The Large Hadron Collider

7.6

Profielwerkstuk door een scholier
Klas onbekend | 5652 woorden
9 februari 2009
41 keer beoordeeld

7.6

41 keer beoordeeld

ADVERTENTIE

Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.

Meer informatie

Inhoudsopgave

Inleiding

H1. De reden van de bouw van de Large Hadron Collider
§ 1.1 De naam
§ 1.2 Het Grid-netwerk
§ 1.3 CERN
§ 1.4 De reden
§ 1.5 De zijstraten
§ 1.6 Vertraging
§ 1.7 Samengevat

H2. De opbouw van de Large Hadron Collider
§ 2.1 De bouw
§ 2.2 De detectoren
§ 2.3 De werking van de LHC
§ 2.4 Samengevat

H3. Wat gaat men onderzoeken met de LHC?
§ 3.1 De grote vragen
§ 3.2 Samengevat

H4. Wat kunnen wij hier mee in de toekomst?

§ 4.1 De ‘mogelijke’ antwoorden
§ 4.2 Samengevat

H5. Wat kunnen de negatieve invloeden zijn op de wereld?
§ 5.1 De gevaren
§ 5.2 Samengevat

Conclusie

Bijlage

Inleiding
Mijn profielwerkstuk gaat over de Large Hadron Collider (LHC). De LHC is een enorm project waar maar liefst 20 landen aan meedoen (waaronder ook Nederland met ruim 27 miljoen US dollar gesponsord). Het is geen goedkoop project. Meer dan zes miljard US dollars is er tot nu toe in gestoken.
Dit profielwerkstuk is voor het vak natuurkunde. Dit onderwerp heb ik gekozen toen ik op televisie zag dat men de eerste test met de LHC ging uitvoeren. Ik vond dit onderwerp direct interessant, want het kan van alles betekenen. Het zou bijvoorbeeld het Oude Testament kunnen ontkrachten en hele religies kunnen er door instorten. Wie weet wat er allemaal voor nieuwe snufjes met de LHC worden uitgevonden.

De hoofdvraag bij dit thema is: Wat is het doel van de The Large Hadron Collider?

Met als subvragen om de hoofdvraag uit te werken (op volgorde):
1. Waarom is de Large Hadron Collider gebouwd?
Hierin wordt in detail geschreven over de redenen achter de bouw van de LHC.
2. Hoe is de Large Hadron Collider opgebouwd?
Hierin wordt geschreven over de opbouw en de elementen van de LHC.
3. Welke experimenten worden met de LHC uitgevoerd?
Hierin worden de experimenten globaal beschreven; daarbij worden de grote vragen gesteld, met daarachter de uitleg.
4. Wat kunnen wij hier mee in de toekomst?
Deze subvraag slaat op vraag nummer 3; hierbij worden beknopt de antwoorden op de grote vragen beschreven en daarbij natuurkundig belicht.
5. En als laatste: Wat kunnen de negatieve invloeden zijn op de wereld?
Hierin worden de theorieën beschreven over hoe men denkt over de mogelijke gevolgen van het gebruik van de LHC.

De subvragen worden onderverdeeld in hoofdstukken. Met aan het einde een conclusie, die slaat op de hoofdvraag. Daarnaast is er nog een bijlage waarin er dieper wordt ingegaan op bepaalde onderdelen. Dit bestaat grotendeels uit extra uitleg.

H1. De reden van de bouw van de Large Hadron Collider

In dit hoofdstuk wil ik de volgende vragen beantwoorden: Waarom is de LHC gebouwd, door wie is het gebouwd en hoe werkt de LHC? Ik ga mij hier niet verdiepen in hoe de LHC gebouwd is, maar meer in waarvoor de LHC gebouwd is.

§ 1.1 De naam
The Large Hadron Collider betekent letterlijk: De Grote Hadron Deeltjesversneller. Die naam is niet voor niets gekozen, hij is groot, het is een cirkelvormige buis die twee richtingen op gaat en hij onderzoekt de werking van hadronen.

Een hadron is een subatomair deeltje met een sterke kernkracht dat samengesteld is uit twee of meer quarks; die samen een deeltje in de kern van een atoom vormen, zoals je ziet in figuur 1. Een atoom kan bijvoorbeeld een onderdeel van kraanwater, een metaal, je huid of wat dan ook zijn, alles wat men tot nu toe als tastbaar ervaren heeft is opgebouwd uit atomen. Quarks zijn ontzettend klein, maar 10-15 meter (0.0000000000000001 meter). Die deeltjes kunnen alleen maar positief of nul geladen zijn; hadronen zijn hierdoor net als quarks positief of nul geladen, bijvoorbeeld net zoals protonen die positief geladen zijn en neutronen die nul geladen zijn.

