De Genovese familie wist ondanks vele tegenslagen zoals ondercover operaties van de FBI toch het hoofd boven water te houden en is tot op de dag van vandaag nogsteeds één van de machtigste maffiafamilies van New York.
De Colombo familie
De Colombo familie werd in 1928 opgericht en is daarmee de jongste familie van ‘de grote vijf’. De familie is opgericht door Joe Profaci en daarom woord de familie ook wel de Profaci genoemd. Profaci maakte veel gebruik van zijn contacten in Sicilië en gebruikte de import van olijfolie als dekmantel voor zijn illegale praktijken. Profaci kon door de dood van verschillende maffioso als Frankie Yale en Salvatore D Aquile gemakkelijk terrein winnen, hij nam hun grond over en rekruteerden hun mannen waardoor de familie steeds groter werd.
De Colombo familie had veel problemen met familie onderling, dit is niet erg handig als je het tegelijkertijd moet opnemen tegen rivaliserende families. De conflicten onderling ontstaan vaak door het percentage geld dat afgedragen moet worden aan de leiding van de familie. Onder leiding van ‘Crazy Joe Gallo’ begon in 1960 een opstand binnen de familie. De aanleiding van de opstand was het niet nakomen van een belofte door Profaci, hij had beloofd Gallo de leiding te geven over een illegale loterij, daarnaast moest elk lid van de familie 25 dollar aan Profaci afdragen wat in de tijd een aanzienlijk bedrag was. Crazy Joe bedacht een plan met zijn broers en besloot om een aantal loyale handlangers van Profaci te ontvoeren en eiste dat hij meer macht kreeg binnen de familie en dat het af te dragen bedrag omlaag ging. Profaci ging akkoord en zijn handlangers werden vrijgelaten. Profaci liet het hier natuurlijk niet bij zitten en al snel na de vrijlating werd de opdracht gegeven Gallo en zijn broers te vermoorden, Gallo en zijn broers vochten echter terug en er vielen in totaal negen doden en er verdwenen drie leden. Profaci en Gallo overleefden allebei. Gallo werd in 1961 veroordeeld voor moord en Profaci overleed een jaar later aan kanker. Joseph Magliocco nam het roer over en werd de nieuwe godfather. hij probeerde samen met Joseph Bonnano, Joseph Colombo zo ver te krijgen om samen Carlo Gambino, Tommy lucchesse en een aantal andere kopstukken te vermoorden. Colombo ging hier niet en mee en stapte naar de commissie om het plan te vertellen. De Commissie dwong Magliocco en Bonnano zich terug te trekken en besloten Colombo de nieuwe godfather van de familie te maken. (Joseph Colombo op de foto).
Colombo vernoemde de familie naar zichzelf en het was nu dus officieel de Colombo familie. Italianen hadden ondertussen door maffiaoorlogen en criminele praktijken een slechte naam gekregen en Colombo wilde de besmeurde naam van de Italianen [4]beschermen en stichtte een vereniging die opkwam voor de rechten van Italiaanse inwoners van Amerika. Voor maffiafamilies is het gebruikelijk je zoveel mogelijk buiten de schijnwerpers te begeven. Colombo kwam echter heel vaak op televisie of in de krant door zijn werk voor de beweging die hij had opgezet.
Toen Joe Gallo in 1971 weer uit de gevangenis kwam werd Colombo een paar maanden later neergeschoten tijdens een openbare bijeenkomst van zijn beweging. De aanslag werd hem niet fataal maar hij bleef in een coma en in 1978 overleed Colombo. Joe Gallo werd gezien als hoofdverdachte en dus kwam de moord op hem niet als een verrassing, hij werd een jaar later geliquideerd.
De nieuwe godfather, Carmine Persico bracht door zijn slechte gedrag te veel tijd door in de cel om de familie gezond te kunnen leiden. Een celstraf van 100 jaar die hem in 1986 werd opgelegd houdt hem tot op heden in de gevangenis. Toch wist hij vanuit de gevangenis via zijn onderbazen de familie te besturen. Door de groeiende onrust en gebrek aan sterk leiderschap nam de macht van de familie af. De Gambino familie zag hier kansen en nam langzaam de zaken van de Colombo familie over. Om het nog erger te maken stond een onderbaas op en kroonde zichzelf tot godfather, dit was Victor Orena. Toen persico dit nieuws te horen kreeg was hij zo woedend dat hij een nieuwe oorlog ontketende. Bij deze oorlog kwamen 12 mensen om het leven waaronder 3 onschuldige. Ook werden er 80 leden van de familie veroordeeld. Dit leidde er uiteindelijk toe dat de Commissie de familie uit de Commissie zette. In 2002 mochten ze weer terug.
