De engelse punkcultuur

Geschiedenis:
In begin jaren ’70 gaat het slecht met de economie in Engeland. Veel mensen gaan staken en er is veel werkeloosheid, ook onder de jongeren. Ze wantrouwen de
grote ideologieën en hebben helemaal genoeg van die vrolijke, zoetsappige hippietijd tot in de jaren ’70. Om hun frustraties kwijt te kunnen, was muziek
een goede uitlaatklep. Tussen 1974 en 1976 ontstaat het genre punk in Amerika, Engeland en Australië. De eerste vormen van de punk waren agressief en isoleerde
zichzelf van de bombast en de sentimenten van de vroege jaren ’70 rock. Ze creëerden snelle, scherpe, typische korte nummers. Vaak gaan ze over de politiek, of over

anti-kapitalisme. In de late 1976 werden bands als de Ramones, Sex Pistols en The Clash gezien als de introducering van een nieuwe soort muziek. De jaren die daarop volgde werd punk meer over de wereld verspreid. Het werd snel een cultureel fenomeen in Engeland. Punk had vooral de neiging tegen de mainstream in te gaan. Er kwamen bijbehorende punk subculturen naar voren. Jeugdige opstanden gekenmerkt door bijbehorende kledingsstijlen, en antiautoritaire ideologieën.

Het was een journalist die de term Punk (wat ‘tuig’ betekent) gebruikte in 1970, om deze soort muziek een naam te geven. Een Amerikaan, Nick Tosches gebruikte het woord voor het eerst in het tijdschrift “Fusion”. Hij en enkele collega’s wilden de muziekstroming kunnen definitiëren, zonder dat er teveel onderduidelijkheid ontstond en gebruikten dus deze naam. In de jaren erna wordt de invloed van punk nog veel groter. In de jaren ’80 komt de new wave op, voortgekomen uit de punk. De grunge in de jaren ’90 is enorm geïnspireerd door de punk. Punk is in Amerika nog nooit dood geweest. Sinds die jaren ’70 zijn er veel bands geweest die succes hadden in het maken van punkmuziek.

Bands gingen experimenteren, en maakten ongepolijste muziek, en vooral ieder zijn eigen geluid waarmee ze een tegenreactie konden uiten op de overgeproduceerde producten van de muziekindustrie die veel te commercieel was. Bands als The Stooges trokken de aandacht doordat Iggy Pop zich tijdens concerten heel wild gedroeg. Hij smeerde zichzelf in met pindakaas en begon in gebroken glas te rollen over het podium en zich daarmee sneed.
De Velvet Underground liet hun muziek inspireren door noise en hadden sociaal-realistische teksten die gingen over bijvoorbeeld drugsverslavingen.
”Heel wat jaren ’60 materiaal was innovatief en opwekkend. Jammer genoeg, wat gebeurde was dat mensen die zich niet konden vasthouden aan de grote namen als Hendrix af begonnen te dwalen. Je had snel eindeloze solo’s die nergens meer heen leidden. In 1973 wist ik dat er een pure, neerslaande soort nodig was, geen onzin rock ’n roll.” De term Punk moest een alledaagse term worden, want Rock was veel te tam geworden hiermee vergeleken. Acts als Billy Joel en Simon and Garfunkel noemden ze rock ’n roll, terwijl ze die andere soort rock ’n roll die wilder en rebelser was dezelfde naam gaven. Het was ook een subcultuur die het politieke idealisme en de domheid van de Californische flower-power hippiecultuur tegenging. Patti Smith laat in de documentaire “25 Years Of Punk” wel zien dat ze wat gemeen hadden, ze waren allebei tegen die kapitalistische mentaliteit. Door de hele punkgeschiedenis stonden toegankelijkheid en Do-It-Yourself centraal. In de beginnende dagen van de punk, stond dit principe in contrast tot (wat deze groep dacht dat) de aandachtstrekpunten en technologische benodigdheden van de mainstream rock groepen waren. Punk was rock ’n roll gemaakt door mensen die niet  zoveel vaardigheden hadden als echte muzikanten, maar zichzelf toch wilden uitdrukken in muziek. In december 1976 publiceerde de Engelse fanzine ‘Sideburns’ een illustratie van drie snaren, “Dit is een snaar, dit een andere, en dit de derde, ga nou maar een band beginnen”. Sommige grote punkbands maakten er niet alleen een show van om mainstream rock en alles breder wat er verband mee had belachelijk te maken, maar ook grote voorgangers. Geen Elvis, Beatles of Rolling Stones in 1977, verklaarde The Clash in het nummer “1977”. Het voorgaande jaar, begon de punk revolutie in Groot-Brittannië, op zowel het muzikale vlak, als op het culturele vlak. Terwijl nostalgische gedachten als iets dierbaars kwijt te zijn geraakt, of een soort van heimwee werden verworpen, kregen een groot aantal punkers toch een op nihilisme gebaseerde houding, met daarbij de achterliggende gedachte “No Future”, naar de Sex Pistols. Dat je van jezelf afhankelijk was en zelf dingen moest ondernemen was gemeenschappelijk onder de “dronken punkers” en de punkers die op straat leefden, een soort zwervers waren. Maar er waren ook spanningen tussen beide groepen, de ene hadden nihilistische vooruitzichten, maar de andere hadden meer radicale linkse utopistische gedachten. Sommige bands zagen meer een positieve, bevrijdende betekenis in de hele situatie. Zanger Joe Strummer zegt dat de punkmuziek juist de vrijheid moet betekenen. Het moet mogelijk zijn om te doen wat we willen doen.
Geen van de bands in begin jaren ’70 had grote bekendheid, en ze speelden vooral in underground clubs en bars. Dit waren plaatsen als onder andere Max’s Kansas City en de CBGB

Punk bands hebben nog vaak een hoop weg qua structuur en andere muzikale onderdelen van de garage rock uit de jaren ’60. Een typische standaard instrumentatie
van de punkscène houdt één of twee elektrische gitaren, een elektrische bas, een drumstel en zang in. Kenmerkend is, is dat punknummers vaak korter zijn dan
die van de andere populaire genres. Als voorbeeld kunnen we het debuut album van The Ramones nemen, waarop 14 nummers staan waarvan de helft van de
nummers de twee minuten nog niet eens haalt. Aan het begin van de jaren ’80 kwamen agressievere stijlen als hardcore en oi! |tevoorschijn. Muzikanten geïnspireerd
door punk werden wat breder en er ontstonden variaties die ook tot post-punk en alternatieve rock leidden.


Rock
1964 The Blues Magoos
1964 The Who
1965 The Electric Prunes
1965 The Seeds
1965 13th Floor Elevators
1975 Patti Smith
1997 The White Stripes
1998 The Strokes

Protopunk
1965 The Velvet Underground
1966 MC5
1967 The Stooges
1970 The Modern Lovers
1971 New York Dolls
1974 The Stranglers

Punk Rock
1972 Sex Pistols
1974 The Ramones
1975 The Adicts
1976 The Clash
1976 The Damned
1976 The Toy Dolls
1976 The Voidoids
1976 UK Subs
1977 Avengers
1977 Crass
1977 The Dils
1977 The Germs
1978 Dead Kennedys
1978 Descendents
1979 Hüsker Dü

1979 Tilt
1979 The Partisans
1980 Adolescents
1980 Bad Religion
1980 The Vandals
1980 Youth Brigade
1981 Die Kreuzen
1982 The Queers
1983 NOFX
1987 No Use For A Name
1988 Anti-Flag
1988 Jawbreaker
1988 Pennywise
1990 Down by Law
1990 Lagwagon
1991 Rancid
1993 Hot Water Music
1995 Lower Class Brats
1995 Me First and the Gimme Gimmes

New Wave
1974 Talking Heads
1974 The Stranglers
1976 Joy Division
1976 Smash
1976 The Cure
1980 New Order
1982 The Smiths

Hardcore Punk
Government Warning
1976 Negative Approach
1977 Black Flag
1977 Bad Brains

1978 GBH
1979 Circle Jerks
1979 Chaos UK
1979 MDC
1979 7 Seconds
1979 The Exploited
1979 The Varukers
1980 Poison Idea
1980 Minor Threat
1981 Articles of Faith
1981 Anti Cimex
1981 Society System Decontrol
1982 Jerry’s Kids
1982 Negative FX
1982 Suicidal Tendencies
1983 DYS
1985 Dag Nasty
1985 Slapshot
1987 Gorilla Biscuits
1997 Floorpunch
2001 Fucked Up

Oi!
1975 Cock Sparrer
1976 Sham 69
1977 Angelic Upstarts
1979 Cockney Rejects
1979 The Business
1979 The 4-Skins

Ska Punk
1987 Operation Ivy
1989 Downfall

1994 The Aquabats

D-beat
1977 Discharge
1977 Victims
1985 Totalitär
1989 Disfear
1993 Driller Killer
1994 Skitsystem
1995 Wolfbrigade
2000 Tragedy