De LHC is een enorme tunnel (ca. 27 km lang) die op de grens van Zwitserland – Frankrijk ligt. Door die tunnel, gaan de hadronen, van protonen of lood ionen, waarbij de temperatuur van -271.25 graden Celsius wordt nagestreefd. Zo koud was het namelijk toen de Big Bang plaatsvond, waarbij men denkt dat er toen alleen maar hadronen in het universum zweefden. De hadronen gaan door die tunnel met een snelheid van bijna de lichtsnelheid, namelijk op vol vermogen 0,999999991 maal de lichtsnelheid. Hierbij wacht men af tot twee hadronen tegen elkaar aanbotsen onder de detectoren.

§ 1.2 Het Grid-netwerk
Als er een botsing plaats vindt, meten de detectoren alle waarden die ze kunnen waarnemen en slaan de waarden direct op een enorme server. Die server is aangesloten op een Grid-netwerk. The Grid is een nieuw systeem waarbij iedereen alle aangesloten computers kan gebruiken, andere computers hun taak laten doen door de hardware daarvan te gebruiken. ‘Unlimited Computing Power’ noemt men dat wel. Het is zo gemaakt dat alles met lichtsnelheid gaat, alle Grid kabels zijn namelijk van glasvezel. Zo kan iedereen die erkend wordt om toegang tot de server (zie figuur 2) te krijgen, zoals de leden van het Witte Huis en Pentagon, wetenschappers en professoren, CIA en anderen, extreem snel direct toegang krijgen tot alle informatie die ze nodig hebben.

Voorlopig geldt dit Grid systeem alleen maar voor grote projecten zoals de LHC, maar dit systeem wordt de komende 10 jaar uitgewerkt en dan ingevoerd voor alles en iedereen. Het is misschien gevaarlijk, want alle computers zijn direct met elkaar verbonden, het nieuwe ‘hackers paradijs’ wordt dan geopend. In principe kan een hacker dan alle computers in een fractie van een seconde laten crashen. Want er hoeft maar één computer gehackt te worden en de hacker heeft ze allemaal. Hopelijk wordt dit systeem dus goed beveiligd.

§ 1.3 CERN
De LHC is ontworpen en uitgevoerd door CERN, ‘Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire’ (Europese Raad voor Nucleair Onderzoek). CERN heeft onder andere het World Wide Web opgezet.
CERN was begonnen met het ontwerp van de LHC in 1980. In december 1994 werd het eindelijk goedgekeurd door de raad van CERN. Sindsdien zijn ze bezig met het bouwen en uitwerken. Aangezien het een veel te duur project zou zijn, hebben ze besloten om het in twee fasen te gaan bouwen. Daardoor zouden ze binnen het budget blijven omdat ze dan tijd hadden om geld binnen te halen. Toch is het aan één stuk door gebouwd; nadat het project in oktober 1995 bekend werd gemaakt voor de buitenwereld, sloten sindsdien vele landen zich aan bij het project en werd het project door hen gesponsord.

In de loop der jaren werden er meerdere onderdelen toegevoegd aan het project, zoals nieuwe detectoren die helpen bij het onderzoeken om nieuwe informatie van stoffen te verkrijgen. Hierover lees je meer in hoofdstuk 2.

§ 1.4 De reden
De Large Hadron Collider is gebouwd om ons te helpen met antwoorden te zoeken in de wetenschap, waarbij er een grote focus is op natuurkunde.

Waar we onder andere naar op zoek zijn, is naar het bewijs van theorieën, waaronder over het deeltje Higgs Boson*. Die theorie geeft aan dat er een deeltje is dat de reden is achter de massa bij een bepaalde snelheid op een bepaalde locatie; in vacuüm is er een deeltje dat toch nog gewicht heeft. De Higgs Boson. Wanneer dit gevonden is weten we hoe we gewicht kunnen bepalen zelfs van enorme afstanden en dan zijn we een grote stap verder in de wetenschap van het universum.

De LHC zal ons ook helpen met het onderzoeken van natuurwetenschappelijke krachten in het universum. Bijvoorbeeld of er andere dimensies zijn en wat de donkere energie en donkere materie* allemaal inhoudt. En natuurlijk wilt men de Big Bang theorie bewijzen en in het detail onderzoeken.

De LHC is gebouwd om als onderzoekshulpmiddel te dienen, waarbij het tot van alles kan uitlopen wat we nu nog niet kunnen voorspellen.