De onderlinge machtsstrijd is de Colombo familie niet ten goede gekomen. Door vele doden en conflicten zitten veel familieleden vast. Doordat er zoveel familieleden vast zaten was de kans groot dat enkele van hun samenwerkten met justitie om zo onder hun straf uit te komen. Tegenwoordig stelt de Colombo familie dan ook niet meer zo veel voor. Door het geringe aantal leden en een zwakke positie binnen het criminele circuit van New York is de familie uitgegroeid tot één van de kleinste en zwakste families van New York
De Gambino familie
De gambino familie ontstond begin 1900 vanuit een criminele groep met Salvatore D Aquila aan het hoofd. De leden van de groep van Siciliaanse afkomst en waren regelmatig verwikkeld in oorlogen met de Camorra georiënteerde groepen uit New York. Enkele leiders van de Camorra belandden in de gevangenis en andere werden vermoord, de overgebleven handlangers sloten zich aan bij de Gambino familie waardoor deze zijn macht en aantal stevig kon uitbreiden. Rond 1920 raakte D Aquila verwikkeld in een oorlog met de bende van Guiseppe Masseria. Masseria liet D Aquila vermoorden in 1928, vervolgens volgden verschillende godfathers de leiding namen.
In 1931 werd Vincenzo Mangano aangesteld als nieuwe godfather en bleef 20 jaar leider van de familie. Mangano richtte zich op de vakbonden om zo zijn macht verder te verspreiden. Doordat de Gambino’s veel macht hadden onder de vakbonden konden zij door middel van stakingen werkgevers onder druk zetten of afpersen. Mangano introduceerde Murder Inc. Een groep bestaande uit gewelddadige joodse en Italiaanse criminelen die voor veel geld moorden pleegden,
Toen Mangano in 1951 plots verdween volgde Albert Anastasia hem op als nieuwe godfather, die naar alle waarschijnlijkheid ook achter de verdwijning van Mangano zat. Als onderbaas benoemde hij Carlo Gambino, naar wie later de familie genoemd zou worden. Gambino werkte in het geheim samen met Vito Genevese aan een plan om hun godfathers te vermoorden. Het lukte om in 1957 Anastasia te vermoorden, Costello overleefde maar trok zich na de aanslag terug. Gambino werd de nieuwe godfather en de familie draagt sinds dat moment zijn naam.
Toen Gambino in 1976 stierf aan een hartaanval werd hij door zijn zwager Paul Castellano opgevolgd. (Carlo Gambino op de foto).
De groeiende macht van de Gambino familie bleef niet onopgemerkt en trok na enige tijd de aandacht van de FBI die een groot onderzoek startte. De FBI slaagde erin om in een lamp van de keuken van Castellano afluisterapparatuur te plaatsen. Door deze apparatuur was het mogelijk voor de FBI om belangrijke afspraken af te luisteren wat veel bewijsmateriaal opleverde. Zo werd er ook opgevangen dat de Gambino familie zich ook fanatiek bezig hield met drugshandel. Drugshandel was niet heel populair onder de Italiaanse maffia omdat de straffen die daarop stonden heel zwaar waren. Omdat Castellano toestemming kreeg om het bewijsmateriaal te beluisteren kon er ontdekt worden wie de regels overtrad en toch besloot drugs te handelen. Uiteindelijk bleek het [5]John Gotti te zijn, een capo binnen de familie. Omdat Gotti wist dat Castellano het op hem voorzien en omdat de FBI Castellano in de gaten hield besloot Gotti in 1985 om Castellano te vermoorden. Gotti volgde hem op als godfather van de familie. Gotti was sociaal ingesteld en was graag het middelpunt van de belangstelling. Hoewel er steeds weer opnieuw rechtszaken tegen hem werden aangespannen wist hij steeds zijn straf te ontlopen.
Uiteindelijk lukte het de FBI om Gotti te veroordelen door middel van nieuw bewijsmateriaal, ze spande een rechtszaak tegen Gotti en zijn onderbaas Salvatore Gravano aan. Gravano besloot echter over te stappen naar justitie, mede daardoor kon Gotti worden veroordeeld. Gotti overleed in 2002 aan keelkanker in de gevangenis. Zijn zoon nam toen de leiding over maar door aanhoudende onderzoeken en rechtszaken sindsdien is het de familie nog steeds niet gelukt om te komen waar ze voorheen waren.