Pop Punk
1985 The Mr. T Experience
1986 Chemical People
1991 Pansy Division

Garage Rock
1960 The Sonics
1993 The Hives
2000 The Kills

Street Punk
1979 One Way System
1980 Blitz
1989 Total Chaos
1990 The Casualties
1993 The Unseen
1995 The Analogs
1998 A Global Threat
2002 Cheap Sex

Crust Punk
1978 Amebix
1985 Nausea
1992 Aus-Rotten
1992 Disrupt

Horror Punk
1977 The Misfits

1980 The Undead
1983 Samhain
1987 Danzig
1995 Michale Graves
1997 Blitzkid
2000 The Spookshow
2002 Bloodsucking Zombies From Outer Space
2002 Gotham Road
2002 The Graveyard Boulevard
2002 The Other
2003 Calabrese
2004 Horror of ‘59

Psychobilly
1977 The Meteors
1983 Batmobile
1987 Mad Sin
1996 Horror Pops
1996 The Sharks
2003 Koffin Kats
2005 The Creepshow


Filosofiën:
De punks hebben altijd al bekend gestaan om hun rebelse en alternatieve gedrag. Vanaf het begin van de punk cultuur hebben ze altijd al hun eigen mening en kijk op het leven gehad. Maar wat was nou precies de drijvende kracht achter deze rebelse cultuur? We nemen de belangrijkste filosofieën van de meeste punks en kijken wat deze inhouden. Ook kijken we waarom deze filosofieën de punks zo aanspraken.


Anarchisme
Vaak valt veel te lezen in kranten over rellen waarbij totale anarchie is uitgebroken. Vaak doelen ze dan op geweld, verkrachtingen en veel meer van deze verschrikkingen. De meeste mensen denken daarom negatief over dit woord terwijl er eigenlijk een heel mooie gedachten gang achter schuilt. Het sinistere imago van anarchie sprak de punkers in Engeland wel aan. Doordat het financieel minder ging met de gewone burger fantaseerde veel mensen over een nieuw politiek stelsel. De oplossing volgens de punks van deze financiële crisis was een anarchistische staat.


Anarchisme is de filosofie waarin geloofd wordt in een staat waar iedereen gelijk is en er geen regels bestaan die mensen verplichten of verbieden. Volgens het anarchisme werkt economie en politiek niet en kunnen mensen beter voor zichzelf en voor andere zorgen zonder te streven naar rijkdom of welvaart. Het liefst zien ze helemaal geen regering die het land bestuurd. Het kapitaal is volgens hun een gevaarlijke illusie die mensen laat geloven dat geld vanzelf geluk met zich meebrengt. Als mensen niet leven voor geld zullen ze vanzelf gaan streven naar geluk. Oorlog en jaloezie worden zo de wereld uitgeholpen omdat mensen krijgen waar ze voor werken en niet hoeveel toeval ze hebben. Met toeval bedoelen ze bijvoorbeeld de lotto winnen of geboren worden in een rijk gezin. Ook een hoog IQ is volgens de anarchist een vorm van toeval. We leven tegenwoordig in een maatschappij waarin mensen met veel hersenkracht meer zullen verdienen dan mensen die niet zo slim zijn. Het is een vorm van ongelijkheid waar mensen mee geboren worden en ze niks aan kunnen doen. Geld kan daarom maar beter niet belangrijk zijn in een samenleving, want zoals het gezegde luidt:”Geld maakt niet gelukkig”.

Anarchisme was de eerste echte visie die de punks al vanaf het begin van de punk beweging hadden. Het woord is afgeleid van het Griekse: ‘Anarkhia’ wat zonder bestuur of leiding betekent. Het woord anarchie verscheen voor het eerst in de Engelse taal in 1642 tijdens de Engelse burger oorlog. Het werd gebruikt door de adel om mensen te vervloeken die zich keerden tot wanorde tijdens deze oorlog. Pas 2 eeuwen later was Pierre-Joseph Proudhon de eerste persoon die zichzelf anarchist noemde. Hij was een bekend Frans schrijver en filosoof rond 1850. Veel mensen zien hem nog steeds als de grondlegger van het modern anarchisme. Ondanks dat hij zichzelf anarchist noemde was hij tegen elk vorm van geweld. Toch wou hij de politie en belastingen zo ver mogelijk beperken tot een minimum en wou hij de staat herinrichten tot communies. Deze gedachten gang was zo revolutionair dat het insloeg als een bom. Hij werd onder andere bekend door zijn reactie op de vraag wat is bezit. Waarop hij het beroemde antwoord gaf: "bezit is diefstal". ook zei hij dat god het kwaad was wat erg shockerend was in die tijd. Hij streed tegen slavernij en voor gelijke rechten voor iedereen.

Begin 20ste eeuw werden een aantal anarchistische partijen opgericht, maar deze hielden het niet lang uit door de 2 wereldoorlogen die kort na elkaar uitbraken. De anarchisten konden moeilijk hun standpunt duidelijk maken in een tijd waar mensen bang waren voor communisten of anders denkenden. Het duurde tot de jaren 50 tot er weer partijen werden opgericht met anarchistische grondlegging. Het anarchisme bleef toen wel vooral op de achtergrond en brak nooit echt door tot de grote menigte. In de jaren 60 kwam het anarchisme weer naar voren door de oprichting van provo een anarchistische beweging die probeerde autoriteit te verwarren. Zo lieten ze een maand voor de jaarlijkse rit met de gouden koets geruchten circuleren over mogelijke grappen die ze uit gingen halen met de paarden van de koets. Ze deden dit soort dingen om te laten zien dat autoriteit ook alleen maar bestond uit gewone mensen.

Het Anarchisme is dus altijd wel een visie geweest van rebellen. Dit was misschien de reden dat de Sex Pistols het anarchisme probeerde te promoten. Het paste heel goed bij de rebellerende muziek die de punk bands in die tijd maakte. Ook door de economische crisis die Engeland teisterde in die tijd kwam protesteren tegen het systeem steeds vaker voor. Engeland kende in die tijd veel racisme en opkomende neonazi’s, waardoor het logisch was dat er ook een linkse tegenreactie kwam. De neonazi’s gaven vooral de schuld aan de immigranten die veel werk deden voor weinig geld en zo de banen van de Engelse afpakte. De punks konden zich hier niet goed mee relateren en gaven vooral de maatschappij in het geheel de schuld. Ieder mens was gelijk in hun ogen alleen het huidige systeem faalde. Daardoor lag volgens steeds meer punks oplossing in het Anarchisme. Zo werd langzamerhand Anarchie de leus van de Engelse punk.

· Straight edge
Begin jaren 80 kwam er een nieuwe beweging op onder de punks. Terwijl normaal punk idealen en bands veelal uit Engeland kwamen gebeurde dit vanaf 1980 steeds meer vanuit Amerika. Een beweging die veel invloed had op de bestaande punk cultuur was de straight edge beweging.

Deze beweging werd gestart begin jaren 80 door de zanger van de hardcore/punk band Minor Threat. Hij vond dat de punks in die tijd te onverantwoordelijk bezig waren en zo geen goede boodschap de wereld in konden luiden. Hierdoor was hij van mening dat je beter niet kon drinken, roken of sowieso seks hebben. Een nieuwe beweging ontstond genaamd Straight Edge. Straight Edge betekent het rechte pad. Veel jongeren sprak dit aan en zo werd deze beweging snel bekend onder de jeugd. Straight edge groeide snel uit tot een heel nieuwe jeugdcultuur, dit omdat jongeren niet meer hoefden te drinken of roken om erbij te horen. Het teken van straight edge bestaat uit 3 kruizen die staan voor: Don't drink, Don't smoke and don't fuck. Er ontstonden ook veel bands die dit thema vertegenwoordigde maar deze splitste zich af van de punk beweging. De meeste bands deden dit omdat de punks zich niet aangetrokken voelde tot de ideeën van straight edge. En vaak waren mensen die hielden van straight edge niet echt gevleid door het anarchistische denken van de punks. De Straight Edge scene begon steeds meer te neigen naar hardcore muziek terwijl de punks het hielden bij hun makkelijke gitaarrifs. Het verschil tussen die twee muziek stromingen is tegenwoordig zeer goed te horen maar er zijn ook wat overeenkomsten:

1. Geen solo: weinig tot geen punk of hardcore bands gebruiken gitaarsolo’s in de muziek die ze maken. Het is vaak een aanhoudend ritme dat heel het nummer aanhoudt. Hardcore wisselt wel meer af en hebben verschillende ritmes in een nummer maar het zijn er nooit veel.
2. Ruige stem: Elke punk en hardcore band heeft wel een zanger met een ruige stem. Dit meestal om de harde boodschap van de teksten te accentueren. In het begin waren er wel een paar uitzonderingen zoals de Ramones in de VS, maar tegenwoordig zie je dit bijna nooit meer terug.