§ 1.5 De zijstraten
De LHC is een dus een onderzoekshulpmiddel, net zoals eerdere deeltjesversnellers. Ook zij hebben ons geholpen naar heel andere technologieën; denk maar aan het hulpmiddel bij het onderzoeken van patiënten om de ernst van kanker of andere ziektes te vinden: de PET-scan. Dat was uitgevonden bij het onderzoek met de protonenversneller ‘Sector-focusing Cyclotron’; het was de bedoeling om protonen te versnellen, maar ze kwamen er achter dat je ook hele ionen en andere deeltjes kon versnellen.

Wie weet wat er ontwikkeld kan worden naar aanleiding van de LHC?

§ 1.6 Vertraging
Jammer genoeg is op 19 september 2008 een helium lek geweest in een van de magneten in de LHC. Dat helium was bedoeld om de magneet te koelen bij het uitvoeren van een test. Door de lek is de magneet gedeeltelijk verbrand (zie figuur 3) en worden de proeven dus uitgesteld tot ongeveer maart - april 2009. Hierdoor kan ik dus geen informatie geven over wat de LHC tot nu toe heeft betekend voor ons.

§ 1.7 Samengevat
In het kort gezegd is de LHC ontworpen om nieuwe eigenschappen te onderzoeken van atomen. In dit geval gaat men hadronen onderzoeken. Daarbij zet men alle informatie van de test op een Grid server. Men heeft voorspeld wat er de resultaten kunnen zijn, maar het is mogelijk dat de resultaten daarvan volledig afwijken.

H2. De opbouw van de Large Hadron Collider

De LHC bestaat uit miljarden onderdelen, en elk van die miljarden onderdelen hebben een onmisbare functie, ontbreekt er één, dan kan de machine niet volledig functioneren.
De machine is opgebouwd uit een tunnel, vier grote detectoren met miljoenen computerchips en edele metalen, een opslag server, duizenden magneten, een startpunt voor de hadronen, injectoren en noem maar op. De LHC zit 100 meter onder de grond, is 27km lang en weegt meer dan 38.000 ton.
Deze Collider heeft vier grote detectoren: ALICE, ATLAS, LHC-b en CMS.

§ 2.1 De bouw
Alleen bij de detectoren kunnende hadronen tegen elkaar botsen, zoals je kunt zien bij figuur 4. De hadronen beginnen bij LINAC2 en LINAC3 (LINear ACcelerator; eenlijnige versneller), waar de hadronen ingaan. De Pb (chemische afkorting voor lood) ionen worden als eerst geschoten in LINAC3.

Door die kanalen gaan de ionen eerst in de LEIR (Low Energy Ion Ring). De LEIR onderzoekt de ionen in de vroege fase. De eerste testen van de ionen worden daar gedaan. Deze testen hebben als doeleinde om de ionen goed te keuren, verder geven ze geen informatie weer dat men kan gebruiken na de test.

Vanuit de LEIR gaan de ionen in de Proton Synchrotron Booster (PSB) (deze staat niet weergeven in het figuur). De PSB maakt de ionen klaar voor de Proton Synchrotron (PS) door ze in een korte tijd te versnellen en door te schieten naar de PS. Hetzelfde gebeurt met de protonen vanuit de Booster*.

De protonen (van waterstof) gaan als eerst vanuit LINAC2 de Booster in, daar worden de protonen versneld, van daaruit gaan ze samen met de Pb ionen in de Proton Synchrotron, waar ze beide worden versneld.
Van hieruit gaan ze dus beide de Proton Synchrotron (PS)* in. Vanuit de PS kunnen de deeltjes twee richtingen op. Namelijk richting de East Area en richting de Super Proton Synchrotron (SPS)*. Als er fouten zijn ontdekt in vroegere fasen worden de deeltjes naar de East Area gebracht. Daar wordt onderzocht wat er mis is gegaan en hoe dat verbeterd kan worden. Als er geen fouten zijn ontdekt aan de deeltjes in de PS dan gaan ze door richting de SPS.

Van daar uit kunnen de deeltjes drie kanten op. Eén daarvan is de Antiproton Decelerator (AD), daar worden de antideeltjes van mesonen* onderzocht, zo probeert men erachter te komen wat de anti-materie inhoudt. Men denkt dat ze door middel van deze testen kanker beter kunnen genezen. Vanuit de PS richting de SPS kunnen de deeltjes ook naar de Neutrons Time Of Flight (n-ToF)* gaan, waar neutronen worden onderzocht. Hiermee hopen ze hadrontherapie* uit te kunnen werken (waarbij men tumoren beter kan bestralen) en zo ook kanker te kunnen genezen. De andere baan is naar de SPS zelf. Bij de SPS is de laatste voorinjector van de LHC. Hier worden de deeltjes versneld en uiteindelijk in de LHC geschoten.