Conclusie: De Italiaanse Maffia
De Italiaanse maffia in New York wist zich grotendeels te ontwikkelen doordat ze nog net geen vrij spel kregen van de overheid. Justitie was op het moment bezig met andere zaken en zag de maffia in New York niet als een serieuze dreiging voor de maatschappij. Doordat politie vaak corrupt was of er weinig aan deed de maffia te dwarsbomen was het vrij makkelijk voor de maffia om zich vrij door de straten van de stad te begeven. Vaak hadden de families ook vriendjes of contacten in hogere kringen van het bestuur van de stad. Dit kwam natuurlijk goed van pas als je in die desbetreffende stad een criminele organisatie moest leiden. Ook wist de maffia zich altijd goed buiten de schijnwerpers te houden en dus las je in die tijd weinig over de maffiafamilies van New York in kranten en nieuwsbladen en werd de maatschappij er ook niet mee geconfronteerd.
De FBI nam de ‘fabeltjes’ over de maffia nooit echt serieus, wat de maffia natuurlijk goed van pas kwam. Pas toen de FBI er serieus werk van begon te maken om de maffia in New York uit te schakelen begon het op het oog onaantastbare netwerk van de Italianen lichte barstjes te vertonen.
Hieruit kan je dus op opmaken dat door middel van bepaalde factoren zoals het vermijden van contact met de pers, de juiste contacten binnen het bestuur van de stad en een zeer matige bemoeienis van de politie het de Italiaanse maffia in New York is gelukt om uit te groeien tot één van grootste en machtigste criminele netwerken die ooit in Amerika heeft plaatsgevonden.
Hypothese: Misdaad in Nederland
Welke eigenschappen of welke omstandigheden maakten het voor de volgende groepen interessant om in de criminaliteit te gaan?
Criminaliteit (en eventueel de georganiseerde misdaad) is iets wat wij als Nederland al eeuwen ervaren. Van de Bokkenrijders tot het hedendaagse Amsterdamse liquidatieproces aan toe. Welke kenmerken zijn voordelig voor de hedendaagse criminelen hier in Nederland om zich te verwikkelen in het criminele circuit? Speelt de afkomst een rol? En hoe zit het dan met grote criminelen als Willem Holleeder en Klaas Bruinsma die hier geboren en getogen zijn? Hebben hun een groter voordeel ten opzichte van allochtone criminelen? Of zijn het juist de allochtone criminelen die groter voordeel hebben omdat ze bijvoorbeeld meerdere talen beheersen, waardoor het overigens ook makkelijker wordt om internationale contacten op te zetten? Dit zijn voor ons de vragen waar wij in hoofdstuk 3 hopelijk een goed antwoord op weten vinden.
Hoofdstuk 3: Misdaad in Nederland
Hedendaagse criminelen in Nederland:
Georganiseerde misdaad:
De media geeft ons dagelijks een portie misdaden, van wietplantages tot gokken en moord aan toe. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van georganiseerde misdaad waar criminelen tot wel miljoenen euro’s aan verdienen. Vaak wordt het verdiende geld geïnvesteerd in vastgoed en/of horeca. De onderwereld begint steeds meer zaken te doen met de bovenwereld en deze ontwikkeling is uiterst zorgelijk. Daarom geeft onze minister van veiligheid en justitie Fred Teeven topprioriteit aan de georganiseerde criminaliteit en diens bestrijding.
Waarom wordt er via Nederland geopereerd?
Om te beginnen is de ligging van ons land gunstig. Nederland is gelegen aan de zee, dus havens zijn heel belangrijk, met name de Amsterdamse en de Rotterdamse haven. Het merendeel van de criminele activiteiten gebeurt via Nederland vanwege de relatief open grenzen, een goede handelsgeest en een internationale oriëntatie.
Belangrijkste kenmerken van georganiseerde misdaad in Nederland.