Ondanks verschillende meningen van de Straight Edge scene en de punk scene is er nog steeds veel respect tussen deze 2 groeperingen. Sommige punks houden zich ook aan de regels die het Straight Edge voorschrijft en veel “Straight Edge-ers” luisteren ook nog naar de oude punk bands zoals: “Dead kennedys” en bijvoorbeeld ”the Clash”. Ze realiseren zich waarschijnlijk dat de Straight Edge scene niet bestond zonder de rebelerende punk beweging. Waarschijnlijk zouden de culturen ook dichter bij elkaar zij gebleven als Straight Edge niet in Amerika was ontstaan.


· Nihilisme
Nihil betekent “niets” of “niet iets” in het Latijn, ook komt het voor in het Engelse woord: Annihilate Dit betekent het tot brengen van niks,oftewel compleet vernietigen. Rond de 18de eeuw werd de term Nihilisme voor het eerst gebruikt door de Filosoof Friedrich Heinrich Jacobi. Hij gebruikte de term om het ratio aan te duiden dat in elk mens zat. Tegenwoordig wordt snel gedacht aan de filosoof Nietzsche als het woord nihilist valt. Ook anarchisten voelen zich aangetrokken tot het Nihilisme. Zo zei Mikhael Bakunin (1814-1876) ,een bekend leider van een anarchistische groepering in Rusland,: “Laten wij onze vertrouwen leggen in de oneindige geest die vernietigd en verwoest, omdat dit de onvindbare en oneindig creatieve bron van al het leven is”. Hiermee verwees hij naar het nihilisme dat in die tijd een totaal nieuwe gedachten gang was.

De oorsprong van het nihilisme onder punks is net als de anarchistische oorsprong terug te traceren naar Groot Brittannië. De meeste punks beoefenen het nihilisme door veelal te leven met zo’n min mogelijk onnodige voorwerpen die mensen eigenlijk niet nodig hebben. Ze geloven in de lelijkheid van de mens en verwerpen de schoonheid. Door hun uiterlijk zullen punks ook niet bepaald snel gezien worden als net volk. Nietzsche zei ook dat mensen snel een doel zoeken in hun leven terwijl dit eigenlijk nutteloos is. Als je een punk vraagt welk doel ze nastreven zullen ze hier dan ook niet snel een antwoord op geven. De enige doelen die een punk heeft zijn veelal van Nihilistische aard. Ze willen niet meewerken aan een staat waar ze niet in geloven en kopen daarom weinig in bij massa coöperaties. Ook geloven veel punks in totale vernietiging van de huidige staat om zo totale morele vrijheid te bereiken. Dit was een van de bekende uitspraken van Nietzsche. Dit proberen ze onder andere te bereiken door bijvoorbeeld te leven in kraakpanden om zo geen geld aan de regering te schenken. Ook voeren ze demonstraties uit waarbij ze mensen proberen te overhalen met hun ideologieën. Deze demonstraties lopen vaak uit op rellen tegen de politie of extreem rechtse activisten. In de ogen van de punks is de politie namelijk niet de bewaarder van de vrede in een land maar het gezag dat mensen regels opdringt waar mensen helemaal niet voor hebben gekozen. Dit zijn enkele voorbeelden van nihilisme in de praktijk. Door al die overeenkomsten tussen anarchisme en het nihilisme worden deze 2 vaak gecombineerd door de punks.

De muziek zelf is ook zeer nihilistisch. Ze luisteren naar snerpende gitaarmuziek met ruige schorre stemmen. Veelal opgenomen op een taperecorder. Het is vernietiging alom. Schoonheid heeft geen waarde, de enige waarde is de boodschap die de muziek met zich meedraagt. De punkmuziek bestaat uit 2 delen die de muziek vormen namelijk tekst en muziek. De tekst is zeer provocerend en gericht tegen de (in hun ogen) gefaalde politiek en religie. Enkele voorbeelden zijn nummers van the sex pistols zoals:”Anarchy in the UK” en “God save the Queen”.Terwijl de muziek dit onderstreept met een enorme chaos van drums en gitaren. Het nihilisme op zijn best volgens veel punks. Zodra een punkband veel geld begint te verdienen of zelfs de muziek aanpast om meer mensen te bereiken worden ze afgestoten door de die hard punks. Dit omdat ze niet houden van mensen die het ene zeggen en het andere doen. De muziek moet in de geest blijven van de ideologie waar ze in geloven.

Nihilistisch gedicht (lucebert):

[ik tracht op poëtische wijze]

ik tracht op poëtische wijze
dat wil zeggen
eenvouds verlichte waters
de ruimte van het volledig leven
tot uitdrukking te brengen

ware ik geen mens geweest
gelijk aan menigte mensen
maar ware ik die ik was
de stenen of vloeibare engel
geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
de weg van verlatenheid naar gemeenschap
de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
zou niet zo bevuild zijn
als dat nu te zien is aan mijn gedichten
die momentopnamen zijn van die weg

in deze tijd heeft wat men altijd noemde

schoonheid, schoonheid haar gezicht verbrand
zij troost niet meer de mensen
zij troost de larven de reptielen de ratten
maar de mens verschrikt zij
en treft hem met het besef
een broodkruimel te zijn op de rok van het universum

niet meer alleen het kwade
de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig
maar ook het goede
de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte
morrelen

ik heb daarom de taal
in haar schoonheid opgezocht
hoorde daar dat zij niet meer menselijks had
dan de spraakgebreken van de schaduw
dan die van het oorverdovend zonlicht

Ramones en sex pistols:

Verenigde Staten: The Ramones

Ontstaan
Drie jonge mannen uit Queens willen een band oprichten. Johnny speelt hierbij gitaar, Dee Dee bast en zingt tegelijkertijd, en Joey tenslotte bespeelt de drums. Later blijkt dat Dee Dee geen bas kan spelen, maar ook nog eens niet kan zingen. Joey stopt met drummen en besluit de rol van zanger over te nemen, adviseur Tommy gaat drummen. In 1974 ontstaan The Ramones. Ze maakten korte, simpele, stomme nummers maar ze waren wel de meest invloedrijke band in de punk scène.
1976: Eerste album “Ramones” komt uit. Met als advies op de hoes gedrukt: PLAY LOUD. Het is een kort maar krachtig album.


Tracklist:
01. Blitzkrieg Bop
02. Beat on the Brat
03. Judy Is a Punk
04. I Wanna Be Your Boyfriend
05. Chain Saw
06. Now I Wanna Sniff Some Glue
07. I Don’t Wanna Go Down to the Basement
08. Loudmouth
09. Havana Affair
10. Listen To My Heart
11. 53rd & 3rd
12. Let’s Dance
13. I Don’t Wanna Walk Around With You
14. Today Your Love, Tomorrow The World

1977: De Ramones brengen ‘Rocket To Russia’ uit. Velen vinden dit album hun beste ooit.
Door hun punkimago komt het echter nauwelijks voor dat ze een keer op de radio gedraaid worden.Een tijdje later verlaat Tommy de band. Hij heeft liever een job in de studio dan constant op tournee te zijn. Ze hebben snel een vervanger genaamd Mark Bell, a.k.a. Marky Ramone. De groep gaat intensief verder met touren en brengen ieder jaar een nieuw album uit.
De Ramones bouwen een goeie reputatie op, en kenmerkende slogans die ze live schreeuwen als “Gabba Gabba Hey” en “Hey Ho, Let’s Go” worden wel door de fans onthouden. Ze mixen verschillende muziekstijlen, iets wat bijvoorbeeld “The Sexpistols” niet deden. Qua uiterlijk zijn ze vooral herkenbaar aan hun zwarte leren jasjes, en hun onbeweeglijkheid.

