Anne with an E (2017)

696 woorden

Anne with an ‘E’

In het begin van 2017 heeft Netflix de trailer voor Anne with an E uitgegeven, de meest recente adaptatie van de klassieker Anne of Green Gables, een boek geschreven door Lucy Maud Montgomery. Direct was ik aangetrokken door de adembenemende schoonheid van de beelden en werd ik nieuwsgierig naar de donkere interpretatie die de serie beloofde. De meesten kennen Anne of Green Gables van de animatieserie of het boek zelf. De serie gaat over het weesmeisje Anne Shirley wie per abuis werd geadopteerd door Marilla en Matthew Cuthburt. De broer en zus wilden een jongen adopteren die de ouder wordende Matthew had kunnen helpen op het land. De serie speelt zich af rond het jaar 1900, de director heeft er dan ook alles aan gedaan om het decor en de kleding zo tijd accuraat mogelijk te maken. De setting is zo echt dat het lijkt alsof je zelf mee staat de kijken over de schouders van de karakters. De serie heeft een serieuze ondertoon en schijnt dan ook licht op de eigentijdse problemen. De serie is gebaseerd op het boek Anne of Green Gables uit 1908 van de Canadese schrijfster Lucy Maud Montgomery.

Ondanks het feit dat de serie hoge kijkcijfers heeft, waren er een aantal negatieve reacties van mensen die het boek al kenden. Over het algemeen hadden de meesten dezelfde mening, namelijk dat de serie veel meer beladende was dan in de boeken of miniserie. Een artikel van ‘The New Yorker’ ging zover om het te vergelijken van de manier waarop Anne Gilbert sloeg met ‘het onverschillige geweld van een maffioso’ (“…she smashes it in his face, with the casual violence of a Mob enforcer” –Sarah Larson, The New Yorker, Mei 2017 , How Not To Adapt Anne of Green Gables). Het interessante aan deze klachten en reacties is dat de donkere gebeurtenissen allemaal in het boek voorkomen, ze waren dus al wel aanwezig, ze zijn simpelweg meer uitgesproken in de serie. De schrijver Moira Walley- Beckett (wie onder andere de meest bekritiseerde afleveringen van de tv serie Breaking Bad heeft geschreven) nam gebeurtenissen uit het boek die in eerste instantie onschadelijk leken en keek ernaar door de ogen van een moderne volwassene. De sleutel tot een goede adaptatie is immers dat je trouw blijft aan het bronmateriaal, herkenning voor het hedendaagse publiek, terwijl je ook iets doet wat nieuw is. Naar mijn mening doet Moira Walley-Beckett dat.

Walley-Beckett’s doel was om dit jonge meisje dezelfde soort dramaturgische behandeling en invloed te geven die we knorrige blanke mannen op televisie ook toekennen, want dat is nu eenmaal wat wij zien op de televisie. Dit is een van de redenen waarom Walley-Beckett zo haar best heeft gedaan om deze serie zo historisch verantwoord te maken; van de kleding tot de gewassen die er groeiden. We houden van rondheid in karakters, wat Anne zeker heeft, maar ook haar omgeving is met zorg weergegeven. Een ander aspect die de serie kenmerkt is de muziek die een ondergeschikte rol speelt. De muziek is in sommige scènes beperkt tot meestal een piano en dit weerspiegelt de soberheid van de serie.

Vergeleken met andere series is Anne with an E erg verschillend. De serie is populair op Netflix, waar de meeste hit series voor het tiener publiek zijn. De scènes in de meeste series die zich in het verleden afspelen romantiseren de beelden. De hedendaagse series zijn beïnvloed door ons geromantiseerde beeld van het verleden. Wij willen graag zien hoe goed de oude tijd was terwijl het helemaal niet zo goed was als wij denken. Anne with an E maakt het verleden niet mooier dan het is, het is rauw en puur. Het hele doel is juist om te laten zien dat het leven toen niet goed was. Dat is wat deze serie zo bijzonder maakt.

Deze serie is naar mijn mening geweldig, van de jonge getalenteerde acteurs die de hoofdrol hebben (Amybeth Mcnulty en Lucas Jade Zumann) tot de aankleding van de scenes. In deze serie is nagedacht over elk detail en heeft alles diepgang en betekenis. Ook al is de serie niet helemaal de weerspiegeling van het boek, ik had het niet anders willen zien. Deze serie is zeker een aanrader.

Bronnen

• Sarah Larson, The New Yorker, Mei 2017 , How Not To Adapt ‘Anne of Green Gables’. https://www.newyorker.com/culture/sarah-larson/how-not-to-adapt-anne-of-green-gables
• IMBd, 2017. http://www.imdb.com/title/tt5421602/

Bouwplan

Onderwerp: De TV serie Anne with an E
Benadering(en): Recensie The New Yorker en IMBd
Tekstsoort: recensie

T­e­kst­d­eel

Al.

(Deel)on­der­werp

Uitwerking in trefwoor­den

In­lei­d­ing

1

Het verhaal van Anne

Wat er voor een deel gebeurt in de serie.

 

2

Eerdere versies

Het boek Anne of Green Gables en de animatie serie.

Middenstuk

3

De meest recente adaptatie

De reacties op de nieuwe versie van Anne with an E.

 

4

De karakters en het decor

Er is veel tijd gestoken in het maken van alle scènes en dat kun je zien.

 

5

Anne vergeleken met andere series

Anne with an E is een succes ondanks het feit dat de serie verschilt met de hit series op Netflix.

Slot

10

Mening.

Mening over de serie.