§ 2.2 De detectoren
De LHC heeft in totaal zes detectoren; vier grote (ALICE, ATLAS, LHC-b en CMS) en twee kleinere (TOTEM en LHC-f). Elk van die detectoren bestaat uit miljoenen computerchips. Ook worden er vragen gesteld bij elke detector, het is de bedoeling dat men met behulp van de detector de vragen kan beantwoorden. Ik ga verder in op de vragen en antwoorden in hoofdstuk 3 en hoofdstuk 4.

In de LHC gaan de deeltjes door de ring van 27 km lang ongeveer 11.000 keer rond per seconde. Dit gaat met de snelheid van bijna het licht. De deeltjes kunnen elkaar alleen maar raken bij een detector. Als de deeltjes elkaar raken vindt er een ‘mini-big bang’ plaats. Op dat moment wordt er van alles waargenomen. Bij elke test kan maar één detector iets waarnemen.

Als voorbeeld beschrijf ik hier ALICE (A Large Ion Collider Experiment); dit is een van de grootste experimenten ter wereld dat wat te maken heeft met fysica. Meer dan 1000 wetenschappers werken met dit experiment. De vragen bij deze detector zijn onder andere als volgt:
• Wat gebeurt er met materie dat 100.000 keer zo heet wordt als de kern van de zon?
• Waarom zijn protonen en neutronen 100 keer zo zwaar als de quarks waarvan ze zijn gemaakt?
• En kunnen quarks bevrijd worden uit protonen en neutronen?

§ 2.3 De werking van de LHC
De LHC laat deeltjes in twee cirkelvormige buizen ronddraaien. Dit is mogelijk gemaakt door de magneten die om de buizen heen zijn gebouwd. De deeltjes verplaatsen zich in tegengestelde richtingen. Magneten hebben zowel een positieve als een negatieve werking. De protonen, die positief geladen zijn, volgen hierdoor een andere richting dan de lood ionen, die negatief geladen zijn. De buizen worden gekoeld door vloeibaar helium (helium gaat door staal heen) tot ongeveer -271 graden Celsius en zijn in een ultra hoge vacuüm toestand. Aangezien er een enorme energie plaats vindt in de deeltjes, moeten ze gekoeld worden (vandaar onder andere -271 graden Celsius) en het vacuüm zorgt ervoor dat de deeltjes geen weerstand ondervinden waardoor ze sneller en zuiverder gaan.

Lorentzkracht

“Een deeltje met elektrische lading q komt van links met snelheid v. Een magneetveld B is naar ons toe gericht (pijlpunt in cirkel). Het deeltje ondervindt een Lorentzkracht. Als de lading qpositief is, werkt de kracht naar beneden zodat het deeltje in die richting afbuigt. Is q gelijk aan nul, dan is er geen Lorentzkracht en gaat het deeltje rechtuit. Is q negatief, dan werkt de Lorentzkracht naar boven.” – Uitleg van onderschrift uit www.wikipedia.nl (Jaro P.)

De Lorentzkracht werkt op beide deeltjes tegengesteld (positieve en negatieve deeltjes), daardoor gaat positieve deeltje met de klok mee door de machine; de lading van het deeltje is namelijk groter dan nul. Hieruit volgt natuurlijk dat het negatieve deeltje tegen de klok in gaat.

§ 2.4 Samengevat
CERN heeft vele deeltjesversnellers samengevoegd om één super machine te maken. Hierbij heeft CERN een aantal uitwegen gemaakt vanuit sommige deeltjesversnellers om verdere onderzoeken te plegen. Uiteindelijk gaan de deeltjes naar de LHC, dat is waar het de bedoeling is dat alle grote vragen (zie hoofdstuk 3) worden beantwoord door middel van de detectoren.

H3. Wat gaat men onderzoeken met de LHC?

De LHC is niet voor niets ontworpen. Wat men wilt is het universum beter leren begrijpen. Hoe is alles voort gekomen? Hoe is de Big Bang ontstaan? Wat kan men met deze informatie? Dit hoofdstuk gaat in op wat de doelen van de onderzoekers zijn en wat men hieruit wilt voortbrengen. In hoofdstuk 4 lees je meer over de wat de resultaten kunnen zijn van het onderzoek.

§ 3.1 De grote vragen
Men heeft een aantal jaren geleden het Standaard Model opgezet. In dat model staan alle tot nu toe bekende en voorspelde deeltjes die zich in een atoom (kunnen) bevinden. Het beknopte model kan je in figuur 6 zien.

Men heeft een groot deel daarvan al onderzocht en bewezen. Met de LHC willen ze het deel dat Peter Higgs in theorie heeft uitgevonden bewijzen. Dat deel bestaat uit gluonen en quarks (Higgs-bosonen). Volgens wetenschappers is dit het deeltje dat uitlegt wat de massawaarde geeft van een atoom. Een foton* heeft bijvoorbeeld geen massa. De vraag hierbij luidt: Waarom hebben deeltjes massa?

