§15 De toekomst van het landschap

§15 De toekomst van het landschap Het Nederlandse landschap zal altijd blijven veranderen. Het is nu anders dan 50 jaar geleden en het zal over 50 jaar weer heel andere zijn dan nu. Boeren hebben de grootste invloed op het land, omdat zij genoeg ruimte moeten hebben om dingen te verbouwen en hun vee te telen. Het landschap moet daarom vaak veranderd worden. Eerst vonden de meeste mensen het niet zo’n probleem als er bijvoorbeeld een bos gekapt moest worden. In de publieke unie had het landschap vooral een gebruiksfunctie. Alle gronden die niet gebruikt konden worden, werden woeste gronden genoemd. In 1960 was er een forse verandering gekomen in de waardering van het landschap. Mensen kregen meer vrije tijd en trokken er dan vaker op uit om wat leuks in de buitenlucht te doen. Daardoor gingen ze anders tegen het landschap aan kijken en dat het zonde zou zijn om die te verwoesten. Dat waren niet alleen de natuurlandschappen maar ook heide, duinen, agrarische landschappen, akkertjes, knotwilgen enzovoorts. Zo kwam het publiek tot de conclusie dat het landschap niet alleen een gebruikswaarde heeft maar ook een belevingswaarde. Het gevolg was dat de Vereniging van Natuurmomenten meer leden kreeg. Die zetten zich niet alleen in om natuurmonumenten te behouden maar bijvoorbeeld ook agrarische akkertjes. Er wordt wel eens ontkend dat landschappen veranderen. Als iemand zegt : ‘deze weide is zo mooi, die moet voor altijd zo blijven’. Dat kan natuurlijk nooit. Er zijn ook mensen die nog verder gaan, die willen een landschap zoals het in 1800 was, wat ook echt niet kan. Er zijn tegenstrijdige belangen tussen de gebruikers van het landschap en de milieuverenigingen. De overheid moet die tegenstrijdige belangen tegen elkaar afwegen. Daarvoor is een bepaald beleid. Een beleid wordt meestal bedacht door een kleine groep deskundigen. De overheid moet het daarna in wetten vastleggen en uitvoeren. Tijdens de uitvoering wordt dat streng gevolgd door de volksvertegenwoordigers (leden v/h parlement, provinciale staten en gemeenteraden). Daarna worden die weer bekeken door de pers en andere maatschappelijke organisaties (milieubeweging). Je moet dus goed kritisch leren kijken naar je landschappelijke veranderingen.