Transit: De doorvoer van goederen zoals drugs en geld is absoluut het belangrijkste kenmerk voor de georganiseerde misdaad in Nederland. Dit heeft natuurlijk wel gevolgen voor de manier waarop de Nederlandse autoriteiten deze vorm van criminaliteit aanpakt. De opsporing van dit soort criminaliteit vindt plaats m.b.v. de infrastructuur. De wegen, vaarroutes, luchtverkeer en bepaalde knooppunten als Schiphol en de haven van Amsterdam. De douane, politie (en eventueel justitie) moeten goed in kaart kunnen brengen wie of wat Nederland binnenkomt en weer verlaat. Dat is verre van eenvoudig. In de Rotterdamse haven komen er jaarlijks 35.000 zeeschapen aan per jaar. In de haven zelf werken 60.000 man. Om overal toezicht op te houden is dus een hele lastige zaak. Een effectieve bestrijding van georganiseerde misdaad kan alleen verwezenlijkt worden d.m.v. een goede internationale samenwerking. De georganiseerde misdaad kent geen grenzen, dus om de georganiseerde misdaad hier een halt toe te kunnen groepen moet Nederland goede contacten hebben met opsporingsdiensten buiten onze grenzen. [6]
2 kopstukken in de Nederlandse onderwereld:
Wie is Willem Holleeder?
Jeugd:
Op 29 mei 1958 wordt een van de grootse criminelen in de Nederlandse onderwereld geboren, Willem “de Neus” Holleeder. Hij groeit op in een gezin met 2 zussen (Astrid en Sonja) en een jongere broer (Gerard). Met zijn vader, moeder, zussen en broer groeit hij op in de ruige buurt Jordaan. In deze buurt heerst veel armoede en de bewoners doen van alles om rond te komen. De bewoners houden zich naar alle verwachting ook bezig met illegale activiteiten.
Willem ging naar de “Van Houwelingen” MAVO. Op deze school is Willem van de regen in de drup terechtgekomen. Samen met z’n vriend Cor van Hout perste hij z’n medeleerlingen af en samen werden ze als de “terroristen” van het schoolplein beschouwd.
Mishandeling:
Holleeder had een slechte band met zijn vader in z’n jonge jaren. Zijn vader was een tragische, dominante, door alcohol aangestuurde, agressieve man die er in huis vaak op los sloeg. Toen Holleeder 15 jaar oud was is hij uit huis vertrokken en bij zijn oma gaan wonen. Toen hij 18 was is hij eenmaal teruggekeerd om zijn vader er flink van langs te geven.
Begin van z’n criminele carrière:
Toen Holleeder op 15 jarige leeftijd van huis was weggelopen was hij vaak op straat te vinden. Samen met zijn vrienden Jan Boellaard, Frans Meijer en Cor van Hout vormden zij als het ware een ‘bende’ in de Amsterdamse Kinkerbuurt. Zij waren vaak betrokken bij vechtpartijen die in opdracht van projectontwikkelaars (en huiseigenaren) krakers en andere ongewenste personen het leven zuur maakte. Volgens de politie waren deze jongens ook betrokken bij een aantal zware roofovervallen. Een voorbeeld hiervan was de overval op het hoofdpostkantoor van Amsterdam. De groep ontsnapte op spectaculaire wijze in een speedboot en de buit bedroeg ongeveer 6 tot 7 miljoen gulden. Zij bleken verder over grote geldbedragen te beschikken en reden op 18-jarige leeftijd al rond in dure auto’s.
(Cor van Hout, Jan Boellaard, Frans Meijer, Willem Holleeder.)
De Heineken Ontvoering:
De ontvoering van Alfred Heineken (en zijn chauffeur Ab Doderer) was de grootste misdaad die deze jongens begaan hebben. Door middel van een perfecte voorbereiding met een duur van ongeveer 2 jaar is dit doel verwezenlijkt. Heineken en zijn chauffeur werden op 9 november 1983 ontvoerd bij het Weteringplantsoen in Amsterdam. Ze werden gevangengezet in een loods van Boellaards timmerfabriek in het Amsterdamse westelijke havengebied.
De loods waar Alfred Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer gevangengezet werden.
Door middel van een anonieme tip (waarbij 3 van de 5 namen (Martin Erkamps was er ook bij) werden genoemd) werd de politie naar de loods geleid waar Heineken en Doderer op 30 november gevonden werden.
Heineken (links) en Doderer (rechts) na de vondst.
Arrestaties:
In slechts dagen na de vondst werden Jan Boellaard en Martin Erkamps gearresteerd. Cor van Hout, Willem Holleeder en Frans Meijer wisten tijdelijk te ontkomen. Meijer werd op verschillende plekken in Amsterdam gespot, maar zelf nooit aangehouden. Hij gaf zichzelf op 28 december aan.
