Wat brengt Alan Strang (Peter Firth), een jonge, 17 jarige, verwarde stalknecht, ertoe om zes paarden met een metalen haak blind te maken? Psychiater Martin Dysart (Richard Burton) wordt aangewezen om een onderzoek in te stellen naar dit onbeschrijfelijke gedrag en graaft diep in de psyche van Alan. Hij wordt hierbij geconfronteerd met Alan’s seksuele passie en waanzin en zijn streng religieuze opvoeding waarin zijn moeder Dora Strang (Joanna Plowright) een sleutelrol speelt. Ook ontdekt Dysart dat het paard voor Alan een bijzondere symbolische betekenis heeft. In dit alles wordt Dysart ook geconfronteerd met de duistere demonen die in zijn eigen ziel begraven liggen.
De film Equus van regisseur Sidney Lumet is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Peter Shaffer. Shaffer is vooral bekend geworden door zijn toneelstuk Amadeus, dat in 1984 zeer succesvol door Milos Forman is verfilmd onder dezelfde naam Amadeus. Shaffer heeft Equus zelf bewerkt tot filmscript. Beide hoofdrolspelers, Richard Burton en Peter Firth kregen voor hun intense acteerprestatie in 1978 een Oscar® nominatie en wonnen in datzelfde jaar een Golden Globe®. Firth speelde op het toneel ook de rol van de jonge Alan Strang.
In de wijze waarop de film is uitgewerkt blijf je het gevoel houden naar een verfilmd toneelstuk te kijken. Dit gevoel wordt vooral versterkt doordat Richard Burton zich bij zijn overdenkingen naar de camera, het publiek dus, toedraait. Door het prima en intense spel van zowel Burton als Firth ontstaat een intieme sfeer tussen psychiater en patiënt. Toch werkt dit op toneel waarschijnlijk beter dan in de film. In de film wordt deze intimiteit afgezwakt door de afwisseling van de beelden, met name de beelden waarin we de waanzin van Alan zien.
Wees trouwens gewaarschuwd, voor paardenliefhebbers of dierenliefhebbers in het algemeen zitten er een paar nare, schokkende scènes in de film.
REACTIES
1 seconde geleden
P.
P.
op zich goeie recentie, maar vanuit mijn vak (psychiatrie) is het een briljante verfilming van een thema waarin de rol van psychiater, zonder al teveel sensatie maar wel heel deskundig, is verfilmd. , maar misschien is ook belangrijk om te vermelden dat door de confrontatie met alan strang, die een passie heeft, een passie die dr dysart nooit bezeten heeft, dr dysart in crisis raakt. Hij wordt jalours, en benijd alan op gevoelens die hijzelf nooit gekend heeft. toch zet hij de behandeling voort maar raakt zelf de weg kwijt. ook in de opbouw van zijn behandelingswijzen is in de filM fantastisch weergegeven, via t gesprek, dan via de taperecorder, dan via hypnose, en tenslotte t "waarheidsserum" wordt de werkelijke toedracht duidelijk. Nogmaals meesterlijke film. Heb je t stuk ook in de toneelopvoering gezien?
ben wel benieuwd waarom je zo onder de indruk bent van dit stuk graag hoor ik je reaktie groetjes peter
16 jaar geleden
Antwoorden