Een andere vraag is: Hoe is het universum zo ontstaan zoals het vandaag de dag is? Volgens theorie is het allemaal ontstaan door de Big Bang. De LHC zal laten zien wat er gebeurde met de deeltjes vlak na de Big Bang. Wetenschappers weten al ongeveer wat ze kunnen verwachten. Maar de resultaten kunnen elke kant op gaan.

In wat voor soort universum leven we? Deze vraag is ontstaan omdat vele wetenschappers denken dat we in meer dimensies zijn als vier (ruimte en tijd). Men weet nog niet hoe ze zwaartekracht moeten stoppen in de algemene natuurkundige krachten. Zwaartekracht is ook veel zwakker dan andere krachten. Dit kan komen doordat er in het universum andere dimensies zijn die het zwak laten lijken.

Waar is ons universum van gemaakt? Volgens Wilkinson Microwave Anisotrpy Probe (WMAP) ontbreekt 96 procent van alle materie. Met de LHC hoopt men de donkere energie en materie te vinden. Zo zijn we een stap verder naar het ontstaan van het universum.

Wat gebeurde er tijdens de Big Bang? Hierbij vraagt men zich af waardoor de Big Bang is ontstaan. Men vraagt zich af hoe het universum eruit zag voordat de Big Bang plaats vond en hoe alle materie is ontstaan rondom ons. De LHC kan een mini Big Bang modelleren op microschaal. Hierdoor kan men zien wat er gebeurde tijden de eerste miljardste seconden van de Big Bang.

Wat is anti-materie? De Big Bang heeft een evenwichtig hoeveelheid gecreëerd van materie en anti-materie. Anti-materie wordt ook wel donkere materie genoemd (de Higgs Boson). We kunnen materie zien, maar wat is er gebeurd met de anti-materie*?

§ 3.2 Samengevat
Met behulp van de LHC zijn er vele vragen gesteld. Als men de antwoorden heeft gevonden kan men verder zoeken en nieuwe vragen stellen. Wat voor vragen het worden weten we nog niet, maar we zijn al ver gekomen.

H4. Wat kunnen wij hier mee in de toekomst?

De LHC zal ons helpen bij het beantwoorden van de grote vragen. Maar wat kunnen wij ermee als ze beantwoord zijn? In dit hoofdstuk behandel ik bij elke grote vraag wat wetenschappers ermee denken te kunnen. Elke grote vraag kan beantwoord worden met een enorme theorie, waarover je uren kunt praten, maar in dit geval wordt het kort en gedeeltelijk natuurkundig omschreven.

§ 4.1 De ‘mogelijke’ antwoorden
Waarom hebben deeltjes massa? Als men de Higgs Bosonen heeft vastgesteld, dan weet men in principe waaruit het universum en al het andere materie echt uit bestaat. Hiermee kan men bijvoorbeeld nieuwe technieken tegen kanker of zelfs AIDS mee vinden. Als de Higgs Bosonen echt bestaan, dan komen ze vanzelf te voorschijn en worden daardoor dus direct ontdekt door de detectoren.

Hoe is het universum zo ontstaan zoals het vandaag de dag is? Men is nog niet helemaal zeker van de Big Bang; of die theorie klopt (zie figuur 7), zou de LHC het moeten bewijzen. Met de LHC gaat men namelijk een ‘mini Big Bang’ nabootsen, dit gebeurt met gebruik van twee deeltjes die met lichtsnelheid tegen elkaar botsen onder ALICE.

In wat voor universum leven we? De vierde dimensie is voor ons nog onverklaarbaar, namelijk tijd*. Volgens vele wetenschappers zijn er meer dan vier dimensies; volgens wiskundige theorieën zijn er zelfs twaalf dimensies. De LHC zal ons helpen om bewijs te zoeken naar de andere dimensies. Als men deze dimensies kan verklaren, kan men bijvoorbeeld onderzoeken waarom er Zwarte Gaten zijn.

Waar is ons universum van gemaakt? Dit is nog steeds een vraag met nog steeds hetzelfde antwoord: Donkere energie en donkere materie. Als men dit heeft ontdekt weten we wat men daarvan kan gebruiken en zo kunnen we bijvoorbeeld nieuwe brandstof maken.