De band werkt mee aan de film Rock ’n Roll Highschool. Het nummer dat ze hiervoor schreven, verscheen ook in de Nederlandse en Belgische hitlijsten.
Marky Ramone krijgt drankproblemen, in 1983, vlak voor een optreden, zelfs zo groot, dat hij niet komt opdagen voor dit optreden. Ritchie vervangt hem in deze show. Ze gaan voor een hardere stijl, omdat ze een hele grote doorbraak nog niet gezien hadden. In 1984 brengen ze “Too Tough To Die” uit, een wat donkerdere plaat, met zelfs af en toe wat hardcore. Het tempo gaat ook wat hoger. Hierdoor blijven ze overtuigen op het podium.
Een ouwe bekende, Clem Burke, vervangt Ritgie als deze in 1987 de groep verlaat, omdat hij vond dat ze hem meer als een ingehuurde drummer behandelde. Met Burke hadden ze al optredens gehad in CBGB in New York. Toch blijken de optreden met Clem niet te gaan zoals ze wilde en Mary Ramone was weer terug op been en kon terugkeren naar de band. Wanneer de een weer terug is, verlaat de ander. Dee Dee had wel wat problematische drugsproblemen, maar Johnny wist Dee Dee wel steeds te overtuigen om nuchter het podium op te gaan. Eind jaren 80 ging Dee Dee zich steeds meer als een rapper gedragen, iets wat Johnny wat minder vond. Hij had een fluo basgitaar, en ook het korte haar paste volgens Johnny niet meer bij het imago van de groep. Bassist Dee Dee besluit in 1989 de band te verlaten, en brengt vervolgens een rap album uit, onder de naam Dee Dee King.
Dee Dee was eigenlijk de songwriter voor de groep, maar ondanks dat besluiten ze gewoon door te gaan met muziek maken. Ze moeten wel op zoek naar een nieuwe bassist. CJ Ramone, een marinier, kan de rol van Dee Dee wel overnemen. Tot 1996 blijft hij in de band, daarna zetten ze er een punt achter.
Wat opvallend is aan de Ramones zijn in ieder geval de outfit, en snelle nummers, vaak zonder tussenpauze. Johnny wist zijn hele gitaar door te gaan op Mosrite gitaren; het witte exemplaar ging maar liefst 17 jaar mee. In New York heeft hij zijn eerste gitaar gekocht voor 50 dollar. Een gitaar die nu zeer gewild is en in Japan massaal nagebouwd wordt. Joey’s vriendin heeft hem verlaten en ging later met Johnny verder. Joey, die vrij gevoelig was, heeft hier nog veel moeite mee gehad. Er ontstond een spanning binnen de groep die er eigenlijk altijd wel bleef.
De 22 jaar durende carrière van de Ramones bestond uit maar liefst 2263 optredens, verspreid over de hele wereld. Een aantal leden verlieten de band, waarvoor er weer een aantal in de plaats terugkwamen. Joey Ramone en Johnny Ramone waren wel vaste leden van de groep, die er altijd in zijn gebleven.
† In 2001 overleed zanger Joey Ramone aan lymfeklierkanker.
† In 2002 Dee Dee Ramone.
† In 2004 werd bekend dat Johnny Ramone leed aan uitgezaaide prostaatkanker, waar hij in dat jaar nog aan overleed. Hey, Ho, Let’s Go!”

In Groot-Brittannië: Sex Pistols
De ene band inspireert de ander, en zo komen we tot de Sex Pistols. Wanneer we naar het ontstaan van de Sex Pistols gaan, moeten we terug naar het begin in 1972. Schoolvrienden Paul Cook, Steve Jones en Wally Nightingale gingen een band vormen, genaamd The Strand. Voor instrumenten hadden ze geen geld, dus stalen ze die maar. Cook ging drummen, Nightingale speelde gitaar en Jones nam de zang voor zijn rekening. Oorspronkelijk heette de groep “The Strand”, vernoemd
Johnny Rotten, zanger naar een nummer van de populaire groep “Roxy Music”. De drie muzikanten brachten toen veel tijd door in de winkel van Malcolm McLaren, “Let It Rock” op Kings Road in Chelsea, Londen. McLaren had veel connecties in de muziekwereld, hij was eens manager van

“The New York Dolls”. Ze vroegen hem of hij hun manager ook wilde worden, en wilden dat hij concerten voor hen regelden en of hij een repetitieruimte voor hen wist. Tot hun grote spijt weigerde hij.
Del Noon bood zich in 1974 aan als bassist. In dit jaar veranderden de groep van “The Strand” naar ”The Swankers”. Del Noon was maar weinig aanwezig, en verliet daarom ook de groep. Even later kregen Jones en Nightingale ruzie over de soort muziek die de band zou spelen. Toen verliet ook Nightingale de band. ’
In begin 1975 kwam Glen Matlock erbij als bassist. Jones ontmoette

John Lydon in datzelfde jaar in McLaren’s zaak op Kings Road, dat inmiddels “SEX” was gaan heten. Lydon had groen haar, en droeg een T-shirt waarop “I hate Pink Floyd” stond. Jones vond zijn uiterlijk wel interessant genoeg om hem als zanger te vragen. Lydon had op dat moment nog nooit gezongen. De nieuwe naam van de band werd “Sex Pistols”, en McLaren werd uiteindelijk toch de nieuwe manager. De meesten denken bij deze naam meteen aan mannelijke voortplantingsorganen, maar er worden eigenlijk “sexy jonge moordenaars” mee bedoeld, aldus McLaren. Hij wilde de Sex Pistols dezelfde stijl laten aannemen als The New York Dolls en de Ramones, maar hij heeft eigenlijk nooit heel veel invloed op de band gehad.

De Sex Pistols traden voor het eerst op in het Saint Martins College in Londen op 6 november 1975. Dit was gebeurt omdat Glen Matlock nog op deze school gezeten had, en daar een optreden kon regelen. Even later stonden ze op een punkfestival in Parijs, en in 1976 begonnen ze aan een tournee in Groot-Brittannië waar ze onder andere in de gevangenis van Chelmsford speelden.
Ze kregen hun eerste contract op 8 oktober 1976 bij muziekmaatschappij EMI. Hun eerste succes werd Anarchy In The UK.

Door de ‘Today’-show op 1 december waarbij ze door Bill Grundy geïnterviewd werden, maakte hen pas echt bekend bij het grote publiek. Die avond gebruikten ze veel schuttingtaal. De dag daarna stonden ze op de voorpagina van de Daily Mirror, en het schokte veel preutse Britten. Dit was heel nadelig voor de net uitgebrachte single, en de tour die daarop volgde, de ‘Anarchy Tour’. Bij de jongeren werden ze wel razend populair. De gegoede klasse kreeg al in het begin een groeiende afkeer. Uiteindelijk werden er veel concerten verboden tijdens de ‘Anarchy Tour’ in december 1976. Dit vanwege de provocerende teksten in de songs, en het gedrag van de Sex Pistols.
EMI dacht dat het beter was dat ze even niet meer in Engeland speelden, en regelden daarom een aantal concerten in Nederland (Paradiso, Amsterdam). Maar hier kwamen ze ook al negatief in het nieuws. Hierdoor verbrak EMI het contract met de band, want ze kregen nu zelf ook negatieve kritiek. De Sex Pistols zouden later een negatief getint nummer over EMI maken.
Glen Matlock verliet februari 1977 de band, en Sid Vicious kwam hem vervangen, met serieuze gevolgen. Hij speelde zo slecht bas, dat er geen enkele noot van hem ooit op geluidsdrager vast is gelegd. Tijdens optreden werd ook zijn versterker uitgezet, en zijn baspartijen werden eigenlijk ingespeeld door Matlock, en later Jones. Maar omdat hij zo fenomenaal punk was, kon hij een tijd meedraaien in de band.
Het hoogtepunt van de rage viel samen met de viering van het vijfentwintigjarig regeringsjubileum van koningin Elizabeth II in juni 1977. God Save The Queen had een boycot gekregen van de BBC,

maar het was die week wel een van de best verkochte singles. Dit mocht echter niet vermeld worden op exemplaren van de Engelse hitparade. De nummer twee op die lijst was blanco. De Sex Pistols hielden een illegaal verrassingsconcert op een rondvaartboot die over de Theems ging. Aan het einde van het gebeuren werden alle bandleden van de Sex Pistols gearresteerd.
De eerste LP genaamd ‘Never Mind The Bollocks, Here’s The Sex Pistols’ verscheen in oktober 1977.
In datzelfde jaar vond het laatste Engelse optreden plaats. Johnny Rotten kwam erachter tijdens de Amerikaanse tournee dat hij volop meedraaide in de amusementsindustrie. Hij wilde uit de band.
De band bleef achter als een fiets zonder wielen. Door een plaat te maken met de gevluchte treinrover Ronnie Biggs en een cover te maken van My Way van Frank Sinatra, waarbij Sid solozanger was, konden ze toch nog in het nieuws blijven verschijnen. Ook kwam er een film uit, met de naam ‘The Great Rock ’n Roll Swindle’.
† Sid Vicious overleed op 2 februari 1979 en daarmee kwam er een einde aan de Sex Pistols.

Sid Vicious
Geboren werd hij op 10 mei 1957 in Londen als John Simon Ritchie, zoon van John en Anne Ritchie. Zijn moeder was een hippie, en zijn vader een wachter bij Buckingham Palace. Kort na zijn geboorte, verlaat zijn vader John de familie. Anne en John (Sid) verhuizen naar Ibiza, waar Anne vervolgens trouwt met Christopher Beverly in 1965.
Maanden later sterft zijn stiefvader, en hij en zijn moeder verhuizen naar een gehuurd appartement in Tunbridge Wells. Sid gaat naar de Sandown Court School. In 1971 besluit het paar naar Hackney East Londen te gaan. Hij woont ook nog even Somerset, waar hij naar de Clevedon Secondary Modern school ging.
Volgens de fotograaf van de band, Dennis Morris, was Sid een persoon die heel down en verlegen overkwam. Ondanks dat viel hij samen met Jah Wobble journalist Nick Kent aan met een motorketting. Bij een andere gelegenheid in The Speakeasy (een nachtclub in Londen, vooral populair bij liefhebbers van rock en rockartiesten), bedreigde hij BBC DJ en Old Grey Whistle Test presentator Bob Harris.
Ritchie kreeg de bijnaam ‘Sid Vicious’, naar de hamster van John Lydon. Het huisdier had Ritchie gebeten, die zei dat "[Rotten's] Sid is really vicious!" In die tijd kraakte Sid met John Lydon, John Wardle en John Gray wat gebouwen.