Cor van Hout en Willem Holleeder waren gevlucht naar Frankrijk, Parijs, waar ze in een appartement verbleven. Op 29 februari 1984 werden ze in het appartement door de Franse politie aangehouden en gearresteerd. Door gaatjes in het juridische systeem van Frankrijk en Nederland konden ze niet worden uitgeleverd.
Cor van Hout en Willem Holleeder in een Franse rechtszaal.
Frankrijk kon van Hout en Holleeder niet zelf berechten of uitleveren, maar Frankrijk wilde ze ook geen verblijfsvergunning geven. Vervolgens werd besloten om ze onder te brengen in hotels met “hotelarrest”. Op 13 februari 1986 werden ze overgebracht naar Guadeloupe. Eenmaal in het vliegtuig aangekomen werd bekend dat de twee over moesten stappen op een ander vliegtuig wat ze naar het Nederlandse deel van Sint-Maarten zou brengen. De twee protesteerde hiertegen, want Frankrijk en Nederland hadden geen uitleveringsverdrag wat vrijheidsberoving en afpersing betreft. Uitlevering zou alleen kunnen op grond van hun mindere vergrijp “schriftelijke bedreiging met de dood”. Na hun protest werden ze gebracht naar Saint-Barthelémy. De bevolking was geen voorstander van de beslissing om de criminelen daar als het ware te “dumpen”, waardoor van Hout en Holleeder daar niet veilig waren.
Op grond van een nieuw uitleveringsverdrag heeft Nederland opnieuw om uitlevering gevraagd. Dit verzoek werd ingewilligd. Op 31 oktober 1986 werden ze aan Nederland uitgeleverd en veroordeeld tot een straf van 11 jaar.
Conclusie: Willem Holleeder
Waarom is Holleeder zich gaan verwikkelen in het criminele circuit?
Een samenloop van omstandigheden heeft ervoor gezorgd dat de ‘kleine’ jongen uit de Jordaan zich is gaan ontwikkelen tot een van de grootste criminelen van Nederland. Om te beginnen heeft de mishandeling van zijn vader een grote rol gespeeld. Verder speelde natuurlijk de hasjhandel op school ook een rol. Het kan beschouwd worden als een “voorproefje” van het criminele leven. In de uitzending van College Tour zegt Holleeder ook dat de overgang van een “normaal” leven naar een crimineel leven hangt op een dun lijntje en dat leeftijd ook een rol speelt. Als je jong bent ben je impulsiever, dus zo’n beslissing is sneller gemaakt. Verder speelt de behoefte aan een hoop geld ook een grote rol en natuurlijk de buurt waar je opgroeit en de mensen waardoor je omringd ben.
Kortom: Moeilijke jeugd, makkelijke overgang, leeftijd, behoefte aan geld en je omgeving waren de grootste factoren voor Willem Holleeder om zich te verwikkelen in het criminele circuit.
Wie is Klaas Bruinsma?
Jeugd:
Op 6 oktober 1953 wordt de zogeheten “Godfather” van Nederland geboren, Klaas Bruinsma. Hij wordt geboren in de Amsterdamse Holbeinstraat en groeit op in een gezin met 4 kinderen, zijn vader en zijn (Britse) moeder. Zelf is hij de tweede van de vier. Op 7 jarige leeftijd scheiden zijn ouders. De kinderen worden vanaf die tijd opgevoegd door de huishoudster van het gezin, omdat de moeder ze heeft achtergelaten. Op 11-jarige leeftijd verhuist het gezin naar Blaricum. Anton Bruinsma is de oprichter en directeur van de frisdrankfabriek “Raak”. Anton werd verder gezien als een strenge man, want hij liet zijn kinderen bijvoorbeeld op zondag alle flessen schoonmaken in de fabriek.
(Klaas Bruinsma in z’n jeugd.)
Psychische mishandeling:
Klaas kreeg van zijn vader regelmatig te horen dat hij niks zal presteren in het leven. Een psychiatrisch onderzoek zal na een aantal jaar uitwijzen dat Klaas zijn vader op elke mogelijke manier probeert de overtreffen. Met name: rijkdom, macht en status. Volgens de documentaire “Hoge Bomen” verklaart hij het volgende: “Ik ben beschadigd. Ik stel mij naar de buitenwereld op net zoals tegen mijn vader. Compromisloos. Hij heeft me geleerd hoe ik mijn gevoel moet uitschakelen. Hoe ik wreed en meedogenloos moet zijn. Mijn hele jeugd ben ik als de dood voor hem geweest. Ik plaste in mijn broek van angst, omdat ik wist dat ik klappen zou krijgen.” Over zijn moeder vertelt Klaas aan de psychiater: "Toen ze geen nut meer had werd ze letterlijk door mijn vader het huis uit geschopt en mijn vader is de rode draad in mijn leven, maar ik heb hem overtroffen. Vooral financieel gezien en dat is de enige manier waarop ik hem terug kan pakken.”