Wat gebeurde er tijdens de Big Bang? De meest erkende theorie hierbij is dat het universum extreem heet was, alle deeltjes vlogen om elkaar heen en uiteindelijk botsten ze allemaal tegen elkaar op. Daarna werd het universum afgekoeld en ontstonden er de deeltjes waarover we vandaag de dag praten. De LHC laat lood kernen tegen elkaar opbotsen waarbij men hoopt dat de deeltjes quarks loslaten en we zo de eerste staat van het universum direct na de Big Bang kunnen waarnemen. Het is nog niet zeker of atoom kernen quarks kunnen loslaten, bij dit experiment wordt dat natuurlijk als eerst duidelijk.

Wat is anti-materie? Men kan deze vraag theoretisch al beantwoorden, alleen men wilt bewijzen hebben. Daarom heeft men in de LHC de LHCb (Large Hadron Collider Beauty) detector geplaatst. Die onderzoekt wat anti-materie is.

§ 4.2 Samengevat
Met behulp van de LHC zullen vele vragen beantwoord worden. Als deze antwoorden kloppen, zetten we een enorme stap in de toekomst van de wetenschap.

H5. Wat kunnen de negatieve invloeden zijn op de wereld?

Er zijn grote groeperingen (bijvoorbeeld Citizens Against The Large Hadron Collider) die beweren dat de LHC negatieve invloeden heeft op de wereld, of zelfs catastrofaal is. Hierbij refereren ze naar boeken die geschreven zijn door wetenschappers. Dit maakt vele mensen bang. Daarom heeft CERN de LHC Safety Study Group opgezet en zij hebben een verslag uitgebracht, waaraan vele wetenschappers gewerkt hebben.

§ 5.1 De gevaren
Hier zijn twee gevaren beschreven: kosmische stralingen en zwarte gaten. Beiden komen voor in het universum, en beiden kunnen voorkomen in de LHC. Of dat zeker is weet men nog niet, wat de gevolgen ervan kunnen zijn weten we alleen als het daadwerkelijk gebeurt.

Kosmische stralingen zijn nog onbekende soort ‘stralingen’, het kan waargenomen worden door ultraviolet detectoren, kosmische stralingen zijn eigenlijk deeltjes die bijvoorbeeld van de zon komen en die zich afbreken in ons atmosfeer, waarbij miljoenen deeltjes vrijkomen en zich laten vallen op een verspreid gebied op onze aarde, zoals je kunt zien op figuur 8. Men gelooft dat als je te veel met die stralingen in aanraking komt dat het effect kan hebben op je DNA en zo zelfs kanker kan veroorzaken.
Het protest tegen de LHC is hierbij ook dat de LHC die stralingen op aarde, onder onbeschermde atmosfeer, produceert. Daarbij kan het zijn dat de mensheid dus in gevaar komt.
Wetenschappers bij CERN zeggen dat de LHC nauwelijks kosmische stralingen produceert in vergelijking tot de zon. Het heelal (alle sterren inclusief de zon) heeft namelijk al LHC experimenten (waarbij kosmische stralingen bij betrokken zijn) uitgevoerd sinds het begin van het universum. Het is zelfs zo dat het heelal LHC experimenten elke seconde opnieuw herhaald. Het is bewezen dat elk van vorige ‘LHC experimenten’ geen grote consequenties had veroorzaakt.

Zwarte Gaten: de meest gevreesde factor van de LHC. Zwarte gaten kunnen namelijk zelfs licht tot zich nemen, dit komt door hun enorme zwaartekracht. Als deeltjes eenmaal in het zwarte gat komen, worden ze opgezogen en uit elkaar getrokken, daarop volgt dat de deeltjes in twee richtingen geschoten worden, zoals je kunt zien in figuur 9 op de volgende bladzijde. Men denkt dat ook een groot deel van alle kosmische stralingen voortkomen uit zwarte gaten.
Volgens de deelnemers van het protest zal de LHC een zwart gat maken op het moment dat de deeltjes elkaar ontmoeten. Wetenschappers zeggen echter dat wanneer de LHC een zwart gat maakt, het een instabiel zwart gat zal zijn. Daarmee willen ze zeggen dat het zwarte gat al uiteen valt voordat het de wanden van de buis heeft bereikt. Kosmische stralingen zullen dan ook niet gecreëerd worden.

§ 5.2 Samengevat
De LHC heeft nog geen volledig experiment uitgevoerd. Daarom weet men nog niet of de LHC gevaarlijk is of niet. Toch zijn er theorieën die dekking geven aan de protesten, ook zijn er theorieën die dat weer ontkrachten. Het enige wat wij kunnen doen om het antwoord te krijgen is wachten tot de LHC weer van start gaat.