Volgens John Lydon, probeerden twee ervan aan geld te komen door met Sid tamboerijn te spelen. Ze speelden covers van Alice Cooper, maar ze verdienden juist geld aan mensen die de jongens betaalden om stil te zijn.

Vicious begon zijn muziekcarrière in 1976 als bandlid van ‘The Flowers of Romance’, samen met Keith Levene (ook wel bekend van The Clash), Palmolive en Viv Albertine, die later ‘The Slits’ zouden gaan heten. Hij verscheen bij Siouxsie & The Banshees. Daarbij speelde hij bij het beruchte eerste optreden drums, in The 100 Club Punk Festival in Londen’s Oxford Street. Volgens de documentaire Final Damnation, overwoog Sid samen met Dave Vanian de positie van zanger voor The Damned in te nemen, maar slaagden hier niet in wanneer ze een poging waagden bij de auditie.

Voordat Sid deelnam aan de Sex Pistols, had hij al contacten met The Bromley Contingent, de fashion avant garde die de Sex Pistols volgde. Naar aanleiding van verschillende publicaties (zoals Lydon’s autobiografie, England’s Dreaming van John Savage), was Sid gevraagd door de Sex Pistols om bij de band te komen als vervanger in februari 1977, toen Glen Matlock de band had verlaten. Hij was namelijk aanwezig geweest bij elk optreden van de band. Manager McLaren zei ooit, als Rotten de stem van punk is, is Vicious het voorkomen. Alan Jones beschreef Sid als hét icoon voor de punklook. Sid, alleen op foto’s, is wat bedoeld wordt met punk. Zijn nagels zouden op een slordige manier gelakt zijn met paarse nagellak. Hij speelde zijn eerste optreden in Screen on the Green in Londen. Don Letts filmde dit alles, en het verscheen later in Punk Rock Movie.
In november 1977 ontmoette hij de Amerikaanse groupie Nancy Spungen. Ze kregen al snel een relatie. Nancy was heroïne verslaafd, en Sid die al was gaan geloven in Live Fast, Die Young, deed al gauw mee. Alhoewel ze heel verliefd op elkaar waren, hadden ze toch een gewelddadig en schommelende relatie, met gevolgen voor de Sex Pistols. Zowel Sid als de groep verslechterden tijdens hun American Tour in 1978. De Sex Pistols gingen uit elkaar na hun concert in de Winterland Ballroom op 14 januari 1978. Met Spungen als manager, begon Sid aan zijn solo carrière, die hij deed met musici als Mick Jones van The Clash, origineel basspeler Glen Matlock, Rat Scabies van The Damned, en New York Dolls’ Arthur Kane, Jerry Nolan en Johnny Thunders. Sid voerde zijn solo’s uit bij Max’s Kansas City en trok veel publiek. Zijn laatste optredens vonden ook hier plaats.

Sid stond niet bekend als een goede basspeler. Tijdens een interview voor Guitar Hero III toen Steve Jones werd gevraagd waarom hij in plaats van Sid de bas stukken speelde van ‘Never Mind The Bollocks’, antwoordde hij dat Sid in het ziekenhuis lag met een leverontsteking en dat hij dus niet kon spelen, niet dat hij de stukken sowieso niet kon spelen. Soms wilden andere bandleden wel Sid’s bass ontpluggen, omdat ze hem gewoon waardeloos vonden spelen. Sid vroeg Lemmy, van Motörhead, of hij hem geen bas kon leren spelen. Hij zegt dat hij het echt niet kan, en Lemmy antwoord hierop dat hij dat weet. Met de lessen ging het bergopwaarts, alleen toen Sid uiteindelijk overleed, kon hij er nog steeds niks van. Sid had ook nog bas lessen gekregen van Glen Matlock, die eerder als bassist in de band zat.
Aan de hand van dit commentaar en deze verhalen is het moeilijk te geloven dat hij op een gegeven moment wel wat redelijk kon spelen. Volgens Paul Cook, was Sid een harde werker en deed hij hard zijn best om goed bass te kunnen spelen, in de maanden dat hij net in de band zat en Nancy nog niet had ontmoet. Viv Albertine gaat nog wat verder in het verdedigen van Sid. Ze zegt dat wanneer zij naar bed ging Sid de hele nacht met een Ramones cd en een bas aan de gang ging, en hij het de volgende ochtend kon spelen. Hij had een enorme snelheid gekregen en leerde zichzelf van alles. Wanneer je luistert naar hoe hij speelt bij zijn eerste optreden en die van een aantal maanden later wanneer hij al een tijdje bij de band zit, hoor je een enorm verschil. Hij kan zelfs al wat spelen in ‘God Save The Queen’.
Nadat Sid Nancy ontmoetten ging het achteruit. Bij een aantal concerten was al te horen, dat het al niet meer mogelijk voor hem was om zo nog op te treden. Je kon merken dat zijn vingers heel onhandig en traag waren.
Op internet is een filmpje te zien van het paar dat vragen probeert te beantwoorden voor een interview, en dat vanuit hun bed. Nancy praat vrij onduidelijk en Sid is niet echt aanwezig. Hij kwam heel dicht tegen de dood aan, en werd opgenomen voor een heroïne overdosis in het ziekenhuis.
Op 12 oktober 1978 werd hij in de ochtend wakker van een wazige toestand. Hij vindt Nancy op de badkamervloer van hun kamer in het Hotel Chelsea in New York City. Ze was gestoken in haar buik en daar blijkbaar aan doodgegaan. Op 22 november 1978 werd hij gearresteerd voor moord op Nancy Spungen. Hij beweert zich helemaal niks meer te kunnen herinneren van de avond ervoor.
Er zijn een aantal theorieën die beweren dat iemand anders haar vermoord zou hebben. Twee drugsdealers die er die avond waren, en die ze misschien eventueel nog beroofd zouden hebben. Er werden namelijk een aantal voorwerpen vermist uit hun appartement.

In het boek ‘Pretty Vacant: A History Of Punk’ noemt Phil Strongman de moordenaar van Nancy Spungen acteur en komiek Rockets Redglare. Deze zou het paar in het Chelsea Hotel 40 capsules hydromorphine gegeven hebben op de avond dat Nancy vermoord werd. Degenen die Rockets kenden en zijn opschepverhalen over zijn verleden als bodyguard van Sid zeggen dat het een uitspraak is zonder enkel bewijs. Het was ook maar een rare zaak dat Neon Leon Sid’s leren jasje had en twee gouden records in zijn kamer. Hij zei dat Sid het hem had gegeven voor de veiligheid in de nacht van 11/12 oktober 1978.
Sid’s moeder betaalde een borgtocht van $50.000. Om geld in te zamelen voor zijn verdediging brengt Vicious een plaat uit met Steve Jones en Paul Cook.
10 dagen na Nancy’s dood op 22 oktober, probeert Sid zelfmoord te plegen door zijn arm door te snijden. Hij werd een patiënt in het Bellevue Hospital voor een tijd. Nadat hij het ziekenhuis had verlaten, gooide hij een bier glas in het gezicht van Todd Smith, broer van Patti Smith. Hij werd 9 december gearresteerd en naar Riker’s Island gestuurd voor 55 dagen. Daarna werd hij op borgtocht vrijgelaten. Terwijl hij daar zat, schreef hij een stuk voor Nancy:

You were my little baby girl
And I shared all your fears
Such joy to hold you in my arms
And kiss away your tears
But now you're gone there's only pain
And nothing I can do
And I don't want to live this life
If I can't live for you
To my beautiful baby girl
Our love will never die.

Op 2 februari 1979 hielden ze een feestje om de vrijlating van Sid te vieren, in het huis van Michelle Robinson, zijn nieuwe vriendin. Hij trok bij haar in nadat hij vrijkwam uit Bellevue Hospital. Sid was clean, en was afgekickt in de tijd dat hij in de gevangenis van Riker’s Island zat. Bij het avondeten tijdens dat feestje nam hij nog wat heroïne, en die nacht een overdosis. Zijn vriendin probeerde hem te redden. Iets later die nacht vielen ze allebei in slaap. Sid was dood gevonden de volgende morgen. Als iemand een heroïne overdosis heeft, en dan in slaap valt, vertraagt je hart met elke remslaapfase. Hij overleed om ongeveer 10 uur, nadat die fases zich herhaald hadden. Onderzoekers vonden 80 procent pure heroïne tegenover een percentage van 5 wat normaal hoort te zijn in die tijd, en omdat hij sinds oktober niet meer gebruikt had, kwam het allemaal nog harder aan. Dokters zagen dat zijn longen gevuld waren met water en andere vloeistoffen, wat herkenbaar is voor iemand met een overdosis heroïne. In deze vloeistoffen is Sid ‘verdronken’.

De Punkwaves.

1ste punkwave:
De punkcultuur kende verschillende zogenaamde “golven” of waves in het Engels. We hebben tot nu toe 2 golven gezien waarbij elke punkgolf nieuwe enthousiasme en muziek voortbracht in de wereld. Bij 2de golf werden ook meer mensen bereken dan de bij eerste. De eerste golf vond plaats midden jaren 70 en werd gekenmerkt door het shockerende effect die het had op de wereld. Het ontstond wonderlijk genoeg ongeveer tegelijk in Amerika als in Engeland.

The sex pistols en The Clash voerde de eerste golf aan in Engeland (begin 1977) en The Ramones in Amerika (1976). Amerika was dus in feite eerder begonnen met de punk beweging, maar toch wordt Engeland nog steeds als thuisbasis gezien van de punks. Dit door de extreme impact die The Clash en The sex pistols bleken te hebben op de Engelse samenleving. Vooral tijdens een interview op nationale televisie schudde de sex pistols heel het land op door de presentator (bill grundy) een “dirty fucker” te noemen en het woord “shit” in de mond te nemen. Het werd een nationaal schandaal wat alleen maar goed uitpakte voor de Sex Pistols. De populariteit van de band nam alleen maar toe en het spreidde zich verder uit over Engeland. Het was een tijd van politieke onrust in Engeland en jongeren konden moeilijk een baan krijgen door de economische crisis die het land teisterde. Veel jongeren raakte hierdoor geïnteresseerd in extremistische ideologieën die een andere staats indeling voorstelde. Doordat er steeds meer racisten en Neonazi’s opkwamen in Engeland vond de punk beweging veel aanhang onder jongeren die meer geïnteresseerd waren in linkse idealen zoals gelijkheid. Zo kon de punk scene verder groeien in Engeland. Het was voor een deel een tegenreactie tegen de rechtse jeugd.

Al deze factoren zorgde voor de eerst korte (maar heftige) punkwave die Engeland op zijn kop zette. Deze begon in Londen wat toen en nog steeds het centrum is van alternatievelingen. Hier kwamen alle ideologieën voor die door heel het land hoorbaar waren. Ook was er veel hangjeugd die niks te doen hadden. Langzaam begon de punkwave ook Birmingham, Liverpool en Leads te treffen en later ook de kleinere gemeenten, maar Londen bleef de punk hoofdstad van de wereld.

In Amerika speelde vooral de muziek zelf een grote rol. Vooral de Ramones werden populair en kregen veelal uitnodigingen om hun muziek te spelen in lokale bars en pubs. In het begin lag dit anders. Tijdens hun eerste optreden wist de manager niet of ze een grap maakte of dat ze serieus waren. Er waren maar 5 mensen bij dit optreden bartender inbegrepen. De Ramones pakte het heel anders aan dan de sex pistols. Terwijl de sex pistols vooral zongen over politiek deden de Ramones vooral alsof ze dom waren. Dit is ook duidelijk te merken in het lied “Blitzkrieg Bop” een van hun bekendste nummers:
De tekst is heel chaotisch en heeft weinig inhoud. In heel het nummer zitten maar ongeveer 3 akkoorden. Toch sloeg het na een tijdje in als een bom. Vooral in New York was de invloed van de punk muziek goed te merken. Het werd het centrum van Amerika voor de punkscene. Er kwamen veel bands in de stijl van de Ramones in deze tijd. Muziek geïnspireerd op de sex pistols bereikte Amerika pas een jaar later in 1976. Gek genoeg maakte de eerste band die op deze muziek geïnspireerd was hun entree in San Francisco en Seatle. Helemaal aan de andere kant van Amerika. Vanuit deze 3 plaatsen spreidde de muziek zich uit naar het midden van Amerika. In Boston, Washington en Bloomington (Indiana) begonnen enkele maanden later ook wat bandjes op te staan om de wereld te shockeren met punk. Het verschil tussen Amerika en Engeland was dat in Amerika elke stad zijn eigen vorm van punk rock maakte. In elke stad waar punk opkwam in de VS werden geluiden meegenomen van kenmerkende rock die een paar jaar geleden populair was in die steden. Zo kreeg je veel verschillende stijlen die voor ieder wat wils had. Hierdoor was ook Amerika snel in de band van de punk beweging. Het verspreide zich later door naar onder andere Australië en Europa. Deze golf van punk enthousiasme begon langzaam af te zwakken tot ongeveer 1978. Ook omdat de sex pistols uit elkaar gingen wat toch wel het icoon was voor de eerste wave.

De 2de punkwave.
Vond plaats rond het jaar 1980 vlak nadat de eerste wave 1 jaartje of 2 iets was afgezwakt. Deze punkstroming was veel ruiger dan de eerste en de punkers die zichzelf identificeerde hiermee zagen er ook een stuk brutaler uit. De ideeën waren nog hetzelfde maar de muziek was veranderd. Veel bands hielden zich niet meer aan de voorschriften van de eerste wave en begonnen de muziek ingewikkelder te maken. Ook was de diversiteit in verschillende punkstromingen toegenomen. Deze 2de punk golf begon in Amerika en de kern van de punkscene lag dus niet meer in Engeland. De diversiteit van de punkscene in de jaren 80 had zijn voor en nadelen.
De muziek bereikte veel meer mensen en punk werd overal erkend. Het nadeel hiervan was dat veel bands zoals The Offspring en Greenday die zich wel punk noemde, maar eigenlijk de scene uitmolken voor het geld. Punk begon mainstream te worden. Ook al was punk nu bekend over heel de wereld, de achterliggende gedachten was weggevaagd. De oude punkbands en punkfanaten konden hier enorm boos over worden en begonnen alleen maar hardere muziek te maken. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat de punks zichzelf veel extremer begonnen te kleden om zich af te kunnen scheiden van de mainstream punk. Het lastige is dus om te bepalen hoever de punkscene zich heeft kunnen verspreiden, omdat de definitie in deze jaren en nog steeds enorm breed was geworden. Een van de punkbands die nog wel het vaandel hooghield was bijvoorbeeld de band the Exploited. Zij kenmerken dé punk van de jaren 80 en werden bekend met hun nummer:”fuck the USA” terwijl vaderlandsliefde heel belangrijk is voor de meeste Amerikanen. Punks begonnen zich, zoals je op de foto kan zien, extremer te kleden en hun haren te kleuren om zich te onderscheiden van de mainstream. Wat the sex pistols waren voor de eerste punkwave waren The Exploited voor de 2de. Tegenwoordig bestaan er nog steeds punks op de wereld en heb je nog steeds mensen die er bakken met geld mee verdienen zoals bijvoorbeeld Avril Lavigne. Tegenwoordig zijn de meeste punks te vinden in Duitsland en nog steeds in Engeland. Maar misschien brengt de economische crisis waar we nou mee te maken hebben wel een 3de punkwave met zich mee. Waardoor het zich weer verder over de wereld zal verspreiden. Tijdens elke punkgolf was er namelijk sprake van recessie.

DIY: Do-It-Yourself
Deze manier van leven is vanaf het begin bij de punks gebleven. Weerzin tegen de gevestigde orde, bestaande uitgeverijen, platenmaatschappijen etc, leiden tot een doe-het-zelf mentaliteit. De Engelse benaming DIY, is een afkorting voor Do-It-Yourself. Simpelweg doe-het-zelf. Een term die vaak gebruikt wordt door verschillende groepen die zelf dingen creëren of repareren zonder de hulp van mensen die ervoor betaald worden. Het begrip is verwant met de filosofie van de kunstenaars en ambachtenaars in de late 19e en vroege 20e eeuw, alleen gaan zij nog een stapje verder. De DIY subcultuur is uitdrukkelijk een soort van kritiek op de moderne cultuur van de consumenten. Ze benadrukken dat er een oplossing is tegen onze behoefte alles te kopen. In plaats daarvan moedigen ze mensen aan het heft in eigen hand te nemen om behoeften op te lossen. De uitdrukking “doe-het-zelf” komt van gemeenschappelijk gebruik in de jaren ’50, verwijst naar divers werk dat mensen in en rond hun huizen zelf konden doen zonder de hulp van beroeps. Een zeer actieve gemeenschap van mensen blijft deze term gebruiken. Herstellen van dingen voor huisbehoeften kun je beter zelf doen, dan te gaan betalen voor professionele reparatie. Huisverbetering die door het gezin zelf wordt gedaan, zonder betaalde hulp van beroeps.
De laatste jaren is de term DIY alleen maar breder geworden. Het wordt geassocieerd met internationale alternatieve en hardcore muziekscènes. Mensen in deze cultuur streven ernaar om de lijnen tussen de schepper en de consument te vervagen, door een sociaal netwerk te creëren dat gebruikers en makers dichter bij elkaar brengt. Er zijn verschillende gemeenschappen van media makers die zich als DIY beschouwen. Bijvoorbeeld mensen die doen aan piraterij.


In de gebruikelijke weg doe-het-zelf winkel. Mensen hebben een houding waarbij ze zelf dingen in de hand nemen, en dit dus niet aan experts, bijvoorbeeld bedrijven overlaten.
Bands gaan platen uitbrengen bij kleine onafhankelijke labels, of in eigen beheer. Men gaat niet naar de winkel om bedrukte shirts te kopen, maar laat ze zelf drukken. Schrijven zelf eigen muziekbladen etc. Ook ontstonden er fanzines, flyers en posters in oplage gemaakt met behulp van een kopieerapparaat. Ook deden ze iets dergelijks met lp en single hoesjes. Omdat ze iets te vaak achter elkaar bleven kopiëren, werd het steeds onduidelijker. Fijne lijntjes gingen vervagen, kleine details vielen weg en de tekening werd steeds vager. Ook uitgeknipte en opgeplakte krantenletters zijn een kenmerk van deze stijl.
Soms is het bij DIY spullen juist de bedoeling om ze er goedkoop en zelfgemaakt uit te laten zien.

Verschillende factoren als de Do-It-Yourself mentaliteit en een denkwijze ontstaan uit de hoge werkeloosheid zorgden ervoor dat er een kraakbeweging ontstond. Er was woningnood in de stad, het ging niet zo goed met de economie en er stonden een hoop gebouwen leeg. Ze werden ingenomen en gebruikt om in te leven. Maar ze werden niet alleen gebruikt om in te wonen, ze hadden een vaste plek om zich te verzamelen, konden er bedrijfjes in opzetten en hadden een ruimte om muziek in te maken. Zo speelden deze panden een belangrijke rol in het punkleven. Tegenwoordig zitten er wel gelegaliseerde bedrijven in, zoals tattooshops, kappers, kroegen etc.

Muziekstijlen tegenwoordig:
Verschillende soorten punkmuziek die je nog niet zag in de begintijd.
· Protopunk
· Poppunk
· Skapunk
· Garagerock
· New Wave
· Hardcore
· Oi!
· Horror punk
· Psychobilly

Protopunk
Muziek ‘Protopunk’ is een term die een groep muzikanten aanduidt, die als voorlopers van de punk in de jaren ’70 werden gezien en later. Ook hebben ze veel invloed gehad op de punkbands die later werden gevormd. Protopunk wordt niet gezien als echte punk, en deze voorlopers verschilden ook erg qua achtergronden, stijlen en invloeden. Ze zijn nooit echt samenhangend met elkaar geweest, en wat hun nummers onderscheidden van de rest van de muziek die gemaakt werd in die tijd, was dat zij wat gevoeliger in elkaar zaten. Ze waren zich er ook goed van bewust dat zij een plek buiten de mainstream hadden. Met weinig invloed van andere bands, maakten ze basis, en simpele muziek. Ook bevatten hun nummers weinig agressie en de kwaliteit en productie ervan waren ook niet van topkwaliteit. Hun teksten waren veel intenser en persoonlijker dan voorheen. Veel bands die onder de term protopunk vallen zijn rock ’n roll bands uit de jaren ’60-’70-, waarbij garagerock een basis vormde.
Kleding ‘70s De eerste punks waren vooral confronterend, shockerend en rebels. Ze droegen soms kleding van Vivienne Westwood, die in de jaren zeventig mode begon te ontwikkelen en dit verkocht in de winkel SEX in Londen, waarbij ze samenwerkte met Malcolm McLaren. Ook kleding die de Ramones droegen, Patti Smith etc. kon je hier vinden. Wat vooral kenmerkend was bij de stijl van de punkers van deze tijd waren T-shirts teksten als DESTROY! en slogans erop, felgekleurd, zwart of wit.Ook het Anarchy symbool, nepbloed en patches kon je ontdekken. Leren jassen, ook zelf bewerkt, ontbraken ook niet. Hun kapsel zag er meestal rommelig uit, en het verven ervan in een felle kleur deden ze ook. Wat ze aan hun voeten droegen waren legerboots, motorboots, all-stars, maar ook Dr. Martins. Boven die schoenen droegen ze versleten broeken, en panty’s met luipaardprint of met leer. Maar ook werden veel strakke broeken gedragen. Verder hadden ze als accessoires visnet panty’s, spikebanden, zilveren armbanden en veel eyeliner.


Poppunk
Poppunk is een vorm van punk waarin popmuziek verwerkt zit. Het is melodieuzer en minder vaag dan sommige andere soorten punk. Voor mensen die gewone punk te ruig en te agressief vinden is deze vorm wat toegankelijker. Er zijn bands die als punkrock begonnen, maar daarna meer poppunk zijn gaan maken. Ze werden commerciëler en wilden een groter publiek bereiken.

Skapunk
Dit is een punkvorm met veel skainvloeden. Skapunk klinkt wat vrolijker, en er worden vaak nog trompetten bij gebruikt. Ook klinkt het als feestmuziek en is het voor veel mensen opbeurend.

Garagerock
Een ruwe vorm van rock. In de jaren ’60 had deze andere vorm nog geen echte eigen naam, en viel daarom een tijd onder Punkrock. Later werd de muziek toch aangeduid met de naam ‘Garagerock’. Het begon in de Verenigde Staten en Canada, in de periode 1963-1967.
Er was geen goordere band als The Sonics in de vroege jaren ’60 tot het midden ervan. Hun muziek was ruwer, wreder en harder dan van de rest die muziek maakte onder dit genre. Ze werden nog wel eens gezien als een van de voorlopers van de punk in de jaren ’70. Deze band had het allemaal, muziek dat wild in elkaar zat, slopende teksten, met flink gegil eroverheen en elektrische gitaren aangesloten op aangepaste versterkers om de ruwst mogelijke tonen te kunnen bereiken. Hun succes ging samen met Gibson’s eerste fuzzbox, maar het verwarde geluid van The Sonics hebben ze zelf zo gecreëerd. Nummers als “Louie, Louie”, en “Have Love, Will Travel” waren meer op garage punk gebaseerd, terwijl “Jenny, Jenny” meer rock ’n roll is, en de originele “Strychnine”, “Psycho”, en “The Witch” eenvoudige snaaropvolgingen bevatten, maar snel en hard gespeeld werden. Teksten van The Sonics bevatten veel van de tienercultuur uit de jaren ’60; auto’s, gitaren, meiden. Voorbeelden hiervan zijn “The Hustler”, “Boss Hoss” en “Maintaining My Cool”. Ze kenden ook donkerdere projecten zoals strychnine drinken voor de kick, heksen, psychopathie, en Satan (“Strychnine”, “The Witch” en “He’s Waitin’”).
Count 5. Een garage p unk band uit de 1960, meest bekend met hun top 10 single “Psychotic Reaction”.

New Wave
In 1976 ontstond eerst in Londen, later in ook in de Verenigde Staten, werd de “New Wave” geïntroduceerd. Een nieuwe golf in de geschiedenis van de punk gemaakt door een nieuwe generatie muzikanten. Er kwamen nieuwe soorten tot stand door de nieuw vormende scènes en de punkgroepen. Deze nieuwe term en Punk waren nog wel eens verwisselbaar. Door de tijd heen verwierf New Wave verschillende betekenissen. Je zou kunnen zeggen dat de muziek donker, meeslepend en zweverig is. Bands als Blondie en Talking Heads van de CBGB scène; The Cars, die uit The Rats in Boston kwamen, The Go-Go’s in Los Angeles en The Police in Londen, maakten hun instrumentale pad uitgebreider. Inspiratie vonden ze in voorlopende bands als The Velvet Underground, Patti Smith en Television. Bands onderling in de New Wave konden heel erg variëren. Ook sommige post-punk artiesten werden aangezien voor New Wave.

Psychobilly
Psychobilly is een mix van (horror) punk, snelle rockabilly en nog wat andere genres. Het bevat ook kenmerken van science fiction, horror en exploitatie films, geweld en seks. De teksten zijn non-politiek en gaan ook over vrouwen en stoere mannen waaraan een vleugje humor wordt toegevoegd. Kenmerken van psychobilly bands zijn dat ze vaak uit drie leden bestaan, en vaak spelen met een snare-drum, contrabas en elektrische gitaar.

In begin jaren ’80 ontstonden The Meteors, en zij worden als de grondleggers van deze muzieksoort gezien.
De verspreiding van het genre ging gepaard in de zogenaamde ‘waves’. De eerste vond plaats in Engeland in de vroege jaren ’80, gevolgd door de tweede in de late jaren ’80 in de rest van Europa. De Verenigde Staten kwamen pas later aan de beurt en eind 1990 begint het nog meer internationaal door te dringen.
Doordat enkele psychobilly bands succes hebben behaald, werd het genre nu ook populairder in de mainstream en verspreidde het zich steeds meer internationaal.
Eind jaren ’90 ontstaan er nieuwe stromingen binnen de soort en worden er meer punk-
en metalinvloeden in opgenomen.

Kleding ‘80s Bij het ontstaan van de hardcore, de Oi en streetpunk ontstonden er ook ontwikkelingen op het gebied van kleding en stijl. Legerboots, motorboots en Dr. Martins worden nog steeds gedragen. Maar ook soms in combinatie met bandanas, kettingen en leren banden. Er werden nu kilts (tartan, schotse prints) gedragen, of rokken. Vrouwen gingen ook leren rokken dragen, die heel populair werden. Zware kettingen, kogelriemen en riemen met studs waren er ook bij. Punkers gingen nu ook politieke slogans in hun shirts verwerken, punkbands of andere teksten die maar met punk te maken hebben. Dit kon met een markeerstift of watervaste stift gedaan worden, dit hoort namelijk bij de DIY instelling. Kapsels werden extremer dan die van de jaren ’70. Ze gingen hun haar in ‘spikes’ dragen en ook werden mohawks populair. Net als piercing, tatoeages, spikebanden en banden met studs.

Hardcore
Muziek Wanneer je “hardcore” opzoekt in een woordenboek, vindt je iets als “zeer vergaand, extreem”. Het is een subgenre van de punk rock, ontstond in Engeland en Noord-Amerika in eind jaren ’70, vlakbij het ontstaan van Oi. In de rest van Amerika kwam wat hardcore punk genoemd mocht worden, pas later op in de jaren ’80. Het bevat vooral onderwerpen als politiek, individuele vrijheid, geweld, sociale ontwikkeling, straight edge, en oorlogen.In het begin van de hardcore scene, werden gelijksoortige vocals gebruikt als die van de punk, maar later kreeg het meer weg van death metal grunts. Het werd minder toegankelijk, en ook de sociale/politieke boodschap werd moeilijker te begrijpen. Deze muziekvorm klinkt vooral snel, hard en sterk sociaal bewust, met veel gevoel erin. Het zijn vaak korte, luide nummers waarbij er ook geschreeuwd wordt.

Oi! Muziek
Voordat de Cockey Rejects een nummer gingen spelen, introduceerde Stinky Turner ze aan met de kreet “Oi!”. Hiermee begroetten ze hun publiek, en het betekende dus eigenlijk gewoon Hey of Hallo. Gary Bushell noemde de beweging vervolgens in 1980 Oi!, toen hij in Sounds aan het schrijven was. Oi ontstond eind jaren ’70 in Engeland. Een eenheid vormen van punkers, skinheads en andere werkende jongeren die nog nergens aan verbonden werd een van de hoofddoelen.De ideologie die de Oi! beweging had was een ruwe soort van socialistische, arbeidende klassenpopulisme. Arbeiderstrots, traditie, en rolbevestiging speelden een grote rol. De muziek bevatte onderwerpen als werkeloosheid, rechten van de werkenden, kwelling door politie en andere autoriteiten en onderdrukking door de overheid. Maar ook minder politieke onderwerpen als geweld op straat, voetbal, seks en alcohol kwamen erin voor. Oi was hoofdzakelijk een beweging van skinheads, maar ook punkers en mensen die geen van beiden waren konden erbij horen. De Oi scene in Engeland is een beetje minder geworden, maar de beweging is verder wel opgekomen in Europa, Noord-Amerika, Azië en wat andere plaatsen. Vooral in de Verenigde Staten weerspiegelde de scene de hardcore punk van de jaren ‘80. In het midden van de jaren ’90 werd er opnieuw leven geblazen in de Oi muziek in Engeland. Er werden nieuwe bands gevormd en anderen kwamen meer tevoorschijn. Er werd ook meer naar de oudere Oi bands geluisterd. Die gingen zich weer herenigen en sommigen die eigenlijk nooit uit elkaar waren gegaan gingen ook meer spelen. Omdat een aantal Oi fans aangesloten waren bij nationale organisaties voor blanken, zoals The National Front en The British Movement, werd de scene soms als racistisch gezien. En toch werd er niet veel racisme herkend in de Oi nummers. Maar ook sommige bands werden gezien als links en anti-racistisch. De white power skinheads gingen een eigen beweging vormen, “Rock Against Communism”. Ze hadden wat kenmerken die de Oi scene ook heeft, maar heeft er verder niet veel meer mee te maken.


Horror Punk
Een van de grootste bands uit dit genre is toch wel de Misfits, Lodi New Jersy, dat stamt uit 1977. Glenn Danzig was heel geïnteresseerd in Marilyn Monroe, en vernoemde de band uiteindelijk naar haar laatst gemaakte film. Zo genoemd agressieve, gevaarlijke muziek met teksten waarin geweld een rol meespeelt. Ook vindt je kenmerken terug uit de jaren ’50 rock ’n roll. Deze band creëerde ze iets unieks. Met een bepaalde skull als symbool waaraan iedereen ze snel herkent. In de muziek worden horrorkenmerken verwerkt, en soms wordt er gelinkt naar een B horrorfilm en science fiction. Zwarte humor, en horrorverhalen/novels staan vaak centraal. Sommige bands gebruiken ook alleen maar zombies als belangrijkste onderwerp in hun teksten. Vaak wordt de muziek die hun maken dan ook zombiecore genoemd. Inspiratie wordt vooral gehaald uit punk, doo-woop (een op zang gebaseerde soort blues), en rockabilly. Vaak houden fans die naar horrorpunk concerten komen ook van psychobilly en deathrock, wat er nauw verbonden mee is.
Bands die horrorpunk maken, zoals de Misfits op het plaatje zien er vaak uit als punkers uit de late jaren ’70, maar dan met een donkerdere draai eraan. Zwarte kleren, ook met skeletten erin verwerkt, en make-up die je vaak ziet in horrorfilms zoals Frankenstein en Dracula. Maar het kan ook sexy dingen bevatten, zoals visnetpanty’s, korsetten en verzorgde make-up. De horror kan verwerkt zitten in onder andere T-shirts, patches, sieraden. Een mohawk als kapsel is vaak te vinden en ook de devillock zoals je die bij de Misfits terugvindt.


Verslag Baroeg Open Air: Total Chaos.
Om een betere visie te hebben van de hedendaagse punkcultuur hebben we een punk concert bijgewoond in Rotterdam. Het concert was van de band Total Chaos. Dit is een band opgericht in 1989 door de eigenaar van een punk label. Ze kennen dus de oude punk cultuur uit de jaren 80 en dit is wel te merken aan de muziek die ze maken. Ze gaven een gratis optreden op het festival Baroeg. Dit liet goed zien dat zij antikapitalistisch zijn en er niet op uit zijn om zo veel mogelijk geld te verdienen. De sfeer was zeer aangenaam tijdens het concert en er hing echt een gevoel van samenhorigheid. De teksten gingen vooral over samen strijden tegen de regering en ondertussen een goede tijd te hebben. In het publiek waren bijna alleen leren jassen en gekleurde kapsel vol met rotzooi om het haar overeind te zetten. Er was maar 40 man waarvan ongeveer 30 punkers. Het eerste nummer dat door de speakers knalde was "We're not gonna take it". Dit nummer gaat over dat je niks moet pikken van de regering als die je vrijheid proberen af te nemen. Je kon heel het publiek dit nummer horen mee schreeuwen en veel punkers begonnen tegen elkaar aan te springen van al die adrenaline die zich in hun lichaam had opgehoopt. We begonnen het stalen hekwerk dat het publiek tegen hield helemaal tegen het podium aan te duwen om dichter bij de band te komen. Hierop kregen we meteen een biertje in ons hand geduwd van de gitarist. Op dat moment snapte we precies hoe punk zo groot had kunnen worden. Het was echt een gevoel van samenhorigheid en met zijn alle dezelfde idealen delen. Elk nummer dat ze speelde leek beter dan het vorige. Er werd veel bier weggegeven terwijl bij de andere concerten je er iets van 2 euro voor betaalde. Het 3de nummer dat ze speelde was het nummer "Complete Control". Het ging over de natuurlijke wil van de mens om controle over dingen te hebben die niet in de hand gehouden kunnen worden. Dit is hun bekendste nummer dus heel het publiek werd enthousiast en zong mee.
Nadat ze na nog een paar nummers waren gestopt sprong de bassist nog het publiek in om handtekeningen uit te delen. Jammer genoeg was hij hier niet meer echt in staat door de genuttigde biertjes die hij op had. Al met al was het echt een leuke ervaring iedereen zou het eigenlijk een keertje mee moeten maken. We hadden meteen de motivatie gevonden om ons verder te verdiepen in het onderwerp.