Jonge jaren:
Eenmaal op de middelbare school aangekomen probeert Klaas voor het eerst hasj uit en begint later een kleine handel rondom het product met medescholieren. Op 4 september 1970 wordt Klaas voor het eerst opgepakt, maar omdat hij nog minderjarig is (16) loopt het verder met een sisser af. In 1974 wordt hij op 20 jarige leeftijd van de middelbare school gestuurd wegens verzuim en hasjhandel onder de scholieren.
Opbouw van een drugsimperium:
Vanaf 21 jarige leeftijd begon Klaas Bruinsma met het opbouwen van zijn drugsimperium. Hij was echter niet de enige die dit probeerde. Tientallen criminelen probeerde ditzelfde doel te verwezenlijken door gebruik te maken van de Amsterdamse haven. De politie was hiervan wel op de hoogte, maar er was verder weinig aandacht voor, omdat van de omvang van de drugshandel geen enkele kennis was. Klaas maakte van het gebrek aan aandacht goed gebruik. Klaas heeft een hoop weg van een echte maffiabaas. Hij rijdt rond in colonnes, is omringd door een aantal gewapende bodyguards en z’n auto is helemaal bepantserd.
(Klaas Bruinsma aan het zeilen. Foto’s gemaakt door nieuwe Revu journalist Bert Voskuil die in de jaren ’80 met Klaas optrok.)
Tonnen aan hasj komen binnen in de Amsterdamse Haven, maar ook in andere Europese havens. Bruinsma heeft een enorm nationaal handelsnetwerk opgezet. Hij haalt z’n hasj op verschillende plekken van de wereld vandaan. Bijvoorbeeld Pakistan, Libanon en Syrië en vrijwel heel Europa is Klaas z’n afzetgebied. De zogeheten “Bruinsma-groep” heeft goed opgelet hoe de oude penoze te werk ging om te voorkomen dat ze dezelfde fouten maken. Hierdoor ontstond op den duur een hele nieuwe generatie criminelen die veel slimmer waren. Door af te spreken op meer afgelegen plekken en bepaalde gesprekken niet over de telefoon te voeren (wat de oude penoze overigens wel deed) wisten ze uit de handen van de politie te blijven.
Zelf reist Bruinsma ook een stuk of 30 keer naar Pakistan. Zijn handelspartners vertrouwen hem zo goed dat hij zelfs op krediet kan bestellen. Per vracht wordt er ongeveer 5000 kilo hasj gesmokkeld wat is ingekocht voor enkele tienduizenden guldens, maar met de Nederlandse straatwaarde heeft het een waarde van wel 25 miljoen gulden. Zijn allergrootste partij heeft zelfs een geschatte waarde tussen de 300 en 450 miljoen gulden!
Politie en internationale opsporing:
Aan internationale opsporing doet de toenmalige Nederlandse politie vrij weinig. Internationale banden met bijvoorbeeld Pakistaanse collega’s bestaan simpelweg nog niet terwijl de aanpak van de smokkelaars steeds professioneler wordt. Tot midden jaren 80 werken de vele verschillende politiediensten helemaal langs elkaar heen. Er wordt niet of amper met elkaar gecommuniceerd, waardoor er geen verbanden worden gelegd tussen bepaalde zaken. Zo onderzoekt de afdeling “moordzaken” alle liquidaties, maar deelt haar informatie nooit met de narcotica waardoor er geen verbanden worden gelegd en het dus moeilijker wordt om een goede zaak op te bouwen.
Met behulp van Amerikaanse analisten wordt voor het eerst informatie van de verschillende politiediensten naast elkaar gelegd en bekeken. Toen pas ontstond er een totaalbeeld van mede de praktijken van de “Bruinsma-groep”. Er bleek in Nederland veel georganiseerde misdaad te zijn en zelfs groepen met zogeheten “maffiatrekjes”. Een van deze groepen was de groep van Bruinsma.