Conclusie

De LHC is ontworpen om nieuwe eigenschappen te onderzoeken van atomen. Daarbij is men vooral op zoek naar de ‘Higgs Boson’. Hierbij zet men alle informatie op een zogenaamde Grid-netwerk. Dit concept is ontworpen door CERN, waarbij vele landen mee geholpen hebben.
De LHC bestaat uit vele onderdelen, waaronder voor-injectoren, laboratoria en de detectoren. De deeltjes die in het complex worden gedaan worden onderzocht op verschillende manieren. Om een aantal onderzoeken te doen is het nodig om de deeltjes tegen elkaar aan te botsen. Dit gebeurt met zeer hoge snelheid onder een van de detectoren.
Die detectoren wil men als hulpmiddel gebruiken om de ‘grote vragen’ beantwoorden. De grote vragen hebben te maken met het universum. Wat men centraal zet is de ‘Big Bang’ theorie. Pas als men deze vragen heeft beantwoord kunnen we verder gaan zoeken naar andere antwoorden.

Vele mensen denken dat het uitvoeren van de experimenten gevaarlijk zal zijn, omdat er bijvoorbeeld zwarte gaten of kosmische stralingen zullen plaatsvinden. Aan de andere kant ontkrachten wetenschappers dat. Toch weet men nog niet wat waar of niet waar is.

Het doel van de LHC is kortom de grote vragen beantwoorden. Men wilt hiermee een stap verder zetten in de natuurkunde, het onverklaarbare verklaren en weten wat er gebeurde tijdens de Big Bang.

Bijlage

Deze bijlage zijn onder andere een verwijzing van een asterisk (*).

H1
Donkere energie is een nog onbekende vorm van energie wat plaats vindt in het heelal. Deze energie zorgt voor versnelling van de uitdijing van het universum. Donkere energie kan zich overal bevinden en het lijkt erop alsof hij negatieve zwaartekracht uitoefent. Donkere materie is evenals donkere energie onverklaarbaar. Met de LHC proberen ze een groot deel daarvan te bewijzen en verklaarbaar te maken. Donkere materie is noch zichtbaar voor het oog noch met elektromagnetische straling (detectoren die kunnen dat opvangen).
Volgens WMAP en National Aeronautics and Space Administration (NASA) bestaat 73% van het universum uit donkere energie, 23% uit donkere materie en de 4% uit wat we tot nu toe bewezen hebben.
Volgens laatste onderzoeken bij de Universiteit van Cambridge hebben ze ondervonden dat donkere materie een temperatuur heeft rond de 10.000 kelvin.
Zowel donkere energie als donkere materie is te verklaren door de relativiteitstheorie van Einstein en de zwaartekracht-theorie van Newton.

De Higgs Boson is een theorie van Peter Higgs. Volgens Higgs is het kleinste deeltje een bepaalde soort boson (een subautomair deeltje). Het wordt ook wel de God Particle genoemd. Ook volgens wetenschappers bij CERN is dit het deeltje wat de massa bepaald. De uitgewerkte theorie van CERN legt uit dat de Higgs Boson de deeltjes waren bij de Big Bang. Waarbij ziljarden deeltjes zich met de snelheid van het licht verplaatste en uiteindelijk allemaal tegen elkaar zijn opgebotst. Volgens de theorie gebeurde dit met een temperatuur van 0 Kelvin en in seconden. CERN probeert dit na te bootsen met de LHC, maar dan kleinschalig.

H2
De PS is de eerste grote versneller bij CERN, dat voor het eerst gebruikt werd in 1959. Het is gereconstrueerd en zo gemaakt dat het in de LHC kan passen. De PS had detectoren waarmee men de ‘Elektrozwakke wisselwerking’ kon bewijzen. Die zijn ondertussen weggehaald en men gebruikt daarvan bij de LHC alleen de magneten om de hadronen te accelereren.

De SPS was gemaakt om antiprotonen, elektronen, posistronen en zware ionen te accelereren. Daarbij heeft Carlo Rubbia en Simon van der Meer een Nobelprijs gekregen voor het ontdekken van de W en Z bosonen (het ultieme bewijs van de Elektrozwakke wisselwerking). Nu wordt de SPS gebruikt als de laatste voor-injector van de LHC. CERN is van plan de SPS te verbeteren naar de Super-SPS, dat project zou klaar moeten zijn in 2015. Met deze verbetering worden de deeltjes ruim twee maal zo snel versneld en worden de deeltjes daardoor zuiverder in de LHC geschoten.

Mesonen zijn samengestelde bosonen. Mesonen (Grieks voor midden, dat wil zeggen midden tussen de lichte leptonen en de zware baryonen) zijn subatomaire deeltjes die bestaan uit 2 quarks, een anti-quark en een quark. Ze hebben een sterke kernkracht. Mesonen zijn instabiel en vervallen dus na een korte tijd. Bij antideeltjes is de elektrische lading tegenovergesteld van gewone elektrische lading.

Hadronentherapie is een nieuwe manier om tumoren te bestralen. Door heel Europa worden hadrontherapie klinieken gebouwd voor deze nieuwe manier. Hadrontherapie is preciezer, veiliger, effectiever en duurzamer dan bestaande technieken. Bij n-ToF wordt onderzocht of het nog beter en veiliger kan door de juiste deeltjes voor de therapie te ontdekken en onderzoeken.

Bij de n-ToF worden neutronen onderzocht om inzicht te krijgen in radioactief nucleair afval. Hierbij wordt dus onderzocht wat de effecten zijn van hadrontherapie; waar hadronstralen worden gebracht op de tumor.

Vanuit de Booster kunnen de deeltjes naar ISOLDE gestuurd worden, waar radioactieve deeltjes worden gemaakt. Deze deeltjes worden gebruikt voor bijvoorbeeld nucleair-, atomisch-, en moleculair onderzoek.

De North Area (een uitweg van de SPS) is bedoeld om stralen te testen van de deeltjes die gebruikt worden in de LHC. Hierbij wordt gekeken of de stralen afwijken van wat het moet zijn. Zo zoekt men hiervoor een oplossing om deze fouten te voorkomen (bijvoorbeeld door de magneten aan te passen). Hierdoor hoopt men dat alle experimenten in de LHC feilloos kunnen verlopen.

H3
Anti-materie is simpel te omschrijven door een stukje materie te nemen. Elk deeltje materie heeft een deeltje anti-materie; dat negatief is van het deeltje materie. Een negatieve electron heeft bijvoorbeeld een positieve anti-materie dat positron heet. Als deze twee deeltjes samenvallen (moet wel van dezelfde soort zijn) dan treedt er annihilatie op. Dit betekent dat de deeltjes vernietigd worden en dan ontstaan uit de twee deeltjes fotonen.

Fotonen zijn een onderdeel van licht, fotonen worden omschreven als een massaloos deeltje. Volgens theorieën heeft een foton geen levensduur; dit betekent dat een foton nooit de tijd* heeft om uiteen te kunnen vallen en zijn ze dus volledig stabiel.

H4
Tijd kan worden omschreven als ons vierde dimensie. Tijd is nog onverklaarbaar voor ons. Volgens Einstein’s Speciale Relativiteitstheorie wordt tijd door iedereen anders waargenomen. Van twee gebeurtenissen, bijvoorbeeld a en b, kan je niet altijd zeggen of ze tegelijktijdig of achtereenvolgens (a na b of b na a) hebben bevonden. De ene waarnemer neemt wat anders waar als de andere.
De Speciale Relativiteitstheorie is uit te leggen met de Tweelingparadox. De Tweelingparadox is uit te leggen met een voorbeeld waarbij je een tweeling neemt; noem ze bijvoorbeeld Persoon A en Persoon B. Als Persoon A naast Persoon B staat met identieke gelijklopende horloges en Persoon B reist met bijna het lichtsnelheid heen van ster X naar ster Y en weer terug naar ster X, dan is Persoon A bijvoorbeeld een jaar ouder geworden terwijl Persoon B maar een paar seconden heeft beleefd.
Een gebeurtenis heeft behalve een plaats ook een tijdstip, als jij over straat loopt dan ben jij het object, dat driedimensionale afmetingen heeft. Omdat de ruimte drie dimensies heeft, wordt tijd wel als vierde dimensie omschreven. Een gebeurtenis heeft een positie in de zogenaamde ‘ruimte-tijd’. In de natuurkunde is ruimte en tijd op deze manier samen te beschouwen als praktisch.
Van ruimte en tijd kan je ook onderscheid maken, men kan zich namelijk vrijelijk bewegen in de ruimte, maar niet in de tijd. Tijd kan je niet beïnvloeden. Hierdoor zal dus elke natuurkundige wet of theorie ook onderscheid moeten maken tussen ruimte en tijd. Met de LHC probeert men dit te onderzoeken.

Bronnenlijst

Over het algemeen zijn alle bronnen Engelstalig, tenzij anders vermeld staat.
Bronnen staan niet op volgorde van gebruik.

Algemene informatie:
http://ngm.nationalgeographic.com/2008/03/god-particle/achenbach-text
http://press.web.cern.ch/press/Journalists/Welcome.html
http://cdsmedia.cern.ch/img/CERN-Brochure-2008-001-Eng.pdf
http://en.wikipedia.org/wiki/Large_Hadron_Collider
http://lhc-machine-outreach.web.cern.ch/lhc-machine-outreach/
http://www.lhc.ac.uk/about-the-lhc/what-is-the-lhc.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nobelprijs_voor_de_Natuurkunde

Specifieke informatie: