niet voor heel de wereld, deze bedrijven vestigen zich alleen daar waar zij het aantrekkelijk vinden.
Ze laten zich leiden door vier factoren:

1. De arbeidsmarkt in een land: loon- en kennisniveau.
2. De ligging: toegankelijkheid van het gebied.
3. De opkomst van nieuwe (afzet)markten.
4. De politieke stabiliteit van een land.

Gebieden proberen de internationale bedrijven te lokken, omdat dit gunstig is voor het welzijn van dit gebied. Dit doen ze door gunstige vestigingsvoorwaarden op te leggen in de exportproductiezones (EPZ’s). Hierdoor ontstaan er grote verschillen in ontwikkeling binnen een land.
Oost-Europa is tegenwoordig een transitieland . Vroeger leidde de overheid een planeconomie, maar nu maken deze landen een overgang naar een markteconomie. Hierbij groeien de sociale en regionale ongelijkheden binnen deze landen.

Productie

De multinationals vestigen zich in gebieden waar de loonprijzen en importheffingen laag zijn. Hierdoor word de productieketen van goederen – de route die een product aflegt van grondstof tot bij de consument -  opgedeeld en verspreid over tal van gebieden. Hierdoor groeit de wereldhandel sneller dan de productie van goederen.
Globalisering heeft geleid tot een verandering van de internationale arbeidsverdeling. Tot 1970 leverden periferielanden de grondstoffen en werden de hoogwaardige goederen geproduceerd in centrumlanden. De prijzen van de grondstoffen stegen minder snel dan de prijzen van de eindproducten. De ruilvoet, de verhouding tussen de gemiddelde prijzen van import- en exportartikelen van een land, verslechterde voor grondstof producerende landen. De wereldbevolking blijft groeien waardoor de vraag naar grondstoffen ook omhoog gaat. En wat doen mensen houden van geld dus gooien ze de prijzen omhoog. De landen die de dure grondstoffen en voedsel moeten importeren, moeten dus ook meer geld vragen als ze de eindproducten verkopen in hun eigen land. Waardoor de koopkracht van de bevolking aangetast word.

Nu is de internationale arbeidsverdeling heel anders dan vroeger. Bijna alle fabrieken zijn uit de westerse landen vertrokken. Hierdoor zijn er veel goed geschoolde mensen werkloos geworden en leven nu van een uitkering. Midden-Engeland, Oost-Duitsland, Wallonië en Noord-Frankrijk zijn hard getroffen door de de-industrialisatie. Nog bekender is Detroit, vroeger was dit het hart van de auto economie, maar nu is het een spookstad.

Handel

Onder invloed van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) wordt de vrijhandel gestimuleerd. Hierbij worden allerlei beperkingen afgeschaft zoals tariefmuren en importquota (hierbij mag je maar een beperkte hoeveelheid van een product importeren). Een open, vrije markt begint bij grote handelsblokken zoals de NAFTA (Canada, VS en Mexico) en de EU. Deze vrijhandel bevorderd de wereldhandel en de uitwisseling van goederen.

Globalisering word mogelijk gemaakt door de transport- en informatietechnologie.
Transporttechnologie: alle technologie die nodig is om het vervoer van grondstoffen, goederen en mensen mogelijk te maken.
Informatie- of communicatietechnologie: alle technologie die de uitwisseling van informatie mogelijk maakt.
Sinds 1980 zijn er drie belangrijke ontwikkelingen:

1. Reistijden zijn sterk gedaald.
2. Transport en communicatie is goedkoper geworden.
3. De infrastructuur rond transport en dataverkeer is enorm verbeterd.

De internationale goederen- en kapitaalstroom bekijkt, zie je dat deze vooral verloopt tussen Noord-Amerika, de EU en Japan. Deze worden ook wel de triade genoemd. Echter neemt de invloed van een paar landen in de semiperiferie toe. Vooral landen in Azië ontwikkelen zich snel. We spreken hier van een global shift. Dit betekend dat het economische zwaartepunt verschuift.

Voordat er handel en uitwisseling van goederen tussen twee gebeiden plaatsvindt, moeten er aan een aantal basisvoorwaarden worden voldaan.
In deze interactietheorie staan er drie:
1. Complementariteit; het ene gebied moet iets leveren waar in het andere gebied vraag naar is.
2. Transporteerbaarheid; de goederen moeten tegen een redelijke prijs en binnen een redelijke tijd      geleverd kunnen worden.
3. Er mogen geen tussenliggende mogelijkheden zijn. De transportomstandigheden moeten zo gunstig mogelijk zijn.

Culturele globalisering

Door dingen zoals internet en sociale media vervagen de grenzen tussen verschillende culturen. Globalisering draagt zeker bij aan de homogenisering van deze materiële cultuurkenmerken.
Maar cultuur gaat ook over immateriële cultuurkenmerken, zoals normen en waarden. Deze zullen minder snel veranderen omdat deze grote invloed hebben op de levensstijl van mensen. Naast toerisme speelt vooral de handel en migratie ook voor snelle groei van de informatietechnologie. Deze technologie speelt een grote rol in de verdere mondialisering van culturen.

Door de ontwikkeling van satellietverbindingen en glasvezel is het mogelijk om wanneer of waar dan ook te weten wat er in de wereld aan de hand is. Dit is ook een vorm van tijd-ruimtecompressie. Twee derde van de internationale informatie uitwisselingen vind plaats tussen het triadische netwerk.

Culturen veranderen en cultuurgebieden verschuiven. De verspreiding of diffusie van cultuurelementen vind op drie schaalniveaus plaats:

1. Mondiaal (wereldwijd), zoals de verwestering, import van muzieksoorten en ander soort eten uit ontwikkelingslanden.
2. Tussen landen. Italiaans eten of Spaanse muziek luisteren.
3. Binnen landen. Vreemde cultuurelementen beginnen in de steden en  verspreiden zich vanuit daar verder door het land.
    

In de afgelopen twintig jaar heeft de media ervoor gezorgd dat vooral westerese cultuurelementen doordringen in de verste uithoeken van de wereld. Engels is de lingua franca (voertaal) van de globaliserende wereld. We spreken van amerikanisering van de wereld. Veel mensen zijn hier tegen omdat ze bang zijn dat ze hun eigen regionale identiteit verliezen.

Sociale globalisering

In de 21^e eeuw is migratie massaler en gewoner dan ooit. Praktisch alle landen hebben met migratie te maken. De helft van de migratiestroom vind plaats tussen landen in het Zuiden. Maar de economische migrantenstroom vind vrijwel alleen plaats van Zuid naar Noord. De pushfactor is het gebrek aan werk, en de pullfactor is de kans op beter betaald werk in het Noorden.

Op vier manieren word de migratiestroom versterkt door globalisering:

1. Door globalisering zijn de welvaartsverschillen in de wereld toegenomen.
2. Het demografisch verschil tussen arme en rijke landen verhoogt de migratiedruk. Westerse landen vergrijzen, terwijl arme landen een relatief jonge bevolking heeft. Echter hebben deze jonge mensen uit arme landen veel moeite met een baan te vinden in het rijke westen. In het westen worden ze gezien als bedreiging. En hun scholingsgraad word te laag ingeschat.
3. Door de verbetering van de transport- en communicatietechnologie zijn gebieden die vroeger afgesloten waren, nu verbonden. Potentiele migranten krijgen door tv en internet een rooskleurig beeld van het ‘rijke’ westen.
4. Door deregulering vindt er een soort ‘ontschotting’ plaats tussen landen. Het is tegenwoordig veel makkelijker om grenzen te passeren.

De meeste internationale migranten komen terecht in grote steden. Sommige migranten nemen de cultuur van het nieuwe land over, maar de meeste blijven verbonden met hun geboorteland. Zoals bijvoorbeeld financieel, ze maken maandelijks geld over naar de familie thuis. Zo ontstaan transnationale netwerken: contacten tussen migranten en achterblijvers.

Gevolgen van globalisering

Niet heel de wereld speelt mee met de globalisering, de globalisering speelt zich vooral af in de triade van de fast world. Daarentegen staat de slow world waar 80% van de wereldbevolking in woont, hieronder verstaan we de periferie landen of de achtergebleven gebieden in de westerse wereld. Hun deelname aan de wereldeconomie is beperkt of afwezig.
Wanneer sommige gebieden of sectoren van de economie modern zijn en de andere niet, spreek je van fragmentarische modernisering. Dit is typisch voor een land in ontwikkeling.

Het hart van de fast world wordt gevormd door wereldsteden. Een wereldstad is een grote stad die voor een deel van de wereld belangrijks is als economisch, politiek en cultureel centrum. Wereldsteden zijn verbonden en vormen samen een soort netwerk. We spreken van een netwerksamenleving. Het proces waarbij de tegenstelling tussen bevolkingsgroepen bewust word versterkt, noemen we polarisatie.

Door de globalisering maken grote delen van de wereldbevolking kennis met westerse producten en levensstijlen. Deze producten worden wel aangepast aan het gebied, omdat veel mensen de immateriële kenmerken van hun cultuur niet snel willen opgeven.

Groot-Brittannië en India: economisch

In de negentiende eeuw was Groot-Brittannië een grootmacht. Groot-Brittannië had veel koloniën waaronder Brits-Indië. De relatie tussen de kolonie en moederland vertoonde alle kenmerken van het centrum-periferiemodel. De rol van Brits-Indië bestond vooral in het leveren van grondstoffen en het afnemen van goedkope eindproducten. In de negentiende eeuw maakte Groot-Brittannië ook een snelle ontwikkeling door, door de industrialisatie. Brits-Indië is een goed voorbeeld van een exploitatiekolonie. Australië is een voorbeeld van een vestigingskolonie. Dit ging ten koste van de lokale bevolking. Na de tweede wereldoorlog werd de VS de nieuwe grootmacht en begon het dekolonisatie proces.

Ook in Groot-Brittannië is er een forse uitschuiving geweest van arbeidsintensieve bedrijven naar lagelonenlanden, vooral naar India. Londen vormt een belangrijk knooppunt in de mondiale economie. Vooral de zakelijke dienstverlening is veel toegenomen in deze regio.

India vertoont nog veel kenmerken van een ontwikkelingsland. Meer dan de helft van de bevolking werkt in de landbouw, er heerst veel armoede en meer dan 40% is analfabeet. Toch maakt India een snelle ontwikkeling door sinds 1991 en behoort het tot de BRIC-landen.
De overheid heeft sinds 1991 gekozen voor een markteconomie. Tariefmuren zijn afgeschaft, evenals subsidies op voedsel en veel staatsbedrijven zijn opgeheven. Sindsdien groeit het bnp jaarlijks met 5 tot 8 procent.
Uit het volgende blijkt dat India steeds meer verweven raakt met de rest van de wereld:

• Veel mno’s komen naar India en investeren in de speciale economische zones. Ook nemen Indiaanse multinationals bedrijven in het buitenland over.
• India vormt steeds meer handelsrelaties met andere regio’s, speciaal Afrika. Hier kunnen ze grondstoffen vandaan halen maar ook een afzetmarkt veroveren.
• Steeds meer mno’s laten hun kantoorwerk uitvoeren in India. Het land profiteert daarbij van de hoogopgeleide, Engelssprekende Indiërs. Vooral in informatie technologie is het land sterk.

Zowel de globalisering in India als de globalisering in Groot-Brittannië toont aan dat de sociale en regionale ongelijkheid toeneemt.

Groot-Brittannië en India: demografisch

Het urbanisatietempo in India is hoog. Een stad met meer dan 10 miljoen inwoners noem je een megastad. In Mumbai woont 55% van de 17 miljoen inwoners in krottenwijken en 100 duizenden mensen slapen op straat. Ook is Mumbai het belangrijkste financiële centrum van India en wil in de toekomst de draaischijf worden tussen Europa, het Midden-Oosten en Azië.
In Groot-Brittannië ligt de urbanisatiegraad met 90 % veel hoger, maar in rijke landen groeien de steden nauwelijks nog door de hoge suburbanisatiegraad. Door suburbanisatie heeft zich rondom Londen een kroon van New Towns ontwikkeld.

In India beheerste het kastenstelsel vroeger het leven van de hindoes. Het kastenstelsel is een systeem van 4 standen (kasten), waarin zaken als huwelijk en beroep binnen de kaste min of meer zijn vastgelegd. Officieel is dit stelsel allang afgeschaft, maar op het platteland beïnvloed het nog dagelijks de levens van de hindoes. Vroeger was het vrijwel onmogelijk om op de klimmen van de kast waarin je geboren was.
Tegenwoordig heeft de middenklasse de overhand in India, de nieuwe generatie jonge ondernemers.
Groot-Brittannië kent klassenverschillen. Het land heeft nooit een revolutie meegemaakt waarbij de aristocratische bovenlaag werd weggevaagd. Londen is een hotspot voor de nieuwe rijken. De sociale ongelijkheid is ook in Groot-Brittannië groot, 1% van de bevolking verdient 10% van het inkomen, en 20% leeft onder de armoede grens.

Ongeveer 20miljoen Indiërs verdien de kost in het buitenland. Naast de rijke olielanden in het midden oosten zijn ook de VS en Groot-Brittannië populaire bestemmingen. Veel goed opgeleide Indiërs verlaten het land, hierdoor kun je spreken van een braindrain. Ook keren veel ondernemende Indiërs terug uit het buitenland, Bangalore is voornamelijk opgezet door Indiase IT’ers uit de VS.
 

Groot-Brittannië en India: cultureel

In India kom je veel Britse kenmerken tegen; Engels is de voertaal, het onderwijssysteem, de manier waarop het land bestuurd word en veel gebouwen.

India heeft een grote culturele diversiteit, dit kan leiden tot verbrokkeling van de samenleving. Toen Brits-Indië onafhankelijk werd, werd het gelijk opgedeeld in India en Pakistan. Hierdoor ontstond een massale volksverhuizing. We spreken hier van een grensgebied tussen twee culturen, de polarisatie kan uitgroeien tot een internationaal conflict. Zowel India als Pakistan beschikt over kernwapens.
Er zijn verschillende krachten die India bij elkaar houden:

• Het hindoeïsme stimuleert een vredige samenleving
• India is een democratisch land met een gedecentraliseerd bestuur. De deelstaten hebben zeggenschap over hun eigen gebied, hierdoor is de neiging om je af te scheiden minder groot.
• Verbindingen en communicatie in India zijn goed ontwikkeld.

Globalisering van de Landbouw

De globalisering veroorzaakt wereldwijde concurrentie in de landbouw. Boeren moeten hun productiekosten verlagen. Zij worden geholpen door importheffingen en exportsubsidies. De WTO  streeft echter naar vrijhandel  en wil alle protectiemaatregelen afschaffen. De kleine boer verliest daardoor de concurrentieslag (bedrijfsbeëindiging).
De wereldwijde inkoop door supermarkten (multinationals) stimuleert het globaliseringproces in de landbouw. Globalisering  heeft twee samenhangende gevolgen: intensivering (maximale opbrengst tegen minimale kosten) en schaalvergroting (alleen de grote bedrijven overleven de concurrentieslag).
Door globalisering groeit de invloed van de EU die zorgt voor gezond en betaalbaar voedsel, inkomen voor boeren, en landbouw in moeilijke gebieden. De EU steunt van 1963 de boeren met productiesubsidies (ene toeslag op de marktprijs); vanaf 2013 zijn deze inkomenssubsidies (een bedrag per hectare) veranderd.

In Oostenrijk zijn de landbouwbedrijven minder productief en internsief dan in Nederland (de bedrijfsomvang in akkerbouw, tuinbouw en veeteelt is kleiner). De biologische landbouw krijgt hier meer steun van overheid en consument.
Om te overleven moet een boer in Europa kiezen tussen: intensivering (hogere productiviteit), specialisatie(zich richten op een speciaal product) of diversificatie (nevenactiviteit). Door nieuwe EU-regels groeit de aandacht voor de verduurzaming van de productie in verband met het milieu en de landschappelijke kwaliteit.