Ondergang:
Tot 1988 leidt Bruinsma al zijn zaken anoniem, maar dit veranderde toen er in de krant “Het Parool” op de voorpagina stond: “Zoon topindustrieel leidt Nederlands maffia-imperium.” Het artikel wordt gecontinueerd op pagina 6 van de krant: “Zijn syndicaat beheerst een groot deel van de drugshandel, omvat divisies voor overvallen en afpersing en wordt verantwoordelijk geacht voor een aantal geruchtmakende liquidatiemoorden. De schrijver van dit artikel (Bart Middelburg) maakt van Klaas Bruinsma een grote, bekende, maffiabaas tot diens grote woede.
Door de nationale bekendmaking raakte Klaas in de problemen, want de nationale bekendmaking heeft in het criminele circuit z’n nadelen. Andere criminelen in zijn directe omgeving zagen hem als een gevaarlijke, onberekenbare factor en daarom gingen ze hem dus mijden. Hierdoor kwam Klaas in een isolement terecht. Het gevolg hiervan is dat hij volgens Bert Voskuil diep ongelukkig werd en dat hij periodes had van diepe depressies. Dit verklaarde Bert Voskuil in de documentaire “Hoge bomen in de misdaad” waar Klaas Bruinsma het onderwerp was.
Langzaam maar zeker verliest Klaas zijn eerst zo hoge positie in de Nederlandse onderwereld. Hij is zelfs aan de drugs gegaan wat hem dus heel onberekenbaar maakt. Klaas wilt zelfs met pensioen, maar om dat te kunnen betalen moet hij nog een keer een transport Pakistaanse hasj binnenhalen. Helaas ging de “deal” niet zoals gepland. De 45.000 kilo hasj is onderschept. Dit vormde voor Klaas een groot probleem, omdat vele daarin hadden geïnvesteerd en die keken hem daar nu op aan.
Liquidatie:
Op de ochtend van 26 op 27 juni 1991 werd hij geliquideerd door Martin Hoogland, een oud rechercheur van de Amsterdamse politie, vlak voor de deur van de toenmalige Juliana’s bar.
(De geliquideerde Klaas Bruinsma met daaromheen 1 agent en 2 recherches.)
Conclusie: Klaas Bruinsma
Waarom is Klaas Bruinsma zich gaan verwikkelen in het criminele circuit?
Om te beginnen speelde de psychische mishandeling van zijn vader natuurlijk een grote rol. Mede door deze vorm van mishandeling moest Klaas zijn vader overtreffen, in alles. Dit doel heeft hij, met name op financieel gebied, bereikt door zich bezig te houden met (internationale) drugshandel. Verder is het eigenlijk begonnen op de middelbare school. Daar heeft hij voor het eerst hasj gerookt en verkocht. Dus het was als het ware het begin van zijn carrière. Als laatste speelde de geringe aandacht die de politie aan internationale drugshandel gaf ook een rol. Hierdoor werd het makkelijk voor “jonge” criminelen als Klaas om zich te verwikkelen in de internationale drugshandel en zo de status te vergaren van “maffiabaas”.
Kortom: Psychische mishandeling, competitief inzicht (t.o.v. zijn vader), vroege kennismaking met drugs, geringe aandacht van de politie voor internationale drugshandel waren de grootste factoren voor Klaas Bruinsma om zich te verwikkelen in het criminele circuit. [7]
Groeperingen in Nederland:
In Nederland zijn naast grote drugsdealers en criminelen ook verschillende zogeheten “gangs” te vinden. Zo bevindt zich hier ook een tak van de Amerikaanse gang “Bloods”. De leden van deze gang zijn bij zowel kleine als grote delicten betrokken en zijn (vaak) al meerdere malen in contact geweest met de justitie. Verder kenmerken ze zichzelf door voornamelijk rode kledingstukken. Sjaals, bandana’s en rode truien is de meest voorkomende kledij binnen deze groep. In dit hoofdstuk leg ik uit hoe deze jongens zich zijn gaan verwikkelen in het criminele circuit.
(2 leden van de Bloods in Nederland.)
De leeftijden van deze jongens lopen nogal uiteen. Het verschilt tussen de 16 en de 22 jaar. Ouders (en andere vormen van gezag) zijn al lang en breed uit het beeld verdwenen, dus de jongens moeten als het ware voor zichzelf zorgen.
Binnen deze gang is “eerlijkheid” een belangrijke factor. Niet alleen naar jezelf, maar met name naar de gang toe. Dit wordt bevestigd in de documentaire van Holland Doc: “Lost Boys”, waar een van de bendeleden zegt: “Als ik eet, eet mijn broeder ook. Als ik niks eet, eet mijn broeder ook niks. Als mijn broeder niks eet, eet ik ook niks. Klaar!
Levenssituatie:
Hun inkomen komt grotendeels voort uit de drugshandel. Hun “hoofdproduct” is cocaïne. Hier verdienen ze dan ook het meeste geld aan. Gebruik van harddrugs binnen de gang is ten strengste verboden. Een ieder die deze regel overtreed wordt uit de gang gezet en moet dit eventueel met de dood bekopen. Wel wordt er wiet (en andere softdrugs) gebruikt op grote schaal. Verder verdienen ze hun geld met diefstal en het vervolgens doorverkopen van de gestolen goederen. Een van de bendeleden zei in de documentaire: “Dingen verkopen. Een Playstation hebben we verkocht. Jij hebt een Playstation, we pakken ’t van je. Dan verkopen we het door.
Volgens verklaringen van meerdere bendeleden krijgen deze jongens amper aandacht van een ieder die het ze eigenlijk zou moeten geven als bijvoorbeeld de reclassering. Een hoop loze beloftes worden gedaan als bijvoorbeeld het helpen naar het zoeken van een baan, een opleiding en een huis, maar waar verder niks (of weinig) van terecht komt. Ze willen deze vorm van “loze aandacht” niet meer en ze denken dat ze zonder beter af zijn.
Ze verlangen wel naar iemand die zich actief met ze bezighoudt. Iemand die ze op het rechte pad kan houden. Een “vaderfiguur”.
Ze delen allemaal hetzelfde verhaal. Allemaal hebben ze een redelijk verknipte jeugd zonder enige vorm van een vaderfiguur. Verder hebben ze geen enkel vertrouwen in de hulpverlening (of de samenleving). Geen van alle heeft een veilig thuis, dus het enige wat ze hebben is elkaar. Dat is hun bindingsfactor.
De bendeleden schilderen zichzelf vaak af als het “slachtoffer”, maar is dit wel terecht? Waren ze altijd al zo losbandig of zijn ze zich gaan verwikkelen in het criminele circuit omdat de kans op een relatief “normale” toekomst met de minuut kleiner wordt.
De jongens proberen van alles om hun leven te beteren. Ze zoeken zelfstandig naar een baan en een opleiding, maar ze worden overal geweigerd en zo dus gedwongen hun leven op “de straat” voort te zetten en proberen zoveel mogelijk uit de handen van justitie te blijven. [8]
Conclusie: Groeperingen in Nederland
Waarom zijn deze jonge jongens zich gaan verwikkelen in het criminele circuit?
Er zijn een aantal oorzaken voor deze jongens die ertoe hebben geleid dat ze zich zijn gaan verwikkelen in het criminele circuit en zich aan te sluiten bij een bende. Om te beginnen hadden ze allemaal een verknipte jeugd. Er was geen vaderfiguur te bekennen en ze kregen verder ook weinig aandacht thuis. Ze moesten op jonge leeftijd al voor zichzelf zorgen, maar omdat ze al ’n strafblad hebben kunnen ze maar moeilijk aan geld komen. De enige andere optie die overblijft is het leven in de drugshandel of iemand van zijn spullen ontvreemden en die vervolgens doorverkopen. Tot slot worden ze voor hun gevoel “uitgespuugd” door de maatschappij en als tuig beschouwd. Ze worden niet geholpen en er wordt verder ook geen aandacht aan ze besteed.
Kortom: Een verknipte jeugd, op jonge leeftijd al op zichzelf aangewezen, weinig aandacht waren de factoren waardoor deze jongens zich zijn gaan verwikkelen in het criminele circuit.
Nawoord:
Met behulp van verschillende onderzoeken, websites en documentaires heb ik een aardig beeld kunnen scheppen van de criminaliteit verspreid over 2 eeuwen. Uit het totale onderzoek is gebleken dat criminelen over het algemeen een “gelijke” achtergrond hebben. Vaak werden ze mishandeld thuis en was de overstap naar het criminele leven snel gemaakt. Ook was de ligging van een bepaalde provincie/stad een doorslaggevende factor voor een individu om zich als crimineel te ontplooien tot een ware maffiabaas.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden